اجازات امام‌خمینی: تفاوت میان نسخه‌ها

۲٬۳۰۹ بایت اضافه‌شده ،  ‏۶ اردیبهشت ۱۴۰۲
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:اجازات امام‌خمینی.jpg|بندانگشتی]]
[[پرونده:اجازات امام‌خمینی.jpg|بندانگشتی]]
'''اجازات امام‌خمینی'''، [[اجازه اجتهاد|گواهی اجتهادی]]، [[اجازه نقل روایت|نقل حدیث]]، تصدی [[امور حسبیه]] و اجازه تعلیم [[فلسفه]] و [[عرفان]].
'''اجازات امام‌خمینی'''، [[اجازه اجتهاد|گواهی اجتهادی]]، [[اجازه نقل روایت|نقل حدیث]]، تصدی [[امور حسبیه]] و اجازه تعلیم [[فلسفه]] و [[عرفان]].
سنت اجازه [[حدیث]] از عصر [[معصومان(ع)]] در میان علمای اسلام جاری بوده‌است و نوعاً بدین‌صورت بوده‌است که شاگردی سال‌ها نزد استاد آموزش می‌دید و در صورتی که استاد، شاگردش را شایسته می‌دید، به او اجازه نقل روایت می‌داد. [[امام‌خمینی]] دارای اجازه روایی از استادان خود است، اما سند و مدرکی که دلالت کند امام‌خمینی اجازه تفصیلی نقل حدیث به کسی داده باشد، به دست نیامده، ولی به [[جعفر سبحانی]] و [[حسن صانعی]] به صورت شفاهی اجازه نقل حدیث داده‌است.
اجازه اجتهادی تصدیق و تأیید استاد از شاگردی را گویند که توانایی استنباط احکام شرعی را در شاگرد دیده باشد. با همه توجهی که فقها به مسئله اجازه اجتهاد داشتند، در این میان گاهی شخصیت‌های، نه از استادی اجازه گرفتند و نه به کسی اجازه داده‌اند. چنان‌که امام‌خمینی نه از کسی اجازه اجتهاد گرفته و نه به کسی چنین اجازه‌ای داده‌است.
[[امور حسبیه]] به اموری گفته می‌شود که به مصالح عمومی مسلمانان تعلق دارند، و فقیه می‌تواند اجازه تصدی در امور حسبیه را به افراد شایسته بدهد. امام‌خمینی، اجازه‌های در راستای رسیدگی به امور حسبیه صادر کرده‌است. نخستین اجازه امور حسبیه از طرف امام‌خمینی، یک هفته پس از رحلت [[سیدحسین بروجردی]] بود و آخرین آن حدود ۲۴ روز پیش از رحلت ایشان است.
اجازه فلسفی و عرفانی در میان علمای شیعه چندان مرسوم نیست؛ اما امام‌خمینی برای دو تن از شاگردان عرفانی خود اجازه‌نامه عرفانی داده است.


== معنای لغوی و اصطلاحی ==
== معنای لغوی و اصطلاحی ==
خط ۸۷: خط ۹۶:
[[رده:مقاله‌های جلد اول دانشنامه امام‌خمینی]]
[[رده:مقاله‌های جلد اول دانشنامه امام‌خمینی]]
[[رده:اجازات امام خمینی]]
[[رده:اجازات امام خمینی]]
[[رده:مقاله های نیازمند ارزیابی]]