confirmed، emailconfirmed، templateeditor
۱٬۱۸۸
ویرایش
خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
==نگارش کتاب و رساله== | ==نگارش کتاب و رساله== | ||
امامخمینی از دوران جوانی اهل بیان و قلم بودهاست. از ایشان آثار بسیاری در قالب کتاب، رساله، تعلیقه به زبان عربی و فارسی موجود است و ایشان در بخشی از آثار خود تاریخ نگارش اولیه کتاب یا رساله و سپس مرحله پاکنویسکردن را ذکر کردهاست | امامخمینی از دوران جوانی اهل بیان و قلم بودهاست. از ایشان آثار بسیاری در قالب کتاب، رساله، تعلیقه به زبان عربی و فارسی موجود است و ایشان در بخشی از آثار خود تاریخ نگارش اولیه کتاب یا رساله و سپس مرحله پاکنویسکردن را ذکر کردهاست.<ref>امامخمینی، التعادل و الترجیح، ۲۱۹؛ امامخمینی، کتاب الطهاره، ۴۸۹/۳.</ref> در کنار کتابها و رسالهها میتوان به استفتائات {{ببینید|استفتائات}}، اجازات {{ببینید|اجازات امامخمینی}}، پیامها و اعلامیهها {{ببینید|پیامها و اعلامیهها}} و نامهها {{ببینید|نامهها}} و برخی نوشتههای دیگر امامخمینی اشاره کرد و آنچه در دسترس بوده، در صحیفه امام گردآوری شدهاست. {{ببینید|صحیفه امام}} یکی از آثاری که امامخمینی با خط خود بازنویسی (استنساخ) کرده، اداء المفروض من شرح أرجوزة العروض، در علم عروض نگارش محمدرضا نجفی اصفهانی است و استنساخ این اثر با خط خوش نستعلیق در تاریخ بیستوپنجم بهمن ۱۳۰۶ش/ ۱۳۴۶ق به پایان رسیدهاست.<ref>احمدی فقیه، سیری در آثار و تألیفات حضرت آیتالله العظمی امامخمینی، ۲۰</ref> از ایشان گزینش و نسخهبرداری برخی از اشعار و غزلیات دیوانهای شاعران نیز گزارش شدهاست.<ref>مؤسسه تنظیم و نشر آثار امامخمینی، واحد ادبیات، فرهنگ دیوان اشعار امامخمینی، بیستویک.</ref> در سالهای تبعید در عراق، از آنجا که انتشار دستنوشته به خط شکسته نستعلیق برای حروفچینها در نجف اشرف، ممکن نبود، محمدحسن رحیمیان {{ببینید|محمدحسن رحیمیان}} برخی دستنوشتههای امامخمینی را برای چاپ، به خط نسخ بازنویسی میکرد.<ref>رحیمیان، حدیث رویش، ۱۷۰؛ رحیمیان، گفتگو، ماهنامه یادآور، ۴۵.</ref> | ||
پس از تبعید امامخمینی، سازمان اطلاعات و امنیت کشور (ساواک)، در سال ۱۳۴۶ در حمله به خانه و نیز کتابخانه عمومی امامخمینی به نام ولیعصر(ع)، تمام مدارک و کتابهای شخصی ایشان و نیز ۹۸ جعبه محتوی ۷۳۵۰ جلد کتاب چاپی، یک جعبه شامل ۳۴ جلد کتاب خطی و سه جعبه چوبی و مقوایی، حاوی اوراق متفرقه و آلبوم عکس و نامه را ضبط و به ساواک منتقل کرد و امامخمینی خود درباره بخش شخصی آن، خاطرنشان کردهاست که «در زمان شاه مخلوع به غارت رفتهاست» | پس از تبعید امامخمینی، سازمان اطلاعات و امنیت کشور (ساواک)، در سال ۱۳۴۶ در حمله به خانه و نیز کتابخانه عمومی امامخمینی به نام ولیعصر(ع)، تمام مدارک و کتابهای شخصی ایشان و نیز ۹۸ جعبه محتوی ۷۳۵۰ جلد کتاب چاپی، یک جعبه شامل ۳۴ جلد کتاب خطی و سه جعبه چوبی و مقوایی، حاوی اوراق متفرقه و آلبوم عکس و نامه را ضبط و به ساواک منتقل کرد و امامخمینی خود درباره بخش شخصی آن، خاطرنشان کردهاست که «در زمان شاه مخلوع به غارت رفتهاست».<ref>امامخمینی، صحیفه امام، ۵۲۴/۱۳.</ref> {{ببینید|کتاب(۱)}} گفته شده ناصر مقدم، از مقامات ارشد ساواک، نسخههای اصلی تألیفات امامخمینی را که به خط خود ایشان بود، در جایی خاص نگهداری کرده و این مجموعه پس از پیروزی انقلاب اسلامی پیدا شد و به امامخمینی بازگردانده شد؛ بهجز دو تعلیقه ایشان بر فصوص الحکم و مصباح الانس که در سال ۱۳۶۲ توسط یکی از طلبههای همدان، از دستفروشی دورهگرد که کتابهای قدیمی عرضه میکرد، شناخته و پیدا شدند.<ref>رحیمیان، حدیث رویش، ۱۷۷ ـ ۱۷۸.</ref> از سرنوشت نسخه دستنوشت شرح چهل حدیث نیز خبری نیست {{ببینید|شرح چهل حدیث}} امامخمینی کتابها و رسالههای علمی خود را با دست خود مینوشت؛ با این حال کتاب البیع ایشان که در نجف اشرف نوشته شده، پس از نگارش، از سوی برخی شاگردان ایشان پارهای اصلاحات و افزودههای جزئی در آن صورت گرفته و ایشان خود با دقت همه این موارد را با دست خود بازبینی کردهاست. (← کتاب البیع؛ بروجردی). | ||
==نگارش در امور مرجعیت== | ==نگارش در امور مرجعیت== |