توحید (عرفان): تفاوت میان نسخه‌ها

۲٬۱۴۱ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۱ اسفند ۱۴۰۱
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{دیگر کاربردها|توحید (ابهام‌زدایی)}}
{{دیگر کاربردها|توحید (ابهام‌زدایی)}}
'''توحید'''، وحدت حقیقی [[خداوند|حق‌تعالی]] از نگاه [[عرفان|عرفانی]].
'''توحید'''، وحدت حقیقی [[خداوند|حق‌تعالی]] از نگاه [[عرفان|عرفانی]].
عرفا در آثارشان براساس شناخت و معرفت شهودی به موضوع توحید و مراتب آن پرداخته‌اند، آنچه سبب توحید عرفانی با دیگر [[توحید (فلسفه و کلام)|توحیدهای کلامی]] و فلسفی فاصله داشته باشد، آن است که اساس توحید در عارفان بر فنا و استهلاک تعینات استوار است. از همین‌ رو عرفا، توحید ناب را همان مقام فنای محض می‌دانند. دیدگاه عارفان درباره توحید مبتنی بر نظریه‌ [[وحدت وجود]]، تجلی و ظهور است.
بحث از توحید وجودی، مختص به عرفان است و با اثبات توحید وجود و موجود، تمام جهان و آنچه در آن است به ‌عنوان مظاهر وجود خود را نشان می‌دهند و دلیل اهل عرفان در توحید وجود، کشف و مشاهده آنهاست.
[[امام‌خمینی|امام‌‌خمینی]] نیز توحید حقیقی و عرفانی را همان واگذاشتن تعینات و بازگرداندن همه‌چیز به حق‌تعالی و اسقاط اضافات حتی اضافات اسمایی می‌داند. ایشان در بیان توحید عرفانی با توجه به اصل مهم عرفانی یعنی وحدت شخصیه وجود و استناد به برخی آیات الهی، بر این باور است که حق‌ تعالی با وصف اولیت، آخریت، [[ظهور و بطون]]، در همه موطن­ها و مقام­ها حضور دارد و این حضور، فراگیر است و جایی برای حضور غیر نمی‌گذارد.
امام‌ خمینی با بیان مراتب [[فنا]] به تبیین مراحل و مراتب سه‌گانه‌ توحید پرداخته و برای توحید عرفانی آثاری بر می‌شمارد از جمله: ۱- مشاهده ۲- [[توکل]] ۳- لقاءالله ۴- فنای در عبادت.


== مفهوم‌شناسی ==
== مفهوم‌شناسی ==
خط ۱۴۷: خط ۱۵۶:
[[رده:مقاله‌های دارای لینک دانشنامه]]
[[رده:مقاله‌های دارای لینک دانشنامه]]
[[رده:عرفان]]
[[رده:عرفان]]
[[رده:مقاله های نیازمند ارزیابی]]