مرضیه دباغ: تفاوت میان نسخه‌ها

مرضیه دباغ در تهران مقدمات درس­‌های حوزوی را فراگرفت و در ادامه درس­‌های [[فقه]]، [[اصول فقه|اصول]] و [[اخلاق]] را آموخت و دروس پایین‌­تر را تدریس کرد. او پس از درگذشت [[سیدحسین بروجردی]] و آغاز نهضت روحانیون، با [[امام‌خمینی]] آشنا شد و در سال ۱۳۴۲ نخستین ­بار ایشان را در قم ملاقات کرد.

او ادامه تحصیلات خود را نزد [[سیدمحمدرضا سعیدی]] پی گرفت و سعیدی زمینه ارتباط او را با روحانیون مبارز مانند [[حسینعلی منتظری]] و [[عبدالرحیم ربانی شیرازی|عبدالرحیم ربانی­ شیرازی]] و [[محمد منتظری]] فراهم کرد و در سال­‌های مبارزه تکثیر [[اعلامیه‌های امام‌خمینی|اعلامیه‌­ها]] و فتاوای امام‌خمینی که از نجف می­‌رسید و کتاب حکومت اسلامی ایشان و نیز برگزاری اردوهای مختلف برای بانوان از فعالیت‌­های دباغ بوده است.

دباغ پایگاه‌های فعالیت زیادی در کشور ایجاد کرد و فعالیت‌­های او که تحت نظر [[ساواک]] بود، در سال ۱۳۵۲ منجر به دستگیری، [[شکنجه]] و زندان او شد و حتی دختر او نیز دستگیر و در کنار مادرش شکنجه شد. آزادی و دستگیری و شکنجه مجدد دباغ و عفونی شدن زخم­‌های بدن او، محکومیت پانزده ساله او را به یک سال و چهارماه تقلیل داد و موجب آزادی او شد. او پس از درمان از کشور خارج شد و پس از مسافرت به لندن و سوریه، در نجف با امام‌خمینی ملاقات کرد و پس از [[هجرت امام‌خمینی به پاریس|هجرت امام‌خمینی]] به فرانسه او هم روانه پاریس شد و ضمن انجام کارهای داخلی خانه امام حفاظت ایشان را بر عهده گرفت.

او پس از پیروزی [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب اسلامی]] مأمور تشکیل سپاه غرب کشور شد و مدتی فرمانده سپاه همدان بود و در سال ۱۳۶۱ در کردستان مجروح شد.

دباغ نماینده [[مجلس شورای اسلامی]] در دوره دوم و سوم از تهران و قائم مقام جمعیت زنان جمهوری اسلامی بود. او در هیئتی به ریاست [[عبدالله جوادی آملی|عبدالله جوادی ­آملی]] که نامه امام‌خمینی را به رهبر اتحاد جماهیر شوروی ابلاغ کرد حضور داشت و در سال ۱۳۹۵ درگذشت و در [[مرقد امام‌خمینی|حرم امام‌خمینی]] به خاک سپرده شد.

[[رده:مقاله‌های دارای شناسه]]