۲۱٬۳۲۴
ویرایش
(ابرابزار) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۶: | خط ۳۶: | ||
== راه درمان == | == راه درمان == | ||
شناخت زمینههای تکبر در پیشگیری و چگونگی درمان آن بسیار مؤثر است. در بعضی روایات توجه به احوال مستکبران امتهای گذشته و تواضع [[پیامبران(ع)]] و اولیای الهی (ع) در دوری از کبر مؤثر شمرده شده است.<ref>نهج البلاغه، ترجمه سیدجمالالدین دینپرور، خ۲۳۴، ۳۵۲–۳۵۸</ref> علمای اخلاق، دو راه علمی و عملی برای درمان تکبر بیان کردهاند<ref>فیض، المحجة البیضاء، ۶/۲۵۲–۲۵۷؛ نراقی، مهدی، جامع السعادات، ۱/۳۸۷–۳۹۴</ref> و درمان علمی تکبر را توجه به ضعف و نقص وجودی خود و اینکه برتری و کمال حقیقی در قرب به خداوند و [[سعادت]] در آخرت است، دانسته، درمان عملی آن را تواضع و [[فروتنی]] در مقابل دیگران<ref>نراقی، احمد، معراج السعاده، ۲۹۲–۲۹۴</ref> و انجام اعمالی پیش پاافتاده که در شأن او نیست،<ref>نراقی، احمد، معراج السعاده، ۷۲–۷۳</ref> ذکر کردهاند. | شناخت زمینههای تکبر در پیشگیری و چگونگی درمان آن بسیار مؤثر است. در بعضی روایات توجه به احوال مستکبران امتهای گذشته و تواضع [[پیامبران(ع)]] و اولیای الهی(ع) در دوری از کبر مؤثر شمرده شده است.<ref>نهج البلاغه، ترجمه سیدجمالالدین دینپرور، خ۲۳۴، ۳۵۲–۳۵۸</ref> علمای اخلاق، دو راه علمی و عملی برای درمان تکبر بیان کردهاند<ref>فیض، المحجة البیضاء، ۶/۲۵۲–۲۵۷؛ نراقی، مهدی، جامع السعادات، ۱/۳۸۷–۳۹۴</ref> و درمان علمی تکبر را توجه به ضعف و نقص وجودی خود و اینکه برتری و کمال حقیقی در قرب به خداوند و [[سعادت]] در آخرت است، دانسته، درمان عملی آن را تواضع و [[فروتنی]] در مقابل دیگران<ref>نراقی، احمد، معراج السعاده، ۲۹۲–۲۹۴</ref> و انجام اعمالی پیش پاافتاده که در شأن او نیست،<ref>نراقی، احمد، معراج السعاده، ۷۲–۷۳</ref> ذکر کردهاند. | ||
{{سخ}} | {{سخ}} | ||
امامخمینی نیز دو راه علمی و عملی برای درمان تکبر نشان داده است.<ref>امامخمینی، چهل حدیث، ۹۳–۹۹</ref> ایشان معالجه علمی تکبر را شبیه معالجه عجب میداند<ref>امامخمینی، چهل حدیث، ۹۳</ref>؛ زیرا تکبر ثمره [[عجب]] است.<ref>امامخمینی، چهل حدیث، ۷۹</ref> ایشان با الهام گرفتن از کلام [[امیرالمؤمنین(ع)]]،<ref>نهج البلاغه، ترجمه سیدجمالالدین دینپرور، ح۱۲۱، ۵۲۹</ref> پیشنهاد میکند فرد مبتلا به این بیماری، در آغاز به مطالعه در آیات و اخباری که در نکوهش این صفت وارد شده و حقیقت و آفرینش خویشتن و چگونگی آن بپردازد؛ اینکه چگونه در آغاز آفرینشاش با نطفهای گندیده و رشدش با خوردن خون کثیفی بوده است؛ آنگاه که از همه کمالها و ادراکها خالی بوده و از خود حیات و قدرتی نداشته و پس از تولد نیز با کمترین آفت و بیماریای از پای درمیآمده است.<ref>امامخمینی، چهل حدیث، ۹۳</ref> همچنین توجه به [[سیره پیامبر(ص)]] و امیرالمؤمنین (ع) در تواضع و همنشینی با فقرا و زیردستان-در عین برخورداری از مقامات بلند معنوی و ریاست و سلطنت ظاهری-را خاطرنشان میسازد؛ چنانکه علمای بزرگ [[شیعه]] نیز چنین بودند.<ref>امامخمینی، چهل حدیث، ۹۶–۹۷</ref> | امامخمینی نیز دو راه علمی و عملی برای درمان تکبر نشان داده است.<ref>امامخمینی، چهل حدیث، ۹۳–۹۹</ref> ایشان معالجه علمی تکبر را شبیه معالجه عجب میداند<ref>امامخمینی، چهل حدیث، ۹۳</ref>؛ زیرا تکبر ثمره [[عجب]] است.<ref>امامخمینی، چهل حدیث، ۷۹</ref> ایشان با الهام گرفتن از کلام [[امیرالمؤمنین(ع)]]،<ref>نهج البلاغه، ترجمه سیدجمالالدین دینپرور، ح۱۲۱، ۵۲۹</ref> پیشنهاد میکند فرد مبتلا به این بیماری، در آغاز به مطالعه در آیات و اخباری که در نکوهش این صفت وارد شده و حقیقت و آفرینش خویشتن و چگونگی آن بپردازد؛ اینکه چگونه در آغاز آفرینشاش با نطفهای گندیده و رشدش با خوردن خون کثیفی بوده است؛ آنگاه که از همه کمالها و ادراکها خالی بوده و از خود حیات و قدرتی نداشته و پس از تولد نیز با کمترین آفت و بیماریای از پای درمیآمده است.<ref>امامخمینی، چهل حدیث، ۹۳</ref> همچنین توجه به [[سیره پیامبر(ص)]] و امیرالمؤمنین(ع) در تواضع و همنشینی با فقرا و زیردستان-در عین برخورداری از مقامات بلند معنوی و ریاست و سلطنت ظاهری-را خاطرنشان میسازد؛ چنانکه علمای بزرگ [[شیعه]] نیز چنین بودند.<ref>امامخمینی، چهل حدیث، ۹۶–۹۷</ref> | ||
{{سخ}} | {{سخ}} | ||
امامخمینی راه درمان عملی را چیرگی بر [[نفس اماره]] و شیطان و بر خلاف میل آنها رفتارکردن میداند؛ از اینرو لازم است در این مقام، خود را به صفت متواضعان آراسته ساخته، مطابق سیره آنها رفتار نماید؛ برای مثال انسان در هر مرتبه علمی یا عملی، از نشستن در صدر مجالس پرهیز کند و با فقرا همنشینی کرده، با آنها همسفره شود. ایشان در این میان، به بعضی حیلهها و فریبهای نفس نیز توجه میدهد که ممکن است نفس این اعمال را خلاف مقام و منزلت علمای دین و موجب کموزنشدن آنها معرفی کند و بایسته است [[انسان]] عارف متوجه این حیلهها باشد.<ref>امامخمینی، چهل حدیث، ۹۶–۹۷</ref> به باور ایشان گرچه اصلاح نفس در آغاز کمی زحمت دارد، ولی پس از وارد عملشدن و آغاز اصلاح نفس، کار سهل میگردد، و عمده این است که انسان از خواب غفلت بیدار شود و بفهمد در سفر [[آخرت]] زاد و توشه انسان، خصال پسندیده است و اگر سستی کند، نمیتواند از صراط عبور کند و به ورطه هلاک میافتد<ref>امامخمینی، چهل حدیث، ۹۷–۹۸</ref> {{ببینید|متن=ببینید| تواضع}}. | امامخمینی راه درمان عملی را چیرگی بر [[نفس اماره]] و شیطان و بر خلاف میل آنها رفتارکردن میداند؛ از اینرو لازم است در این مقام، خود را به صفت متواضعان آراسته ساخته، مطابق سیره آنها رفتار نماید؛ برای مثال انسان در هر مرتبه علمی یا عملی، از نشستن در صدر مجالس پرهیز کند و با فقرا همنشینی کرده، با آنها همسفره شود. ایشان در این میان، به بعضی حیلهها و فریبهای نفس نیز توجه میدهد که ممکن است نفس این اعمال را خلاف مقام و منزلت علمای دین و موجب کموزنشدن آنها معرفی کند و بایسته است [[انسان]] عارف متوجه این حیلهها باشد.<ref>امامخمینی، چهل حدیث، ۹۶–۹۷</ref> به باور ایشان گرچه اصلاح نفس در آغاز کمی زحمت دارد، ولی پس از وارد عملشدن و آغاز اصلاح نفس، کار سهل میگردد، و عمده این است که انسان از خواب غفلت بیدار شود و بفهمد در سفر [[آخرت]] زاد و توشه انسان، خصال پسندیده است و اگر سستی کند، نمیتواند از صراط عبور کند و به ورطه هلاک میافتد<ref>امامخمینی، چهل حدیث، ۹۷–۹۸</ref> {{ببینید|متن=ببینید| تواضع}}. | ||
خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
* امامخمینی، سیدروحالله، صحیفه امام، تهران، مؤسسه تنظیم …، چاپ پنجم، ۱۳۸۹ش. | * امامخمینی، سیدروحالله، صحیفه امام، تهران، مؤسسه تنظیم …، چاپ پنجم، ۱۳۸۹ش. | ||
* تهرانی، مرتضی، خاطرات، چاپشده در سرگذشتهای ویژه از زندگی حضرت امامخمینی، تدوین رضا شعرباف، تهران، پیام آزادی، چاپ اول، ۱۳۶۷ش. | * تهرانی، مرتضی، خاطرات، چاپشده در سرگذشتهای ویژه از زندگی حضرت امامخمینی، تدوین رضا شعرباف، تهران، پیام آزادی، چاپ اول، ۱۳۶۷ش. | ||
* حر عاملی، محمدبنحسن، تفصیل وسائل الشیعة الی تحصیل مسائل الشریعه، قم، مؤسسه آلالبیت (ع)، چاپ اول، ۱۴۰۹ق. | * حر عاملی، محمدبنحسن، تفصیل وسائل الشیعة الی تحصیل مسائل الشریعه، قم، مؤسسه آلالبیت(ع)، چاپ اول، ۱۴۰۹ق. | ||
* خواجهنصیر طوسی، محمدبنمحمد، اخلاق محتشمی، تحقیق محمدتقی دانشپژوه، تهران، دانشگاه تهران، چاپ سوم، ۱۳۷۷ش. | * خواجهنصیر طوسی، محمدبنمحمد، اخلاق محتشمی، تحقیق محمدتقی دانشپژوه، تهران، دانشگاه تهران، چاپ سوم، ۱۳۷۷ش. | ||
* رحیمیان، محمدحسن، در سایه آفتاب، تهران، حضور، چاپ هفتم، ۱۳۷۸ش. | * رحیمیان، محمدحسن، در سایه آفتاب، تهران، حضور، چاپ هفتم، ۱۳۷۸ش. | ||
خط ۷۲: | خط ۷۲: | ||
* کلینی، محمدبنیعقوب، الکافی، تصحیح علیاکبر غفاری و محمد آخوندی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق. | * کلینی، محمدبنیعقوب، الکافی، تصحیح علیاکبر غفاری و محمد آخوندی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق. | ||
* مازندرانی، ملاصالح، شرح الکافی، تحقیق ابوالحسن شعرانی، تهران، المکتبه الاسلامیه، چاپ اول، ۱۳۸۲ق. | * مازندرانی، ملاصالح، شرح الکافی، تحقیق ابوالحسن شعرانی، تهران، المکتبه الاسلامیه، چاپ اول، ۱۳۸۲ق. | ||
* مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار (ع)، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق. | * مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار(ع)، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق. | ||
* مجلسی، محمدباقر، مرآة العقول فی شرح اخبار آلالرسول (ص)، تصحیح سیدهاشم رسولی محلاتی، تهران، دارالکتب الإسلامیه، چاپ دوم، ۱۴۰۴ق. | * مجلسی، محمدباقر، مرآة العقول فی شرح اخبار آلالرسول(ص)، تصحیح سیدهاشم رسولی محلاتی، تهران، دارالکتب الإسلامیه، چاپ دوم، ۱۴۰۴ق. | ||
* مدنی، سیدعلیخان، ریاض السالکین فی شرح صحیفة سیدالساجدین (ع)، تصحیح سیدمحسن حسینی امینی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، ۱۴۰۹ق. | * مدنی، سیدعلیخان، ریاض السالکین فی شرح صحیفة سیدالساجدین(ع)، تصحیح سیدمحسن حسینی امینی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، ۱۴۰۹ق. | ||
* نراقی، ملااحمد، معراج السعاده، تحقیق محمد نقدی، قم، هجرت، چاپ ششم، ۱۳۷۸ش. | * نراقی، ملااحمد، معراج السعاده، تحقیق محمد نقدی، قم، هجرت، چاپ ششم، ۱۳۷۸ش. | ||
* نراقی، ملامهدی، جامع السعادات، تصحیح سیدمحمد کلانتر، بیروت، اعلمی، چاپ چهارم، بیتا. | * نراقی، ملامهدی، جامع السعادات، تصحیح سیدمحمد کلانتر، بیروت، اعلمی، چاپ چهارم، بیتا. | ||
خط ۸۶: | خط ۸۶: | ||
[[رده:اخلاق]] | [[رده:اخلاق]] | ||
[[رده:مقالههای آماده ارزیابی]] | [[رده:مقالههای آماده ارزیابی]] | ||