۲۰٬۲۹۱
ویرایش
(اصلاح نویسههای عربی، اصلاح ارقام) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''مُبارزه مُسلحانه''' درگیری نظامی آشکار یا چریکی با نظام حاکم یا اشغالگر خارجی. | '''مُبارزه مُسلحانه''' درگیری نظامی آشکار یا چریکی با نظام حاکم یا اشغالگر خارجی. | ||
مبارزه مسلحانه به معنای اقدام به درگیری، غالباً نامنظم و چریکی برای براندازی حکومت یا مقابله با نیروهای مخالف یا ارتش متجاوز است. از اواخر دهه ۱۳۴۰، مخالفان تندروی [[رژیم پهلوی]]، به سمت مبارزه مسلحانه گرایش پیدا کردند. این مبارزات، نه به لحاظ راهبرد و نه به لحاظ راهکار، موقعیت چندانی به دست نیاورد و در عمل به بنبست رسید. | مبارزه مسلحانه به معنای اقدام به درگیری، غالباً نامنظم و چریکی برای براندازی حکومت یا مقابله با نیروهای مخالف یا ارتش متجاوز است. از اواخر دهه ۱۳۴۰، مخالفان تندروی [[رژیم پهلوی]]، به سمت مبارزه مسلحانه گرایش پیدا کردند. این مبارزات، نه به لحاظ راهبرد و نه به لحاظ راهکار، موقعیت چندانی به دست نیاورد و در عمل به بنبست رسید. | ||
الگوی اصلی [[امامخمینی]] برای جنبشهای اسلامی و آزادیبخش، مبارزه مسلحانه نبود و بر مبارزات مردمی و فرهنگی پای میفشرد؛ مبارزهای که بر اساس آن علما و روشنفکران، پیشگامان حرکت انقلابیاند و با تودههای مردم ترکیب میشوند. ایشان در دوران مبارزه، برخلاف برخی از گروههای سیاسی، معتقد بود توده مردم آمادگی جنگ مسلحانه ندارند و علما و روحانیون نیز به دلیل خونریزی زیاد، از آن حمایت نخواهند کرد. | الگوی اصلی [[امامخمینی]] برای جنبشهای اسلامی و آزادیبخش، مبارزه مسلحانه نبود و بر مبارزات مردمی و فرهنگی پای میفشرد؛ مبارزهای که بر اساس آن علما و روشنفکران، پیشگامان حرکت انقلابیاند و با تودههای مردم ترکیب میشوند. ایشان در دوران مبارزه، برخلاف برخی از گروههای سیاسی، معتقد بود توده مردم آمادگی جنگ مسلحانه ندارند و علما و [[روحانیت|روحانیون]] نیز به دلیل خونریزی زیاد، از آن حمایت نخواهند کرد. | ||
پس از پیروزی | پس از پیروزی [[انقلاب اسلامی ایران|نهضت]]، امامخمینی مبارزه با [[جمهوری اسلامی|نظام اسلامی]] را (چه مسلحانه و چه غیرمسلحانه) غیرقانونی و نامشروع خواند. | ||
==مفهومشناسی== | ==مفهومشناسی== |