۱٬۷۴۳
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (انتقال از رده:مقاله‌های جلد سوم دانشنامه به رده:مقاله‌های جلد سوم دانشنامه امامخمینی ردهانبوه) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''تأویل'''، برگرداندن صورت و الفاظ [[قرآن]] به حقایق باطنی آن. | '''تأویل'''، برگرداندن صورت و الفاظ [[قرآن]] به حقایق باطنی آن. | ||
به‌کارگیری تأویل به معنای عام آن پیشینه طولانی در مکتب‌های بشری و [[ادیان الهی]] دارد. فیثاغورثیان و نوافلاطونیها در افکار، عقاید و متونی که گمان می‌رفت با مقتضای عقل و ذوق قلبی موافق نیست، همین روش را دنبال می‌کردند. | |||
تأویل به معنای حقایق باطنی، ریشه در آیات [[قرآن]] دارد که در سه معنا به کار رفته است ۱- تأویل کلام ۲- تأویل عمل ۳- تأویل رؤیا. روایات نیز ضمن تأکید بر لایه‌های باطنی قرآن، ظاهر قرآن را تنزیل و باطن آن را تاویل شمرده‌اند. | |||
[[امامخمینی|امامخمینی]] حقیقت تاویل را برگرداندن صورت به معنا و ظاهر به باطن آن می‌داند. امام خمینی برای تأویلات خویش مبانی چندی بیان کرده است: ۱- اعتقاد به لایه‌های بطونی قرآن ۲- تطابق میان عالم تکوین و عالم تدوین ۳- اعتقاد به وضع الفاظ برای ارواح معانی. | |||
امام خمینی با استفاده از روش تطبیق بر منطبق کردن دستورهای عرفانی قرآن با حالات و شرایط روحی قاری [[سالک]] تأکید کرده و معتقد است سالک الی‌الله لازم است قرآن را میزان درستی و نادرستی اندیشه و عمل قرار دهد و ظاهر و باطن و خلق خود را با کتاب خداوند هماهنگ سازد. ایشان دستیابی به تأویل را از دو راه دانسته است: یکی ریاضت علمی و دیگری ریاضت عملی، تطهیر نفس و تنزیه روح و قلب. با این دو راه شخص می‌تواند به درجاتی از تأویل دست یابد. | |||
== مفهوم‌شناسی == | == مفهوم‌شناسی == | ||
| خط ۲۰۷: | خط ۲۱۶: | ||
[[رده:مقاله‌های بی‌نیاز از جعبه اطلاعات]] | [[رده:مقاله‌های بی‌نیاز از جعبه اطلاعات]] | ||
[[رده:علوم قرآن]] | [[رده:علوم قرآن]] | ||
[[رده:مقاله های نیازمند ارزیابی]] | |||