شورای عالی انقلاب فرهنگی: تفاوت میان نسخه‌ها

جریان‌های سیاسی افزون بر دامن‌زدن به رقابت‌ها و تجمعات درون دانشگاه، هدایت تحریکات سیاسی خارج از دانشگاه علیه [[نظام اسلامی]]، مانند اغتشاش در ارتش، تحریکات کارگری و آشوب‌های قومی را نیز بر عهده داشتند.<ref>حاضری، تأملی در علل و پیامدهای انقلاب فرهنگی، ۹۰؛ دانشگاه انقلاب، مجله، شماره، ۱۲/۱۸–۲۳.</ref> برخی از آنان، همانند چریک‌های فدایی خلق از سنگر دانشگاه به دفاع از غائله‌های خونباری، مانند غائله [[ترکمن‌صحرا]]، [[خوزستان]]{{ببینید|خلق عرب}}، [[بلوچستان]]<ref>دانشگاه انقلاب، مجله، شماره، ۱۲/۱۸–۲۳.</ref> و گروه‌های تجزیه‌طلب [[کردستان]] برخاستند.<ref>فوزی، تحولات سیاسی اجتماعی بعد از انقلاب، ۱/۶۰۴.</ref> گروه‌ها ۱۵۰ اتاق آموزشی را اشغال و برای مبارزه درازمدت با نظام آذوقه ذخیره کرده بودند.<ref>خامنه‌ای، در مکتب جمعه، ۳/۱۸۴.</ref> احزاب سیاسی افزون بر سلاح سبک، حتی جنگ‌افزارهایی سنگین، چون تانک در اختیار داشتند.<ref>ملکی، دیروز و امروز، ۲۰۰؛ طباطبایی، خاطرات، ۳/۲۹۱.</ref> کلاس‌های دانشگاه عملاً تعطیل و بیشتر کلاس‌ها درگیر بحث‌های سیاسی بودند. استادان بر اساس گرایش سیاسی و عقیدتی، با دانشجویان رفتارهای متفاوتی داشتند. محیط متشنج دانشگاه به منبع جذب نیروی سازمان‌های سیاسی تبدیل شده بود.<ref>پگاه حوزه، بازخوانی پنج دهه جنبش دانشجویی، ۲؛ فوران، مقاومت شکننده، ۲۲۱.</ref> امام‌خمینی در خرداد ۱۳۵۸ اغتشاشگران در دانشگاه را که با افکار کمونیستی و با شعار دفاع از کارگر، کارگران را به تعطیلی کارخانه‌ها و قومیت‌ها را به تجزیه‌طلبی فرا می‌خواندند، «عمّال آمریکا» خواند و به آنان هشدار داد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۸/۱۳۶–۱۳۸.</ref>

در ماه‌های پایانی سال ۱۳۵۸ تنش میان جریان‌های غیر مذهبی و مذهبی طرفدار انقلاب در دانشگاه‌ها به اوج رسید.<ref>فوزی، تحولات سیاسی اجتماعی بعد از انقلاب، ۱/۶۰۳.</ref> افزون بر آن، در اول اسفند ۱۳۵۸ درگیری میان هواداران [[سازمان مجاهدین خلق]] و دانشجویان عضو مجمع تفکرات شیعی مشهد، به رهبری [[عبدالحمید دیالمه]]، به گروگان‌گیری و مجروح‌شدن عده‌ای از دانشجویان انجامید.<ref>جمهوری اسلامی، ۲/۱۲/۱۳۵۸، ۱؛ کیهان، ۲/۱۲/۱۳۵۸، ۱۲.</ref> شورای سرپرستان دانشکده‌های دانشگاه مشهد، در اعتراض به این حوادث، واحدهای آموزشی دانشگاه‌ها جز واحدهای درمانی را تعطیل کرد.<ref>کیهان، ۲/۱۲/۱۳۵۸، ۱۲.</ref> روز دوم اسفند، جناح‌های رقیب در دانشگاه تهران با هم درگیر شدند، رئیس شورای سرپرستی دانشگاه و نامزد مورد حمایت سازمان مجاهدین خلق در انتخابات مجلس، در اعتراض به نبود امنیت در دانشگاه استعفا کرد.<ref>کیهان، ۵/۱۲/۱۳۵۸، ۳؛ رضوی، هاشمی و انقلاب، ۳۵۱.</ref> وجود ستادهای عملیاتی گروه‌های سیاسی در دانشگاه‌ها دانشجویان مسلمان و رهبران نظام و نخبگان سیاسی را نگران ساخت.<ref>رضوی، هاشمی و انقلاب، ۳۴۴–۳۴۹؛ بازرگان، انقلاب ایران در دو حرکت، ۱۰۵–۱۰۶؛ جمهوری اسلامی، ۳۰/۱/۱۳۵۹، ۱۰.</ref>

ایشان همچنین در ۲۴/۱/۱۳۶۰ در دیدار با گروهی از مردم تأکید کرد اسلام طرفدار دانش و تخصص است و از استادان متعهد و متخصص استقبال می‌کند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۴/۲۹۱–۲۹۲.</ref> و افزود علم و دانش در بستر آرامش رشد می‌کند و کسانی که به قواعد اسلام و توحید بی‌اعتقادند، نمی‌توانند راهنمای علوم انسانی و تربیت انسان‌ها باشند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۴/۲۹۲.</ref> امام‌خمینی از متفکران و استادان دانشگاه خواست با ستاد انقلاب فرهنگی همکاری کنند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۴/۲۹۲–۲۹۳.</ref> و در ۲۳ خرداد ۱۳۶۰ در دیدار اعضای ستاد انقلاب فرهنگی، با اشاره به انگیزه مخالفت با انقلاب فرهنگی بر ضرورت [[وحدت حوزه و دانشگاه]] تأکید کرد<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۴/۴۳۰–۴۳۳.</ref> و در ۴ شهریور۱۳۶۰ رسماً به ستاد رسمیت داد و به آنان سفارش کرد خدا را حاضر و ناظر ببینند و در گزینش استاد محکم باشند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۶/۴۴۰.</ref> ایشان در ۱۷ آذر ۱۳۶۰ در دیدار با اعضای جامعه مدرسین [[حوزه علمیه قم]] سفارش کرد اعضای ستاد با مدرسین حوزه علمیه مشورت کنند و آنان افرادی را برای همکاری با ستاد انقلاب فرهنگی معرفی کنند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۵/۴۰۹.</ref> ایشان در دوم دی ۱۳۶۰ [[محمدرضا مهدوی کنی]] و [[احمد احمدی]] را نیز جزء اعضای ستاد قرار داد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۵/۴۴۴–۴۴۵.</ref>

ستاد انقلاب فرهنگی در این مرحله فعالیت‌های ماندگاری به انجام رساند؛ مانند تحول در برنامه‌ریزی آموزشی به هدف هماهنگی دانشگاه با نیازهای [[انقلاب اسلامی]] از راه کاستن و افزودن بر مواد آموزشی مانند درس اخلاق و معارف به همه رشته‌ها، تأسیس سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی.<ref>فوزی، تحولات سیاسی اجتماعی بعد از انقلاب، ۱/۶۲۰.</ref> حرکت وحدت حوزه و دانشگاه نیز از ثمرهای دیگر آن بود که مورد تأیید امام‌خمینی قرار گرفت.<ref>فوزی، تحولات سیاسی اجتماعی بعد از انقلاب، ۱/۶۲۰.</ref> تدوین برنامه‌های آموزشی، تدوین لایحه تربیت‌معلم، تأسیس مرکز نشر دانشگاهی و بازسازی بسیاری از برنامه‌های دانشگاه‌ها<ref>دبیرخانه شورا، بیست سال تلاش در مسیر تحقق اهداف انقلاب فرهنگی، ۶.</ref> و تأسیس دانشگاه امام‌صادق (ع) و مرکز تربیت‌مدرس در مدرسه دارالشفای قم در مسیر انقلاب فرهنگی بود.<ref>فوزی، تحولات سیاسی اجتماعی بعد از انقلاب، ۱/۶۱۹.</ref>

تحول در جامعه و فرهنگ عمومی و اسلامی‌شدن دانشگاه‌ها از اهداف انقلاب فرهنگی بودکه ستاد انقلاب فرهنگی نتوانست به آن دست یابد. عوامل متعددی، ازجمله نبود تجربه، کمبود نیروی انسانی کارآمد،<ref>هاشمی رفسنجانی، عبور از بحران، ۶۳، ۱۴۶ و ۱۵۸.</ref> روشن‌نبودن هدف و نبود خطوط کلی برای ایجاد [[دانشگاه اسلام]]<nowiki/>ی<ref>روشن‌نهاد، انقلاب فرهنگی در جمهوری اسلامی، ۱۹۳.</ref> و شرایط دشوار داخلی و خارجی و مشغول‌کردن بخش بزرگی از ظرفیت‌های نظام، اختلاف و تداخل وظایف نهادهای اجرایی، چون جهاد دانشگاهی و وزارت علوم و نبود طرحی منظم جهت سامان فعالیت‌ها در این امر دخیل‌اند.<ref>هاشمی رفسنجانی، عبور از بحران، ۱۴۶ و ۱۵۸.</ref>

با گذشت چهار سال از فعالیت‌های ستاد انقلاب فرهنگی و ضرورت توسعه انقلاب فرهنگی در همه شئون فرهنگی و آموزشی کشور، رئیس‌جمهور وقت، سیدعلی خامنه‌ای، برای بار دوم به امام‌خمینی پیشنهاد کرد ستاد انقلاب فرهنگی ترمیم و تکمیل شود.<ref>اداره کل، مجموعه مصوبات شورای عالی انقلاب فرهنگی، ۱۳.</ref> امام‌خمینی در ۸/۶/۱۳۶۲، در پاسخ به نامه وی از ستاد انقلاب فرهنگی به «پایگاه اسلامی ملی» که سرنوشت کشور بدان بسته بوده تعبیر کرد و ابراز امیدواری کرد با ترمیم ستاد و کوشش دانشجویان عزیز و متعهد و هماهنگی استادان و تلاش دست‌اندرکاران مؤمن و پشتیبانی مردم، این پایگاه با استقلال و شایستگی به خدمت ادامه دهد و دانشجویان از نفوذ عوامل بیگانه در دانشگاه جلوگیری کنند و در صورت مشاهده، آن را به ستاد انقلاب فرهنگی اطلاع دهند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۸/۸۳–۸۴.</ref> ایشان در حکم ۱۹/۹/۱۳۶۳ ضمن قدردانی از کوشش‌های ستاد، آن را رسماً به «شورای عالی انقلاب فرهنگی» تبدیل کرد. در این حکم هدف از تشکیل شورا خروج از [[فرهنگ غربی]] و نفوذ و جایگزین‌شدن فرهنگ آموزنده اسلامی ـ ملی و انقلاب فرهنگی در تمام زمینه‌ها قید شده بود.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۹/۱۱۰–۱۱۱.</ref>

شورای انقلاب فرهنگی افزون بر تکمیل طرح‌های ستاد انقلاب فرهنگی به تدوین اصول سیاست فرهنگی نظام آموزشی و پژوهشی همت گماشت و کمیته‌هایی برای اجرای مصوبات شورا تأسیس کرد.<ref>فوزی، تحولات سیاسی اجتماعی بعد از انقلاب، ۱/۵۱۸–۶۱۹.</ref> تأسیس [[شورای فرهنگ عمومی]]، [[شورای عالی مدیریت و برنامه‌ریزی]]،<ref>دبیرخانه شورا، بیست سال تلاش در مسیر تحقق اهداف انقلاب فرهنگی، ۶۸–۶۹.</ref> [[شورای نخبگان بدون مدرک دانشگاهی]]<ref>دبیرخانه شورا، بیست سال تلاش در مسیر تحقق اهداف انقلاب فرهنگی، ۲۰۹.</ref> و تدوین [[سیاست تحقیقاتی کشور]]<ref>دبیرخانه شورا، بیست سال تلاش در مسیر تحقق اهداف انقلاب فرهنگی، ۲۸۵.</ref> از دیگر کارکردهای آن است. تلاش برای پیوند آموزش و پژوهش و ارتباط آموزه‌ها و نیازهای جامعه، راه‌اندازی دوره تحصیلی تکمیلی و توسعه آموزش عالی،<ref>فوزی، تحولات سیاسی اجتماعی بعد از انقلاب، ۱/۶۲۱–۶۲۴.</ref> تأسیس دانشگاه تربیت‌مدرس<ref>دبیرخانه شورا، بیست سال تلاش در مسیر تحقق اهداف انقلاب فرهنگی، ۲۶۵.</ref> و دانشگاه بین‌المللی امام‌خمینی،<ref>دبیرخانه شورا، بیست سال تلاش در مسیر تحقق اهداف انقلاب فرهنگی، ۲۶۷.</ref> کمک به تأسیس [[دانشگاه آزاد اسلامی]] و مراکز آموزشی غیرحضوری مانند پیام نور،<ref>دبیرخانه شورا، بیست سال تلاش در مسیر تحقق اهداف انقلاب فرهنگی، ۲۵۹ و ۲۶۳.</ref> تأسیس چندین فرهنگستان ازجمله فرهنگستان علوم،<ref>دبیرخانه شورا، بیست سال تلاش در مسیر تحقق اهداف انقلاب فرهنگی، ۳۱۳.</ref> راه‌اندازی شورای گسترش زبان و ادبیات فارسی،<ref>دبیرخانه شورا، بیست سال تلاش در مسیر تحقق اهداف انقلاب فرهنگی، ۴۱۱.</ref> تعیین اهداف و سیاست‌های رسانه‌های مکتوب،<ref>دبیرخانه شورا، بیست سال تلاش در مسیر تحقق اهداف انقلاب فرهنگی، ۴۶۹.</ref> تعیین دستگاه‌های تصمیم‌گیری امر اشتغال و ارتقای علمی و فرهنگی جوانانِ راه‌نیافته به دانشگاه،<ref>دبیرخانه شورا، بیست سال تلاش در مسیر تحقق اهداف انقلاب فرهنگی، ۴۸۹.</ref> راه‌اندازی شورای فرهنگی و اجتماعی [[زنان]] و تأسیس مدارس خاص اتباع خارجی،<ref>دبیرخانه شورا، بیست سال تلاش در مسیر تحقق اهداف انقلاب فرهنگی، ۴۹۳ و ۵۲۷.</ref> از دیگر فعالیت‌های شورای انقلاب فرهنگی بوده‌است.

شورای عالی انقلاب فرهنگی در جلسه ۸۸ خود (۱۵/۷/۱۳۶۵) مقرر کرد که به دولت رسماً و کتباً اطلاع داده شود که مصوبات شورای عالی در حکم قانون است. در این صورت در مرتبه‌ای پایین‌تر از قوانین مصوب مجلس قرار می‌گیرد؛ ولی اگر مصوبه‌ای از مصوبات شورای عالی به دلیل اهمیت ویژه آن، به تأیید مقام [[رهبری]] برسد، این مصوبه جزء فرمان‌های رهبری و [[احکام حکومتی]] قرار می‌گیرد و از قوانین مصوب [[مجلس شورای اسلام]]<nowiki/>ی بالاتر خواهد بود.<ref>دبیرخانه شورا، بیست سال تلاش در مسیر تحقق اهداف انقلاب فرهنگی، ۱۰۷.</ref>

[[جهاد دانشگاهی]] از زیرمجموعه‌های [[ستاد انقلاب فرهنگی]] بود که با عضویت دو نفر دانشجو به گزینش جهاد دانشگاهی در ستاد انقلاب فرهنگی<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۸/۸۳.</ref> نقش مستقیمی بر عهده داشت. در سال ۱۳۶۳ جهاد دانشگاهی به «ستاد اجرایی انقلاب فرهنگی» تغییر نام داد؛ ولی پس از جداشدن وزارت فرهنگ و آموزش عالی از دانشگاه در سال ۱۳۶۴ دوباره جهاد دانشگاهی خوانده شد و در ۲۲/۸/۱۳۶۹ به عنوان واسطه دانشگاه و بخش صنعتی و خدماتی کشور معرفی شد و بیرون از دانشگاه به فعالیت‌های خود ادامه داد.<ref>مروار، جهاد دانشگاهی، ۴۷؛ صفرنژاد، تاریخ گذشته و امروز، ۱.</ref>

هدف از تشکیل جهاد دانشگاهی طبق اساسنامه عبارت بود از: گسترش و [[تبلیغ]] معارف و ارزش‌های اسلامی در دانشگاه، گسترش تحقیقات علمی و صنعتی برای رفع نیاز جامعه، تقویت روحیه تتبع و تفکر و شکوفاساختن استعدادهای نهفته دانشگاهیان و مردم<ref>دانشگاه انقلاب، مجله، شماره، ۳/۸.</ref> و نیز آشنایی دانشگاهیان و مردم با مشکلات موجود جامعه برای فراهم‌شدن زمینه استفاده از نیروی مردمی، آشنایی دانشگاهیان با معیارها و آموزه‌های اسلامی، کوشش برای تأمین کادر تحقیقاتی و اجرایی جهاد سازندگی و دیگر نهادهای انقلابی، کوشش در حل مسائل اجتماعی و اقتصادی و استقلال کشور با استفاده از نیروی فکری دانشگاه‌ها به صورت طرح‌های ضربتی و درازمدت و همکاری با مراکز ذی‌صلاح برای ایجاد نظام آموزشی دانشگاهی جدید.<ref>دانشگاه انقلاب، مجله، شماره، ۳/۵۱.</ref>

پس از [[رحلت امام‌خمینی]]، شورای عالی انقلاب فرهنگی به فعالیت خود ادامه داد. در سال ۱۳۷۵ شورا برای بار سوم ترمیم شد و [[رهبری]] انقلاب در حکمی، ضمن تأکید بر لزوم تقویت آن، اعضای حقیقی و حقوقی آن را تعیین کرد و مهندسی فرهنگی کشور را از مسئولیت‌های آن قرار داد.<ref>قاسم‌پور، شورای عالی انقلاب فرهنگی، ۱۹۶–۱۹۷.</ref>