۲۱٬۳۲۴
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (added Category:مقاله‌های نیازمند جعبه اطلاعات using HotCat) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''خانه امام‌خمینی'''، محل اصلی سکونت [[امام‌خمینی]] در [[قم]]، ۱۳۲۵ ـ ۱۳۴۳. | '''خانه امام‌خمینی'''، محل اصلی سکونت [[امام‌خمینی]] در [[قم]]، ۱۳۲۵ ـ ۱۳۴۳. | ||
== موقعیت == | == موقعیت == | ||
امام‌خمینی در آغاز ورود به قم چند سال (حدود هشت سال) در [[مدرسه فیضیه]] و مدرسه دارالشفا ساکن شد<ref>سبحانی، مصاحبه، ۴/۱۹۲ ـ ۱۹۳؛ رجائی‌نژاد و حاضری، هفت‌اقلیم گذری بر اماکن منتسب به امام‌خمینی از ولادت تا رحلت، ص۶۵ و ۶۹؛ روحانی، نهضت امام‌خمینی، نهضت امام‌خمینی، ۱/۳۹ ـ ۴۰.</ref> و پس از ازدواج در سال ۱۳۰۸ به علت سکونت خانواده همسرش در تهران و تعطیلی حوزه، موقتاً در تهران نزدیک پامنار، کوچه میرزامحمود وزیر، زندگی مشترک خود را در منزلی استیجاری آغاز کرد<ref>طباطبایی، اقلیم خاطرات، ص۳۴۰؛ ثقفی، بانوی انقلاب خدیجه‌ای دیگر، ص۵۴.</ref> | امام‌خمینی در آغاز ورود به قم چند سال (حدود هشت سال) در [[مدرسه فیضیه]] و مدرسه دارالشفا ساکن شد<ref>سبحانی، مصاحبه، ۴/۱۹۲ ـ ۱۹۳؛ رجائی‌نژاد و حاضری، هفت‌اقلیم گذری بر اماکن منتسب به امام‌خمینی از ولادت تا رحلت، ص۶۵ و ۶۹؛ روحانی، نهضت امام‌خمینی، نهضت امام‌خمینی، ۱/۳۹ ـ ۴۰.</ref> و پس از ازدواج در سال ۱۳۰۸ به علت سکونت خانواده همسرش در تهران و تعطیلی حوزه، موقتاً در تهران نزدیک پامنار، کوچه میرزامحمود وزیر، زندگی مشترک خود را در منزلی استیجاری آغاز کرد.<ref>طباطبایی، اقلیم خاطرات، ص۳۴۰؛ ثقفی، بانوی انقلاب خدیجه‌ای دیگر، ص۵۴.</ref>{{ببینید| اقامتگاه‌ها}} | ||
ایشان پس از پایان تعطیلی حوزه، با همسر خود به قم رفت و در منزلی استیجاری، واقع در خیابان ارم به مدت دو سال ساکن شد و فرزندش [[سیدمصطفی خمینی|سیدمصطفی]] در سال ۱۳۰۹ در این خانه متولد شد<ref>طباطبایی، اقلیم خاطرات، ص۳۴۰ ـ ۳۴۱؛ ثقفی، بانوی انقلاب خدیجه‌ای دیگر، ص۶۴ ـ ۶۵.</ref> سومین خانه اجاره‌ای امام‌خمینی در قم، محله عشقعلی، کوچه الوندیه بود که به علت گرانی اجاره، پس از سه ماه از آن به خانه چهارم نقل مکان کرد و پنجمین خانه اجاره‌ای ایشان نزدیک تکیه ملامحمود بود و هشت سال در این خانه زندگی کرد و پسرش سیدعلی که در کودکی درگذشت، متولد این خانه بود<ref>طباطبایی، اقلیم خاطرات، ص۳۴۸ ـ ۳۴۹؛ ثقفی، بانوی انقلاب خدیجه‌ای دیگر، ص۷۹.</ref> خانه ششم در گذر جَدّا، کوچه شادقلی‌خان قرار داشت و ایشان در این خانه استیجاری سه سال زندگی کرد<ref>طباطبایی، اقلیم خاطرات، ۳۴۹؛ آزاد، مصاحبه عبدالرحیم اباذری با علی‌اکبر آزاد.</ref> و مدتی نیز خانه‌ای را در پارک اتابکی (کامران‌میرزا) کنار [[مدرسه حجتیه]] اجاره کرد. [[سیداحمد خمینی]] در اسفند ۱۳۲۴ در این خانه متولد شد<ref>طباطبایی، اقلیم خاطرات، ۳۴۹؛ رجائی‌نژاد و حاضری، هفت‌اقلیم گذری بر اماکن منتسب به امام‌خمینی از ولادت تا رحلت، ص۸۷.</ref> این خانه را بعدها سیدمحمد حجت خریداری و به [[مدرسه حجتیه]] ضمیمه کرد. محل تولد دیگر [[فرزندان امام‌خمینی]] مشخص نیست.<ref>ملکوتی، مصاحبه با آیت‌الله مسلم ملکوتی.</ref> | |||
خانه هشتم امام‌خمینی در قم واقع در محله یخچال‌قاضی نزدیک و شمال شرقی بیمارستان فاطمی بود. امام‌خمینی در بهار ۱۳۲۵ در این خانه استیجاری ساکن شد<ref>رجائی‌نژاد و حاضری، هفت‌اقلیم گذری بر اماکن منتسب به امام‌خمینی از ولادت تا رحلت، ص۸۸.</ref> پس از گذشت چند ماه مالک خانه، به نام طاهری اعلام کرد قصد فروش آن را دارد. امام‌خمینی که نخست آماده انتقال به خانه دیگری شده بود؛ به جهت خستگی همسر از جابه‌جایی مداوم، آن را به شانزده هزار و پانصد تومان خرید و بهای آن را با فروش بخشی از زمین‌های ارث پدری واقع در خمین، پرداخت.<ref>طباطبایی، اقلیم خاطرات، ص۲۵۵</ref> و به این ترتیب این خانه محل زندگی دایمی ایشان شد. | خانه هشتم امام‌خمینی در قم واقع در محله یخچال‌قاضی نزدیک و شمال شرقی بیمارستان فاطمی بود. امام‌خمینی در بهار ۱۳۲۵ در این خانه استیجاری ساکن شد<ref>رجائی‌نژاد و حاضری، هفت‌اقلیم گذری بر اماکن منتسب به امام‌خمینی از ولادت تا رحلت، ص۸۸.</ref> پس از گذشت چند ماه مالک خانه، به نام طاهری اعلام کرد قصد فروش آن را دارد. امام‌خمینی که نخست آماده انتقال به خانه دیگری شده بود؛ به جهت خستگی همسر از جابه‌جایی مداوم، آن را به شانزده هزار و پانصد تومان خرید و بهای آن را با فروش بخشی از زمین‌های ارث پدری واقع در خمین، پرداخت.<ref>طباطبایی، اقلیم خاطرات، ص۲۵۵</ref> و به این ترتیب این خانه محل زندگی دایمی ایشان شد. | ||
| خط ۹: | خط ۱۱: | ||
در ورودی خانه امام‌خمینی در ضلع شرقی ساختمان از طریق دالانی مستطیل و سرپوشیده به کوچه راه دارد و می‌توان به‌وسیله راه‌پله به طبقه همکف و زیرزمین رفت و آمد کرد. در وسط حیاط حوضی سنگی و چندضلعی همراه با باغچه‌های کوچک گل و چند درخت جای دارد. بخش اندرونی و بیرونی خانه با یک در از داخل به هم متصل‌اند. این خانه به سبک معماری بومی، سنتی و ساده، از خشت و آجر ساخته شده و هر یک از اتاق‌ها دارای دو یا سه پنجره با شیشه‌های کوچک مربع و مستطیل‌شکل در کنار هم است و پنجره‌های زیرزمین (نورگیر) آن نیز آجری مشبک است<ref>اباذری، تحقیق میدانی و مشاهدات نگارنده مقاله.</ref> این خانه در عین حالی‌که نسبت به خانه‌های شهر [[قم]] از وسعت مناسبی برخوردار است، بسیار ساده و فاقد هر گونه تزئینات و تجملات است.<ref>رجائی‌نژاد و حاضری، هفت‌اقلیم گذری بر اماکن منتسب به امام‌خمینی از ولادت تا رحلت، ص۹۳.</ref> | در ورودی خانه امام‌خمینی در ضلع شرقی ساختمان از طریق دالانی مستطیل و سرپوشیده به کوچه راه دارد و می‌توان به‌وسیله راه‌پله به طبقه همکف و زیرزمین رفت و آمد کرد. در وسط حیاط حوضی سنگی و چندضلعی همراه با باغچه‌های کوچک گل و چند درخت جای دارد. بخش اندرونی و بیرونی خانه با یک در از داخل به هم متصل‌اند. این خانه به سبک معماری بومی، سنتی و ساده، از خشت و آجر ساخته شده و هر یک از اتاق‌ها دارای دو یا سه پنجره با شیشه‌های کوچک مربع و مستطیل‌شکل در کنار هم است و پنجره‌های زیرزمین (نورگیر) آن نیز آجری مشبک است<ref>اباذری، تحقیق میدانی و مشاهدات نگارنده مقاله.</ref> این خانه در عین حالی‌که نسبت به خانه‌های شهر [[قم]] از وسعت مناسبی برخوردار است، بسیار ساده و فاقد هر گونه تزئینات و تجملات است.<ref>رجائی‌نژاد و حاضری، هفت‌اقلیم گذری بر اماکن منتسب به امام‌خمینی از ولادت تا رحلت، ص۹۳.</ref> | ||
==رخدادهای مهم== | ==رخدادهای مهم== | ||
امام‌خمینی حدود نوزده سال (تا زمان تبعید ۱۳ آبان ۱۳۴۳) در این خانه زندگی کرد. در طول این مدت این خانه محل مراجعه مردم بود و گاه نیز بعضی از درس‌های خصوصی خود را در قسمت بیرونی همین خانه تدریس می‌کرد<ref>طاهری خرم‌آبادی، خاطرات آیت‌الله سیدحسن خرم‌آبادی، ج۱، ص۳۰۲؛ رجائی‌نژاد و حاضری، هفت‌اقلیم گذری بر اماکن منتسب به امام‌خمینی از ولادت تا رحلت، ص۸۸.</ref> ایشان برابر اسناد موجود در مدت اقامت در این خانه مجموعاً ۳۳ سخنرانی سیاسی و اجتماعی، ۴۰ تلگرام سیاسی، ۲۶ پیام و اعلامیه سیاسی، ۴۶ نامه مبارزاتی، ۲ مصاحبه و ۸۲ اجازه شرعی صادر کرده است<ref>رجائی‌نژاد، خانه دیانت سرای سیاست، ص۳۳ ـ ۳۶.</ref> آخرین سال‌های سکونت امام‌خمینی در این خانه مصادف با آغاز نهضت اسلامی و آبستن حوادث تلخ و شیرین بود و در واقع نخستین جرقه‌های انقلاب اسلامی در این خانه زده شد. سخنان و پیام‌های امام‌خمینی از این خانه به همه شهرها فرستاده می‌شد<ref>خامنه‌ای، نرم‌افزار حدیث ولایت، ص۴۹۵.</ref> بسیاری از شخصیت‌های حوزوی و [[مراجع تقلید]] ازجمله [[سیدحسین بروجردی]]، [[سیدمحمد حجت]] و [[سیدمحمدتقی خوانساری]] به این خانه رفت و آمد و درباره مسائل حوزوی و سیاسی گفتگو کرده‌اند<ref>امام‌خمینی، ولایت فقیه، ص۱۴۴.</ref> | امام‌خمینی حدود نوزده سال (تا زمان تبعید ۱۳ آبان ۱۳۴۳) در این خانه زندگی کرد. در طول این مدت این خانه محل مراجعه مردم بود و گاه نیز بعضی از درس‌های خصوصی خود را در قسمت بیرونی همین خانه تدریس می‌کرد<ref>طاهری خرم‌آبادی، خاطرات آیت‌الله سیدحسن خرم‌آبادی، ج۱، ص۳۰۲؛ رجائی‌نژاد و حاضری، هفت‌اقلیم گذری بر اماکن منتسب به امام‌خمینی از ولادت تا رحلت، ص۸۸.</ref> ایشان برابر اسناد موجود در مدت اقامت در این خانه مجموعاً ۳۳ سخنرانی سیاسی و اجتماعی، ۴۰ تلگرام سیاسی، ۲۶ پیام و اعلامیه سیاسی، ۴۶ نامه مبارزاتی، ۲ مصاحبه و ۸۲ اجازه شرعی صادر کرده است<ref>رجائی‌نژاد، خانه دیانت سرای سیاست، ص۳۳ ـ ۳۶.</ref> آخرین سال‌های سکونت امام‌خمینی در این خانه مصادف با آغاز نهضت اسلامی و آبستن حوادث تلخ و شیرین بود و در واقع نخستین جرقه‌های انقلاب اسلامی در این خانه زده شد. سخنان و پیام‌های امام‌خمینی از این خانه به همه شهرها فرستاده می‌شد<ref>خامنه‌ای، نرم‌افزار حدیث ولایت، ص۴۹۵.</ref> بسیاری از شخصیت‌های حوزوی و [[مراجع تقلید]] ازجمله [[سیدحسین بروجردی]]، [[سیدمحمد حجت]] و [[سیدمحمدتقی خوانساری]] به این خانه رفت و آمد و درباره مسائل حوزوی و سیاسی گفتگو کرده‌اند.<ref>امام‌خمینی، ولایت فقیه، ص۱۴۴.</ref> | ||
برخی از رخدادهای مهم در این خانه اینهاست: | |||
===دیدار علی امینی=== | |||
[[علی امینی]] نخست‌وزیر وقت برای دیدار و جلب اعتماد علما و مراجع تقلید در اول دی ۱۳۴۰ به قم آمده بود و به دیدار امام‌خمینی نیز آمد<ref>پسندیده، مصاحبه، ج۱، ص۳۰ ـ ۳۱، ذاکری، طلوع خورشید، ص۱۴۷.</ref> امام‌خمینی در آغاز دیدار نصیحت‌ها و سفارش‌هایی به او کرد و سپس یادآور شد ایران نخست‌وزیرهای فراوانی چون امیرکبیرها و قائم‌مقام‌ها را به خود دیده است؛ برخی خاطره خوبی در تاریخ بر جای گذاشته‌اند و برخی نیز مورد لعن و نفرین مردم بوده‌اند. سپس خاطرنشان کرد امینی نیز به هر اندازه به مردم خدمت کند، مورد علاقه مردم خواهد بود.<ref>ذاکری، طلوع خورشید، ص۱۴۷.</ref>{{ببینید|علی امینی}} | |||
===رخداد لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی=== | |||
{{اصلی|انجمن‌های ایالتی و ولایتی}} | |||
در موضوع انجمن‌های ایالتی و ولایتی که برخی مسائل شرعی نادیده گرفته شده بود، [[امام‌خمینی]] ضمن فرستادن پیام‌های اعتراض‌آمیز و تلگرام‌های تهدیدگونه به [[محمدرضا پهلوی]] و نخست‌وزیر، سخنرانی‌های افشاگرانه‌ای را در [[مسجد اعظم قم]] و خانه خود علیه این مسئله انجام داد. ایشان در بخشی از سخنان خود در این خانه در ۶/۸/۱۳۴۱، دولت را در صورت تداوم کارهای غیر قانونی و غیر شرعی به اعتصاب عمومی و تعطیل بازار تهدید کرد و افزود نه تنها وظیفه او که وظیفه محمدرضا پهلوی و همه مردم است که به این لایحه ضد اسلامی اعتراض کنند<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ج۱، ص۸۲ ـ ۸۳.</ref> پس از پایان این ماجرا، در ۲۰/۹/۱۳۴۱/ ۱۳ رجب ۱۳۸۲، رئیس شهربانی و رئیس [[سازمان اطلاعات و امنیت کشور]] (ساواک) قم به مناسبت ولادت [[امیرالمؤمنین(ع)]] برای دیدار با امام‌خمینی به خانه ایشان رفتند. ایشان ضمن نصیحت و توصیه به پرهیز دولت از میدان‌دادن به سرمایه‌داران بهایی تهدید کرد در صورت تکرار لوایحی مانند [[لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی]] سر و کار آنها نه تنها با مردم ایران که با مردم دیگر کشورها نیز خواهد بود.<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ج۱، ص۱۲۲ ـ ۱۲۴.</ref> | |||
=== فاجعه مدرسه فیضیه=== | |||
{{اصلی|حمله به مدرسه فیضیه}} | |||
امام‌خمینی [[عید نوروز]] سال ۱۳۴۲ را که مصادف با ایام [[شهادت امام‌صادق(ع)]] بود برای اعتراض به طرح جدید محمدرضا پهلوی موسوم به [[انقلاب سفید]] شاه و ملت، عزای عمومی اعلام کرد<ref>← مقاله انقلاب سفید.</ref> روز دوم فروردین/ ۲۵ شوال ۱۳۸۲ق مجلسِ سوگواری در خانه امام‌خمینی برپا بود و سخنرانان درباره مسائل روز سخنرانی می‌کردند. عوامل رژیم پهلوی در صدد برهم‌زدن مجلس بودندکه با اخطار [[صادق خلخالی]] از سوی امام‌خمینی توطئه آنان خنثی شد<ref>روحانی، نهضت امام‌خمینی، ج۱، ص۳۶۶؛ گرامی، خاطرات آیت‌الله محمدعلی گرامی، ص۲۳۶ ـ ۲۳۷.</ref> بعد از ظهر همان روز [[سیدمحمدرضا گلپایگانی]] از مراجع تقلید مجلس دیگری در [[مدرسه فیضیه]] برگزار کرد که کماندوهای مسلح رژیم این مجلس را به خاک و خون کشیدند و مردم به خانه امام‌خمینی پناه آوردند. بعضی از نزدیکان برای تأمین امنیت امام‌خمینی درِ خانه را از داخل بستند که با اعتراض شدید ایشان، در خانه به روی مردم گشوده شد.<ref>روحانی، نهضت امام‌خمینی، ج۱، ص۳۸۳.</ref> امام‌خمینی در آن روز در جمع مردم و روحانیان نگران یادآور شد رژیم پهلوی خواهد رفت و نهضت باقی خواهد ماند و آنان را به تحمل و ایستادگی دعوت کرد.<ref>خامنه‌ای، نرم‌افزار حدیث ولایت، ص۴۹۵.</ref> ایشان جنایت فیضیه را از نشانه‌های نابودی رژیم و نوید سقوط آن معرفی کرد و بیانیه کوتاهی نیز که با جمله‌ای از سخنان امام‌حسین(ع) «انی لااری الموت الا سعادة و لا الحیاة مع الظالمین الا برما»<ref>مجلسی، بحار الانوار، ج۴۴، ص۱۹۲.</ref> آغاز می‌شد صادر کرد.<ref>هاشمی رفسنجانی، امام‌خمینی به روایت آیت‌الله هاشمی رفسنجانی، ص۳۴.</ref> | |||
===دستگیری امام‌خمینی و قیام ۱۵ خرداد=== | |||
{{اصلی|دستگیری امام‌خمینی|قیام ۱۵ خرداد}} | |||
در دهه اول خرداد ۱۳۴۲ برابر با دهه اول محرم ۱۳۸۳ق امام‌خمینی به علمای قم پیشنهاد کرد در [[روز عاشورا]] برای مردم سخنرانی کنند و جنایت‌های رژیم را به گوش مردم برسانند<ref>روحانی، نهضت امام‌خمینی، ج۱، ص۴۹۱.</ref> در خانه امام‌خمینی مجلس سوگواری برپا بود و سه تن از سخنرانان ضمن سخنان خود مطالبی بر ضد دولت و شاه بیان کردند<ref>ذاکری، طلوع خورشید، ص۲۲۸.</ref> امام‌خمینی بعد از ظهر عاشورا در میان انبوه جمعیت با ماشین روباز به [[مدرسه فیضیه |مدرسه فیضیه]] رفت<ref>روحانی، نهضت امام‌خمینی، ج۱، ص۴۹۵.</ref> و سخنرانی مهم و تاریخی خود را انجام داد. ایشان در این سخنرانی بارها از خطر [[اسرائیل]] و [[بهائیان]] وابسته به اسرائیل برای ایران سخن به میان آورد و از روحانیت دفاع کرد و به‌شدت با [[محمدرضا پهلوی]] برخورد کرد<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ج۱، ص۲۴۳ ـ ۲۴۵.</ref> بر اثر فراوانی جمعیت، مأموران رژیم پهلوی جرئت نکردند در آن مجلس واکنشی از خود نشان دهند اما در ساعت ۳۰ :۳ بامداد ۱۵ خرداد، با هجوم کماندوهای اعزامی از تهران، [[امام‌خمینی]] را دستگیر و به تهران بردند. | |||
روز ۱۵/۳/۱۳۴۲ مردم قم، تهران، ورامین با شنیدن خبر دستگیری و انتقال رهبرشان به تهران به خیابان‌ها ریختند و مأموران رژیم آنان را به خاک و خون کشیدند و بدین ترتیب [[قیام تاریخی پانزده خرداد ۱۳۴۲]] به وقوع پیوست | روز ۱۵/۳/۱۳۴۲ مردم قم، تهران، ورامین با شنیدن خبر دستگیری و انتقال رهبرشان به تهران به خیابان‌ها ریختند و مأموران رژیم آنان را به خاک و خون کشیدند و بدین ترتیب [[پانزده خرداد|قیام تاریخی پانزده خرداد ۱۳۴۲]] به وقوع پیوست<ref>پانزده خرداد.</ref> امام‌خمینی پس از حدود ده ماه بازداشت، حبس و حصر در تهران، در ۱۵ فروردین ۱۳۴۳ آزاد شد و به قم بازگشت و موجب شادی مردم شد. بازاریان و اصناف قم مغازه‌های خود را با پرچم و چراغ آذین بستند و جشن‌های باشکوهی در [[مدرسه فیضیه]] و دیگر نقاط به مدت چند روز برپا شد. مردم تهران و شهرستان‌ها نیز مدت‌ها برای دیدار با رهبر خویش به خانه ایشان رفت و آمد می‌کردند<ref>هاشمی رفسنجانی، امام‌خمینی به روایت آیت‌الله هاشمی رفسنجانی، ۳۵؛ ذاکری، طلوع خورشید، ص۲۵۸؛ بنی‌فضل، خاطرات آیت‌الله مرتضی بنی‌فضل، ص۱۷۱.</ref> امام‌خمینی در جمع علما و فضلای حوزه علمیه مشهد که به دیدار ایشان رفته بودند، ضمن اشاره به نقص [[رساله‌های عملیه]] موجود، نگارش رساله‌ای که همه ابواب فقه و مسائل جدید مستحدثه را دربر داشته باشد، از آرزوهای خود دانست و در مرداد همان سال درسی را در خانه خود با عنوان «[[مسائل مستحدثه]]» آغاز و برخی از این مسائل را بحث کرد.<ref>بی‌آزار شیرازی، بینش فقهی امام در برخورد با رویدادهای نوین جهان، ص۴۵.</ref> | ||
===گسترش نهضت=== | |||
خانه امام‌خمینی که با آغاز فعالیت‌های سیاسی امام‌خمینی به کانون نهضت مبدل گشت، همواره مأمن و ملجأ فداییان و انقلابیان بود<ref>رجائی‌نژاد و حاضری، هفت‌اقلیم گذری بر اماکن منتسب به امام‌خمینی از ولادت تا رحلت، ص۸۸ ـ ۸۹.</ref> پس از آزادی و بازگشت امام‌خمینی به قم شمار مراجعه‌کنندگان به خانه ایشان بیشتر شد؛ به طوری که دیگر فضای آن جوابگوی مراجعه‌کنندگان نبود. از این‌رو برای توسعه و اسکان و پذیرایی مناسب، در اردیبهشت ۱۳۴۳ خانه‌ای در قسمت شمالیِ خانه ایشان اجاره شد<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ج۱، ص۳۲۵.</ref> از داخل ساختمان نیز راه ورودی و خروجی به آن خانه باز شد و در یک قسمت آن خانواده امام‌خمینی ساکن شدند<ref>رجائی‌نژاد و حاضری، هفت‌اقلیم گذری بر اماکن منتسب به امام‌خمینی از ولادت تا رحلت، ص۹۹ ـ ۱۰۱.</ref> این خانه اخیراً تبدیل به مدرسه شده و طلاب در آن مشغول به تحصیل‌اند. | |||
===هجوم دوباره به خانه=== | |||
لایحه مصونیت مستشاران و دیگر تبعه امریکا که در ۱۳ مهر ۱۳۴۲ در دولت اسدالله علم به تصویب رسیده بود، در ۲۱ مهر ۱۳۴۳ در زمان نخست‌وزیری [[حسنعلی منصور]] از تصویب نمایندگان مجلس گذشت<ref>مؤسسه تنظیم، ج۱، ص۱۶۲ ـ ۱۶۳.</ref> {{ببینید|مقاله کاپیتولاسیون}} | |||
امام‌خمینی پس از رایزنی با علمای حوزه بر آن شد در سالروز ولادت حضرت زهرا(س) (بیستم جمادی‌الثانی) برابر با چهارم آبان علیه آن سخنرانی کند<ref>ذاکری، طلوع خورشید، ص۲۷۵.</ref> مردم از شهرهای مختلف به‌خصوص از [[دانشگاه تهران|دانشگاه]] و [[بازار تهران]] به سوی قم و خانه ایشان روانه شدند. با فرارسیدن این روز، خانه امام‌خمینی، کوچه‌های اطراف، زمین باغ انار پر از جمعیت شد. تمام فضای محوطه با بلندگوهای قوی پوشش داده شد. امام‌خمینی ساعت ۸:۳۰ صبح<ref>طلوع خورشید، ص۲۷۵ ـ ۲۷۶.</ref> سخنان حماسی خود را با جمله استرجاع «انا لله و انا الیه راجعون» آغاز کرد. ایشان پس از بیان تأثرات قلبی خود اعلام عزا کرد و یادآور شد به جهت فروش استقلال و عظمت ایران به وسیله رژیم، مردم بر سر بازارها و خانه‌ها پرچم عزا بزنند و در پایان خطاب به علمای دین و سیاسیان درباره توطئه‌های بیگانگان اعلام خطر کرد<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ج۱، ص۴۱۵ و ۴۱۸ ـ ۴۱۹.</ref> در آن روز مأموران رژیم پهلوی به دلیل حضور پرشور مردم نتوانستند از خود واکنشی نشان بدهند؛ اما در بامداد ۱۳/۸/۱۳۴۳ نزدیک اذان صبح با صدها نیرو برای دومین بار خانه را محاصره و ایشان را دستگیر کردند و با سرعت به تهران برده، به ترکیه تبعید کردند.<ref>روحانی، نهضت امام‌خمینی، ۱/۱۰۵۴ ـ ۱۰۵۵</ref> {{ببینید|دستگیری امام‌خمینی| تبعید امام‌خمینی|بورسا}} | |||
==پس از تبعید== | ==پس از تبعید== | ||
پس از [[تبعید امام‌خمینی به ترکیه]] و نجف، مدتی خانواده امام‌خمینی و فرزندان ایشان سیدمصطفی و سیداحمد در اندرونی خانه ایشان سکونت داشتند و بیرونی آن در اختیار [[محمدصادق تهرانی]] که نمایندگی امام‌خمینی را در امور [[وجوهات]] داشت، قرار گرفت. پس از دستگیری و تبعید تهرانی، فعالیت دفتر با مسئولیت [[علی‌اکبر اسلامی]] وکیل امام‌خمینی در قم ادامه پیدا کرد. پس از آنکه خانواده امام‌خمینی و سیدمصطفی در نجف به ایشان پیوستند، [[سیدمرتضی پسندیده]] برادر بزرگ امام‌خمینی در این خانه ساکن شد. او نماینده تام‌الاختیار امام‌خمینی در ایران بود (← مقاله | پس از [[تبعید امام‌خمینی به ترکیه]] و نجف، مدتی خانواده امام‌خمینی و فرزندان ایشان سیدمصطفی و سیداحمد در اندرونی خانه ایشان سکونت داشتند و بیرونی آن در اختیار [[محمدصادق تهرانی]] که نمایندگی امام‌خمینی را در امور [[وجوهات]] داشت، قرار گرفت. پس از دستگیری و تبعید تهرانی، فعالیت دفتر با مسئولیت [[علی‌اکبر اسلامی]] وکیل امام‌خمینی در قم ادامه پیدا کرد. پس از آنکه خانواده امام‌خمینی و سیدمصطفی در نجف به ایشان پیوستند، [[سیدمرتضی پسندیده]] برادر بزرگ امام‌خمینی در این خانه ساکن شد. او نماینده تام‌الاختیار امام‌خمینی در ایران بود.<ref>(← مقاله سید مرتضی پسندیده.</ref> و خانه همچنان جایگاه محوری و پایگاهیِ خود را در میان مردم و روحانیان انقلابی و فاضلان حفظ کرد و به عنوان بیت و [[دفتر امام‌خمینی]] فعال بود<ref>احمدی، مصاحبه عبدالرحیم اباذری با حجت‌الاسلام و المسلمین احمدی؛ رسولی محلاتی، خاطرات آیت‌الله رسولی محلاتی، ص۷۴ ـ ۷۵؛ رجائی‌نژاد، خانه دیانت سرای سیاست، ص۱۲ ـ ۱۳؛ بنی‌فضل، خاطرات آیت‌الله مرتضی بنی‌فضل، ص۱۷۹ و ۱۸۲.</ref> در دو مرحله نیز [[شهاب‌الدین اشراقی]] داماد و وکیل تام‌الاختیار امام‌خمینی بخش بیرونی خانه را به عنوان [[دفتر امام‌خمینی]] در اختیار داشت<ref>← مقاله دفتر امام‌خمینی.</ref> این خانه در روزگار تبعید به نام بیت رهبر نهضت، محل رجوع علاقه‌مندان بود و در آن مجالس سوگواری اهل بیت(ع) برگزار می‌شد<ref>رجائی‌نژاد، خانه دیانت سرای سیاست، ص۱۴۵.</ref>؛ به همین دلیل در طول نهضت اسلامی، مأموریان رژیم پهلوی چندین‌بار به آنجا حمله و آنجا را تفتیش کردند که بسیاری از کتاب‌های امام‌خمینی نیز به غارت رفت<ref>مؤسسه تنظیم، امام در آینه اسناد، ج۴، ص۳۳۵؛ کرباسچی، هفت‌هزار روز تاریخ ایران و انقلاب اسلامی، ج۱، ص۳۱۲ ـ ۳۱۳؛ رجائی‌نژاد، خانه دیانت سرای سیاست، ص۵۸ ـ ۵۹</ref> و از برگزاری مجلس سوگواری جلوگیری شد<ref>موسسه تنظیم، امام در آینه اسناد، ج۴، ص۲۹۶.</ref> | ||
طبق اسناد ساواک و شهربانی، در آبان ۱۳۴۶، خانه امام‌خمینی با تشریفات قانونی و با حضور نماینده دادستان و نماینده‌های امام‌خمینی، ازجمله [[سیداحمد خمینی]]، [[علی‌اکبر اسلامی]] و [[حسن صانعی]]، بازرسی شد. به دستور [[ساواک]] مرکز، تمام کتاب‌ها و مدارک موجود در خانه و نیز کتابخانه ایشان موسوم به کتابخانه ولی‌عصر(عج) که روبه‌روی [[مدرسه حجتیه]] قرار داشت (و اینک محل درمانگاه قرآن و عترت(ع) است)، پس از فهرست‌برداری، ضبط و به تهران انتقال یافت. با تعطیلی و مهر و موم‌شدن کتابخانه امام‌خمینی، تمام رفت و آمدها در خانه و کتابخانه ایشان ممنوع شد<ref>موسسه تنظیم، سیر مبارزات، ج۱۶، ص۴۶۴ ـ ۴۷۰ و ۴۷۷ ـ ۴۷۸؛ موسسه تنظیم، امام در آینه اسناد، ج۴، ۳۳۵ ـ ۳۳۷.</ref>؛ اما دو سال بعد شهربانی قم در گزارشی به ساواک این شهر و شهربانی مرکز اطلاع داد که از چند روز پیش گروهی از طلاب و طبقات مختلف به خانه ایشان رفت و آمد می‌کنند و دراین‌باره کسب تکلیف کرد<ref>موسسه تنظیم، امام در آینه اسناد، ج۴، ص۴۵۰ ـ ۴۵۳.</ref>، ساواک در پاسخ اعلام کرد که مراقبت آشکار از خانه در شرایط فعلی ضروری نیست؛ ولی اعمال و رفتار و تماس‌های [[سیداحمد خمینی]] زیر نظر باشد و از تشکیل مجالس همچنان جلوگیری شود.<ref>موسسه تنظیم، ج۴، ص۴۵۴ ـ ۴۵۷.</ref> | طبق اسناد ساواک و شهربانی، در آبان ۱۳۴۶، خانه امام‌خمینی با تشریفات قانونی و با حضور نماینده دادستان و نماینده‌های امام‌خمینی، ازجمله [[سیداحمد خمینی]]، [[علی‌اکبر اسلامی]] و [[حسن صانعی]]، بازرسی شد. به دستور [[ساواک]] مرکز، تمام کتاب‌ها و مدارک موجود در خانه و نیز کتابخانه ایشان موسوم به کتابخانه ولی‌عصر(عج) که روبه‌روی [[مدرسه حجتیه]] قرار داشت (و اینک محل درمانگاه قرآن و عترت(ع) است)، پس از فهرست‌برداری، ضبط و به تهران انتقال یافت. با تعطیلی و مهر و موم‌شدن کتابخانه امام‌خمینی، تمام رفت و آمدها در خانه و کتابخانه ایشان ممنوع شد<ref>موسسه تنظیم، سیر مبارزات، ج۱۶، ص۴۶۴ ـ ۴۷۰ و ۴۷۷ ـ ۴۷۸؛ موسسه تنظیم، امام در آینه اسناد، ج۴، ۳۳۵ ـ ۳۳۷.</ref>؛ اما دو سال بعد شهربانی قم در گزارشی به ساواک این شهر و شهربانی مرکز اطلاع داد که از چند روز پیش گروهی از طلاب و طبقات مختلف به خانه ایشان رفت و آمد می‌کنند و دراین‌باره کسب تکلیف کرد<ref>موسسه تنظیم، امام در آینه اسناد، ج۴، ص۴۵۰ ـ ۴۵۳.</ref>، ساواک در پاسخ اعلام کرد که مراقبت آشکار از خانه در شرایط فعلی ضروری نیست؛ ولی اعمال و رفتار و تماس‌های [[سیداحمد خمینی]] زیر نظر باشد و از تشکیل مجالس همچنان جلوگیری شود.<ref>موسسه تنظیم، ج۴، ص۴۵۴ ـ ۴۵۷.</ref> | ||