امام زمان(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

امام زمان (ع) از سوی خداوند متعال و به نص پیامبر اکرم (ص) همچون ائمه دیگر به [[امامت]] برگزیده شد<ref>کلینی، الکافی، ۱/۵۲۱–۵۳۴؛ طبرسی، فضل‌بن‌حسن، إعلام الوری بأعلام الهدی، ۲/۱۶۶ و ۱۸۲.</ref>و امام یازدهم نیز به جانشینی ایشان برای امامت نزد شیعیان خاص و افراد مورد اعتماد تصریح کرد.<ref>کلینی، الکافی، ۱/۳۲۸–۳۲۹؛ مفید، الارشاد، ۲/۳۳۹–۳۴۰؛ طوسی، الغیبه، ۲۳۳</ref> در منابع [[شیعه]] و [[سنی]]، در [[روایات متواتر]] از رسول خدا (ص)،<ref>ابی‌داود، سنن ابی‌داود، ۲/۳۱۰</ref> به آمدن حضرت مهدی (ع) تصریح شده‌است<ref>کلینی، الکافی، ۱/۵۳۲؛ ابن‌صباغ، الفصول المهمة، ۲/۱۱۰۰؛ متقی هندی، کنز العمال، ۱۴/۲۶۱–۲۶۷</ref>؛ از جمله در روایتی، پیامبر اکرم (ص) به آمدن فرزندی از فرزندانش موصوف به «مهدی» که زمین را آکنده از [[عدل و داد]] خواهد کرد، بشارت داده‌است<ref>ابن‌ماجه، سنن ابن‌ماجه، ۲/۱۳۶۶؛ صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ۱/۲۸۶.</ref>و نیز [[امیرالمؤمنین علی(ع)]]،<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۵۱/۳۵–۳۶ و ۱۰۹</ref> [[امام‌حسن(ع)]] و [[امام‌حسین(ع)]]<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۵۱/۱۳۲–۱۳۴.</ref>و دیگر [[ائمه(ع)]]<ref>دخیل، ائمتنا، ۲/۳۳۴–۳۳۵.</ref>تا امام حسن عسکری (ع) از آمدن ایشان خبر داده‌اند. [[صحابه]] پیامبر (ص) و [[تابعان]] نیز به وجود و ظهور حضرت مهدی (ع) از فرزندان امام حسین (ع) تصریح کرده‌اند<ref>دخیل، ائمتنا، ۲/۳۴۱–۳۴۹</ref>؛ چنان‌که حدود پنجاه نفر از صحابه و پنجاه نفر از تابعان، احادیث پیامبر اکرم (ص) دربارهٔ ظهور حضرت مهدی (ع) را نقل کرده‌اند.<ref>دخیل، ائمتنا، ۲/۳۴۱–۳۴۹</ref>

نقل شده‌است حضرت در شمایل و خلق و خوی مانند جدّ خود پیامبر اکرم (ص) است<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۵۱/۷۲.</ref>و همه ویژگی‌های آن حضرت (ص) همچون بزرگواری، گشاده‌دستی، شرافت، [[علم]] و فروتنی و [[شجاعت]] و مکارم اخلاق در ایشان گرد آمده‌است.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۵۱/۹۵</ref> ایشان و یاران ایشان سرآمد موحدان‌اند و همواره در پی کسب رضایت خداوند و آرزومند شهادت در راه خدایند.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۵۲/۳۰۸</ref> امام‌خمینی، عید ولادت امام زمان (ع) را عید مسلمانان و عید بشریت نامیده‌است<ref>امام‌خمینی، امام‌خمینی، صحیفه، ۱۲/۴۸۱.</ref>و در اشعار خود در وصف حضرت (ع)، ایشان را دارنده صفات رسول خدا (ص) و همه ائمه پیشین (ع) ازجمله دارنده شمایل پدر خود امام‌حسن عسکری (ع) دانسته‌است<ref>امام‌خمینی، دیوان امام، ۲۷۶</ref>؛ چنان‌که حضرت را خاتم ولایت محمدی و دارنده فیوضات احمدی و مظهر [[ربوبیت خدا]]، خلیفه حق در ملک و ملکوت و گنجینه اسمای الهی، امام غایب و منتظر، ثمره اولیای گذشته<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱/۱۷.</ref>و احیاگر [[دین]]<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۱/۳۲۴.</ref>نامیده‌است؛ نیز از ایشان به عنوان موعود،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۲/۴۸۰–۴۸۱</ref> خاتم الاوصیا، مفخر اولیا، غایت بعثت،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۴/۴۷۲</ref> ولیّ‌الله الاعظم، جلوه تام حق‌تعالی،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۰/۴۰۸</ref> انسان کامل، عصاره همه موجودات،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۸/۳۲۷</ref> صاحب‌العصر،<ref>امام‌خمینی، جواهر الاصول، ۱/۲۱</ref> امام اعظم،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۶/۱۳۱</ref> امام عصر،<ref>امام‌خمینی، سرّ الصلاة، ۶۹</ref> وارث نبوت،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۹/۲۴</ref> ولی امر، سلطان عصر<ref>امام‌خمینی، تحریر الوسیله، ۱/۴۵۹.</ref>و ولی برحق<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۴/۵۰۴.</ref>یاد کرده‌است. همچنین ایشان را ولی کامل، قطب همه زمان‌ها، بقیةالله فی الارضین، سید و مولی، هادی،<ref>امام‌خمینی، آداب الصلاة، ۳۲۷</ref> یدالله،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۹/۱۵۰</ref> صاحب شریعت مقدسه،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۷/۱۳</ref> صاحب امر و وارث زمین،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۰/۳۴</ref> منجی، مصلح کل، امام مطلق<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۰/۳۴۵.</ref>و ولیّ عصر و ناموس دهر<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۷/۳۲۷.</ref>شمرده و احتمال داده‌است چه بسا مقصود از سوگند به عصر در قرآن<ref>عصر، ۱.</ref>سوگند به انسان کامل و عصاره همه موجودات و نسخه تمام هستی حضرت مهدی (ع) باشد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۸/۳۲۷ و ۱۲/۴۲۳</ref> ایشان ولیّ عصر (ع) را ثمره بعثت پیامبر اکرم (ص) دانسته‌است.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۲/۴۲۴–۴۲۵</ref>

امام‌خمینی، همچنین امام زمان (ع) را نور چشم و پیرو پیامبر (ص) و قوه اجرایی [[اسلام]] می‌داند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۳/۹۷.</ref>و به استناد روایات<ref>کلینی، الکافی، ۷/۱۶۹.</ref>بر آن است که ولیّ عصر (ع) دارای [[ولایت تشریعی]] است و زمام امور مردم به دست ایشان است و آن حضرت همچون پیامبر اکرم (ص) و دیگر ائمه (ع) وارث افراد بی‌وارث است<ref>امام‌خمینی، حاشیه بر رساله ارث، ۱۲۷</ref>؛ همچنین حضرت دارای [[ولایت تکوینی]] است و به اراده خداوند بر همه تغییرات از جمله زیادی عمر و تقدیر روزی که فرشتگانی موکل و مأمور آن‌اند، نظارت دارد و به اذن خداوند توانایی دارد حرکت هر یک از جزئیات طبیعت را که بخواهد کُند کند یا سرعت بخشد.<ref>امام‌خمینی، آداب الصلاة، ۳۲۷</ref> ایشان تصریح کرده‌است بنابر آیه «تَنَزَّلُ الْمَلائِکةُ وَ الرُّوحُ»،<ref>قدر، ۴</ref> فرشتگان خداوند در [[شب قدر]] خدمت امام زمان (ع) می‌رسند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۹/۲۸۵.</ref>و لیلةالقدر که از زمان پیامبر اکرم (ص) بوده، برای امام زمان (ع) نیز امتداد دارد و در صورت آگاهی به سرّ آن، همه مشکلات مسلمانان آسان می‌شود.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۹/۲۸۵</ref> به باور ایشان اولیای خدا در همه امور بشر از جمله عبادت و تقرب به خداوند از مردم دستگیری می‌کنند.<ref>امام‌خمینی، آداب الصلاة، ۹</ref>

امام‌خمینی، امام زمان (ع) را مظهر خداوند می‌دید و دشمنان ایشان را راهزنان راه هدایت و امت شمرده و بر آنان لعنت فرستاده‌است.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱/۱۷</ref> امام‌خمینی بنابر روایاتِ [[اهل‌بیت(ع)]]<ref>حر عاملی، تفصیل وسائل الشیعة، ۱۶/۱۱۲.</ref>بر آن است که نامه اعمال مردم هفته‌ای دو بار خدمت امام زمان (ع) عرضه می‌شود و همه مردم باید مراقب اعمال خود باشند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۸/۲۸۴ و ۳۹۱.</ref>تا حضرت به واسطه اعمال خلاف شرعِ پیروان خود پیش خدا و فرشتگان خدا به عنوان رهبر و رئیس [[شیعیان]] شرمنده نشود.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۸/۳۹۱</ref> ایشان به طلاب حوزه‌های علمیه توصیه کرده‌است برای رسیدن به مقصد، به حضرت حجت (ع) توسل بجویند و از او طلب کمک کنند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۳/۲۶۸.</ref>و افزوده‌است در صورت کمک خواستن از آن حضرت در پیشبرد کارها، شکست نخواهند خورد<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۵/۳۸۱</ref>؛ چنان‌که در وقت مبارزه با رژیم ستم‌شاهی [[پهلوی]]، از مبارزان خواست از آن حضرت کمک بگیرند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱/۴۰۳</ref> ایشان همچنین در وصیت‌نامه خود افتخار کرده‌است ائمه معصوم (ع) از [[علی‌بن‌ابی‌طالب(ع)]] تا منجی بشر حضرت مهدی، صاحب‌الزمان (ع) که به قدرت خداوند قادر، زنده و ناظر امور است، ائمه شیعیان‌اند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۱/۳۹۶</ref> ایشان همچنین پس از پیروزی [[انقلاب اسلامی ایران]]، جشن‌های برپاشده بزرگ نیمه شعبان به کوشش مردم را ابراز قدرت مذهبی علیه بدخواهان خواند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۹/۲۴</ref>

امام زمان (ع) دارای دو نوع غیبت است: [[غیبت صغرا]] و [[غیبت کبرا]]. غیبت صغرا از روز شهادت پدر ایشان در سال ۲۶۰ق<ref>کلینی، الکافی، ۱/۵۰۳.</ref>آغاز شد و تا سال ۳۲۹ق پایان یافت.<ref>مظفر، تاریخ شیعه، ۱۳۷؛ طباطبایی، شیعه در اسلام، ۱۹۴</ref> ایشان در این دوران به واسطه چهار نایب خود<ref>مظفر، تاریخ شیعه، ۱۳۶–۱۳۷.</ref>[[ابوعمرو عثمان بن سعید]]، (۲۶۵ق)، [[ابوجعفر محمد بن عثمان]] (۳۰۵ق)، [[حسین بن روح نوبختی]] (۳۲۶ق) و [[علی بن محمد سمری]] (۳۲۹ق) با مردم در ارتباط بود.<ref>اسکافی، منتخب الانوار، ۹۱؛ طوسی، الغیبه، ۳۵۹–۳۷۰؛ طبرسی، احمدبن‌علی، الاحتجاج، ۲/۴۷۷–۴۷۸</ref> حضرت در دوره غیبت صغرا به جز نواب چهارگانه، وکلای دیگری نیز در [[بغداد]] و دیگر نقاط داشت. شیعیان در مدت غیبت صغرا از مطالب رسیده از حضرت، به «ناحیه مقدسه» تعبیر می‌کردند.<ref>طبرسی، احمدبن‌علی، الاحتجاج، ۲/۴۹۲</ref> ولیّ عصر (ع) در این دوره با توقیع و نامه، مردم را راهنمایی و به پرسش‌های آنان پاسخ می‌داد<ref>حر عاملی، تفصیل وسائل الشیعة، ۲۷/۱۴۰.</ref>و مسائل و مشکلات فکری شیعیان دربارهٔ [[امامت]] را برطرف می‌کرد.<ref>طوسی، الغیبه، ۲۸۷</ref> آن حضرت دربارهٔ شبهه‌هایی که مدعیان امامت یا نیابت<ref>طوسی، الغیبه، ۴۰۶ و ۴۰۸–۴۰۹.</ref>یا مدعیان مشخص کردن زمان [[ظهور]] و نیز دربارهٔ کسانی که اموال امام زمان (ع) را بر خود حلال شمرده بودند،<ref>نعمانی، الغیبه، ۲۹۴؛ طوسی، الغیبه، ۲۸۷–۲۹۲</ref> روشنگری می‌کرد. ایشان در ضمن نامه‌ها به حکمت غیبت خود از دیده‌ها پاسخ می‌داد و وظایف مردم را در زمان غیبت بیان می‌کرد<ref>طوسی، الغیبه، ۲۹۲–۲۹۳.</ref>{{ببینید|متن=ببینید|مهدویت}}.

مجموعه‌ای از روایات و رهنمودها شامل دعا،<ref>دخیل، ائمتنا، ۲/۳۷۹</ref> تفسیر قرآن،<ref>صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ۲/۵۱۱</ref> روشن‌گری دربارهٔ [[غلو]] و غلات، [[فلسفه غیبت]]<ref>صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ۲/۴۸۵–۴۸۷.</ref>و [[احکام شرعی]]،<ref>صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ۲/۵۱۹–۵۲۰</ref> از ناحیه امام زمان (ع) صادر شده‌است. همچنین توقیعاتی از حضرت برای برخی علما مانند [[علی بن بابویه]] پدر [[شیخ صدوق]] در دست است<ref>طوسی، الغیبه، ۳۰۸–۳۰۹؛ مجلسی، بحارالانوار، ۵۱/۳۲۵؛ امام‌خمینی، تنقیح الاصول، ۴/۶۰۱ و ۶۴۷.</ref>و فقهای شیعه در موارد بسیاری که به بیش از شصت مورد می‌رسد به روایات و توقیعات رسیده از امام زمان (ع) استناد کرده‌اند.<ref>← مرتضوی، تبیین توقیع‌های فقهی، ۴/۲۴۰–۳۲۱</ref>

امام‌خمینی نیز از برخی از نواب اربعه از جمله عثمان بن سعید عمری،<ref>امام‌خمینی، انوار الهدایه، ۱/۲۰۵ و ۲۷۸</ref> محمد بن عثمان بن سعید<ref>امام‌خمینی، مصباح الهدایه، ۵۰.</ref>و حسین بن روح<ref>امام‌خمینی، تنقیح الاصول، ۴/۵۲۵.</ref>یاد کرده‌است. ایشان در بحث‌های عرفانی، تفسیری، اصولی و فقهی خود به احادیث رسیده از امام زمان (ع) از جمله دربارهٔ دعا،<ref>امام‌خمینی، مصباح الهدایه، ۵۰</ref> به‌ویژه دعای [[ماه رجب]]،<ref>امام‌خمینی، تعلیقات فصوص، ۱۰۳–۱۰۴</ref> مسح بر پا،<ref>امام‌خمینی، الطهاره، تقریر فاضل لنکرانی، ۵۲۱</ref> تکبیرهای آغاز رکعات در وسط [[نماز]]،<ref>امام‌خمینی، التعادل و الترجیح، ۱۲۰</ref> [[سجده]]،<ref>امام‌خمینی، الخلل، ۳۱۶</ref> یقین به نقصان نماز ظهر پس از ورود در نماز عصر،<ref>امام‌خمینی، الرسائل العشره، ۱۴۹–۱۵۰</ref> [[مرجعیت]] فقها در حوادث واقعه،<ref>امام‌خمینی، تنقیح الاصول، ۴/۶۰۱</ref> مال غصبی،<ref>امام‌خمینی، انوار الهدایه، ۲/۲۶۷</ref> اموال وقفی،<ref>امام‌خمینی، البیع، ۳/۲۳۹</ref> فوت [[امام جماعت]]،<ref>امام‌خمینی، الطهاره، ۳/۹۴</ref> استفاده از لباس‌های بافته شده به دست [[زرتشتیان]]<ref>امام‌خمینی، الطهاره، ۳/۳۹۶.</ref>و غذا خوردن از سفره فرد بی‌مبالات به [[مال حرام]]،<ref>امام‌خمینی، مکاسب، ۲/۳۳۷</ref> استناد کرده‌است. امام زمان (ع) افزون بر ارتباط علمی با مردم در دوره غیبت صغرا، در دیگر امور شیعیان نیز ورود داشته‌است؛ از جمله شیعیان [[خمس]] اموال خود را شامل مسکوکات نقدی یا کالا به امام زمان (ع) و وکلای ایشان در [[عراق]] تحویل می‌دادند<ref>کلینی، الکافی، ۱/۵۱۷–۵۲۳؛ مفید، الارشاد، ۲/۳۶۴–۳۶۵؛ راوندی، الخرائج و الجرائح، ۲/۶۹۹–۷۰۰</ref>؛ نکته‌ای که امام‌خمینی نیز به آن تصریح کرده‌است.<ref>امام‌خمینی، کشف اسرار، ۲۶۹</ref> در سال ۳۲۹ق غیبت کبرا آغاز شد. در روایات شیعه از غیبت امام زمان (ع) به غیبت آفتاب تعبیر و گفته شده مردم از وجود ایشان همچون خورشیدِ پشت ابر بهره می‌برند.<ref>صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ۲/۲۸۵؛ طوسی، الغیبه، ۲۹۲</ref> همچنین از آن حضرت به حجت تعبیر شده‌است<ref>حر عاملی، تفصیل وسائل الشیعة، ۱۶/۲۴۴.</ref>و از نگاه امام‌خمینی، حجت کسی است که خداوند او را در رأس کار قرار داده و همه افعال و اقوال او را قابل استناد دانسته که در برابر خصم می‌توان اقامه برهان کرد؛ از این‌رو در زمان غیبت ایشان فعالیت‌های (دینی) تعطیل نیست.<ref>امام‌خمینی، ولایت فقیه، ۸۰–۸۱</ref> امام زمان (ع) در دوره غیبت مردم را به فقهای جامع شرایط، دین‌شناس و دین‌مدار ارجاع داده‌است.<ref>طبرسی، احمدبن‌علی، الاحتجاج، ۲/۴۵۸؛ حر عاملی، تفصیل وسائل الشیعة، ۲۷/۱۳۱</ref> امام‌خمینی با استناد به روایتی، فقهای جامع شرایط را نماینده و حجت بر مردم از جانب امام زمان (ع) شمرده‌است<ref>امام‌خمینی، تنقیح الاصول، ۴/۶۳۷.</ref>و فقهای جامع شرایط فتوا و قضا برای همه احکام اجرایی اسلام به جز جهاد ابتدایی، از جانب ولیّ عصر نیابت دارند و مردم باید در این مهم آنان را یاری کنند.<ref>امام‌خمینی، تحریر الوسیله، ۱/۴۵۹.</ref>{{ببینید|متن=ببینید|ولایت فقیه(۱)}}

امام‌خمینی حکم مجتهدان جامع شرایط را در روزگار غیبت، حکم امام زمان (ع) دانسته و در این‌باره به [[حکم حکومتی]] [[میرزای شیرازی]] در [[تحریم توتون]] و استفاده از تنباکو استناد کرده‌است.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۸/۴۵۱</ref> ایشان افزون بر مجتهدان، طلاب علوم دینی را سربازان ولیّ عصر (ع) و [[فیضیه]] را دانشگاه امام زمان (ع) شمرده<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱/۱۷۷.</ref>و آنان را نمایندگان و نشانه‌های امام زمان (ع) خوانده و بر آن است که همه حرکات و رفتارهای این گروه باید نمایانگر رفتار ولیّ عصر (ع) باشد و انحراف در این گروه به اسلام ضربه می‌زند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۸/۲۶۱</ref>؛ چنان‌که تنها طلابی را که به وظایف خود عمل می‌کنند، مستحق استفاده از [[سهم امام(ع)]] دانسته و افراد غیر عامل به وظیفه را مدیون ولی امر و سهم آن حضرت شمرده‌است.<ref>امام‌خمینی، استفتائات، ۳/۶۱۴–۶۱۵</ref> ایشان افزون بر روحانیان، دیگر اقشار جامعه را که در خدمت اهداف امام زمان (ع) فعالیت کنند از لشکریان امام زمان (ع) شمرده‌است.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱/۹۸</ref>

# حکومت امام زمان (ع) که بر محور قرآن است،<ref>نهج البلاغه، خ۱۳۸، ۱۹۱</ref> استمرار حرکت پیامبران و دعوت‌های الهی از اول تاریخ تا امروز است و سیره و روش حکومتی آن حضرت سنت و سیره پیامبر (ص) خواهد بود.<ref>نعمانی، الغیبه، ۳۲۱</ref> امام‌خمینی نیز خاطرنشان کرده‌است که امام زمان (ع) از [[مکه]] قیام خواهد کرد و دین اسلام را گسترش خواهد داد<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۸/۹۱.</ref>و بشریت را به [[توحید]] فرا می‌خواند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۸/۸۷</ref> ایشان امام زمان (ع) را طبیب واقعی بشر می‌داند که اصلاح کامل بشریت در زمان ظهور ایشان واقع می‌شود.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۷/۳۰</ref> ایشان تأکید می‌کند معمولاً پیامبران (ع) موفق به اجرا کردن کامل دین و گسترش آن در همه جهان نشدند؛ اما حضرت مهدی (ع) دین آسمانی اسلام را به همه جهان خواهد شناساند<ref>← هاشمی رفسنجانی، امام‌خمینی به روایت آیت‌الله هاشمی رفسنجانی، ۳۴۴–۳۴۵.</ref>و با ظهور حضرت (ع) ریشه [[الحاد]] در جهان از میان خواهد رفت.<ref>امام‌خمینی، دیوان امام، ۲۶۱</ref> به نظر ایشان امام زمان (ع) کامل‌کننده کار پیامبران و مجری [[عدالت]] در سراسر جهان اعم از عدالت در افکار و اخلاق و رفتارهای انسان‌ها خواهد بود<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۲/۴۸۰–۴۸۱ و ۱۶/۱۶۲–۱۶۳.</ref>و حقایق احکام و شریعت اسلام را که بر مردم پنهان مانده، به مرحله اجرا در خواهد آورد.<ref>امام‌خمینی، تقریرات، ۳/۲۳۳</ref>

# در حکومت امام زمان (ع) عدالت همه جهان را پر خواهد کرد و [[ظلم]] و ستم<ref>نعمانی، الغیبه، ۲۳۷–۲۳۸ و ۲۳۱.</ref>و [[بدعت]] باقی نخواهد ماند و همه مردم جهان در [[رفاه]]<ref>متقی هندی، کنز العمال، ۱۴/۲۶۲–۲۶۴.</ref>و [[امنیت]]<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۵۲/۳۳۸.</ref>به‌سر خواهند برد و نیروهای طبیعت و زمین استخراج خواهد شد.<ref>صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ۱/۳۳۱</ref> امام‌خمینی با استناد به حدیث «یملأ الله الارض عدلاً بعد ما ملئت ظلماً و جوراً»،<ref>نعمانی، الغیبه، ۸۱؛ مجلسی، بحارالانوار، ۳/۲۶۸</ref> مهدی موعود (ع) را نجات دهنده بشر از سقوط و انحطاط و ایشان را راست‌کننده کجی‌ها و کامل‌کننده نفوس ناقص و برگرداننده انحرافات به اعتدال خوانده که زمین به دست ایشان پس از پرشدن از ستم و جور، پر از عدل و داد و عدالت خواهد شد<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۲/۴۸۱–۴۸۲.</ref>و امام عصر (ع) مستضعفان را نجات خواهد داد و مستکبران را درهم خواهد کوبید و انسان‌ها را نجات خواهد داد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۹/۳۳</ref> ایشان در تعبیری دیگر امام زمان (ع) را مروج معروف و مبارزه‌کننده با منکر دانسته<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۱/۲–۳.</ref>و در پیامی به مناسبت [[نیمه شعبان]]، مولود نیمه شعبان را آخرین ذخیره امامت، بقیةالله، یگانه دادگستر ابدی، بزرگ پرچمدار رهایی انسان از قیود ظلم و ستم استکبار خوانده و بر حضرت و منتظران واقعی او و بر غیبت و ظهور او سلام فرستاده‌است.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۱/۳۲۵</ref> به اعتقاد ایشان یکی از عوامل غیبت امام زمان (ع) ذخیره‌بودن ایشان از جانب خداوند برای اجرای عدالت در جهان و خروج بشریت از انحطاط و پستی است<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۲/۴۸۰.</ref>{{ببینید|متن=ببینید|مهدویت}}.

امام زمان (ع) همان‌گونه که یارانی پاکدامن،<ref>نعمانی، الغیبه، ۲۰۰</ref> عبادت‌پیشه،<ref>عیاشی، التفسیر، ۲/۵۹</ref> بابصیرت،<ref>خویی، منهاج البراعة، ۹/۱۳۲ و ۱۳۶–۱۳۷</ref> شجاع، یکدل، باوفا و شهادت‌طلب دارد،<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۵۲/۳۰۸</ref> دشمنان آن حضرت کینه‌ورز و خطرناک‌اند که در مقدمات نهضت آن حضرت اخلال می‌کنند و پس از ظهور و پیروزی نیز برای نابودی نهضت حضرت خواهند کوشید.<ref>رضوی، موافقان و مخالفان مهدی، ۳۶۳ و ۳۸۴</ref> در روایات عواملی چون [[جهالت]]،<ref>نعمانی، الغیبه، ۲۹۷</ref> [[هوای نفس]] و راحت‌طلبی،<ref>حر عاملی، تفصیل وسائل الشیعة، ۱۶/۲۳۵</ref> از علل مخالفت با امام زمان (ع) شمرده شده‌است.

در نگاه امام‌خمینی امام زمان (ع) در زمان حکومت و قدرت نیز دارای دشمنان است و کسانی با اهداف ولیّ عصر (ع) مخالفت می‌کنند و بر اثر هوای نفس، امام زمان (ع) را تکفیر می‌کنند و از اطاعت وی سر باز می‌زنند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۶/۱۶۲.</ref>و همان دشمنان ایشان را شهید خواهند کرد<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۶/۱۶۲</ref>؛ چنان‌که راحت‌طلبان از دیگر مخالفان امام مهدی (ع) هستند. این افراد در برابر ستم ستمگران بی‌توجه‌اند و منطقشان این است که اگر حضرت صاحب (ع) مبارزه با ستمگران را مقتضی بداند، خواهد آمد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۳/۳۳۹–۳۴۰</ref> ایشان [[ولایت فقیه]] را تداوم راه رسول خدا (ص) شمرده و تأکید کرده‌است مخالفان از ولایت پیامبر (ص) نیز در هراس‌اند و در صورت ظهور امام زمان (ع) نیز با آن مخالفت خواهند کرد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۰/۳۰۸؛ امام‌خمینی، الاجتهاد و التقلید، ۳۳</ref> ایشان با اشاره به فتواهای عالمان وهابی در حمایت از مستکبران و مخالفت با مراسم [[برائت از مشرکان]]، این گروه را از مخالفان امام زمان (ع) شمرده و خاطرنشان کرده‌است این گروه در وقت ظهور، در جهت حمایت از خواسته‌های مستکبران، امام زمان را تکفیر خواهند کرد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۹/۲۵</ref>

در روایات اسلامی برای [[ظهور]] ولیّ عصر (ع) مقدماتی بیان شده‌است<ref>متقی هندی، کنز العمال، ۱۴/۲۶۳؛ مجلسی، بحارالانوار، ۵۱/۹۲ و ۵۲/۲۱۴–۲۲۰.</ref>و آماده‌بودن مردم در شتاب گرفتن ظهور امام زمان (ع) مؤثر است<ref>مطهری، مجموعه آثار، ۲۳/۵۹۷</ref>؛ بدین جهت در روایات [[انتظار فرج]] از وظایف مردم در زمان غیبت شمرده شده‌است.<ref>صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ۲/۶۴۴</ref> امام‌خمینی تقویت ایمان و آگاهی مردم را از (مقدمات) و نشانه‌های ظهور بقیةالله شمرده‌است.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۶/۱۳۰</ref> ایشان انتظار فرج را انتظار قدرت اسلام می‌داند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۸/۳۷۴.</ref>و تأکید می‌کند همه باید منتظر امام زمان (ع) باشند و شرایط را برای ظهور آن حضرت آماده کنند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۲/۴۸۲</ref> به نظر ایشان انتظار ظهور امام زمان (ع) امید آفرین و سازنده است و انتظار به معنای گوشه‌گیری و عبادت تنها نیست، بلکه با فعالیت‌های عدالت‌طلبانه درست می‌شود.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۸/۲۶۹.</ref>

امام‌خمینی در آسیب‌شناسی موضوع انتظار امام زمان (ع) نیز سخنانی دارد؛ ازجمله در نقد فرقه‌های ساختگی [[بابیت]] و [[بهائیت]]<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۳/۲۰۴.</ref>{{ببینید|متن=ببینید|بهائیت}} و علیه افکاری که موجب تخدیر اذهان مردم از انتظار فرج شدند، مانند سقوط تکالیف اجتماعی و حکومتی اسلام در زمان غیبت.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۱/۱۶–۱۷</ref> ایشان همچنین این منطق را باطل شمرده‌است که با گسترش مفاسد و ستم در جهان، امام زمان (ع) ظهور می‌کند و باید در رواج ستم کوشید. امام‌خمینی تأکید کرده‌است باید در زمان غیبت تلاش کرد و در اجرای احکام اسلام و مبارزه با مفاسد و گناهان کوشید و حقایق را منتشر کرد<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۷/۵۳۴؛ امام‌خمینی، ولایت فقیه، ۶۹.</ref>و با مبارزه با ظلم و ستم زمینه ظهور حضرت را فراهم کرد<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۵/۲۶۲ و ۱۸/۲۶۹</ref>؛ چنان‌که در امور مهم از جمله رفع ستم و مقابله با دولت‌های زورگو، در مبارزه با اسلام‌ستیزی باید از امام زمان (ع) یاری جُست.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱/۴۰۳</ref> ایشان دعای «یا حجةبن‌الحسن عجّل علی ظهورک» را شعاری نیکو می‌شمرد؛ ولی توصیه ایشان آن بود که مؤمنان نباید به این شعار تنها در روز جمعه بسنده کنند، بلکه باید یادآور شوند آنان منتظرند و منتظر باید در زندگی شخصی، خانوادگی، و زندگی اجتماعی حالت انتظار از وی نمایان باشد.<ref>← عسکراولادی، امام‌خمینی و هیئت‌های دینی مبارز، ۱۹۰</ref> ‏

از سوی دیگر، [[اهل‌بیت(ع)]] به‌ویژه امام زمان (ع) به مردم توصیه کرده‌اند برای فرج امام زمان (ع) [[دعا]] کنند.<ref>صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ۲/۴۸۵</ref> امام‌خمینی نیز برای فرج حضرت صاحب دعا می‌کرد<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۴/۴۷۶ و ۲۱/۹۵</ref>؛ چنان‌که در روزگار دولت [[رضاشاه پهلوی]] با خواندن بخش‌هایی از دعای فرج و دعای افتتاح، از شرایط سخت و دهشتناک زمانه برای دینداران و علمای دین، به امام زمان (ع) پناه برده و از خداوند درخواست کرده‌است ظهور حضرت را زود برساند<ref>امام‌خمینی، تعلیقه فوائد، ۱۶۰</ref>؛ همچنین از ولیّ‌الله اعظم (ع) می‌خواست از درگاه خداوند تقاضا کند ایشان و همه مقامات و ملت شریف را توفیق عمل به اسلام و قوانین اسلامی عطا فرماید.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۴/۴۷۵–۴۷۶</ref> ایشان رضایت ولیّ عصر (ع) را رضایت خداوند شمرده و از مردم خواسته‌است در کسب رضایت ایشان بکوشند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۴/۱۴۰</ref> ایشان خدمت به خلق خدا را از موجبات رضایت حضرت حجت (ع) و دعای ایشان را بدرقه راه خدمتگزاران به مردم شمرده‌است.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۹/۱۶۴</ref>

امام‌خمینی شعار بطلان حکومت پیش از ظهور امام زمان (ع) را که از طرف عده‌ای از مخالفان انقلاب مطرح می‌شد، شعاری انحرافی و گمراه کننده می‌شمرد و با آن مقابله می‌کرد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۱/۲۷۹</ref> روایات اسلامی از وجود قیام‌های مشروع و به‌حق پیش از ظهور خبر داده‌اند.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۵۱/۸۷ و ۵۲/۲۴۳؛ جزائری، ریاض الابرار، ۳/۱۷۴؛ ← مزینانی، حکومت اسلامی در عصر انتظار، ۱۱۴–۱۱۸</ref> برخی با استناد به پاره‌ای روایات، انقلاب اسلامی به رهبری امام‌خمینی را مصداق دولتی دانسته‌اند که زمینه ظهور را فراهم می‌کند<ref>منتظری، دراسات فی ولایة الفقیه و فقه الدولة الإسلامیه، ۱/۲۳۸–۲۳۹؛ فتلاوی، دولة الموطئین للمهدی، ۸۲–۸۶.</ref>و برخی تشکیل نظام جمهوری اسلامی را یکی از مقدمات این حرکت عظیم الهی شمرده‌اند.<ref>خامنه‌ای، انسان ۲۵۰ ساله، ۴۰۲</ref> مردم نیز در شعارهای خود پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، این انقلاب را مرتبط با امام زمان (ع) و امام‌خمینی را فرستاده و نایب آن حضرت می‌دانستند؛ همچنین از امام زمان (ع) می‌خواستند آنان را از دست [[رژیم پهلوی]] رهایی بخشد {{ببینید|متن=ببینید|شعار}}

امام‌خمینی [[انقلاب اسلامی ایران]] را مقدس و وابسته به امام زمان (ع)<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۰/۳۱۹.</ref>و سلسله پهلوی را غاصب جایگاه حضرت صاحب (ع)<ref>امام‌خمینی، تعلیقه فوائد، ۱۶۰–۱۶۱.</ref>معرفی کرده‌است. ایشان در سیزدهم تیر ۱۳۵۷/ ۲۸ رجب ۱۳۹۸ق در پاسخ به پرسشی دربارهٔ برگزاری جشن و چراغانی سوم و نیمه شعبان یادآور شد با توجه به کشتارها و تبعیدی‌های بسیار به دست رژیم پهلوی، این روزها را روز عزا اعلام کرده‌است. ایشان روز پیروزی بر ظلم و ستم و نابودی سلسله پهلوی را روز عید امام زمان (ع) شمرده<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۳/۴۲۶.</ref>و هشدار داده کسانی که از پشتیبانی نهضت شانه خالی کنند، مطرود پیشوای عظیم مسلمانان امام عصر (ع) می‌باشند و بر ملت لازم است، آنان را طرد کنند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۵/۱۵۴</ref>

امام‌خمینی پیروزی نهضت اسلامی را مدیون توجهات ولیّ عصر (ع) می‌نامید<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۷/۴۲۶ و ۲۰/۲۹.</ref>و آرزو می‌کرد این انقلاب مقدمه برای ظهور حضرت حجت (ع) باشد<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۶/۱۳۱.</ref>و نهضت اسلامی ایران به نهضت آن حضرت متصل شود<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۲/۴۸۸ و ۱۵/۶۲.</ref>و قدرت خود را در خدمت گسترش عدالت جهانی صاحب الزمان (ع) قرار دهد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۴/۳۰۹</ref> ایشان توکل کردن مردم به آن حضرت را از رموز پیروزی انقلاب اسلامی شمرده‌است<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۶/۳۱۰.</ref>و بر آن است که استقلال کشور در پرتو امام زمان (ع) ارزش پیدا کرده‌است.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۷/۴۶۱</ref> ایشان پشتیبانی از دولت اسلامی را پشتیبانی از دولت امام زمان (ع) معرفی کرد<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۶/۱۰۹.</ref>و از مردم خواست با اتحاد و اتفاق، رضایت ایشان را به دست آورند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۶/۳۱۳.</ref>و نیز تفرقه مسئولان به‌ویژه جدایی روحانیان از همدیگر را از موجبات نگرانی ولیّ عصر (ع) شمرد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۶/۳۱۳</ref> ایشان کشور ایران را کشور امام زمان (ع) می‌نامید<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۶/۱۰۸؛ ۱۴/۳۳۰ و ۲۱/۳۵۷.</ref>و همه کسانی که در راه پیشبرد انقلاب فعالیت کردند ازجمله طلاب علوم دینی،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱/۱۷۷–۱۷۸</ref> بانوان حاضر در صحنه،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۷/۲۲۸</ref> پلیس‌ها،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۶/۴۴۷</ref> سربازان، پاسداران و نظامیان<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۷/۱۸۸ و ۱۳/۴۹۲.</ref>را سربازان امام زمان (ع) و خانواده شهدا و رزمندگان اسلامی را دوستان ایشان<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۷/۱۰۹.</ref>معرفی می‌کرد و افراد مشغول در اداره اطلاعات را سربازان گمنام امام زمان (ع)<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۰/۳۰۳.</ref>می‌شمرد.

امام‌خمینی تحول در مردم و پیروزی نهضت اسلامی را به برکت امام زمان (ع) دانسته<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۷/۵۴ و ۵۹.</ref>و وظیفه مردم ایران را سنگین شمرده<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۸/۵۱۳.</ref>و بر آنان لازم دانسته‌است در راه برپایی عدالت در کشور خود کوشش کنند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۴/۴۷۳</ref> ایشان با اشاره به مشکلات فراوان بر سر راه انقلاب، نهضت اسلامی ایران را مشمول عنایات ولیّ عصر (ع) می‌دانست و به مردم امید می‌داد از فشار دشمن، ترسی نداشته باشند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۷/۴۶۴.</ref>و همه پیروزی‌های مردم ایران،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۰/۲۹۱</ref> به‌ویژه پیروزی‌های رزمندگان اسلام در جبهه‌های [[جنگ تحمیلی]] را از برکت‌های امام زمان (ع) و موجب روسفیدی آن حضرت می‌دانست<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۷/۱۳۶</ref>؛ چنان‌که باور رزمندگان اسلام به سربازی امام زمان (ع) و حضور آن حضرت در جایگاه فرماندهی آنان در این معرکه را از موجبات پیروزی آنان می‌شمرد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۶/۲۰۱</ref> ایشان پیروزی رزمندگان را موجب سرافرازی امام زمان (ع)<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۷/۱۰۸.</ref>و شهادت رزمندگان و شخصیت‌های بزرگ اسلام و انقلاب را به پیشگاه ولیّ عصر (ع) تسلیت گفته‌است.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۵/۳ و ۱۶/۸۶، ۳۶۹</ref>

امام‌خمینی به همه انقلابیان و کارگزاران کشور توصیه می‌کرد در انجام اعمال خود، رضایت امام زمان (ع) را در نظر داشته باشند و به‌ویژه قوانین مجلس<ref>شورای اسلامی.</ref>و اجرای آن مطابق نظر پیامبر (ص) و امام زمان (ع) باشد<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۶/۲۷۹</ref>؛ همچنین به انقلابیان توصیه می‌کرد درست کار کنند و هشدار می‌داد همه موظف‌اند این [[امانت]] را صحیح به دست امام زمان (ع) برسانند.<ref>لبانی، امام‌خمینی و هیئت‌های دینی مبارز، ۲۵۶</ref> ایشان در دیدار با جمعی از رزمندگان اسلام، به دلیل انجام نشدن درست برخی از کارها و قوانین، به‌ویژه اصلاح نشدن وزارتخانه‌ها، از پیشگاه ولیّ عصر (ع) عذرخواهی کرد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۲/۴۷۸</ref>