۱٬۷۴۳
ویرایش
جز (removed Category:مقالههای آماده ارزیابی; added Category:مقالههای نیازمند بازنگری using HotCat) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۱۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
|امضا = | |امضا = | ||
}} | }} | ||
'''سیدجلالالدین طاهری اصفهانی'''، روحانی مبارز، [[شاگردان امامخمینی|شاگرد]] و نماینده [[امامخمینی]] و | '''سیدجلالالدین طاهری اصفهانی'''، روحانی مبارز، [[شاگردان امامخمینی|شاگرد]] و نماینده [[امامخمینی]] و امامجمعه اصفهان، نماینده مجالس [[مجلس خبرگان قانون اساسی|خبرگان قانون اساسی]] و [[مجلس خبرگان رهبری|رهبری]]. | ||
سیدجلالالدین طاهری اصفهانی در سال ۱۳۰۵ در اصفهان به دنیا آمد و تحصیلات جدید را تا دیپلم ریاضی به پایان برد و زبان فرانسه را فراگرفته بود و پس از آن وارد مدرسه صدر اصفهان شد و تحصیلات حوزوی را شروع کرد. در سال ۱۳۲۵ برای ادامه تحصیل به [[حوزه علمیه قم]] رفت و پس از اتمام سطح در درسهای مراجع وقت از جمله امامخمینی شرکت کرد و از [[سیدمحمدتقی خوانساری]] اجازه اجتهاد دریافت کرد. وی در قم بیشتر با [[سیدمحمد حسینی بهشتی|سیدمحمد حسینی بهشتی]] و [[امامموسی صدر|امام موسی صدر]] معاشرت داشت. | |||
طاهری اصفهانی از آغاز [[انقلاب اسلامی ایران|نهضت امامخمینی]] از مدافعان و همراهان ایشان بود و در سال ۱۳۶۴ به اصفهان بازگشت و در مسجد حسینآباد [[تفسیر|تفسیر قرآن]] داشت. | |||
با پیشنهاد [[حسینعلی منتظری]] و پس از کسب نظر و اجازه امامخمینی، طاهری اصفهانی از سال ۱۳۴۸ در مسجد حسینآباد اصفهان نماز جمعه را اقامه میکرد که [[ساواک]] آن را تعطیل میکرد و با فرازوفرود اقامه و تعطیل میشد. | |||
طاهری از سال ۱۳۵۱ از منبر رفتن منع شد ولی پس از شهادت [[سیدمصطفی خمینی]] در سال ۱۳۵۶ فعالیت مبارزاتی او شکل جدیتری گرفت. وی به سه سال تبعید محکوم شد که با تلاش وکلاء وی به سه ماه تقلیل یافت. او مجدداً در مرداد ۱۳۵۷ دستگیر و روانه زندان قصر شد و پیامد آن کشتار و [[حکومتنظامی|حکومت نظامی]] اصفهان اتفاق افتاد. وی آبان ماه ۱۳۵۷ به همراه [[سیدمحمود طالقانی]] و حسینعلی منتظری آزاد شد و به اصفهان بازگشت. | |||
طاهری اصفهایی علاقه زیادی به امامخمینی داشت و پس از پیروزی [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب اسلامی]] در آبان ۱۳۵۸ با حکم امامخمینی به امامت جمعه اصفهان منصوب شد و در [[مجلس خبرگان قانون اساسی]] منتخب مردم اصفهان بود. او در سالهای [[جنگ عراق علیه ایران|جنگ تحمیلی]] حضور زیاد و مؤثری در جبههها داشت و یکی از فرزندانش به [[شهادت]] رسید. | |||
طاهری اصفهانی که سالها پس از [[ارتحال امامخمینی|رحلت امامخمینی]] مسئولیت امامت جمعه اصفهان را بر عهده داشت، در سال ۱۳۸۱ ضمن نامهای اعتراضی از این منصب استعفا کرد و در سال ۱۳۹۲ در ۸۷ سالگی از دنیا رفت و گلزار شهدای اصفهان به خاک سپرده شد. | |||
== تولد و تحصیلات == | == تولد و تحصیلات == | ||
خط ۴۰: | خط ۵۲: | ||
== حمایت از نهضت امامخمینی == | == حمایت از نهضت امامخمینی == | ||
پس از آغاز مبارزات امامخمینی، طاهری اصفهانی از سال ۱۳۴۲ با امضای اطلاعیه محکومیت [[کشتار ۱۵ خرداد]] و [[بازداشت امامخمینی]]، علیه [[رژیم پهلوی]] وارد مبارزه شد.<ref>دریچه، گاهشمار زندگی آیتالله طاهری، ۳.</ref> وی در سال ۱۳۴۴ به اصفهان بازگشت<ref>طاهری اصفهانی، مصاحبه، ۵۴/۱۷.</ref> و به تبلیغ از طریق خطابه، اعلامیه و تماس با محافل مبارزاتی روآورد<ref>دریچه، گاهشمار زندگی آیتالله طاهری، ۳.</ref> و با تشکیل جلسات بحث و [[تفسیر|تفسیر قرآن]] در مسجد حسینآباد اعظم نقش بسزایی در آگاهی مردم و جوانان داشت. عباسعلی روحانی و [[عبدالله نوری]] ازجمله شاگردان وی در درسهای تفسیر بودند (تاریخ ایرانی). وی از نهضت روحانیت و مبارزات امامخمینی حمایت میکرد و در کنار عالم برجسته اصفهان، [[سیدحسین خادمی]] به فعالیتهای انقلابی و طرفداری از امامخمینی و مخالفت با رژیم پهلوی میپرداخت.<ref>صلواتی، ایرانشناسی با نگاهی دیگر، ۲۴۱ و ۲۴۲؛ طاهری اصفهانی، مصاحبه، ۵۴/۱۷؛ مرکز بررسی اسناد، انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، ۱/۲۲۷–۲۲۹.</ref> وی در ۲۶/۱/۱۳۴۶ از امامخمینی با عنوان سید الاعلام، عماد الانام و ثقة الاسلام و المسلمین در [[امور حسبیه]] اجازهنامه دریافت کرد.<ref>امامخمینی، صحیفه، ۲/۱۲۲.</ref> | پس از آغاز مبارزات امامخمینی، طاهری اصفهانی از سال ۱۳۴۲ با امضای اطلاعیه محکومیت [[پانزده خرداد|کشتار ۱۵ خرداد]] و [[بازداشت امامخمینی]]، علیه [[رژیم پهلوی]] وارد مبارزه شد.<ref>دریچه، گاهشمار زندگی آیتالله طاهری، ۳.</ref> وی در سال ۱۳۴۴ به اصفهان بازگشت<ref>طاهری اصفهانی، مصاحبه، ۵۴/۱۷.</ref> و به تبلیغ از طریق خطابه، اعلامیه و تماس با محافل مبارزاتی روآورد<ref>دریچه، گاهشمار زندگی آیتالله طاهری، ۳.</ref> و با تشکیل جلسات بحث و [[تفسیر|تفسیر قرآن]] در مسجد حسینآباد اعظم نقش بسزایی در آگاهی مردم و جوانان داشت. عباسعلی روحانی و [[عبدالله نوری]] ازجمله شاگردان وی در درسهای تفسیر بودند (تاریخ ایرانی). وی از نهضت روحانیت و مبارزات امامخمینی حمایت میکرد و در کنار عالم برجسته اصفهان، [[سیدحسین خادمی]] به فعالیتهای انقلابی و طرفداری از امامخمینی و مخالفت با رژیم پهلوی میپرداخت.<ref>صلواتی، ایرانشناسی با نگاهی دیگر، ۲۴۱ و ۲۴۲؛ طاهری اصفهانی، مصاحبه، ۵۴/۱۷؛ مرکز بررسی اسناد، انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، ۱/۲۲۷–۲۲۹.</ref> وی در ۲۶/۱/۱۳۴۶ از امامخمینی با عنوان سید الاعلام، عماد الانام و ثقة الاسلام و المسلمین در [[امور حسبیه]] اجازهنامه دریافت کرد.<ref>امامخمینی، صحیفه، ۲/۱۲۲.</ref> | ||
پس از پیشنهاد حسینعلی منتظری به طاهری اصفهانی برای اقامه [[نماز جمعه]] در حسینآباد اصفهان، وی در سفر به [[نجف]]، در دیدار با امامخمینی نظر ایشان را دربارهٔ آن جویا شد. ایشان ضمن موافقت با اصل موضوع، آن را مشروط به استقبال مردم کرد.<ref>طاهری اصفهانی، مصاحبه، ۵۴/۱۷.</ref> اقامه نماز جمعه در اصفهان به امامت وی در سال ۱۳۴۸، با استقبال چشمگیر مردم اصفهان همراه شد و بهمدت پنج هفته ادامه یافت تا اینکه [[ساواک|سازمان اطلاعات و امنیت کشور]] (ساواک) با بستن مسجد اعظم حسینآباد [[نماز]] را تعطیل کرد. اقدام چندباره طاهری برای برپایی نماز نیز با ممانعت ساواک روبهرو شد. وی که اقامه نماز جمعه را احتیاط واجب میدانست، پس از یک سالونیم تعطیلی دوباره بهمدت دو هفته در خیابان به اقامه آن پرداخت که به بازداشت وی و تعطیلی دوباره این نماز منجر شد.<ref>جماران، پایگاه اطلاعرسانی ۲۳/۱۱/۱۳۹۵ش.</ref> در سال ۱۳۵۵ وی دوباره نماز جمعه را در مسجد اعظم برگزار کرد که این بار نیز ساواک مسجد اعظم حسینآباد را بست.<ref>دریچه، گاهشمار زندگی آیتالله طاهری، ۴.</ref> پاسخ امامخمینی به نامه گلایهآمیز طاهری نشان میدهد که گویی نماز جمعه وی مورد بیاعتنایی برخی علمای اصفهان نیز بودهاست و [[امامخمینی]] آن را ناشی از اختلاف و چندگانگی میان علما دانسته و ابراز امیدواری کردهاست با اصلاح این وضع، همگان از خواب گران بیدار شوند.<ref>امامخمینی، صحیفه، ۲/۳۰۱.</ref> طاهری مورد علاقه امامخمینی بود؛ چنانکه ایشان در هنگام بیماری وی با ابراز نگرانی زیاد، او را به معالجه تشویق کرد و با معرفی پزشک مناسب، تأکید کرد هر گونه کاری که بتواند برای وی انجام خواهد داد و از [[حسینعلی منتظری]] خواست که برای معالجه وی کمک مالی کند.<ref>امامخمینی، صحیفه، ۲/۲۷۰ و ۳۰۱–۳۰۳.</ref> | پس از پیشنهاد حسینعلی منتظری به طاهری اصفهانی برای اقامه [[نماز جمعه]] در حسینآباد اصفهان، وی در سفر به [[نجف]]، در دیدار با امامخمینی نظر ایشان را دربارهٔ آن جویا شد. ایشان ضمن موافقت با اصل موضوع، آن را مشروط به استقبال مردم کرد.<ref>طاهری اصفهانی، مصاحبه، ۵۴/۱۷.</ref> اقامه نماز جمعه در اصفهان به امامت وی در سال ۱۳۴۸، با استقبال چشمگیر مردم اصفهان همراه شد و بهمدت پنج هفته ادامه یافت تا اینکه [[ساواک|سازمان اطلاعات و امنیت کشور]] (ساواک) با بستن مسجد اعظم حسینآباد [[نماز]] را تعطیل کرد. اقدام چندباره طاهری برای برپایی نماز نیز با ممانعت ساواک روبهرو شد. وی که اقامه نماز جمعه را احتیاط واجب میدانست، پس از یک سالونیم تعطیلی دوباره بهمدت دو هفته در خیابان به اقامه آن پرداخت که به بازداشت وی و تعطیلی دوباره این نماز منجر شد.<ref>جماران، پایگاه اطلاعرسانی ۲۳/۱۱/۱۳۹۵ش.</ref> در سال ۱۳۵۵ وی دوباره نماز جمعه را در مسجد اعظم برگزار کرد که این بار نیز ساواک مسجد اعظم حسینآباد را بست.<ref>دریچه، گاهشمار زندگی آیتالله طاهری، ۴.</ref> پاسخ امامخمینی به نامه گلایهآمیز طاهری نشان میدهد که گویی نماز جمعه وی مورد بیاعتنایی برخی علمای اصفهان نیز بودهاست و [[امامخمینی]] آن را ناشی از اختلاف و چندگانگی میان علما دانسته و ابراز امیدواری کردهاست با اصلاح این وضع، همگان از خواب گران بیدار شوند.<ref>امامخمینی، صحیفه، ۲/۳۰۱.</ref> طاهری مورد علاقه امامخمینی بود؛ چنانکه ایشان در هنگام بیماری وی با ابراز نگرانی زیاد، او را به معالجه تشویق کرد و با معرفی پزشک مناسب، تأکید کرد هر گونه کاری که بتواند برای وی انجام خواهد داد و از [[حسینعلی منتظری]] خواست که برای معالجه وی کمک مالی کند.<ref>امامخمینی، صحیفه، ۲/۲۷۰ و ۳۰۱–۳۰۳.</ref> | ||
خط ۴۸: | خط ۶۰: | ||
پس از درگذشت مشکوک [[سیدمصطفی خمینی]] در اول آبان ۱۳۵۶، قیام ملت ایران علیه [[محمدرضا پهلوی]] جان تازه یافت. طاهری اصفهانی نیز همگام با مردم ضمن برگزاری نماز جمعه، کانون مخفی مبارزه متشکل از اصناف و [[روحانیت]] را در اصفهان تشکیل داد.<ref>دریچه، گاهشمار زندگی آیتالله طاهری، ۴؛ طاهری اصفهانی، مصاحبه، ۵۴/۱۷–۱۸.</ref> وی رابط میان امامخمینی و بسیاری از مبارزان و تأمینکننده منابع مالی مبارزان و سربازهای فراری از پادگانها بود و تهیه نیازهای آنان از قبیل جا، لباس و وسایل نقلیه بر عهده او بود و بهویژه در اصفهان در سازماندهی نیروهای پراکنده فعال بود.<ref>طاهری اصفهانی، مصاحبه، ۵۵/۴۴.</ref> | پس از درگذشت مشکوک [[سیدمصطفی خمینی]] در اول آبان ۱۳۵۶، قیام ملت ایران علیه [[محمدرضا پهلوی]] جان تازه یافت. طاهری اصفهانی نیز همگام با مردم ضمن برگزاری نماز جمعه، کانون مخفی مبارزه متشکل از اصناف و [[روحانیت]] را در اصفهان تشکیل داد.<ref>دریچه، گاهشمار زندگی آیتالله طاهری، ۴؛ طاهری اصفهانی، مصاحبه، ۵۴/۱۷–۱۸.</ref> وی رابط میان امامخمینی و بسیاری از مبارزان و تأمینکننده منابع مالی مبارزان و سربازهای فراری از پادگانها بود و تهیه نیازهای آنان از قبیل جا، لباس و وسایل نقلیه بر عهده او بود و بهویژه در اصفهان در سازماندهی نیروهای پراکنده فعال بود.<ref>طاهری اصفهانی، مصاحبه، ۵۵/۴۴.</ref> | ||
طاهری در آگاهیبخشیدن به مردم اصفهان و تشویق آنان به اعتراض به [[توهین روزنامه اطلاعات به امامخمینی|مقاله توهینآمیز ۱۷ دی ۱۳۵۶ روزنامه اطلاعات]] و اعتراض به [[کشتار ۱۹ دی ۱۳۵۶ قم]]، کشتار مردم تبریز در ۲۹ بهمن ۱۳۵۶ و کشتار مردم در دیگر شهرها نقش عمدهای داشت. او با وجود منع از منبر، روز جمعه ۱۱ فروردین ۱۳۵۷، یک روز پس از کشتار مردم [[یزد]]، در میان نمازگزاران مسجد اعظم حسینآباد اصفهان خطبه نماز جمعه خواند و وقایع قم، تبریز و یزد و حمله رژیم پهلوی به مردم در مسجد حکیم اصفهان را محکوم کرد. با مخالفتهای شدیدِ وی با رژیم و اصرار بر برگزاری نماز جمعه، کمیسیون امنیت اجتماعی وی را به سه سال تبعید محکوم کرد که با تلاش وکلای وی، این مدت به سه ماه کاهش یافت<ref>شخصیتنگار، پایگاه اطلاعرسانی.</ref> در پی این حکم، او در ۱۴/۱/۱۳۵۷ به مهاباد کردستان تبعید شد.<ref>مرکز بررسی اسناد، انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، ۱/۴۹۶.</ref> وی در فرصت تبعید توانست با [[عبدالرحیم ربانی شیرازی]] و [[محمدصادق خلخالی]] که در شهرهای [[سردشت]] و [[بانه]] تبعید بودند، دیدار و گفتگو کند.<ref>طاهری اصفهانی، مصاحبه، ۵۴/۱۸.</ref> | طاهری در آگاهیبخشیدن به مردم اصفهان و تشویق آنان به اعتراض به [[توهین روزنامه اطلاعات به امامخمینی|مقاله توهینآمیز ۱۷ دی ۱۳۵۶ روزنامه اطلاعات]] و اعتراض به [[نوزده دی|کشتار ۱۹ دی ۱۳۵۶ قم]]، کشتار مردم تبریز در ۲۹ بهمن ۱۳۵۶ و کشتار مردم در دیگر شهرها نقش عمدهای داشت. او با وجود منع از منبر، روز جمعه ۱۱ فروردین ۱۳۵۷، یک روز پس از کشتار مردم [[یزد]]، در میان نمازگزاران مسجد اعظم حسینآباد اصفهان خطبه نماز جمعه خواند و وقایع قم، تبریز و یزد و حمله رژیم پهلوی به مردم در مسجد حکیم اصفهان را محکوم کرد. با مخالفتهای شدیدِ وی با رژیم و اصرار بر برگزاری نماز جمعه، کمیسیون امنیت اجتماعی وی را به سه سال تبعید محکوم کرد که با تلاش وکلای وی، این مدت به سه ماه کاهش یافت<ref>شخصیتنگار، پایگاه اطلاعرسانی.</ref> در پی این حکم، او در ۱۴/۱/۱۳۵۷ به مهاباد کردستان تبعید شد.<ref>مرکز بررسی اسناد، انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، ۱/۴۹۶.</ref> وی در فرصت تبعید توانست با [[عبدالرحیم ربانی شیرازی]] و [[محمدصادق خلخالی]] که در شهرهای [[سردشت]] و [[بانه]] تبعید بودند، دیدار و گفتگو کند.<ref>طاهری اصفهانی، مصاحبه، ۵۴/۱۸.</ref> | ||
با گسترش قیام مردم و فشار علیه رژیم پهلوی، طاهری در ۲۸/۳/۱۳۵۷ از تبعید آزاد شد و با استقبال پرشور مردم به اصفهان بازگشت.<ref>دریچه، گاهشمار زندگی آیتالله طاهری، ۵.</ref> در تیر ۱۳۵۷ وی همراه با گروهی از علما و استادان [[حوزه علمیه قم]] در اعلامیهای به مناسبت فرارسیدن [[نیمه ماه شعبان]]، حکومت [[محمدرضا پهلوی]] را غیرقانونی و نامشروع خواند و حمله عوامل رژیم، به مدرسه علوم دینی تبریز و ضرب، جرح و قتل دانشجویان دانشگاههای تبریز، تهران و [[اصفهان]] و فرستادن جنایتکاران حرفهای و چاقوکشان بر سر زندانیان سیاسی در تهران و اصفهان را محکوم کرد<ref>مرکز اسناد، اسناد انقلاب اسلامی، ۳/۳۱۹–۳۲۲.</ref>؛ سپس موضوع خلع محمدرضا پهلوی از قدرت را در ۶ مرداد همان سال در نماز جمعه در مسجد مصلی مطرح کرد و گستردگی این نماز جمعه موجب وحشت رژیم شد.<ref>دریچه، گاهشمار زندگی آیتالله طاهری، ۴.</ref> | با گسترش قیام مردم و فشار علیه رژیم پهلوی، طاهری در ۲۸/۳/۱۳۵۷ از تبعید آزاد شد و با استقبال پرشور مردم به اصفهان بازگشت.<ref>دریچه، گاهشمار زندگی آیتالله طاهری، ۵.</ref> در تیر ۱۳۵۷ وی همراه با گروهی از علما و استادان [[حوزه علمیه قم]] در اعلامیهای به مناسبت فرارسیدن [[نیمه ماه شعبان]]، حکومت [[محمدرضا پهلوی]] را غیرقانونی و نامشروع خواند و حمله عوامل رژیم، به مدرسه علوم دینی تبریز و ضرب، جرح و قتل دانشجویان دانشگاههای تبریز، تهران و [[اصفهان]] و فرستادن جنایتکاران حرفهای و چاقوکشان بر سر زندانیان سیاسی در تهران و اصفهان را محکوم کرد<ref>مرکز اسناد، اسناد انقلاب اسلامی، ۳/۳۱۹–۳۲۲.</ref>؛ سپس موضوع خلع محمدرضا پهلوی از قدرت را در ۶ مرداد همان سال در نماز جمعه در مسجد مصلی مطرح کرد و گستردگی این نماز جمعه موجب وحشت رژیم شد.<ref>دریچه، گاهشمار زندگی آیتالله طاهری، ۴.</ref> | ||
خط ۵۴: | خط ۶۶: | ||
با افزایش فعالیتهای انقلابی طاهری و ادامه افشاگریهای وی علیه رژیم پهلوی، در ۱۰/۵/۱۳۵۷ دوباره مأموران ساواک نیمهشب به خانه وی هجوم و او را به شهربانی بردند و سپس به زندان قصر تهران انتقال دادند.<ref>مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات امامخمینی، ۱۱/۵۸۵؛ طاهری اصفهانی، مصاحبه، ۵۴/۱۸.</ref> با پخش خبر بازداشت وی، اعتراضات مردمی شدت گرفت و منجر به تعطیلی بازار اصفهان، تحصن اعتراضآمیز و اجتماع در خانه [[سیدحسین خادمی]] شد و به درگیری مردم با نیروهای امنیتی در ساعت ۱۰ شب ۱۹ مرداد ۱۳۵۷ انجامید که به «فاجعه کشتار پنجم رمضان ۱۳۵۷ اصفهان» مشهور گشت و برای نخستین بار [[حکومت نظامی]] در این شهر برقرار شد.<ref>مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات امامخمینی، ۸/۳۱۱.</ref> طاهری در زندان قصر با [[سیدمحمود طالقانی]] همسلول بود و نامساعدشدن وضع جسمیاش در زندان به گسترش دامنه اعتراضها افزود و سرانجام پس از ۳۱ روز حبس، وی به بهداری زندان قصر منتقل شد.<ref>طاهری اصفهانی، مصاحبه، ۵۵/۴۲–۴۳.</ref> پس از آزادی حسینعلی منتظری و [[سیدمحمود طالقانی]]، طاهری در ۲۳ آبان ۱۳۵۷ از زندان آزاد و با هواپیما به اصفهان بازگردانده شد. او پس از بازگشت نیز از فعالیتهای انقلابی خود دست نکشید.<ref>طاهری اصفهانی، مصاحبه، ۵۵/۴۳–۴۴؛ دریچه، گاهشمار زندگی آیتالله طاهری، ۵.</ref> | با افزایش فعالیتهای انقلابی طاهری و ادامه افشاگریهای وی علیه رژیم پهلوی، در ۱۰/۵/۱۳۵۷ دوباره مأموران ساواک نیمهشب به خانه وی هجوم و او را به شهربانی بردند و سپس به زندان قصر تهران انتقال دادند.<ref>مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات امامخمینی، ۱۱/۵۸۵؛ طاهری اصفهانی، مصاحبه، ۵۴/۱۸.</ref> با پخش خبر بازداشت وی، اعتراضات مردمی شدت گرفت و منجر به تعطیلی بازار اصفهان، تحصن اعتراضآمیز و اجتماع در خانه [[سیدحسین خادمی]] شد و به درگیری مردم با نیروهای امنیتی در ساعت ۱۰ شب ۱۹ مرداد ۱۳۵۷ انجامید که به «فاجعه کشتار پنجم رمضان ۱۳۵۷ اصفهان» مشهور گشت و برای نخستین بار [[حکومت نظامی]] در این شهر برقرار شد.<ref>مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات امامخمینی، ۸/۳۱۱.</ref> طاهری در زندان قصر با [[سیدمحمود طالقانی]] همسلول بود و نامساعدشدن وضع جسمیاش در زندان به گسترش دامنه اعتراضها افزود و سرانجام پس از ۳۱ روز حبس، وی به بهداری زندان قصر منتقل شد.<ref>طاهری اصفهانی، مصاحبه، ۵۵/۴۲–۴۳.</ref> پس از آزادی حسینعلی منتظری و [[سیدمحمود طالقانی]]، طاهری در ۲۳ آبان ۱۳۵۷ از زندان آزاد و با هواپیما به اصفهان بازگردانده شد. او پس از بازگشت نیز از فعالیتهای انقلابی خود دست نکشید.<ref>طاهری اصفهانی، مصاحبه، ۵۵/۴۳–۴۴؛ دریچه، گاهشمار زندگی آیتالله طاهری، ۵.</ref> | ||
طاهری اصفهانی که علاقه زیادی به امامخمینی داشت و از نظر معنوی جذب ایشان شده بود، اخلاق و منش ایشان را همواره میستود و معتقد بود با حضور ایشان به عنوان مرجع جامع، دغدغه خاطری ندارد و هرچه ایشان را تقویت کند، تقویت [[مرجعیت]] است.<ref>مصطفوی، میمنت، ۷.</ref> با اعلام [[بازگشت امامخمینی|برگشت امامخمینی]] به ایران، وی در ششم بهمن ۱۳۵۷، برای استقبال از ایشان به تهران رفت و همراه چند نفر از علما ازجمله منتظری، [[سیدمحمد حسینی بهشتی|حسینی بهشتی]]، [[ | طاهری اصفهانی که علاقه زیادی به امامخمینی داشت و از نظر معنوی جذب ایشان شده بود، اخلاق و منش ایشان را همواره میستود و معتقد بود با حضور ایشان به عنوان مرجع جامع، دغدغه خاطری ندارد و هرچه ایشان را تقویت کند، تقویت [[مرجعیت]] است.<ref>مصطفوی، میمنت، ۷.</ref> با اعلام [[بازگشت امامخمینی|برگشت امامخمینی]] به ایران، وی در ششم بهمن ۱۳۵۷، برای استقبال از ایشان به تهران رفت و همراه چند نفر از علما ازجمله منتظری، [[سیدمحمد حسینی بهشتی|حسینی بهشتی]]، [[محمدجواد باهنر]] و [[سیدعلی خامنهای]]، در اعتراض به بستهشدن فرودگاه به دست نیروهای رژیم پهلوی و جلوگیری از بازگشت امامخمینی، تحصن در مسجد دانشگاه تهران را راهاندازی کردند<ref>طاهری اصفهانی، مصاحبه، ۵۵/۴۴.</ref> و در نهم بهمن مردم اصفهان به درخواست وی به تهران آمدند و از مهدیه تهران به سمت بهشت زهرا (س) دست به راهپیمایی زدند. وی در جایگاهی که برای امامخمینی در [[بهشت زهرا(س)]] درست شده بود، سخنرانی کرد و شور زیادی در میان مردم برای دیدار با ایشان پدیدآورد.<ref>طاهری اصفهانی، مصاحبه، ۵۵/۴۴–۴۵.</ref> در پنجشنبه دوازدهم بهمن با ورود امامخمینی به ایران، وی در شمار استقبالکنندگان بود و سپس برای اقامه نماز جمعه به اصفهان رفت.<ref>طاهری اصفهانی، مصاحبه، ۵۵/۴۵.</ref> | ||
== فعالیتها و مسئولیتها پس از پیروزی انقلاب اسلامی == | == فعالیتها و مسئولیتها پس از پیروزی انقلاب اسلامی == | ||
خط ۶۴: | خط ۷۶: | ||
امامخمینی در پیام تسلیتی که خطاب به طاهری فرستاد، با ابراز تأثر و تأسف از شهادت فرزند برومند وی، او را سلاله پاک و مطهر رسول اکرم (ص) شمرد که از دیگران اولی به شهادت در راه اسلام است و طاهری اصفهانی را فرزند برومند سید شهیدان (ع) خواند که همراه خاندان خود در [[صبر]] و [[ایثار]] در راه خداوند اولی است. ایشان در این پیام با تأکید بر عدم هراس از شهادت فرزندان، شاهد آن را پدران و مادران شهدا شمرد که با گشادهرویی و شجاعت معنوی از شهادت عزیزان خود استقبال میکنند و انسان را به یاد [[امامسجاد (ع)]] و [[حضرت زینبکبرا(س)|زینب کبرا (س)]] میاندازد.<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱۶/۷۱–۷۲.</ref> | امامخمینی در پیام تسلیتی که خطاب به طاهری فرستاد، با ابراز تأثر و تأسف از شهادت فرزند برومند وی، او را سلاله پاک و مطهر رسول اکرم (ص) شمرد که از دیگران اولی به شهادت در راه اسلام است و طاهری اصفهانی را فرزند برومند سید شهیدان (ع) خواند که همراه خاندان خود در [[صبر]] و [[ایثار]] در راه خداوند اولی است. ایشان در این پیام با تأکید بر عدم هراس از شهادت فرزندان، شاهد آن را پدران و مادران شهدا شمرد که با گشادهرویی و شجاعت معنوی از شهادت عزیزان خود استقبال میکنند و انسان را به یاد [[امامسجاد (ع)]] و [[حضرت زینبکبرا(س)|زینب کبرا (س)]] میاندازد.<ref>امامخمینی، صحیفه، ۱۶/۷۱–۷۲.</ref> | ||
'''در گذشت''' | |||
طاهری که سالها پس از [[ارتحال امامخمینی|رحلت امامخمینی]] نیز مسئولیت امامت جمعه را بر عهده داشت در تیر ۱۳۸۱ ضمن نامهای اعتراضی از این منصب استعفا کرد.<ref>مصطفوی، میمنت، ۱۰.</ref> وی پس از چند سال بیماری در هشتم اردیبهشت ۱۳۹۲ به علت مشکلات انسداد تنفسی در بیمارستان الزهرا (س) اصفهان بستری شد و در دوازدهم خرداد ۱۳۹۲، به دلیل ایست تنفسی در ۸۷سالگی درگذشت.<ref>دریچه، گاهشمار زندگی آیتالله طاهری، ۷.</ref> از وی سه فرزند پسر و دو فرزند دختر به جامانده است <ref>شخصیتنگار، پایگاه اطلاعرسانی.</ref> و یکی از پسران وی همسر [[نعیمه اشراقی]]، فرزند [[شهابالدین اشراقی]] و نوه امامخمینی میباشد. {{ببینید|خانواده امامخمینی}} | طاهری که سالها پس از [[ارتحال امامخمینی|رحلت امامخمینی]] نیز مسئولیت امامت جمعه را بر عهده داشت در تیر ۱۳۸۱ ضمن نامهای اعتراضی از این منصب استعفا کرد.<ref>مصطفوی، میمنت، ۱۰.</ref> وی پس از چند سال بیماری در هشتم اردیبهشت ۱۳۹۲ به علت مشکلات انسداد تنفسی در بیمارستان الزهرا (س) اصفهان بستری شد و در دوازدهم خرداد ۱۳۹۲، به دلیل ایست تنفسی در ۸۷سالگی درگذشت.<ref>دریچه، گاهشمار زندگی آیتالله طاهری، ۷.</ref> از وی سه فرزند پسر و دو فرزند دختر به جامانده است <ref>شخصیتنگار، پایگاه اطلاعرسانی.</ref> و یکی از پسران وی همسر [[نعیمه اشراقی]]، فرزند [[شهابالدین اشراقی]] و نوه امامخمینی میباشد. {{ببینید|خانواده امامخمینی}} | ||
خط ۹۸: | خط ۱۱۳: | ||
== پیوند به بیرون == | == پیوند به بیرون == | ||
* زهره قادری، [https://books.khomeini.ir/10007 | * زهره قادری، [https://books.khomeini.ir/books/10007/76/ سیدجلالالدین طاهری اصفهانی]، [[دانشنامه امامخمینی]]، ج۷، ص۷۶–۸۱. | ||
[[رده:مقالههای | [[رده:مقالههای تأییدشده]] | ||
[[رده:مقالههای جلد هفتم دانشنامه]] | [[رده:مقالههای جلد هفتم دانشنامه امامخمینی]] | ||
[[رده:مقالههای دارای جعبه اطلاعات]] | [[رده:مقالههای دارای جعبه اطلاعات]] | ||
[[رده:مقالههای دارای تصویر]] | [[رده:مقالههای دارای تصویر]] | ||
[[رده:مقالههای دارای لینک دانشنامه]] | [[رده:مقالههای دارای لینک دانشنامه]] | ||
[[رده:مقالههای | [[رده:شاگردان امامخمینی]] | ||
[[رده:نمایندگان امامخمینی در مناطق]] | |||
[[رده:امامان جمعه]] | |||
[[رده:اعضای مجلس خبرگان رهبری]] | |||
[[رده:اعضای مجلس خبرگان قانون اساسی]] | |||
[[رده:مبارزان علیه رژیم پهلوی]] | |||
{{نمایندگان امامخمینی}} | |||
{{شاگردان امامخمینی}} | |||
[[رده:مقالههای دارای شناسه]] |