ملک‌حسن: تفاوت میان نسخه‌ها

ملک‌حسن با رژیم صهیونیستی اسرائیل رابطه‌ای نزدیک و دوستانه داشت و در همین راستا زمینه آشنایی و ارتباط [[محمد انور سادات]]، رئیس‌جمهور پیشین [[مصر]] با صهیونیست‌ها و امضای قرارداد معروف [[کمپ‌دیوید]] در سال ۱۹۷۸م/ ۱۳۵۷ش را فراهم کرد <ref>بالتا، ۱۳۰؛ گازیروسکی، سیاست و حکومت در خاورمیانه و شمال آفریقا، ۶۰۷ ـ ۶۰۸.</ref> او در سال ۱۹۸۶م/ ۱۳۶۵ش با شیمون پرز، نخست‌وزیر وقت [[رژیم اسرائیل]] در شهر «افران» مراکش دیدار و تلاش کرد پس از [[ترور]] انور سادات، در سال ۱۹۸۱م/ ۱۳۶۰ش، دوباره نشست عرب‌ها و اسرائیل برگزار شود و زمینه برقراری و توسعه روابط عرب‌ها با رژیم صهیونیستی فراهم گردد.<ref>گازیروسکی، سیاست و حکومت در خاورمیانه و شمال آفریقا، ۶۰۷.</ref> رابطه ملک‌حسن با [[رژیم پهلوی]] بسیار نزدیک و صمیمانه بود. وی در جریان مبارزات اسلامی به رهبری [[امام‌خمینی]] همواره از رژیم پهلوی حمایت می‌کرد؛ حتی در آستانه پیروزی و در هنگامی که امام‌خمینی در پاریس اقامت داشت، تلاش کرد با میانجی‌گری، برای نجات محمدرضا پهلوی راهی پیدا کند؛<ref>طباطبایی، خاطرات سیاسی ـ اجتماعی دکتر سیدصادق طباطبایی، ۳/۱۰۹ ـ ۱۱۰؛ کمالیان و رنجبر، عزّت شیعه، ۲/۶۱۳.</ref> در حالی‌که امام‌خمینی وساطت امثال ملک‌حسن را بی‌فایده می‌دانست و این‌گونه واسطه‌گری‌ها را اقدامی در جهت تحکیم قدرت پهلوی و ادامه خیانت و جنایت رژیم پهلوی بر ملت ایران می‌شمرد.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۴/۱۲۵.</ref>

ایران و مراکش قرارداد بازگرداندن مجرمان را داشتند؛ بنابراین با درخواست رسمی دولت ایران درباره بازگرداندن پهلوی، طبق قانون و به موجب قرارداد، ملک‌حسن باید او را تحویل می‌داد یا از وی می‌خواست تا کشور مراکش را ترک کند.<ref>نوازنی، گاهشمار سیاست خارجی ایران از دی‌ماه ۱۳۵۶ تا مرداد ۱۳۶۷، ۱۰۹ ـ ۱۱۰ و ۱۳۴.</ref> امام‌خمینی نیز به طور غیر رسمی از دولت مراکش خواسته بود که پهلوی را به دولت انقلابی ایران تحویل دهد تا در [[دادگاه انقلاب]] محاکمه شود؛ ولی ملک‌حسن حاضر به این کار نبود.<ref>نوازنی، گاهشمار سیاست خارجی ایران از دی‌ماه ۱۳۵۶ تا مرداد ۱۳۶۷، ۱۰۹.</ref> از سوی دیگر، ملک‌حسن که احساس می‌کرد از اقامت پهلوی در مراکش به درد سر افتاده، مایل نبود وی به مدت نامحدودی در مراکش بماند؛<ref>نوازنی، گاهشمار سیاست خارجی ایران از دی‌ماه ۱۳۵۶ تا مرداد ۱۳۶۷، ۹۳ ـ ۹۴.</ref> از این‌رو از وی خواست تا بنا به برخی ملاحظات سیاسی از هر گونه فعالیت و موضع‌گیری سیاسی خودداری کند و این مسئله مایه افسردگی پهلوی شد.<ref>نوازنی، گاهشمار سیاست خارجی ایران از دی‌ماه ۱۳۵۶ تا مرداد ۱۳۶۷، ۱۱۳.</ref> همچنین وی برای اینکه اقدام خود در پناه‌دادن به پهلوی را توجیه کند، اعلام کرد قصد مداخله در امور ایران را ندارد، پهلوی در مراکش مهمان اوست و مقامات ایران نباید این مهمان‌نوازی را با مداخله در امور ایران اشتباه کنند.<ref>نوازنی، گاهشمار سیاست خارجی ایران از دی‌ماه ۱۳۵۶ تا مرداد ۱۳۶۷، ۱۴۷.</ref> امام‌خمینی با اشاره به درماندگی [[محمدرضا پهلوی]] در خارج از ایران، اظهار داشت کار وی به جایی رسیده‌است که رفیق شفیق او ملک‌حسن هم اعلام کرده که او را به شاهی نمی‌شناسد<ref>امام خمینی، صحیفه، ۶/۲۳۲.</ref> و او را تنها به عنوان یک آدم عادی می‌پذیرد.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۶/۳۴۱.</ref> با این حال، با تثبیت پیروزی انقلاب اسلامی، ملک‌حسن به سبب نگرانی از پیامدهای احتمالی حضور پهلوی در مراکش از وی خواست مراکش را ترک کند و هواپیمای خود را نیز در اختیار او قرار داد تا به پاناما برود.<ref>پهلوی، پاسخ به تاریخ، ۳۷۰؛ طباطبایی، خاطرات سیاسی ـ اجتماعی دکتر سیدصادق طباطبایی، ۳/۱۸۷.</ref>

پس از آغاز [[جنگ عراق علیه ایران]] در ۳۱ شهریور سال ۱۳۵۹، ملک‌حسن به حمایت از [[صدام حسین]] پرداخت. وی پس از [[عملیات «کربلای ۵»]] در منطقه [[شلمچه]] و احتمال سقوط [[بصره]] در جنوب [[عراق]]، حمایت خود از رژیم عراق را بیشتر کرد و در اجلاس سران عرب در «فاس» مراکش تلاش زیادی کرد تا [[سوریه]] و [[لیبی]] را که در جنگ بی‌طرف بودند، به حمایت از این رژیم متقاعد کند؛ ولی موفق نشد؛ با این حال، وی در آن اجلاس میلیاردها دلار از کشورهای عرب برای کمک به رژیم عراق جمع‌آوری کرد و در اختیار آن قرار داد.<ref>جنابی، مصاحبه، تابناک، پایگاه اطلاع‌رسانی.</ref> او افزون بر حمایت‌های گسترده سیاسی و تسلیحاتی، ۳۲۰ افسر از نیروهای زمینی و هوایی خود را به عراق فرستاد تا در کنار عراق با ایران بجنگند. وی در طول سال‌های جنگ نقش دلالی اسلحه از کشورهای اسرائیل، فرانسه، ایتالیا و اسپانیا را برای صدام حسین انجام می‌داد.<ref>جنابی، مصاحبه، تابناک، پایگاه اطلاع‌رسانی.</ref> امام‌خمینی با اشاره به ادعای صلح‌طلبی صدام در جنگ تحمیلی و توسل به سران کشورهای منطقه از قبیل ملک‌حسن و [[ملک‌حسین]]، آنان را جنایتکاران تاریخ و ورشکستگانی دانست<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۷/۳۱۷.</ref> که صلح‌طلبی آنان نیز باطنش جنگ است و با صلح‌طلبی ایران که انسانی، الهی و واقعی است، متفاوت می‌باشد.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۷/۲۶.</ref>

امام‌خمینی، ملک‌حسن را وابسته به قدرت‌های خارجی می‌دانست و همواره از عملکرد وی انتقاد می‌کرد. ایشان در ۲۲ اسفند ۱۳۶۱ با اشاره به سابقه کنفرانس سران کشورهای غیر متعهد، به وضعیت و ترکیب جدید آن انتقاد کرد و ملک‌حسن، ملک‌حسین  [[حسنی مبارک]] و امثال آنان را اشخاص وابسته به قدرت‌های شرق و غرب خواند.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۷/۳۶۲ ـ ۳۶۳.</ref> ایشان معتقد بود ستایش [[امریکا]] از این کنفرانس، دلیل وابستگی آن به غرب است و لازم است برای نتیجه‌بخش و مفیدبودن چنین کنفرانس‌هایی، نخست افراد متعهد از غیر متعهد جدا شوند؛ زیرا امثال ملک‌حسن به جهت وابستگی آشکار به قدرت‌های خارجی، لایق عضویت در چنین مجموعه‌ای نیستند.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۷/۳۶۲ ـ ۳۶۳.</ref>

امام‌خمینی با اشاره به توطئه برگرداندن مصر به سازمان کنفرانس اسلامی توسط ملک‌حسن و ملک‌حسین پس از پیمان کمپ دیوید، این اقدام را برای حل عقده‌هایی که از بیداری ملت‌ها و پرخاشگری آنها برای اینان حاصل شده‌است، غیر کافی دانست.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۸/۳۳۰.</ref> ایشان در پیام خود به مناسبت پنجمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی، با اشاره به بی‌مورد بودن ترس حکومت‌های منطقه ازجمله مراکش از پیامدهای انقلاب اسلامی ایران، تبلیغات آنان علیه جمهوری اسلامی ایران را نکوهش و اعلام کرد [[مستضعفان]] جهان اسلام از برخی اعمال دولت‌مردان منطقه ناراضی‌اند و رفتار حاکمان خود را خلاف شئون اسلامی می‌دانند.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۸/۳۴۰ ـ ۳۴۱.</ref> ایشان برگزاری کنفرانس سران کشورهای اسلامی در مراکش را هم به سبب محل برگزاری و هم از نظر محتوا به‌شدت محکوم و تأکید کرد در این شرایط تلاش سران کشورها برای برگزاری چنین کنفرانس‌هایی جز به‌رسمیت‌شناختن اسرائیل ثمره دیگری ندارد.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۸/۳۴۱ ـ ۳۴۲.</ref> ایشان در این پیام با اشاره به اینکه دست ملک‌حسن، میزبان اجلاس سران کشورهای اسلامی، به خون [[مسلمانان]] مظلوم آغشته‌است، خاطرنشان کرد سران اسلامی شخصی را رئیس کنفرانس کرده‌اند که اعتراض‌های گسترده ملت خود را که به قبول طرح «کمپ دیوید» و «فهد» معترض بودند، به‌شدت سرکوب کرد و مسلمانان را در همه شهرهای آن کشور به خاک و خون کشید.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۸/۳۴۱ ـ ۳۴۲.</ref>

امام‌خمینی همچنین در ۱۶ مرداد ۱۳۶۵ در پیام به زائران خانه خدا، به سران کشورهای اسلامی ازجمله ملک‌حسن سفارش کرد مراقب چپاولگری‌های [[استعمار]] باشند و برای مردم مستضعف و [[فقیر]] خود، بیش از این ننگ وابستگی به بار نیاورند.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۲۰/۹۷ ـ ۹۸.</ref> ایشان با اشاره به اینکه امثال ملک‌حسن ابزار دست استعمارند که شکست‌خوردگانِ از وحدت مسلمانان، آنان را وارد صحنه کرده‌اند، وی را به سبب ملاقات و دست دوستی دادن به شیمون پرز، نخست‌وزیر وقت رژیم صهیونیستی، خائن به اسلام و ملت‌های مسلمان به‌خصوص ملت‌های عربی و [[فلسطین]] دانست و خیانت وی را نابخشودنی شمرد و از ملت‌ها و دولت‌های اسلامی و عربی خواست که با برخورد قاطع دست او را قطع کنند.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۲۰/۹۷ ـ ۹۸.</ref> ایشان در ۱۲ مرداد ۱۳۶۶ نیز در پیام دیگری درباره [[کشتار زائران ایرانی]] در مراسم «برائت از مشرکین» به دست مأموران [[رژیم آل‌سعود]] حمایت ملک‌حسن، ملک‌حسین و صدام حسین از جنایت آل‌سعود در قتل عام زائران خانه خدا را محکوم<ref>امام خمینی، صحیفه، ۲۰/۳۵۰ ـ ۳۵۱.</ref> و اعلام کرد گویا آل‌سعود در کشتن صدها زن و مرد بی‌دفاع مسلمان و عبور از روی اجساد مطهر آنان، به پیروزی بزرگی رسیده و سنگر بزرگی را فتح کرده‌است که آنان اعلام همبستگی با آل‌سعود کرده‌اند و در حالی‌که جهان اسلام به ماتم نشسته و [[دل پیامبر خاتم(ص)]] از این جنایت شکسته‌است، به همدیگر تبریک می‌گویند.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۲۰/۳۵۰ ـ ۳۵۱.</ref> ایشان همچنین با اشاره به اینکه مسئله اعلام برائت از [[مشرکان]] در مراسم حج، فرمان الهی است، آل‌سعود و ملک‌حسین، ملک‌حسن، حسنی مبارک و صدام حسین را ظالم و ستمگر شمرد و اقدام آنان را به‌شدت نکوهش کرد.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۲۰/۳۵۳.</ref>

امام‌خمینی در ۱۳ تیر ۱۳۶۷ در پاسخ به نامه تسلیت [[حسینعلی منتظری]] به ایشان درباره حمله امریکا به هواپیمای مسافربری  با اشاره به اینکه مقابله ایران تنها با عراق و رژیم‌های [[اردن]]، مصر و مراکش نبود، بلکه جنگ با ابرقدرت‌های شرق و غرب بود، بار دیگر از پشتیبانی ملک‌حسن و دیگر سران دولت‌های همسو با رژیم عراق به‌شدت انتقاد کرد.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۲۱/۶۸ ـ ۶۹.</ref> ایشان در [[وصیت‌نامه]] خود نیز برای مسلمانان و [[مستضعفان]] جهان، دشمنی با امثال ملک‌حسن، ملک‌حسین، حسنی مبارک و صدام حسین را که خادم امریکا و اسرائیل‌اند و در این راه از هیچ جنایتی به ملت‌های خود رویگردان نیستند، موجب افتخار دانست.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۲۱/۳۹۸.</ref>