شهوت: تفاوت میان نسخه‌ها

شهوت غریزه‌ای نیرومند در بشر است که او را به تحرک وا می‌دارد و لازمه زندگی دنیوی است. از این‌رو [[قرآن]] بر استفاده صحیح از نیروی شهوت تأکید کرده‌ است.

امام‌خمینی قوه شهویه را یکی از ارکان قوای انسانی می‌داند که دارای انواعی مانند شهوت در غذا، در لذت جنسی و در جمع مال است. ایشان معتقد است قوه شهوت از قوای شریفی است که حق‌تعالی، در انسان، برای بقای وی به ودیعه نهاده‌ است و در صورت نبود این قوه، وجود انسان رو به زوال می‌رود و انسان در به‌کارگیری آن، نیازمند هدایت [[پیامبران(ع)|انبیا]]<nowiki/>ست.

امام‌خمینی معتقد است قوه شهوت در صورتی که از حد [[اعتدال]] فراتر نرود، [[سعادت]] بشری را در پی خواهد داشت؛ اما اگر از حد اعتدال خارج شود، مایه بدبختی و [[سعادت و شقاوت|شقاوت]] خواهد شد. ایشان، برای تعدیل شهوت راه علمی چون؛ اصل موازنه قوا و کنترل خیال و  راه عملی چون؛ انجام [[روزه]] ارائه کرده و شقاوت نوع بشر و اشتیاق به دنیا را از پیامدهای شهوت‌گرایی برشمرده است.

* محمدجواد مجتهدزاده، [https://books.khomeini.ir/books/10006/540/ شهوت]، [[دانشنامه امام‌خمینی]]، ج۶، ص۵۴۰–۵۴۶.

[[رده:مقاله‌های دارای شناسه]]