مطبوعات: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۵۶ بایت اضافه‌شده ،  ‏۱۹ بهمن ۱۴۰۱
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵: خط ۵:
==پیشینه==
==پیشینه==
[[پرونده:امام خمینی در حال مطالعه روزنامه.jpg|بندانگشتی|[[امام خمینی]] در حال مطالعه روزنامه]]
[[پرونده:امام خمینی در حال مطالعه روزنامه.jpg|بندانگشتی|[[امام خمینی]] در حال مطالعه روزنامه]]
بشر از [[آغاز خلقت]] به دنبال کسب اطلاعات از دنیای اطراف بود و برای رسیدن به این منظور از وسایل مختلف موجود استفاده می‌کرد. زمانی از دود و آتش برای خبررسانی بهره می‌گرفت<ref>علی‌آبادی و اسدی، شناسه خبرگزاری‌های جهان، ۱۳ ـ ۱۵.</ref> و زمانی دیگر نشانه‌ها و آواها راه برقراری ارتباط و تبادل اطلاعات بود.<ref>ناصرالدین، تاریخ روزنامه‌نگاری ایرانیان و دیگر پارسی‌نویسان، ۸.</ref> در دوره‌های پیش از چاپ (تا سال ۱۴۵۵م) بعضی از دولت‌ها به صورت شفاهی یا دست‌نویس، اخبار و اطلاعات را به اطلاع مردم می‌رساندند.<ref>انصاری، نظارت بر مطبوعات در حقوق ایران، ۲۸.</ref> در آن دوران انتقال اطلاعات بیشتر از طریق شفاهی بوده و جارچیان در تمدن‌های اولیه اطلاعات و اخبار را از طریق صدازدن به گوش مردم می‌رساندند و نقش مطبوعات در عصر مدرن را ایفا می‌کردند.<ref>ترقی‌نژاد و سیدعلی‌زاده، تاریخ مطبوعات در ایران، ۵.</ref>
بشر از آغاز خلقت به دنبال کسب اطلاعات از دنیای اطراف بود و برای رسیدن به این منظور از وسایل مختلف موجود استفاده می‌کرد. زمانی از دود و آتش برای خبررسانی بهره می‌گرفت<ref>علی‌آبادی و اسدی، شناسه خبرگزاری‌های جهان، ۱۳ ـ ۱۵.</ref> و زمانی دیگر نشانه‌ها و آواها راه برقراری ارتباط و تبادل اطلاعات بود.<ref>ناصرالدین، تاریخ روزنامه‌نگاری ایرانیان و دیگر پارسی‌نویسان، ۸.</ref> در دوره‌های پیش از چاپ (تا سال ۱۴۵۵م) بعضی از دولت‌ها به صورت شفاهی یا دست‌نویس، اخبار و اطلاعات را به اطلاع [[مردم]] می‌رساندند.<ref>انصاری، نظارت بر مطبوعات در حقوق ایران، ۲۸.</ref> در آن دوران انتقال اطلاعات بیشتر از طریق شفاهی بوده و جارچیان در تمدن‌های اولیه اطلاعات و اخبار را از طریق صدازدن به گوش مردم می‌رساندند و نقش مطبوعات در عصر مدرن را ایفا می‌کردند.<ref>ترقی‌نژاد و سیدعلی‌زاده، تاریخ مطبوعات در ایران، ۵.</ref>


نخستین نشریه ادواری همراه با اخبار دست‌نویس، در قرن چهاردهم میلادی و در ایتالیا با نام «آویزه» متولد شد.<ref>ترقی‌نژاد و سیدعلیزاده، تاریخ مطبوعات در ایران، ۵.</ref> اروپاییان در قرن پانزدهم میلادی با استفاده از چاپ، دنیای اطلاعات را دگرگون کردند و به دنبال این تغییرات بود که چاپ کتاب، جزوه و روزنامه پدیدار گشت.<ref>برایدشن، یک جهان و چندین صدا، ۴۷ ـ ۴۸.</ref> با افزایش فعالیت مطبوعات و انتشار اخبار، نیاز به ایجاد نهادی برای تولید خبر از سراسر جهان افزایش یافت؛ بدین ترتیب زمینه ظهور خبرگزاری‌هایی چون رویتر (۱۸۵۱م)، آسوشیتدپرس (۱۸۷۰م) و یونایتدپرس (۱۸۸۲م) فراهم شد.<ref>عبداللهی، خبرنگاری حرفه‌ای و خبرنویسی، ۱۲۵.</ref> مطبوعات در نیمه دوم‌قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم میلادی، صنعتی بزرگ شناخته شد و شهرنشینی، صنعتی‌شدن و نوسازی، شرایط اجتماعی لازم برای پیدایش مطبوعات جدید را در جهان به‌وجود آورد.<ref>ترقی‌نژاد و سیدعلیزاده، تاریخ مطبوعات در ایران، ۷ ـ ۸.</ref>
نخستین نشریه ادواری همراه با اخبار دست‌نویس، در قرن چهاردهم میلادی و در ایتالیا با نام «آویزه» متولد شد.<ref>ترقی‌نژاد و سیدعلیزاده، تاریخ مطبوعات در ایران، ۵.</ref> اروپاییان در قرن پانزدهم میلادی با استفاده از چاپ، دنیای اطلاعات را دگرگون کردند و به دنبال این تغییرات بود که چاپ کتاب، جزوه و روزنامه پدیدار گشت.<ref>برایدشن، یک جهان و چندین صدا، ۴۷ ـ ۴۸.</ref> با افزایش فعالیت مطبوعات و انتشار اخبار، نیاز به ایجاد نهادی برای تولید خبر از سراسر جهان افزایش یافت؛ بدین ترتیب زمینه ظهور خبرگزاری‌هایی چون رویتر (۱۸۵۱م)، آسوشیتدپرس (۱۸۷۰م) و یونایتدپرس (۱۸۸۲م) فراهم شد.<ref>عبداللهی، خبرنگاری حرفه‌ای و خبرنویسی، ۱۲۵.</ref> مطبوعات در نیمه دوم‌قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم میلادی، صنعتی بزرگ شناخته شد و شهرنشینی، صنعتی‌شدن و نوسازی، شرایط اجتماعی لازم برای پیدایش مطبوعات جدید را در جهان به‌وجود آورد.<ref>ترقی‌نژاد و سیدعلیزاده، تاریخ مطبوعات در ایران، ۷ ـ ۸.</ref>
خط ۱۳: خط ۱۳:
چندی پس از تأسیس چاپخانه، چاپ مطبوعات در ایران راه افتاد و توده مردم با آن آشنا شدند. در دوران [[محمدشاه قاجار]](۱۲۱۶)، میرزاصالح شیرازی برای نخستین بار «کاغذ اخبار» را به عنوان نشریه‌ای داخلی به چاپ رساند <ref>زاهد، عصر طلایی مطبوعات ایران، ۹۵.</ref> دومین روزنامه در ایران به نام «اشعه نور» به زبان آشوری در ارومیه (۱۲۲۸) منتشر شد.<ref>رسول‌اف، نخستین تاریخ روزنامه‌نگاری ایران، ۴۳.</ref> پس از آن در دوران [[ناصرالدین‌شاه]] هم‌زمان با یکی از سفرهای وی به خارج از کشور، دستگاه چاپ سربی با حروف لاتین و فارسی وارد ایران شد. با پیگیری [[میرزاتقی‌خان امیرکبیر]] نشریه «وقایع اتفاقیه» (۱۲۲۹) منتشر شد و پس از قتل امیرکبیر با نام «روزنامه دولت علیه ایران» (۱۲۴۹) به کار خود ادامه داد.<ref>شمیم، ایران در دوره سلطنت قاجار، ۱۸۰.</ref> نشریه «وقایع عدلیه» در سال ۱۲۴۹ منتشر شد که گویای تفاوت مطبوعات دوران قبل با این دوره از لحاظ محتوا و فن روزنامه‌نگاری است.<ref>کهن، تاریخ سانسور در مطبوعات ایران، ۶۷ ـ ۶۶.</ref> نشریات این دوره عموماً به صورت روزانه برای انتشار اخبار روز نبودند، بلکه بیشتر معنای گزارش داشتند.<ref>کتابخانه ملی، روزنامه وقایع اتفاقیه، مقدمه.</ref>
چندی پس از تأسیس چاپخانه، چاپ مطبوعات در ایران راه افتاد و توده مردم با آن آشنا شدند. در دوران [[محمدشاه قاجار]](۱۲۱۶)، میرزاصالح شیرازی برای نخستین بار «کاغذ اخبار» را به عنوان نشریه‌ای داخلی به چاپ رساند <ref>زاهد، عصر طلایی مطبوعات ایران، ۹۵.</ref> دومین روزنامه در ایران به نام «اشعه نور» به زبان آشوری در ارومیه (۱۲۲۸) منتشر شد.<ref>رسول‌اف، نخستین تاریخ روزنامه‌نگاری ایران، ۴۳.</ref> پس از آن در دوران [[ناصرالدین‌شاه]] هم‌زمان با یکی از سفرهای وی به خارج از کشور، دستگاه چاپ سربی با حروف لاتین و فارسی وارد ایران شد. با پیگیری [[میرزاتقی‌خان امیرکبیر]] نشریه «وقایع اتفاقیه» (۱۲۲۹) منتشر شد و پس از قتل امیرکبیر با نام «روزنامه دولت علیه ایران» (۱۲۴۹) به کار خود ادامه داد.<ref>شمیم، ایران در دوره سلطنت قاجار، ۱۸۰.</ref> نشریه «وقایع عدلیه» در سال ۱۲۴۹ منتشر شد که گویای تفاوت مطبوعات دوران قبل با این دوره از لحاظ محتوا و فن روزنامه‌نگاری است.<ref>کهن، تاریخ سانسور در مطبوعات ایران، ۶۷ ـ ۶۶.</ref> نشریات این دوره عموماً به صورت روزانه برای انتشار اخبار روز نبودند، بلکه بیشتر معنای گزارش داشتند.<ref>کتابخانه ملی، روزنامه وقایع اتفاقیه، مقدمه.</ref>


پس از امضای فرمان [[مشروطیت]] به دست [[مظفرالدین‌شاه]] در سال ۱۲۸۵ و تصویب قانون اساسی و متمم آن که ضامن [[آزادی]] فکر و قلم بود، مطبوعات به شکل گسترده‌ای رونق گرفتند<ref>زاهد، عصر طلایی مطبوعات ایران، ۱۱۴.</ref> و مطبوعات بسیاری در کشور شروع به انتشار کردند.<ref>کسروی، تاریخ مشروطه ایران، ۲۶۸ ـ ۲۶۹ و ۲۷۳ ـ ۲۷۸.</ref> این روند تا به‌قدرت‌رسیدن [[رضاشاه پهلوی]] ادامه داشت. در دوران او سانسور شدیدی بر مطبوعات اعمال شد و چاپ هر برگه‌ای منوط به داشتن اجازه از ممیزی [[شهربانی]] بود. در این زمان تعداد زیادی از جراید به تعطیلی کشیده شدند و تعدادی هم با افکار پهلوی همسو شدند.<ref>خسروی، سانسور، ۱۵۹.</ref>
پس از امضای فرمان [[نهضت مشروطه|مشروطیت]] به دست [[مظفرالدین‌شاه]] در سال ۱۲۸۵ و تصویب قانون اساسی و متمم آن که ضامن [[آزادی]] فکر و قلم بود، مطبوعات به شکل گسترده‌ای رونق گرفتند<ref>زاهد، عصر طلایی مطبوعات ایران، ۱۱۴.</ref> و مطبوعات بسیاری در کشور شروع به انتشار کردند.<ref>کسروی، تاریخ مشروطه ایران، ۲۶۸ ـ ۲۶۹ و ۲۷۳ ـ ۲۷۸.</ref> این روند تا به‌قدرت‌رسیدن [[رضاشاه پهلوی]] ادامه داشت. در دوران او سانسور شدیدی بر مطبوعات اعمال شد و چاپ هر برگه‌ای منوط به داشتن اجازه از ممیزی شهربانی بود. در این زمان تعداد زیادی از جراید به تعطیلی کشیده شدند و تعدادی هم با افکار پهلوی همسو شدند.<ref>خسروی، سانسور، ۱۵۹.</ref>


وضع مطبوعات پس از پایان دیکتاتوری رضاشاه و اوایل حکومت [[محمدرضا پهلوی]] (۱۳۲۰ ـ ۱۳۳۲) کمی بهبود یافت. اختناق حاکم شکسته شد و مطبوعات در انتقاد از وکلا، وزرا و حتی خود شاه هم آزاد بودند. انتشار بیش از هزار عنوان مجله و روزنامه در این سال‌ها نشانه رونق مطبوعات در این دوران است <ref>خسروی، سانسور، ۱۶۳.</ref> [[کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲]] و سرکوبی [[قیام پانزده خرداد ۱۳۴۲]] ازجمله عواملی بودند که باعث ایجاد سانسور بر مطبوعات شدند. از قیام ۱۳۴۲ تا سال ۱۳۵۷ سانسور شدیدی بر مطبوعات اعمال می‌شد و بسیاری از نویسندگان از نوشتن منع شده بودند.<ref>خسروی، سانسور، ۱۶۴ ـ ۱۶۶.</ref> با وجود سختگیری و سانسور شدید مطبوعات در این دوران، در مهر و آبان ۱۳۵۷ کارکنان برخی از روزنامه‌ها به نشانه اعتراض دست از کار کشیدند.<ref>بهشتی‌پور، مطبوعات ایران در دوره پهلوی، ۷۹ ـ ۸۰؛ ادامه مقاله.</ref> با [[پیروزی انقلاب اسلامی]] در سال ۱۳۵۷ دوران جدیدی برای مطبوعات در کشور آغاز شد.<ref>ادامه مقاله.</ref>
وضع مطبوعات پس از پایان دیکتاتوری رضاشاه و اوایل حکومت [[محمدرضا پهلوی]] (۱۳۲۰ ـ ۱۳۳۲) کمی بهبود یافت. اختناق حاکم شکسته شد و مطبوعات در انتقاد از وکلا، وزرا و حتی خود شاه هم آزاد بودند. انتشار بیش از هزار عنوان مجله و روزنامه در این سال‌ها نشانه رونق مطبوعات در این دوران است <ref>خسروی، سانسور، ۱۶۳.</ref> [[کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲]] و سرکوبی [[قیام پانزده خرداد ۱۳۴۲]] ازجمله عواملی بودند که باعث ایجاد سانسور بر مطبوعات شدند. از قیام ۱۳۴۲ تا سال ۱۳۵۷ سانسور شدیدی بر مطبوعات اعمال می‌شد و بسیاری از نویسندگان از نوشتن منع شده بودند.<ref>خسروی، سانسور، ۱۶۴ ـ ۱۶۶.</ref> با وجود سختگیری و سانسور شدید مطبوعات در این دوران، در مهر و آبان ۱۳۵۷ کارکنان برخی از روزنامه‌ها به نشانه اعتراض دست از کار کشیدند.<ref>بهشتی‌پور، مطبوعات ایران در دوره پهلوی، ۷۹ ـ ۸۰؛ ادامه مقاله.</ref> با [[پیروزی انقلاب اسلامی]] در سال ۱۳۵۷ دوران جدیدی برای مطبوعات در کشور آغاز شد.<ref>ادامه مقاله.</ref>
خط ۲۰: خط ۲۰:
مطبوعات از زمان پیدایش کارکردهای متفاوتی داشته‌اند. علاوه بر جمع‌آوری و انتقال اخبار که وظیفه ذاتی مطبوعات است، می‌توان به گسترش دانش مخاطبان، هدایت و شکل‌دهی [[افکار عمومی]]، نظارت بر عملکرد حکومت‌ها و برانگیختن [[مردم]] به مشارکت اجتماعی و سیاسی نیز اشاره کرد.<ref>نوری، نقش و کارکرد مطبوعات محلی استان اصفهان از دیدگاه خوانندگان، ۷۷ ـ ۷۸.</ref> در این راستا اندیشمندان و متفکران با درج عقاید و نظرهای خود در مطبوعات، تأثیر چشمگیری بر ساختار سیاسی و اجتماعی جوامع داشته‌اند؛ ولی حاکمان برای پیشبرد منافع خود بیشترین استفاده را از مطبوعات کرده‌اند.<ref>رزاقی، جایگاه تبلیغات در جهان امروز،۳۳.</ref>
مطبوعات از زمان پیدایش کارکردهای متفاوتی داشته‌اند. علاوه بر جمع‌آوری و انتقال اخبار که وظیفه ذاتی مطبوعات است، می‌توان به گسترش دانش مخاطبان، هدایت و شکل‌دهی [[افکار عمومی]]، نظارت بر عملکرد حکومت‌ها و برانگیختن [[مردم]] به مشارکت اجتماعی و سیاسی نیز اشاره کرد.<ref>نوری، نقش و کارکرد مطبوعات محلی استان اصفهان از دیدگاه خوانندگان، ۷۷ ـ ۷۸.</ref> در این راستا اندیشمندان و متفکران با درج عقاید و نظرهای خود در مطبوعات، تأثیر چشمگیری بر ساختار سیاسی و اجتماعی جوامع داشته‌اند؛ ولی حاکمان برای پیشبرد منافع خود بیشترین استفاده را از مطبوعات کرده‌اند.<ref>رزاقی، جایگاه تبلیغات در جهان امروز،۳۳.</ref>


به طور کلی نقش و کارکرد مطبوعات در حوزه [[فرهنگی]]، [[سیاسی]] و اطلاعاتی جوامع، در خور تأمل است.<ref>فخار طوسی، امام‌خمینی و رسانه‌های گروهی، ۴ ـ ۷.</ref> در سخنان [[امام‌خمینی]] نیز کارکرد مطبوعات در سه حوزه فرهنگی، سیاسی و اطلاع‌رسانی قابل تفکیک و بررسی است. امام‌خمینی مطبوعات را در بُعد فرهنگی وسیله‌ای تبلیغاتی می‌دانست <ref>امام خمینی، صحیفه، ۴/۱۷۳.</ref> که باید حامل پیام [[اسلام]]، [[مبلّغ]] و مجری احکام و تهذیب‌کننده [[جامعه]] باشد و [[اخلاق]] را در جامعه منتشر کند<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۳/۱۵۶.</ref> و با درج مطالب راهگشا، کشور و جامعه را از انحطاط نجات دهد.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۸/۴۹۸ ـ ۴۹۹.</ref> ایشان کارکرد اصلی مطبوعات را رشد انسان‌ها می‌دانست و آنها را همانند دانشگاهی معرفی می‌کرد<ref>امام خمینی، صحیفه، ۶/۳۹۹ و ۸/۴۹۷ ـ ۴۹۸.</ref> که می‌توانند خدمات درخشان داشته باشند و نیروی انسانی را [[تربیت]] و تقویت کنند.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۸/۴۹۸ و ۱۰/۲۱.</ref> از نگاه ایشان برخی از کارکردهای فرهنگی مطبوعات عبارت است از: نشر مطالب اسلامی و حفظ [[استقلال]] و [[آزادی]] کشور،<ref>امام خمینی، صحیفه، ۸/۴۹۷.</ref> معرفی درست اسلام،<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۸/۳۶۴.</ref> نشر [[تقوا]]،<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۳/۱۵۸.</ref> بیداری،<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۷/۸۱.</ref> نقش معلمی<ref>امام خمینی، صحیفه، ۷/۳۲۳.</ref> و هدایت مردم.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۸/۶۱.</ref>
به طور کلی نقش و کارکرد مطبوعات در حوزه [[فرهنگی]]، سیاسی و اطلاعاتی جوامع، در خور تأمل است.<ref>فخار طوسی، امام‌خمینی و رسانه‌های گروهی، ۴ ـ ۷.</ref> در سخنان [[امام‌خمینی]] نیز کارکرد مطبوعات در سه حوزه فرهنگی، سیاسی و اطلاع‌رسانی قابل تفکیک و بررسی است. امام‌خمینی مطبوعات را در بُعد فرهنگی وسیله‌ای تبلیغاتی می‌دانست <ref>امام خمینی، صحیفه، ۴/۱۷۳.</ref> که باید حامل پیام [[اسلام]]، مبلّغ و مجری احکام و تهذیب‌کننده [[جامعه]] باشد و [[اخلاق]] را در جامعه منتشر کند<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۳/۱۵۶.</ref> و با درج مطالب راهگشا، کشور و جامعه را از انحطاط نجات دهد.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۸/۴۹۸ ـ ۴۹۹.</ref> ایشان کارکرد اصلی مطبوعات را رشد انسان‌ها می‌دانست و آنها را همانند دانشگاهی معرفی می‌کرد<ref>امام خمینی، صحیفه، ۶/۳۹۹ و ۸/۴۹۷ ـ ۴۹۸.</ref> که می‌توانند خدمات درخشان داشته باشند و نیروی انسانی را [[تربیت]] و تقویت کنند.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۸/۴۹۸ و ۱۰/۲۱.</ref> از نگاه ایشان برخی از کارکردهای فرهنگی مطبوعات عبارت است از: نشر مطالب اسلامی و حفظ [[استقلال]] و [[آزادی]] کشور،<ref>امام خمینی، صحیفه، ۸/۴۹۷.</ref> معرفی درست اسلام،<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۸/۳۶۴.</ref> نشر [[تقوا]]،<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۳/۱۵۸.</ref> بیداری،<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۷/۸۱.</ref> نقش معلمی<ref>امام خمینی، صحیفه، ۷/۳۲۳.</ref> و هدایت مردم.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۸/۶۱.</ref>


از دیگر کارکردهای مطبوعات جنبه اطلاع‌رسانی و بیان خبر است و شامل آگاهی‌ها و اطلاعاتی می‌شود که افراد درباره زندگی اجتماعی خویش به دست می‌آورند.<ref>نعمتی، نقش رسانه‌های گروهی در اطلاع‌رسانی، ۲۰۴.</ref> بر این مبنا امام‌خمینی معتقد بود وظیفه مطبوعات، آگاه‌کردن مردم با خبرهای صحیح از وقایع است.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۸/۶۱.</ref> ایشان در این راستا مطبوعاتی را مفید می‌دانست که درباره تمام افراد جامعه خصوصاً طبقه ضعیف اطلاع‌رسانی کنند و اخبار مربوط به خدمت‌گزاران به جامعه، از اقشار مختلف را به اطلاع عموم برسانند تا دیگران نیز برای خدمتگزاری تشویق شوند.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۹/۳۶۱ ـ ۳۶۳.</ref>
از دیگر کارکردهای مطبوعات جنبه اطلاع‌رسانی و بیان خبر است و شامل آگاهی‌ها و اطلاعاتی می‌شود که افراد درباره زندگی اجتماعی خویش به دست می‌آورند.<ref>نعمتی، نقش رسانه‌های گروهی در اطلاع‌رسانی، ۲۰۴.</ref> بر این مبنا امام‌خمینی معتقد بود وظیفه مطبوعات، آگاه‌کردن مردم با خبرهای صحیح از وقایع است.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۸/۶۱.</ref> ایشان در این راستا مطبوعاتی را مفید می‌دانست که درباره تمام افراد جامعه خصوصاً طبقه ضعیف اطلاع‌رسانی کنند و اخبار مربوط به خدمت‌گزاران به جامعه، از اقشار مختلف را به اطلاع عموم برسانند تا دیگران نیز برای خدمتگزاری تشویق شوند.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۹/۳۶۱ ـ ۳۶۳.</ref>
خط ۳۲: خط ۳۲:
به اعتقاد امام‌خمینی در برخی از مطبوعات آزادانه یا به اجبار، هتک حرمت [[روحانیان]] و اعتقادات ملت در جریان بود.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱/۱۸۱.</ref> ایشان ضمن اعتراض به هزینه‌های میلیون دلاری پهلوی برای تبلیغات خود در مطبوعات خارجی <ref>امام خمینی، صحیفه، ۳/۳۷۳</ref> خاطرنشان کرده [[محمدرضا پهلوی]] برخی از آنها را به خدمت خود درآورده تا خبرها و مقالاتی برضد [[روحانیت]] و [[اسلام]] منتشر شود و اذهان غرب را از امور اصلی در ایران منحرف کنند<ref>امام خمینی، صحیفه، ۳/۴۷۱.</ref> در حالی‌که روحانیت هیچ وسیله‌ای برای رساندن پیام خود به به ملت نداشت.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۳/۲۴۹ و ۴/۵۱.</ref> ایشان تلاش رسانه‌ها در دوران پهلوی را در راستای منافع استعماری می‌شمرد و تأکید داشت بسیاری از مطالب مطبوعات<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱/۲۹۹.</ref> برای مسموم‌کردن افکار جوانان تنظیم می‌شدند.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱/۳۰۰ و ۶/۸۵.</ref>
به اعتقاد امام‌خمینی در برخی از مطبوعات آزادانه یا به اجبار، هتک حرمت [[روحانیان]] و اعتقادات ملت در جریان بود.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱/۱۸۱.</ref> ایشان ضمن اعتراض به هزینه‌های میلیون دلاری پهلوی برای تبلیغات خود در مطبوعات خارجی <ref>امام خمینی، صحیفه، ۳/۳۷۳</ref> خاطرنشان کرده [[محمدرضا پهلوی]] برخی از آنها را به خدمت خود درآورده تا خبرها و مقالاتی برضد [[روحانیت]] و [[اسلام]] منتشر شود و اذهان غرب را از امور اصلی در ایران منحرف کنند<ref>امام خمینی، صحیفه، ۳/۴۷۱.</ref> در حالی‌که روحانیت هیچ وسیله‌ای برای رساندن پیام خود به به ملت نداشت.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۳/۲۴۹ و ۴/۵۱.</ref> ایشان تلاش رسانه‌ها در دوران پهلوی را در راستای منافع استعماری می‌شمرد و تأکید داشت بسیاری از مطالب مطبوعات<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱/۲۹۹.</ref> برای مسموم‌کردن افکار جوانان تنظیم می‌شدند.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱/۳۰۰ و ۶/۸۵.</ref>
==نقش مطبوعات در پیروزی انقلاب اسلامی==
==نقش مطبوعات در پیروزی انقلاب اسلامی==
تلاش و پیشرفت ملت در مبارزه علیه رژیم پهلوی پس از [[هفدهم شهریور ۱۳۵۷]] اهالی رسانه را به این فکر انداخت از تاریخ نوزدهم مهر همان سال به مدت سه روز دست به اعتصاب بزنند و خواستار رفع سانسورها برای درج اخبار باشند.<ref>مدنی، تاریخ سیاسی معاصر ایران، ۲/۳۶۶.</ref> این اعتراضات از اعتصاب روزنامه آیندگان آغاز شد و به [[کیهان]] و [[روزنامه اطلاعات|اطلاعات]] رسید.<ref>انصاری، نظارت بر مطبوعات در حقوق ایران، ۱۱۳ ـ ۱۱۴.</ref> اعتصاب چهارده‌روزه مطبوعاتی شامل اطلاعات، کیهان و آیندگان و در نهایت اعتصاب ۶۲روزه مطبوعات از پانزدهم آبان ۱۳۵۷ در دوران حکومت‌نظامی [[غلامرضا ازهاری]]، از دیگر اقدامات اهالی مطبوعات بود<ref>بهشتی‌پور، مطبوعات ایران در دوره پهلوی، ۸۱ ـ ۸۳.</ref> و امام‌خمینی نیز ضمن تشکر از اعتصاب‌کنندگان از [[علما]] خواست از [[وجوهات شرعی]] و [[سهم امام(ع)]] جهت رفع مشکلات مالی آنان استفاده کنند.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۴/۴۹۹ ـ ۵۰۰.</ref>
تلاش و پیشرفت ملت در مبارزه علیه رژیم پهلوی پس از [[هفده شهریور ۱۳۵۷|هفدهم شهریور ۱۳۵۷]] اهالی رسانه را به این فکر انداخت از تاریخ نوزدهم مهر همان سال به مدت سه روز دست به اعتصاب بزنند و خواستار رفع سانسورها برای درج اخبار باشند.<ref>مدنی، تاریخ سیاسی معاصر ایران، ۲/۳۶۶.</ref> این اعتراضات از اعتصاب روزنامه آیندگان آغاز شد و به [[روزنامه کیهان|کیهان]] و [[روزنامه اطلاعات|اطلاعات]] رسید.<ref>انصاری، نظارت بر مطبوعات در حقوق ایران، ۱۱۳ ـ ۱۱۴.</ref> اعتصاب چهارده‌روزه مطبوعاتی شامل اطلاعات، کیهان و آیندگان و در نهایت اعتصاب ۶۲روزه مطبوعات از پانزدهم آبان ۱۳۵۷ در دوران حکومت‌نظامی [[غلامرضا ازهاری]]، از دیگر اقدامات اهالی مطبوعات بود<ref>بهشتی‌پور، مطبوعات ایران در دوره پهلوی، ۸۱ ـ ۸۳.</ref> و امام‌خمینی نیز ضمن تشکر از اعتصاب‌کنندگان از علما خواست از [[وجوهات شرعی]] و [[سهم امام(ع)]] جهت رفع مشکلات مالی آنان استفاده کنند.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۴/۴۹۹ ـ ۵۰۰.</ref>


سرانجام در ۲۶ دی ۱۳۵۷ محمدرضا پهلوی مصاحبه‌ای یک‌ساعته در فرودگاه با تعدادی از مطبوعات انجام داد و ایران را ترک کرد. خبر خروج او با تیتر بزرگ «شاه رفت» در روزنامه اطلاعات در کشور پخش شد.<ref>بهشتی‌پور، مطبوعات ایران در دوره پهلوی، ۸۷ ـ ۸۹.</ref> از این زمان به بعد روزنامه‌ها در فضای آزادانه‌تری می‌توانستند اخبار [[انقلاب]] و ورود امام‌خمینی را منتشر کنند.
سرانجام در ۲۶ دی ۱۳۵۷ [[محمدرضا پهلوی]] مصاحبه‌ای یک‌ساعته در فرودگاه با تعدادی از مطبوعات انجام داد و ایران را ترک کرد. خبر خروج او با تیتر بزرگ «شاه رفت» در روزنامه اطلاعات در کشور پخش شد.<ref>بهشتی‌پور، مطبوعات ایران در دوره پهلوی، ۸۷ ـ ۸۹.</ref> از این زمان به بعد روزنامه‌ها در فضای آزادانه‌تری می‌توانستند اخبار [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب]] و ورود امام‌خمینی را منتشر کنند.{{ببینید|فرار شاه}}


{{ببینید|فرار شاه}}
به دلیل اختناقی که رژیم پهلوی به وجود آورده بود، ارتباط امام‌خمینی با مردم از طریق ملاقات حضوری، نوشتن اعلامیه <ref>طباطبایی، اقلیم خاطرات، تهران، ۴۰۵.</ref> و ضبط نوارهای کاست<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۶/۲۲۶.</ref> بود. پس از پیوستن مطبوعات به صف انقلابیان، امام‌خمینی با تاکید بر این مطلب که مطبوعات و رسانه‌ها به دنبال خبرهای انقلاب باشند، از دست‌اندرکاران انقلاب و مردم خواست با مطبوعات همراهی کنند، اخبار [[دانشگاه|دانشگاه‌ها]]، [[بازار]] و [[مساجد]] را در اختیار رسانه‌ها قرار دهند و مسیر را برای پیروزی انقلاب هموار نمایند.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۴/۱۱۸.</ref> امام‌خمینی اظهار می‌کرد مطالبی که در خارج از کشور درباره مسائل ایران منتشر می‌شود، به دور از واقعیت است و حیثیت ایرانیان را مخدوش می‌کند؛<ref>امام خمینی، صحیفه، ۵/۱۱۸ ـ ۱۱۹.</ref> بنابراین از اهالی مطبوعات می‌خواست در داخل یا خارج از کشور با انجام مصاحبه، نوشتن مقاله و تبلیغات، چهره حقیقی انقلاب و ایران را به مخاطبان نشان دهند.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۵/۶۸.</ref> ایشان که سال‌ها با مطبوعات بین‌المللی به جز یک مورد مصاحبه با روزنامه لوموند در نجف اشرف،<ref>امام خمینی، صحیفه، ۳/۳۶۶.</ref> مصاحبه نکرده بود،<ref>امام خمینی، صحیفه، ۳/۳۷۳.</ref> پس از حضور در [[فرانسه]]، شخصاً سعی کرد با [[مصاحبه]] با رسانه‌های بیرونی پیام انقلاب ملت ایران را به گوش جهانیان برساند؛ زیرا معتقد بود مطبوعات در اروپا امکانات زیادی دارند و با درج اخبار واقعی از اتفاقات ایران می‌توانند کمک زیادی به انقلاب ملت ایران کنند و در مورد کسانی که اخبار و اطلاعات غیر واقعی در کشور منتشر می‌کنند، دست به افشا بزنند.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۴/۶۹ و ۸۱.</ref>{{ببینید|مصاحبه‌ها|نوفل لوشاتو}}
 
به دلیل اختناقی که رژیم پهلوی به وجود آورده بود، ارتباط امام‌خمینی با مردم از طریق ملاقات حضوری، نوشتن اعلامیه <ref>طباطبایی، اقلیم خاطرات، تهران، ۴۰۵.</ref> و ضبط نوارهای کاست<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۶/۲۲۶.</ref> بود. پس از پیوستن مطبوعات به صف انقلابیان، امام‌خمینی با تاکید بر این مطلب که مطبوعات و رسانه‌ها به دنبال خبرهای انقلاب باشند، از دست‌اندرکاران انقلاب و مردم خواست با مطبوعات همراهی کنند، اخبار دانشگاه‌ها، بازار و [[مساجد]] را در اختیار رسانه‌ها قرار دهند و مسیر را برای پیروزی انقلاب هموار نمایند.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۴/۱۱۸.</ref> امام‌خمینی اظهار می‌کرد مطالبی که در خارج از کشور درباره مسائل ایران منتشر می‌شود، به دور از واقعیت است و حیثیت ایرانیان را مخدوش می‌کند؛<ref>امام خمینی، صحیفه، ۵/۱۱۸ ـ ۱۱۹.</ref> بنابراین از اهالی مطبوعات می‌خواست در داخل یا خارج از کشور با انجام مصاحبه، نوشتن مقاله و تبلیغات، چهره حقیقی انقلاب و ایران را به مخاطبان نشان دهند.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۵/۶۸.</ref> ایشان که سال‌ها با مطبوعات بین‌المللی به جز یک مورد مصاحبه با روزنامه لوموند در نجف اشرف،<ref>امام خمینی، صحیفه، ۳/۳۶۶.</ref> مصاحبه نکرده بود،<ref>امام خمینی، صحیفه، ۳/۳۷۳.</ref> پس از حضور در [[فرانسه]]، شخصاً سعی کرد با [[مصاحبه]] با رسانه‌های بیرونی پیام انقلاب ملت ایران را به گوش جهانیان برساند؛ زیرا معتقد بود مطبوعات در اروپا امکانات زیادی دارند و با درج اخبار واقعی از اتفاقات ایران می‌توانند کمک زیادی به انقلاب ملت ایران کنند و در مورد کسانی که اخبار و اطلاعات غیر واقعی در کشور منتشر می‌کنند، دست به افشا بزنند.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۴/۶۹ و ۸۱.</ref>
 
{{ببینید|مصاحبه‌ها|نوفل لوشاتو}}
==مطبوعات پس از پیروزی انقلاب اسلامی==
==مطبوعات پس از پیروزی انقلاب اسلامی==
پس از [[پیروزی انقلاب اسلامی]]، جامعه مطبوعاتی ایران با آشفتگی‌های فراوانی روبه‌رو بود. از یک سو حضور ناچیز و بی‌رنگ نیروهای [[مسلمان]] و متعهد در صحنه فعالیت‌های مطبوعاتی عاملی بود برای اینکه مطبوعات برای انقلاب قلم نزنند و همسویی برخی از اهالی مطبوعات با گروه‌های مخالف و دشمنان انقلاب، عامل ناسازگاری مطبوعات با روح و اصل دین شده بود.<ref>هرندی، جریان‌شناسی مطبوعات پس از انقلاب، ۷۳ ـ ۷۴.</ref> از سوی دیگر، بی‌ثباتی نسبی و ضعف دولت باعث شده بود هر حزب و گروهی به چاپ نشریه دست بزند. در واقع سال ۱۳۵۸ یکی از سال‌های استثنایی برای مطبوعات بود؛<ref>انصاری، نظارت بر مطبوعات در حقوق ایران، ۱۱۴ ـ ۱۱۵.</ref> و تا سال ۱۳۵۸ صدها روزنامه و مجله و نشریه ادواری به صورت آزاد و بدون محدودیت در کشور منتشر می‌شد.<ref>وزارت فرهنگ، مجموعه مقالات دومین سمینار بررسی مطبوعات ایران، ۴۰.</ref>
پس از [[پیروزی انقلاب اسلامی]]، جامعه مطبوعاتی ایران با آشفتگی‌های فراوانی روبه‌رو بود. از یک سو حضور ناچیز و بی‌رنگ نیروهای [[مسلمان]] و متعهد در صحنه فعالیت‌های مطبوعاتی عاملی بود برای اینکه مطبوعات برای انقلاب قلم نزنند و همسویی برخی از اهالی مطبوعات با گروه‌های مخالف و دشمنان انقلاب، عامل ناسازگاری مطبوعات با روح و اصل دین شده بود.<ref>هرندی، جریان‌شناسی مطبوعات پس از انقلاب، ۷۳ ـ ۷۴.</ref> از سوی دیگر، بی‌ثباتی نسبی و ضعف دولت باعث شده بود هر حزب و گروهی به چاپ نشریه دست بزند. در واقع سال ۱۳۵۸ یکی از سال‌های استثنایی برای مطبوعات بود؛<ref>انصاری، نظارت بر مطبوعات در حقوق ایران، ۱۱۴ ـ ۱۱۵.</ref> و تا سال ۱۳۵۸ صدها روزنامه و مجله و نشریه ادواری به صورت آزاد و بدون محدودیت در کشور منتشر می‌شد.<ref>وزارت فرهنگ، مجموعه مقالات دومین سمینار بررسی مطبوعات ایران، ۴۰.</ref>


امام‌خمینی در آستانه پیروزی انقلاب اسلامی، یکی از مهم‌ترین وظایف دولت اسلامی را ایجاد آزادی برای مطبوعات می‌دانست تا بتوانند تمام حقایق را به گوش مردم برسانند و جنایات پشت پرده پهلوی و همکاران آنان را آشکار کنند.<ref>امام خمینی، صحیفه،۵/۳۳۳.</ref> ایشان حدود این [[آزادی]] را تا جایی می‌دانست که مطالبشان برای کشور زیان‌بار نباشد.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۵/۴۱۶.</ref> ایشان با مقایسه انقلاب اسلامی با سایر انقلاب‌های جهان، یکی از مهم‌ترین تفاوت‌ها در روزهای نخست پس از پیروزی را در فعالیت آزادانه مطبوعات می‌دانست که آن هم تنها به برکت اسلامی‌بودن انقلاب بود؛<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۰/۴۵۴ و ۱۱/۴۳۴.</ref> ولی چندی بعد بسیاری از مطبوعات و گروه‌های وابسته از آزادیِ موجود سوء استفاده کردند و سعی داشتند در جامعه توطئه و تفرقه ایجاد کنند که با واکنش حکومت روبه‌رو شدند.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۰/۳۵۰ و ۱۲/۱۷.</ref> امام‌خمینی روزنامه‌ای را لایق آزادی می‌دانست که قصد خیانت به کشور و سوق‌دادن مردم به سوی تباهی نداشته باشد.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۰/۳۵۰.</ref> ایشان معتقد بود مطبوعاتی که طبق خواست [[امریکا]] و [[اسرائیل]] قلم می‌زنند، باید دادگاه صالحه به جرمشان رسیدگی کند.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۱/۱۴۵.</ref> ایشان مطبوعات مفید را مطبوعاتی می‌دانست که موازین و قوانین مطبوعاتی را رعایت کنند، متوجه مفهوم آزادی بیان و آزادی قلم باشند، برخلاف مصالح نظام و کشور مطلبی انتشار ندهند<ref>امام خمینی، صحیفه، ۷/۳۲۰.</ref> و در میان انقلاب و ملت تفرقه ایجاد نکنند و حقایق انقلاب و [[اسلام]] را امانت‌دارانه به گوش مردم برسانند.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۶/۳۹.</ref> ایشان باور داشت مطبوعات باید بازگوکننده آرمان‌های ملت<ref>امام خمینی، صحیفه، ۷/۳۲۱.</ref> و برای همه ملت باشند و تبدیل به تریبون حکومت نشوند.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۹/۳۶۲ ـ ۳۶۳.</ref> ایشان مطبوعات خارجی را که پس از [[انقلاب]] درباره اقدامات ایران، اطلاعات نادرست منتشر می‌کردند، قلم دشمن می‌خواند<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۱/۳۰۰.</ref> که با بزرگ‌نمایی مشکلات داخل کشور، تلاش می‌کنند به دنیا نشان دهند که ایران قادر به اداره خود نیست و باید آن را [[مدیریت]] و اداره کرد.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۲/۷۰.</ref>
امام‌خمینی در آستانه پیروزی انقلاب اسلامی، یکی از مهم‌ترین وظایف دولت اسلامی را ایجاد آزادی برای مطبوعات می‌دانست تا بتوانند تمام حقایق را به گوش مردم برسانند و جنایات پشت پرده پهلوی و همکاران آنان را آشکار کنند.<ref>امام خمینی، صحیفه،۵/۳۳۳.</ref> ایشان حدود این [[آزادی]] را تا جایی می‌دانست که مطالبشان برای کشور زیان‌بار نباشد.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۵/۴۱۶.</ref> ایشان با مقایسه انقلاب اسلامی با سایر انقلاب‌های جهان، یکی از مهم‌ترین تفاوت‌ها در روزهای نخست پس از پیروزی را در فعالیت آزادانه مطبوعات می‌دانست که آن هم تنها به برکت اسلامی‌بودن انقلاب بود؛<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۰/۴۵۴ و ۱۱/۴۳۴.</ref> ولی چندی بعد بسیاری از مطبوعات و گروه‌های وابسته از آزادیِ موجود سوء استفاده کردند و سعی داشتند در جامعه توطئه و تفرقه ایجاد کنند که با واکنش حکومت روبه‌رو شدند.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۰/۳۵۰ و ۱۲/۱۷.</ref> امام‌خمینی روزنامه‌ای را لایق آزادی می‌دانست که قصد خیانت به کشور و سوق‌دادن مردم به سوی تباهی نداشته باشد.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۰/۳۵۰.</ref> ایشان معتقد بود مطبوعاتی که طبق خواست [[امریکا]] و [[اسرائیل]] قلم می‌زنند، باید دادگاه صالحه به جرمشان رسیدگی کند.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۱/۱۴۵.</ref> ایشان مطبوعات مفید را مطبوعاتی می‌دانست که موازین و قوانین مطبوعاتی را رعایت کنند، متوجه مفهوم آزادی بیان و آزادی قلم باشند، برخلاف مصالح نظام و کشور مطلبی انتشار ندهند<ref>امام خمینی، صحیفه، ۷/۳۲۰.</ref> و در میان انقلاب و ملت تفرقه ایجاد نکنند و حقایق انقلاب و [[اسلام]] را امانت‌دارانه به گوش مردم برسانند.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۶/۳۹.</ref> ایشان باور داشت مطبوعات باید بازگوکننده آرمان‌های ملت<ref>امام خمینی، صحیفه، ۷/۳۲۱.</ref> و برای همه ملت باشند و تبدیل به تریبون حکومت نشوند.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۹/۳۶۲ ـ ۳۶۳.</ref> ایشان مطبوعات خارجی را که پس از [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب]] درباره اقدامات ایران، اطلاعات نادرست منتشر می‌کردند، قلم دشمن می‌خواند<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۱/۳۰۰.</ref> که با بزرگ‌نمایی مشکلات داخل کشور، تلاش می‌کنند به دنیا نشان دهند که ایران قادر به اداره خود نیست و باید آن را [[مدیریت]] و اداره کرد.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۲/۷۰.</ref>
 
با آغاز [[جنگ تحمیلی عراق علیه ایران]]، مطبوعات وارد دوران تازه‌ای شدند. امام‌خمینی تأکید می‌کرد به علت شرایط خاص کشور و تاثیر آن بر جنگ، همه تبلیغات، [[مصاحبه‌ها]] و نطق‌ها در مطبوعات تحت‌نظر [[شورای عالی دفاع]] منتشر شود.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۳/۲۶۳.</ref> تذکر به مطبوعات متخلف، معرفی آنها به مردم در رسانه‌ها و گزارش به دادستانی ازجمله دستورهای عملی ایشان درباره مطبوعات متخلف بود.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۴/۲۴۸.</ref> همچنین ایشان خاطرنشان می‌کرد مطبوعات در زمان جنگ باید برای پیروزی کمک کنند و عامل تضعیف روحی نیروهای جنگ نشوند،<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۳/۵۲۹.</ref> ملت را مأیوس نکرده، آنان را به راهی که می‌روند مطمئن کنند،<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۳/۵۳۷.</ref> به اختلافات جزئی میان [[مسئولان]] دامن نزنند<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۳/۳۵۱.</ref> و از مسئولان نیز می‌خواست با مطبوعات تعامل لازم داشته باشند.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۳/۳۸۹.</ref>


{{ببینید|ستاد تبلیغات جنگ}}
با آغاز [[جنگ تحمیلی عراق علیه ایران]]، مطبوعات وارد دوران تازه‌ای شدند. امام‌خمینی تأکید می‌کرد به علت شرایط خاص کشور و تاثیر آن بر جنگ، همه تبلیغات، [[مصاحبه‌ها]] و نطق‌ها در مطبوعات تحت‌نظر [[شورای عالی دفاع]] منتشر شود.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۳/۲۶۳.</ref> تذکر به مطبوعات متخلف، معرفی آنها به مردم در رسانه‌ها و گزارش به دادستانی ازجمله دستورهای عملی ایشان درباره مطبوعات متخلف بود.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۴/۲۴۸.</ref> همچنین ایشان خاطرنشان می‌کرد مطبوعات در زمان جنگ باید برای پیروزی کمک کنند و عامل تضعیف روحی نیروهای جنگ نشوند،<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۳/۵۲۹.</ref> ملت را مأیوس نکرده، آنان را به راهی که می‌روند مطمئن کنند،<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۳/۵۳۷.</ref> به اختلافات جزئی میان [[مسئولان]] دامن نزنند<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۳/۳۵۱.</ref> و از مسئولان نیز می‌خواست با مطبوعات تعامل لازم داشته باشند.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۳/۳۸۹.</ref>{{ببینید|ستاد تبلیغات جنگ}}


تعریف جایگاه حقوقی مطبوعات و نظارت کلی بر عملکرد آنها نیازمند قانونی جامع و مطابق شرایط پس از انقلاب بود. بر این اساس در سال ۱۳۶۴ قانون مطبوعات به تصویب رسید و در آئین‌نامه اجرایی آن وجود بخشی به نام «هیئت نظارت بر مطبوعات» پیش‌بینی شد. این هیئت علاوه بر بررسی شرایط متقاضیان، به پروانه انتشار و احراز صلاحیت آنها و صلاحیت مدیرمسئول و موارد تخلف نشریات رسیدگی می‌کند.<ref>مقدم‌فر، جرم مطبوعاتی، تخلف مطبوعاتی، ۴۴.</ref>
تعریف جایگاه حقوقی مطبوعات و نظارت کلی بر عملکرد آنها نیازمند قانونی جامع و مطابق شرایط پس از انقلاب بود. بر این اساس در سال ۱۳۶۴ قانون مطبوعات به تصویب رسید و در آئین‌نامه اجرایی آن وجود بخشی به نام «هیئت نظارت بر مطبوعات» پیش‌بینی شد. این هیئت علاوه بر بررسی شرایط متقاضیان، به پروانه انتشار و احراز صلاحیت آنها و صلاحیت مدیرمسئول و موارد تخلف نشریات رسیدگی می‌کند.<ref>مقدم‌فر، جرم مطبوعاتی، تخلف مطبوعاتی، ۴۴.</ref>
خط ۵۶: خط ۵۰:
امام‌خمینی مطبوعات را برای عموم [[مردم]] می‌دانست و باور داشت مطبوعات به دولت تعلق ندارند و نباید اخبار دولتی به صورت مداوم در آنها درج شود. ایشان معتقد بود مطبوعات باید الگوی تعلیمی برای مردم باشند<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۹/۳۶۳.</ref> و برای داشتن مطبوعات مطلوب، از اهالی مطبوعات می‌خواست تا آرا و مطالب خود را با ملت همسو کنند<ref>امام خمینی، صحیفه، ۷/۳۲۴، ۵۳۵ و ۱۳/۴۷۱.</ref> و از زدن تیترهایی که مخالف واقعیت است و باعث تضعیف، تحریف و تفرقه در کشور می‌شود خودداری کنند<ref>امام خمینی، صحیفه، ۹/۳۵۲.</ref> و اجازه ندهند در رأس امورِ مطبوعات، افراد مغرض قرار بگیرند.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۳/۴۷۳.</ref> ایشان تأکید می‌کرد ظاهر افراد ملاک مناسبی برای انتخاب و حضورشان در عرصه مطبوعات نیست و هشدار می‌داد مسئولان نباید اجازه دهند افراد خائن وارد عرصه مطبوعات شده، راه انقلاب را منحرف کنند.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۳/۴۷۳ ـ ۴۷۴.</ref> ایشان خاطرنشان کرده‌است که اعلام ندامت از کارهای گذشته برای حضور افراد مغرض در عرصه مطبوعات که حوزه تربیتی است، کافی نیست<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۳/۴۷۶.</ref> و از افراد قابل اطمینان در مطبوعات می‌خواست تا شورایی تشکیل دهند و مطالب را پیش از انتشار بررسی و از چاپ مطالب انحرافی جلوگیری کنند.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۳/۴۷۴ ـ ۴۷۵ و ۱۴/۶۱ ـ ۶۲.</ref>
امام‌خمینی مطبوعات را برای عموم [[مردم]] می‌دانست و باور داشت مطبوعات به دولت تعلق ندارند و نباید اخبار دولتی به صورت مداوم در آنها درج شود. ایشان معتقد بود مطبوعات باید الگوی تعلیمی برای مردم باشند<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۹/۳۶۳.</ref> و برای داشتن مطبوعات مطلوب، از اهالی مطبوعات می‌خواست تا آرا و مطالب خود را با ملت همسو کنند<ref>امام خمینی، صحیفه، ۷/۳۲۴، ۵۳۵ و ۱۳/۴۷۱.</ref> و از زدن تیترهایی که مخالف واقعیت است و باعث تضعیف، تحریف و تفرقه در کشور می‌شود خودداری کنند<ref>امام خمینی، صحیفه، ۹/۳۵۲.</ref> و اجازه ندهند در رأس امورِ مطبوعات، افراد مغرض قرار بگیرند.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۳/۴۷۳.</ref> ایشان تأکید می‌کرد ظاهر افراد ملاک مناسبی برای انتخاب و حضورشان در عرصه مطبوعات نیست و هشدار می‌داد مسئولان نباید اجازه دهند افراد خائن وارد عرصه مطبوعات شده، راه انقلاب را منحرف کنند.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۳/۴۷۳ ـ ۴۷۴.</ref> ایشان خاطرنشان کرده‌است که اعلام ندامت از کارهای گذشته برای حضور افراد مغرض در عرصه مطبوعات که حوزه تربیتی است، کافی نیست<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۳/۴۷۶.</ref> و از افراد قابل اطمینان در مطبوعات می‌خواست تا شورایی تشکیل دهند و مطالب را پیش از انتشار بررسی و از چاپ مطالب انحرافی جلوگیری کنند.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۳/۴۷۴ ـ ۴۷۵ و ۱۴/۶۱ ـ ۶۲.</ref>


امام‌خمینی یکی از راه‌های ضربه‌زدن به کشور را، مطبوعات می‌دانست و تأکید می‌کرد باید در انتشار مطالب دقت کرد تا کشورهای سودجو از مطالبی که درج می‌شود به نفع خود و برای آسیب‌رساندن به کشور بهره‌برداری نکنند.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۴/۴۰۰.</ref> ایشان به دست‌اندرکاران مطبوعات توصیه می‌کرد انتقادهایشان سالم و سازنده باشد و آنها را به شکل برادرانه مطرح کنند و مصالح کشور را در نظر بگیرند<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۴/۵۱.</ref> و برابر هم قرار نگیرند و اختلاف سلیقه‌ها را در محیط سالم حل و به پیشرفت کشور کمک کنند.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۴/۵۲.</ref> ایشان از اهالی مطبوعات می‌خواست از پرده‌دری و هتک حرمت دور باشند،<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۹/۳۶۲.</ref> مطالب مهم و کارآمدی را به اطلاع مردم برسانند،<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۹/۳۶۳.</ref> مطبوعات را به شکل اسلامی اصلاح و اداره کنند<ref>امام خمینی، صحیفه، ۶/۲۷۴.</ref> و قدرت [[تفکر]] و انتخاب را از خوانندگان خود نگیرند.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۸/۴۹۶ ـ ۴۹۷.</ref>
امام‌خمینی یکی از راه‌های ضربه‌زدن به کشور را، مطبوعات می‌دانست و تأکید می‌کرد باید در انتشار مطالب دقت کرد تا کشورهای سودجو از مطالبی که درج می‌شود به نفع خود و برای آسیب‌رساندن به کشور بهره‌برداری نکنند.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۴/۴۰۰.</ref> ایشان به دست‌اندرکاران مطبوعات توصیه می‌کرد انتقادهایشان سالم و سازنده باشد و آنها را به شکل برادرانه مطرح کنند و مصالح کشور را در نظر بگیرند<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۴/۵۱.</ref> و برابر هم قرار نگیرند و اختلاف سلیقه‌ها را در محیط سالم حل و به پیشرفت کشور کمک کنند.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۴/۵۲.</ref> ایشان از اهالی مطبوعات می‌خواست از پرده‌دری و هتک حرمت دور باشند،<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۹/۳۶۲.</ref> مطالب مهم و کارآمدی را به اطلاع مردم برسانند،<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۹/۳۶۳.</ref> مطبوعات را به شکل اسلامی اصلاح و اداره کنند<ref>امام خمینی، صحیفه، ۶/۲۷۴.</ref> و قدرت [[تفکر]] و انتخاب را از خوانندگان خود نگیرند.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۸/۴۹۶ ـ ۴۹۷.</ref>{{ببینید|انتقاد}}
 
{{ببینید|انتقاد}}


امام‌خمینی به مطبوعات سفارش می‌کرد تنها اخبار مربوط به اشخاص خاص مانند خود ایشان را انتشار ندهند و افراد خلاق و نوآور و به عنوان مثال کشاورزان نمونه و اشخاصی را که به هر نوعی برای کشور مفیدند به عموم مردم معرفی کنند،<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۹/۳۶۱.</ref> از افراط در پرداختن به عکس و خبر ایشان یا [[مسئولان]] خودداری کنند، زیرا مطبوعات باید به دیگر اقشار جامعه و مردم کوچه و بازار پررنگ‌تر بپردازند.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۹/۳۶۲ ـ ۳۶۳.</ref> ایشان از تکرار نام خود به صورت مداوم در [[رادیو]] و مطبوعات آزرده می‌شد و آن را کار اشتباهی می‌دانست. ایشان باور داشت استفاده مکرر از نام ایشان به ضرر مطبوعات است و آنها را سبک می‌کند. زیرا میزان شخصیت و محبوبیت افراد در میان جامعه به رفتار خودشان بستگی دارد و تکرار کم یا زیادِ اسامی آنان تأثیری بر محبوبیت آنان نخواهد داشت.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۹/۳۶۲.</ref>
امام‌خمینی به مطبوعات سفارش می‌کرد تنها اخبار مربوط به اشخاص خاص مانند خود ایشان را انتشار ندهند و افراد خلاق و نوآور و به عنوان مثال کشاورزان نمونه و اشخاصی را که به هر نوعی برای کشور مفیدند به عموم مردم معرفی کنند،<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۹/۳۶۱.</ref> از افراط در پرداختن به عکس و خبر ایشان یا [[مسئولان]] خودداری کنند، زیرا مطبوعات باید به دیگر اقشار جامعه و مردم کوچه و بازار پررنگ‌تر بپردازند.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۹/۳۶۲ ـ ۳۶۳.</ref> ایشان از تکرار نام خود به صورت مداوم در [[رادیو]] و مطبوعات آزرده می‌شد و آن را کار اشتباهی می‌دانست. ایشان باور داشت استفاده مکرر از نام ایشان به ضرر مطبوعات است و آنها را سبک می‌کند. زیرا میزان شخصیت و محبوبیت افراد در میان جامعه به رفتار خودشان بستگی دارد و تکرار کم یا زیادِ اسامی آنان تأثیری بر محبوبیت آنان نخواهد داشت.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۱۹/۳۶۲.</ref>
۲۱٬۳۳۶

ویرایش