ابوالقاسم محجوب: تفاوت میان نسخه‌ها

محجوب، ابوالقاسم؛ از شاگردان درس خارج فقه و اصول امام خمینی. ابوالقاسم محجوب معروف به محجوب جهرم در سال ۱۳۰۵ ش در جهرم به دنیا آمد. پدرش محمدجعفر از روحانیان جهرم به تدریس دروس حوزوی در آن شهر می‌پرداخت. ابوالقاسم محجوب جامع‌المقدمات را در مدرسه علمیه زمانیه جهرم و نزد استادان آن شهر ازجمله پدرش خواند. سپس ادبیات و بخشی از دروس سطح را پیش شیخ عطاالله حقدان، سید محمد احمدی، سید حسن موسوی نائینی، شیخ علی‌اکبر ناصری و شیخ ابراهیم حق‌شناس جهرمی خواند. آنگاه راهی شیراز شد و در درس استادان آن شهر چون آیات سید نورالدین حسینی هاشمی، شیخ ابوالحسن حدائق، سید محمدباقر آیت‌اللهی شیرازی (حاج عالم) و شیخ محمدجواد آیت‌اللهی حضور یافت و دروس سطح را نزد آنان به پایان رساند. محجوب جهرمی سپس رهسپار قم شد و در حوزه علمیه قم در درس‌های خارج فقه و اصول آیات سید حسین طباطبایی بروجردی، سید احمد خوانساری، امام خمینی، سید محمدرضا موسوی گلپایگانی و شیخ محمدعلی اراکی بهره برد. درس‌های فلسفه و همچنین تفسیر قرآن را هم پیش علامه سید محمدحسین طباطبایی خواند (انصاری، ۳۱۱؛ «آیت‌الله محجوب»، www.roozenamaz.ir). با استناد به فهرست سید حمید روحانی از شاگردان امام خمینی (روحانی، ج ۱، ۴۸) و باقری بیدهندی (باقری بیدهندی،۱۳۳) و نیز زندگینامه محجوب شیرازی درج شده در پایگاه اطلاع‌رسانی نماز جمعه جهرم («آیت‌الله محجوب»، www.roozenamaz.ir) و می‌توان او را از شاگردان قطعی امام خمینی دانست، ولی درباره سال‌های حضور او در درس‌های خارج فقه و اصول امام خمینی گزارش دقیقی در دست نیست. با استناد به تقریرات او از درس اصول امام خمینی (انصاری، ۳۱۱)، می‌توان گفت که از درس خارج اصول امام خمینی بهره‌مند می‌شد و احتمالاً در درس خارج فقه ایشان هم شرکت می‌کرد. بر اساس اسناد ساواک، او در سال‌های ۱۳۴۳-۱۳۴۵ ش در قم حضور داشت (اسناد انقلاب اسلامی، ج ۳، ۱۴۶ ـ ۱۴۷) بنابراین می‌توان گفت که در دهه ۱۳۳۰ و اوایل دهه ۱۳۴۰ و پیش از تبعید امام خمینی به خارج از کشور در آبان ۱۳۴۳ در درس‌های ایشان در مساجد سلماسی و اعظم قم شرکت می‌کرد.

محجوب جهرمی در اول فروردین ۱۳۴۲ در مدرسه فیضیه بود که مأموران حکومت به آن مدرسه یورش بردند. مأموران در آن روز محجوب را مورد ضرب و شتم قرار دادند و بر اثر ضربت و شتم آنان سر او مصدوم شد (تاریخ شفاهی انقلاب اسلامی، ۸۵). در سال‌های ۱۳۴۳-۱۳۴۴ ش ازجمله روحانیانی بود که همراه با جمعی از روحانیان مبارز در قم، با صدور اعلامیه‌هایی به انتقاد از حکومت پهلوی و پشتیبانی از امام خمینی می‌پرداخت (اسناد انقلاب اسلامی، ج ۳، ۱۴۶ ـ ۱۴۷ و ۱۵۱-۱۵۲؛ روحانی، ج ۱، ۸۰۴؛ آیت‌الله‌العظمی حسین نوری همدانی به روایت اسناد ساواک، ۶۳-۶۵؛ خسروشاهی، ج ۳، ۹۳ و ۱۵۱-۱۵۲).