۲۱٬۲۷۱
ویرایش
مسافر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
=== شغل در سفر === | === شغل در سفر === | ||
مشهور فقیهان حکم کسی را که محل کارش در شهر دیگر بوده و برای رفتن به آنجا باید | مشهور فقیهان حکم کسی را که محل کارش در شهر دیگر بوده و برای رفتن به آنجا باید سفر شرعی انجام دهد و سفر مقدمه شغل اوست، مانند کسی دانسته‌اند که سفر شغلش باشد؛ بنابراین باید نمازش را تمام بخواند.<ref>حکیم، مستمسک العروة الوثقی، ۸/۷۰؛ خویی، موسوعه، ۲۰/۱۵۳–۱۵۴؛ اراکی، توضیح المسائل، ۲۳۹؛ گلپایگانی، توضیح المسائل، ۲۳۰؛ تبریزی، صراط النجاة، ۶/۷۷.</ref> | ||
[[امام‌خمینی]] همسو با برخی از فقهای معاصر<ref>اصفهانی، صلاة المسافر، ۹۷؛ بروجردی، البدر الزاهر، ۱۷۴.</ref> در کتاب‌های فتوایی خود، کسانی را که سفر مقدمه شغل آنان است، به سفر شغلی ملحق نمی‌کند و آنان را مسافر می‌داند. از نظر ایشان تنها مرجع در فهم روایات، [[عرف]] است و فهم عرف از روایاتِ دربارهٔ سفر این است که موضوع حکمِ تمام‌خواندن، عناوینی است که در روایات به آنها اشاره شده‌است و شامل [[کثیرالسفر]] و کسی که سفر مقدمه شغل اوست، نمی‌شود؛ بدین سبب سفر شغل کسی که محل کار و اقامت او دو شهر جدا است و هر روز باید سفر کند، به حساب نیامده و نمازش شکسته‌است؛<ref>امام خمینی، نماز مسافر، ۳۶؛ امام خمینی، وسیلة النجاة، ۲۱۲–۲۱۳؛ امام خمینی، تحریر الوسیله، ۱/۲۴۰.</ref> از این‌رو امام‌خمینی میان مأمورانی که در پاسگاه نگهبانی می‌دهند با مأموران گشتی فرق می‌گذارد؛ زیرا مأمور گشتی مانند دشتبان در حال پیمودن راهی است که حفاظت آن را بر عهده دارد و خود سفر، شغل او به‌شمار می‌آید و نماز او شکسته نیست، برخلاف مأموری که کارش نگهبانی یا کار اداری در پاسگاه است. اگر وی برای این کار سفر هم کند، سفر تنها مقدمه شغل اوست؛ بنابراین نمازش شکسته‌است.<ref>امام خمینی، استفتائات، ۱/۲۴۷.</ref> | [[امام‌خمینی]] همسو با برخی از فقهای معاصر<ref>اصفهانی، صلاة المسافر، ۹۷؛ بروجردی، البدر الزاهر، ۱۷۴.</ref> در کتاب‌های فتوایی خود، کسانی را که سفر مقدمه شغل آنان است، به سفر شغلی ملحق نمی‌کند و آنان را مسافر می‌داند. از نظر ایشان تنها مرجع در فهم روایات، [[عرف]] است و فهم عرف از روایاتِ دربارهٔ سفر این است که موضوع حکمِ تمام‌خواندن، عناوینی است که در روایات به آنها اشاره شده‌است و شامل [[کثیرالسفر]] و کسی که سفر مقدمه شغل اوست، نمی‌شود؛ بدین سبب سفر شغل کسی که محل کار و اقامت او دو شهر جدا است و هر روز باید سفر کند، به حساب نیامده و نمازش شکسته‌است؛<ref>امام خمینی، نماز مسافر، ۳۶؛ امام خمینی، وسیلة النجاة، ۲۱۲–۲۱۳؛ امام خمینی، تحریر الوسیله، ۱/۲۴۰.</ref> از این‌رو امام‌خمینی میان مأمورانی که در پاسگاه نگهبانی می‌دهند با مأموران گشتی فرق می‌گذارد؛ زیرا مأمور گشتی مانند دشتبان در حال پیمودن راهی است که حفاظت آن را بر عهده دارد و خود سفر، شغل او به‌شمار می‌آید و نماز او شکسته نیست، برخلاف مأموری که کارش نگهبانی یا کار اداری در پاسگاه است. اگر وی برای این کار سفر هم کند، سفر تنها مقدمه شغل اوست؛ بنابراین نمازش شکسته‌است.<ref>امام خمینی، استفتائات، ۱/۲۴۷.</ref> | ||