رونالد ریگان: تفاوت میان نسخه‌ها

رونالد ریگان از چهره‌های [[محافظه‌کار]] ایالات متحده [[امریکا]] در ششم فوریه ۱۹۱۱م/ ۱۶ بهمن ۱۲۸۹ش در منطقه تامپیکو واقع در ایالات ایلینویز امریکا به‌ دنیا آمد <ref>عیاری، مقدمه کتاب جنگ ریگان، ۷؛ ساجدی، مشاهیر سیاسی قرن بیستم، ۲۳۴.</ref>. وی از جوانی وارد فعالیت‌های سینمایی شد و در ۲۷سالگی نخستین نقش سینمایی‌اش را بازی کرد و خیلی زود توانست نقش اول را در فیلم‌ها بازی کند و در بیش از پنجاه فیلم سینمایی ظاهر شود <ref>ساجدی، مشاهیر سیاسی قرن بیستم، ۲۳۴.</ref>. او در دهه ۱۹۶۰م وارد دنیای [[سیاست]] شد و در انتخابات سال ۱۹۶۶م/ ۱۳۴۵ش توانست فرمانداری ایالت [[کالیفرنیا]] را به‌ دست آورد <ref>عیاری، مقدمه کتاب جنگ ریگان، ۸؛ ساجدی، مشاهیر سیاسی قرن بیستم، ۲۳۴.</ref>. ریگان در سال ۱۹۸۰م/ ۱۳۵۸ش در حالی‌که ۶۹ساله بود در رقابت درونی حزب [[جمهوری‌خواه]] بر [[جورج بوش]] پیروز شد و سپس در انتخابات [[ریاست‌جمهوری]] ژانویه ۱۹۸۱م/ ۱۳۵۹ش در برابر [[جیمی کارتر]] از حزب [[دموکرات]] قرار گرفت و با پیروزی در [[انتخابات]] چهلمین [[رئیس‌جمهور امریکا]] شد <ref>عیاری، مقدمه کتاب جنگ ریگان، ۸ ـ ۹.</ref>. وی در رقابت انتخاباتی خود وعده کرده بود عظمت و ابرقدرتی امریکا را به این کشور برگرداند و با [[جمهوری اسلامی ایران]] و [[شوروی]] از موضع قدرت برخورد کند <ref>نوازنی، الگوهای رفتاری ایالات متحده امریکا در رویارویی با جمهوری اسلامی (۱۳۵۷ ـ ۱۳۸۰)، ۱۷۲ ـ ۱۷۳.</ref>. او همچنین به اقتصاد [[سرمایه‌داری]] کلاسیک و [[دموکراسی لیبرال]] پایبند بود و در طول حیات سیاسی خود در جهت این اصول و [[عقاید]] تلاش‌های زیادی کرد <ref>عیاری، مقدمه کتاب جنگ ریگان، ۱۰.</ref>.

# ماجرای مک فارلین: یکی از رسوایی‌های سیاسی ریگان در دوره ریاست‌جمهوری‌اش، ماجرای موسوم به «ایران ـ کنترا» یا «[[رسوایی مک فارلین]] » است <ref>هاشمی و حمیدی، ماجرای مک فارلین، ۲۲۸.</ref>. در خرداد ۱۳۶۵ [[رابرت مک‌فارلین]] مشاور امنیت ملی [[کاخ سفید]] به همراه اولیور نورث، جورج کیو، هوارد تیچر و آمیرام نیر از طرف رئیس‌جمهور امریکا و با گذرنامه جعلی به ایران آمدند <ref>علیزاده، مک فارلین، ۱۰.</ref>. در حالی‌که هیئت امریکایی خواستار دیدار با مقامات ارشد ایرانی بودند، [[امام‌خمینی]] دیدار مسئولان ارشد ایران با هیئت امریکایی را نپذیرفت <ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۰/۱۶۰.</ref> و تنها به موضوع اصلی مورد نظر هیئت امریکایی، یعنی آزادی گروگان‌ها و تأمین سلاح و [[جنگ ایران و عراق]] پرداخته شد <ref>هاشمی و حمیدی، ماجرای مک فارلین، ۱۱۶ ـ ۱۱۷.</ref>. افشای این خبر در آبان ۱۳۶۵، پیامدهای ناگواری برای امریکایی‌ها داشت و تبدیل به یکی از بزرگ‌ترین رسوایی‌های سیاسی آن کشور شد <ref>هاشمی و حمیدی، ماجرای مک فارلین، ۱۶۹ و ۱۷۸؛ طیرانی، روزشمار روابط ایران و آمریکا، ۳۳۲.</ref>. ریگان در سخنانی، ماجرای مک فارلین را بزرگ‌ترین شکست دوران ریاست‌جمهوری خود خواند و مسئولیت کامل پیامدهای آن را بر عهده گرفت <ref>طیرانی، روزشمار روابط ایران و آمریکا، ۳۳۴.</ref>. ماجرای مک فارلین به همان اندازه که برای امریکایی‌ها شرم‌آور و مایه سرافکندگی بود، برای ایرانیان مایه غرور و افتخار شد. امام‌خمینی در سخنانی در [[آبان]] ۱۳۶۵ با اشاره به اضطراب و نگرانی رئیس‌جمهور امریکا در موضوع مک‌ فارلین، استقبال نکردن هیچ‌یک از مقامات ایرانی برای دیدار با نماینده ویژه او را عزای [[کاخ سفید]] و مایه ننگ ریگان به عنوان [[رئیس‌جمهور]] یک کشور مقتدر خواند و آن را یکی از شواهد عجز و ناکامی سیاست‌های امریکا و رسوایی بزرگ برای این دولت دانست <ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۰/۱۵۹ ـ ۱۶۰.</ref>. ایشان همچنین با واکنشی تند نسبت به برخی از افراد داخلی که با [[انتقاد]] از مسئولان کشور، کاخ سفید و ریگان را توجیه و تأیید می‌کردند، آنان را عقب‌افتاده شمرد که تحت تأثیر [[تبلیغات خارجی]]، موجب خدشه به وحدت داخلی در چنین موضوع مهمی هستند <ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۰/۱۶۲.</ref> ({{ببینید|مک فارلین}}.

# هشدار به ملت امریکا و کشورهای منطقه‌: امام‌خمینی با وصف شخص ریگان، به عنوان شخصیتی که در [[مسائل سیاسی]] و تصمیم‌گیری‌ها ناتوان شده و نیازمند کمک عقلا و اندیشمندان است تا ملت خود را به ورطه سقوط نکشد، به مردم امریکا هشدار ‌داد که عنان [[عقل]] و [[اراده]] خود را در مهم‌ترین مسائل سیاسی، نظامی و بین‌المللی به دست فردی چون ریگان نسپارند <ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۰/۳۲۸ ـ ۳۲۹.</ref>. ایشان همچنین در سال‌ ۱۳۶۶ که پیروزی‌های ایران در جنگ، [[جامعه جهانی]] و امریکا را به حمایت یکپارچه از عراق و توصیه به ایران برای پذیرش صلح واداشته بود، از سران کشورهای منطقه خواست با توسل به عنصر ورشکسته سیاسی مانند دولت امریکا، بیش از این کشورهای خود را [[تحقیر]] نکنند <ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۲۰/۳۲۸ ـ ۳۲۹.</ref>. ایشان سکوت محض کشورهای اسلامی منطقه در برابر جنایات رژیم [[اسرائیل]] در [[لبنان]] و خدمت‌گزاری این دولت‌ها به این رژیم را نیز در حالی‌که حجم جنایات به حدی بود که حتی ریگان هم به ظاهر آن را محکوم کرد، مایه شرم دانست <ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۶/۵۱۹ ـ ۵۲۰.</ref>.

# توصیه و پند به مسئولان کشور: امام‌خمینی گاه در پند و توصیه به [[مسئولان کشور]]، درباره دقت در عمل بر طبق [[موازین شرعی]] و نه آن چنان‌که مطابق میل امثال ریگان باشد، سفارش می‌کرد و با توصیه به مقهورنشدن در برابر [[تبلیغات خارجی]]، معتقد بود نباید نگران نقد و مخالفت ریگان و مانند او بود <ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۴/۱۹۰ و ۴۴۳؛ ۱۵/۱۸۶.</ref>. ایشان به عکس، ستایش [[کارتر]] و ریگان از مسئولان را نشانه وجود اشکال در کار می‌دانست <ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۸/۲۴۲.</ref>، و همچنین با نقد برخی رفتارها در میان مسئولان جمهوری اسلامی که مؤید تفرقه بود، رفتار ریگان و [[گورباچف]]، دو رئیس‌جمهور [[ابرقدرت]] را که بر باطل خود متفق‌ بوده و با تبلیغات وسیع خود را متحد و پرقدرت نشان می‌دادند، مثال‌ زد و بعضی رفتارهای داخلی را که به‌رغم پیروزی‌های به دست آمده، به [[انقلاب]] ضربه می‌زد، نکوهش کرد <ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۹/۴۲۲.</ref>.