کاربر:Salar/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها

نقش دانشگاه در انقلاب اسلامی: دانشگاه در پیروزی انقلاب اسلامی از جایگاه بالایی برخوردار بود و سنگر محکمی برای دفاع از امام‌خمینی و انقلاب اسلامی به شمار می‌رفت (عمید زنجانی، ۱۹). در این مسیر انتقادهای امام‌خمینی از رژیم پهلوی، تفکرات دینی دانشجویان را از سردرگمی بیرون آورد و عاملی برای حضور آنان در ساختار جنبش‌های دانشجویی شد. گسترش سرکوب‌های رژیم پهلوی میل به براندازی حکومت و نه اصلاح آن را در دانشجویان به‌وجود آورد و در سال‌های نهضت، دانشگاه در این راه پیشتاز بود (سفیری، ۱۶)؛ تا جایی که در بیشتر دانشگاه‌ها مسائل سیاسی مطرح شد و طبقات مختلف برای شنیدن مطالب به دانشگاه می‌رفتند (خلیلی، ۱/۹۱). دانشگاهیان در بیشتر تظاهرات علیه رژیم پهلوی حضور داشتند. حوادث ۲۲ آذر ۱۳۴۹ (عمید زنجانی، ۲۵۷) و تجمع دانشجویان (در کنار دانش‌آموزان) در سیزدهم آبان ۱۳۵۷ که منجر به کشتار دانشجویان شد، ازجمله فعالیت‌هایی است که دانشگاهیان برای پیروزی انقلاب انجام دادند (خلیلی، ۱/۹۴ ـ ۹۵) (← مقاله دانشجویان).

ضرورت تداوم اصلاح در دانشگاه: امام‌خمینی پس از پیروزی انقلاب اسلامی، در کنار ارج‌گذاری به جنبه‌های علمی دانشگاه، سالم‌سازی آن از عناصر فاسد و غیرمتعهد (۱۴/۲۹۱ ـ ۲۹۲؛ ۱۹/۱۸۷، ۲۲۳ و ۳۵۶) و به‌کارگیری استادان متعهد و معتقد به اسلام را (۱۳/۲ ـ ۴) ضروری می‌دانست و انقلاب بنیادین فرهنگی در دانشگاه‌های کشور را ضرورت اجتناب‌ناپذیر می‌خواند (۱۲/۲۰۷، ۳۳۲ ـ ۳۳۳ و ۴۳۱؛ روشن‌نهاد، ۱۴۱ ـ ۱۴۲؛ فوزی، ۱/۵۹۷ ـ ۶۲۴). ایشان همه دانشگاهیان را به تمرکز روی مبانی اسلامی برای رهایی از وابستگی فرهنگی به شرق و غرب فرا خواند (۱۲/۲۰۸)، بر استقلال فکری و فرهنگی در دانشگاه تأکید می‌کرد (۱۲/۶، ۲۵۰ ـ ۲۵۲ و ۱۴/۳۵۹ ـ ۳۶۱) و دانشگاه را به‌کنارگذاشتن تفکر غربی و اعتماد به تفکر اسلامی و استقلال و خوداتکایی توصیه می‌کرد (۹/۳۷۹، ۴۲۷ ـ ۴۲۹، ۵۰۱؛ ۱۰/۵۲، ۳۶۱، ۴۰۰ ـ ۴۰۲ و ۱۱/۲۲۲ ـ ۲۲۳). ایشان با تأکید بر سالم‌سازی دانشگاه و برخورد هوشمندانه با انحرافات (۱۵/۵۱۸ و ۱۷/۱۵۶)، راهکار را تقویت و تزریق تقوا و ایمان درکنار آموزش می‌دانست (۷/۴۷۳؛ ۱۷/۱۵۳ و ۱۸۸).