علی‌اکبر آشتیانی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''علی‌اکبر آشتیانی'''، عضو دفتر و نماینده [[امام‌خمینی]] در سازمان عقیدتی سیاسی [[ژاندارمری]].

آشتیانی از طریق برخی از دوستان و استادان خود، جذب شخصیت امام‌خمینی شد<ref>آشتیانی، پابه‌پای آفتاب، ۲/۹.</ref> و در زمان ممنوعیت پرداخت شهریۀ امام‌خمینی در ایران که با تدبیر امام‌خمینی به نام [[میرزااحمد آشتیانی]] ادامه یافت، <ref>← امام‌خمینی، صحیفه امام، ۲/۱۹۱-۱۹۲.</ref> {{ببینید|متن=ببینید| میرزااحمد آشتیانی}} با جمعی از طلاب و روحانیون، در توزیع و پرداخت این [[شهریه]] همکاری می‌کرد.<ref>آشتیانی، پابه‌پای آفتاب، ۲/۱۰.</ref>

آشتیانی پس از پیروزی [[انقلاب اسلامی]]، در [[تهران]] در [[مدرسه علوی]] و سپس با انتقال امام‌خمینی به [[قم]] و تشکیل دفتر ایشان در قم، با دفتر ایشان همکاری می‌کرد و بعد از انتقال دفتر به [[جماران]]، او نیز به تهران رفت.<ref>سلیمی بنی و مظفری، ۱۳۹؛ آشتیانی، گنجینه دل، ۱۳۷؛ آشتیانی، گفتگو.</ref> وی در این سال‌ها در تقسیم شهریه امام‌خمینی همکاری داشت و به همین هدف، هر ماه به قم سفر می‌کرد.<ref>آشتیانی، پابه‌پای آفتاب، ۲/۱۰ و ۳۰.</ref> امام‌خمینی در ۲۲ [[تیر]] ۱۳۵۸ برای آشتیانی اجازه‌نامه در [[امور حسبیه]] و شرعیه صادر کرده است.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۹/۶۵.</ref>

در [[آبان]] ۱۳۵۸، [[امام‌خمینی]] به درخواست مردم اقلید برای اعزام روحانی، [[علی صفدری]] و آشتیانی را به عنوان نماینده خود به این شهر فرستاد تا با بررسی وضع منطقه، به مشکلات مذهبی و اجتماعی آنان رسیدگی کنند. ایشان در نامه‌ای خطاب به مردم اقلید، ضمن معرفی نمایندگان خود، از مردم خواست فرصت را غنیمت دانسته و برای اصلاح کارها و حفظ آرامش و وحدت در منطقه، با نمایندگان ایشان، همکاری کنند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۱۰/۳۷۱.</ref>

امام‌خمینی در ۲۳ تیر ۱۳۶۳ آشتیانی را به سمت ریاست ادارۀ عقیدتی سیاسی [[ژاندارمری جمهوری اسلامی ایران]] که حکم نمایندگی ایشان را داشت، منصوب کرد. ایشان در این حکم، با سفارش به رفع نیازمندی‌ها و انجام وظیفه کامل بر اساس قوانین مقرر و هماهنگ با ادارۀ عقیدتی سیاسی ارتش و شهربانی، برای موفقیت او دعا کرد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۱۸/۵۰۸.</ref> وی در این مسئولیت در تاریخ ۱۴ [[آذر]] ۱۳۶۶ در نامه‌ای به امام‌خمینی، دربارۀ استفاده از وجوه در اختیارِ صندوق قرض‌الحسنه ژاندارمری و هزینۀ آن در رفع نیاز پرسنل بی‌بضاعت و امور فرهنگی، سؤال کرد. این مبالغ، به عنوان تضمین بازگشت به کشور، از مشمولان نظام وظیفه‌ای که موقتاً از کشور خارج می‌شدند، گرفته می‌شد تا پس از برگشت به آنان مسترد گردد و رضایت کتبی مشمولان را نیز برای استفاده موقت از آن داشت. امام‌خمینی در پاسخ، در فرض گفته‌شده، اجازه داد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۲۰/۴۲۹.</ref>

آشتیانی همچنین در نامه دیگری در تاریخ ۲۶/۱/۱۳۶۸ با توجه به نظر افسران کارشناس در تصادفات جاده‌ای، نصب عکس شهدای روحانیت و دیگر شهدا را در وسط بزرگراه قم ـ تهران، برخلاف نتیجۀ مطلوب تبلیغاتی، عامل بسیاری از تصادفات جاده‌ای دانست و در این زمینه از امام‌خمینی راهنمایی خواست. ایشان در پاسخ، دستور به جمع‌آوری عکس‌ها داد و خاطرنشان ساخت این عکس‌ها در صورت بی‌اشکال‌بودن از نظر کارشناسان تصادفات، در میادین شهر قم نصب شوند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۲۱/۳۵۱.</ref> آشتیانی از امضاکنندگان نامه انشعاب [[مجمع روحانیون مبارز تهران]] از [[جامعه روحانیت مبارز تهران]] در [[اسفند]] ۱۳۶۶ بود<ref>← امام‌خمینی، صحیفه امام، ۲۱/۲۸.</ref> و از اعضای شورای مرکزی مجمع است.<ref>سلیمی بنی و مظفری، مجمع روحانیون مبارز، ۳۲ و ۵۴.</ref>

آشتیانی در دوره دوم [[مجلس شورای اسلامی]]، به نمایندگی از آشتیان، نامزد شرکت در انتخابات مجلس شد که پس از راهیابی به مرحله دوم، رای نیاورد. امام‌خمینی در اثنای تبلیغات انتخاباتی، دربارۀ دعوت آشتیانی از برخی منسوبان بیت ایشان برای سخنرانی انتخاباتی به نفع خود، از طریق [[سیداحمد خمینی]] پیگیری و از آشتیانی سؤال کرد تا از قانونی‌بودن کار وی اطمینان یابد و پس از توضیح وی درباره آن قانع شد.<ref>آشتیانی، پابه‌پای آفتاب، ۲/۳۰ ۳۱؛ آشتیانی، گفتگو.</ref>

آشتیانی که از سال‌های حضور در دفتر امام‌خمینی، خاطرات بسیاری دارد، تاکید دارد در بسیاری از بزنگاه‌های انقلاب، سرنوشت نهضت اسلامی و کشور با هوشیاری و درایت امام‌خمینی تعیین شده است.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۲/۱۰.</ref> وی خاطرنشان کرده که امام‌خمینی در تمام اتفاقات پیش‌آمده، مصلحت [[اسلام]] را به مصلحت‌های اجتماعی و سیاسی ترجیح می‌داد و با بی‌اعتنایی نسبت به هیاهو و جنجال‌های بیرونی، تنها حجت شرعی را برای اقدام، مهم و کافی می‌دانست.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۲/۱۴ ۱۵.</ref> او به [[ساده‌زیستی]] و پرهیز از اسراف، نظم و دقت در انجام برنامه‌ها، استمرار بر [[نماز شب]]، دقت در دریافت کامل اخبار، [[قاطعیت]] در عین [[تواضع]] و [[استقامت]] در اجرای [[احکام الهی]] به عنوان برخی از ویژگی‌های شخصیتی امام‌خمینی اشاره کرده است.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۲/۱۹ ۲۰، ۲۲، ۲۳ - ۲۴.</ref> امام‌خمینی نیز آشتیانی را از دوستان عزیز خود نامیده است و در زمانی که وی به قصد معالجه بیماری، عازم سفر خارج از کشور بود، برای وی دعای سفر خواند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ۲/۳۰.</ref> بعد از ظهر ۱۳ خرداد ۱۳۶۸ امام‌خمینی در ساعات پایانی عمر خود [[محمدرضا توسلی]] و آشتیانی را احضار کرد و با توجه به در دسترس نبودن توسلی، وی و [[محمدعلی انصاری]] بر بالین امام‌خمینی حاضر شدند و ایشان حکم دو مسئله شرعی را بیان کرد.<ref>مصطفوی، خاطرات، ۶۴ ۶۵؛ میریان، خاطرات، ۶۲.</ref>

آشتیانی پس از ادغام ژاندارمری و دیگر نیروهای انتظامی کشور در سال ۱۳۷۰، مسئولیت در عقیدتی سیاسی ژاندارمری عملا پایان یافت.<ref>سلیمی بنی و مظفری، مجمع روحانیون مبارز، ۱۴۵.</ref> او از سوی مجمع روحانیون مبارز تهران، در دور ششم مجلس شورای اسلامی نیز نامزد تهران شد که رای کافی به دست نیاورد.<ref>سلیمی بنی و مظفری، مجمع روحانیون مبارز، ۱۸۴.</ref> وی مدیرعامل [[مؤسسه تعاون امام‌خمینی]] و امام جماعت مسجدالجواد(ع) در تهران است.<ref>آشتیانی، گفتگو.</ref> وی چهار فرزند دارد و در دورۀ حضور در ژاندارمری، کتاب برکات سبز با موضوع [[جنگ تحمیلی عراق علیه ایران]] را منتشر کرده است.<ref>آشتیانی، گفتگو.</ref>