سیدمحمدرضا سعیدی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سیدمحمدرضا سعیدی'''، شاگرد مبارز [[امام‌خمینی]] و شهید [[انقلاب اسلامی]].

سیدمحمدرضا سعیدی در دوم [[اردیبهشت]] ۱۳۰۸ در محله نوغان شهر [[مشهد]] در خانواده‌ای روحانی به دنیا آمد.<ref>رنجبر، عروج از زندان، ۴۷.</ref> وی در کودکی مادر خود را از دست داد و با تشویق پدرش سیداحمد سعیدی که از واعظان بود به [[علوم حوزوی]] روی آورد. سیدمحمدرضا که دروس مقدماتی را نزد پدر آغاز کرده بود با حضور در درس استادان مطرح حوزه مشهد از قبیل ادیب نیشابوری، عبدالله یزدی، هاشم قزوینی، مجتبی قزوینی و کاظم دامغانی، تحصیلات حوزوی را ادامه داد.<ref>رنجبر، عروج از زندان، ۵۰؛ فردوسی‌پور، همگام با خورشید، ۲۲۲.</ref> وی پس از [[ازدواج]] در سال ۱۳۳۰ به [[قم]] سفر کرد و در درس خارج فقه [[سیدحسین بروجردی]] حضور یافت؛ اما شخصیت علمی و سیاسی او در درس امام‌خمینی شکل گرفت و از شاگردان خاص و معروف ایشان شد.<ref>رنجبر، عروج از زندان، ۴۹ و ۵۱؛ دوانی، نهضت روحانیون ایران، ۶–۵/۲۴۸.</ref>

سعیدی با شرکت در درس‌های [[خارج فقه]] و [[خارج اصول|اصول]] امام‌خمینی بیش از ده سال، به درجه [[اجتهاد]] رسید و حاشیه بر [[عروة الوثقی]] نوشت.<ref>رنجبر، عروج از زندان، ۴۹–۵۰ و ۵۲؛ سعیدی، یاران امام به روایت اسناد ساواک، ۱/۳۷، ۱۲۶ و ۴۲۶.</ref> وی افزون بر حضور در درس امام‌خمینی از همان ماه‌های نخست اقامت خود در قم، نزد ایشان می‌رفت و پرسش‌های درسی خود را مطرح می‌کرد.<ref>سعیدی و ابراهیم‌زاده، شهید سعیدی فریادی در سکوت، ۲۳.</ref> [[ابوالقاسم خزعلی]]، [[علی‌اکبر مشکینی]]، [[عبدالرحیم شیرازی]]، [[اکبر هاشمی رفسنجانی]] و [[جعفر سبحانی]] از هم‌بحث‌های سعیدی بودند.<ref>رنجبر، عروج از زندان، ۵۳.</ref>

سعیدی علاوه بر تحصیل و تدریس به تبلیغ اهتمام داشت. وی پیش از آغاز [[نهضت امام‌خمینی]] در یک سفر تبلیغی در خسروآباد آبادان به دلیل سخنرانی علیه [[رژیم پهلوی]]، دستگیر و با دخالت یکی از روحانیون سرشناس آبادان آزاد شد.<ref>دوانی، نهضت روحانیون ایران، ۶–۵/۲۴۸.</ref> بر اساس گزارش سازمان اطلاعت و امنیت کشور ([[ساواک]]) در ۵ خرداد ۱۳۴۲، امام‌خمینی از سعیدی، [[علی دوانی]]، [[محمد منتظری]] و [[محمد یزدی]] خواست برای [[تبلیغ]] به [[کویت]] سفر کنند.<ref>سعیدی، یاران امام به روایت اسناد ساواک، ۱/۱–۲.</ref> این مسئله حساسیت ساواک را برانگیخت و از خروج سعیدی جلوگیری کرد؛ اما وی پنهانی به کویت رفت و در [[ایام عاشورا]] سخنان تندی علیه رژیم پهلوی ایراد کرد؛ از این‌رو نتوانست به [[ایران]] بازگردد.<ref>سعیدی، یاران امام به روایت اسناد ساواک، ۱/۴؛ دوانی، نهضت روحانیون ایران، ۶–۵/۲۴۹.</ref> پس از [[دستگیری امام‌خمینی در خرداد ۱۳۴۲]]، سعیدی همراه دوانی، ابوالقاسم خزعلی و [[سیدعباس مهری]] از کویت طی نامه‌ای به [[سیدمحسن حکیم]] و [[سیدابوالقاسم خویی]] در نجف خواهان اقدام لازم دربارهٔ سرنوشت امام‌خمینی شد.<ref>دوانی، نهضت روحانیون ایران، ۶–۵/۲۴۹.</ref> پس از آزادی امام‌خمینی، سعیدی با لباس مبدل به ایران بازگشت و به سبب گذشت زمان از پیگرد ساواک مصون ماند.<ref>دوانی، نهضت روحانیون ایران، ۶–۵/۲۵۰.</ref>