مدرسه رفاه و مدرسه علوی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''مدرسه رفاه''' و '''مدرسه علوی''' نخستین [[اقامتگاه‌ها|اقامتگاه‌های امام‌خمینی]] پس از [[بازگشت امام‌خمینی به ایران|بازگشت به ایران]].

 

مدرسه رفاه و مدرسه علوی نخستین اقامتگاه‌های [[امام‌خمینی]] پس از بازگشت ایشان به [[ایران]] بود. مدرسه رفاه در سال ۱۳۴۹ با اهداف اسلامی و مبارزاتی تأسیس شد و از کانون‌های فرهنگی مبارزه علیه [[رژیم پهلوی]] بود. پیش از ورود امام‌خمینی به ایران، جلسات [[شورای انقلاب اسلامی|شورای انقلاب]] در مدرسه رفاه برگزار می‌شد و پس از بازگشت ایشان، این مدرسه به مرکز انقلاب و تحولات سیاسی تبدیل شد.

 

 

پس از انتقال امام‌خمینی به مدرسه علوی، امور اداری دولت [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب]] در مدرسه رفاه باقی ماند و مدرسه علوی به پایگاه هدایت انقلاب تبدیل شد. امام‌خمینی تا نهم اسفند ۱۳۵۷، در مدرسه علوی سکونت داشت و دهم اسفند رهسپار [[قم]] شد.

مدرسه رفاه در سال ۱۳۴۹ با اهداف اسلامی و مبارزاتی تأسیس شد. مؤسسان مدرسه رفاه از شخصیت‌های مطرح و مؤثر مبارزه ازجمله [[سیدمحمد حسینی بهشتی]]، محمدرضا باهنر و [[محمدعلی رجایی]]<ref>محمدی، مدارسی که خاطره شدند، ۱۱؛ باهنر، یاران امام به روایت اسناد ساواک، شهید محمدجواد باهنر، ۱۷؛ رجایی، یاران امام به روایت اسناد ساواک، شهید محمدعلی رجایی، ۲۲–۲۳؛ حسینی بهشتی، ف.</ref> و شماری از بازاریان مبارز بودند که هدف‌شان فعالیت‌های فرهنگی و تربیت اسلامی دختران بود. فعالیت‌های سیاسی نیز در سایه فعالیت‌های فرهنگی مدرسه انجام می‌شد<ref>محمدی، مدارسی که خاطره شدند، ۱۱.</ref> این فعالیت‌ها با تأسیس مدرسه دخترانه رفاه که بعدها به صورت یک مجتمع آموزشی از دبستان تا دبیرستان درآمد، آغاز شد.<ref>توکلی‌بینا، خاطرات ابوالفضل توکلی‌بینا، ۱۳۸.</ref> این مدرسه از کانون‌های فرهنگی مبارزه علیه [[رژیم پهلوی]] بود که با هدف تربیت نسلی انقلابی و مسلمان، پایه‌گذاری شده بود<ref>کرباسچی، هفت هزار روز تاریخ ایران و انقلاب اسلامی، ۲/۱۱۰۷.</ref> باهنر و رجایی به دلیل اشتغال در [[آموزش و پرورش]] مسئولیت بیشتری پذیرفته بودند؛<ref>توکلی‌بینا، خاطرات ابوالفضل توکلی‌بینا، ۱۴۰؛ کرمی‌پور، کارنامه سیاسی و فرهنگی دبیرستان‌های کمال نارمک، رفاه و علوی، ۹۹–۱۰۰.</ref> از این‌رو گزینش بیشتر معلمان شاغل در این مدرسه با این دو بود<ref>توکلی‌بینا، خاطرات ابوالفضل توکلی‌بینا، ۱۴۰–۱۴۱.</ref> معلم‌های مدرسه رفاه همه [[زن]] بودند و اصول و معارف اسلامی را به دانش‌آموزان دختر می‌آموختند<ref>محمدی، مدارسی که خاطره شدند، ۱۱.</ref> در ادامه فعالیت‌های مدرسه‌های رفاه دستگاه امنیتی [[رژیم پهلوی]] به ماهیت و خط مشی آنها پی برد و چند نفر از بانوان شاغل در مدرسه و شماری از دانش‌آموزان را بازداشت و مدرسه‌های راهنمایی و دبیرستان را تعطیل کرد و تنها دبستان رفاه به کار خود ادامه داد.<ref>توکلی‌بینا، خاطرات ابوالفضل توکلی‌بینا، ۱۴۱.</ref> این مدرسه پس از [[بازگشت امام‌خمینی به ایران|ورود امام‌خمینی به تهران]] به مرکز انقلاب و تحولات سیاسی تبدیل شد.<ref>محمدی، مدارسی که خاطره شدند، ۱۱.</ref>

[[مرتضی مطهری]] با همکاری [[محمد مفتح]] و دیگر افراد کمیته استقبال، مدرسه رفاه را برای اقامت امام‌خمینی برگزیدند. مردمی و وابسته‌نبودن مدرسه به حزبی خاص، از علل دیگر گزینش آن برای اقامت ایشان بود.<ref>کرباسچی، هفت هزار روز تاریخ ایران و انقلاب اسلامی، ۲/۱۱۰۷.</ref> امام‌خمینی، رهبر انقلاب پس از چهارده سال دوری از وطن، به ایران بازگشت و پس از [[سخنرانی امام‌خمینی در بهشت زهرا(س)|سخنرانی در بهشت زهرا(س)]] و استراحتی چندساعته به پیشنهاد خودشان در خانه یکی از بستگان‌شان (دختر [[سیدمرتضی پسندیده]])<ref>ناطق نوری، خاطرات حجت‌الاسلام و المسلمین علی‌اکبر ناطق نوری، ۱/۱۵۹–۱۶۰.</ref> حدود ساعت ۲۲:۳۰ دقیقه وارد مدرسه رفاه شد. ایشان در آغاز ورود پس از تشکر از حاضران، آنان را به [[صبر]] و پایداری سفارش کرد.<ref>خامنه‌ای، شرح اسم، ۶۵۶؛ فردوسی‌پور، همگام با خورشید از ایران تا ایران، خاطرات اسماعیل فردوسی‌پور، ۵۱۲.</ref> پس از آن در طبقه سوم مدرسه به استراحت پرداخت.<ref>خلخالی، خاطرات آیت‌الله خلخالی، ۲۷۶.</ref> برنامه‌ریزی دیدارها و [[حفاظت از امام‌خمینی]] بر عهده [[کمیته استقبال]] قرار گرفت.<ref>قاسم‌پور، دهه سرنوشت، ۱۳۷–۱۳۸.</ref> اخبار و گزارش‌های مربوط به امام‌خمینی نیز از طریق فرستنده‌ای با برد پنج کیلومتر به مردم می‌رسید.<ref>خلخالی، خاطرات آیت‌الله خلخالی، ۲۷۸.</ref> در مدرسه رفاه یک کلاس درس معمولی برای اتاق نخست‌وزیر، به همراه یک میز و صندلی معمولی انتخاب شد و یک کلاس درس هم به هیئت وزیران اختصاص یافت<ref>دانش‌منفرد، مصاحبه، ۱۰.</ref> امام‌خمینی یک‌روز بیشتر در این مدرسه سکونت نداشت.<ref>ادامه مقاله.</ref>

امام‌خمینی در پنجم اسفند [[محمدصادق خلخالی]] را مأمور کرد تا برای رسیدگی به جرایم دستگیرشدگان، [[دادگاه انقلاب]] تشکیل دهد.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۶/۲۱۵.</ref> وی برخی از مجرمان را در مدرسه رفاه محاکمه و [[مجازات]] کرد.<ref>خلخالی، خاطرات آیت‌الله خلخالی، ۲۹۱–۲۹۲.</ref> کارگزاران کلیدی [[رژیم پهلوی]] مانند، [[امیرعباس هویدا]]؛ نخست‌وزیر، [[منصور روحانی]]؛ وزیر کشاورزی و آب و برق، منوچهر آزمون؛ وزیر کار و امور اجتماعی در دولت هویدا و استاندار فارس، سیدشجاع‌الدین شیخ‌الاسلام‌زاده؛ وزیر رفاه اجتماعی در دولت هویدا و آموزگار، جعفرقلی صدری؛ رئیس شهربانی در سال‌های ۱۳۴۹ تا ۱۳۵۱ و هم‌زمان در سال ۱۳۵۰ رئیس کمیته مشترک ضدخرابکاری [[سازمان اطلاعات و امنیت کشور]] (ساواک) و شهربانی و غلامرضا نیک‌پی؛ شهردار سابق تهران، پس از دستگیری به مدرسه رفاه آورده شدند.<ref>عاقلی، روزشمار تاریخ ایران از مشروطه تا انقلاب اسلامی، ۲/۴۱۵.</ref> در ۲۶/۱۱/۱۳۵۷ به حکم دادگاه انقلاب چهار تن از امرای ارتش؛ [[نعمت‌الله نصیری]] رئیس سابق [[ساواک]]، [[مهدی رحیمی]] فرماندار نظامی تهران، رضا ناجی فرماندار نظامی اصفهان و منوچهر خسروداد فرمانده هوانیروز به جرم شکنجه، کشتار مردم، خیانت به کشور و با عنوان [[مفسد فی الارض|مفسدین فی‌الارض]] به مرگ و مصادره اموال محکوم شدند و حکم دربارهٔ آنان اجرا شد.<ref>کیهان، روزنامه، ۲۷/۱۱/۱۳۵۷، ۲؛ یکتا، روزشمار جنگ ایران و عراق، ۱۳۶.</ref> مدرسه رفاه پس از [[انقلاب]] توسعه یافت و به عنوان محل استقرار امام‌خمینی، هرساله در [[دهه فجر انقلاب اسلامی]] برنامه‌هایی به یاد آن روزها برگزار می‌شود. همه‌ساله اتاق محل استقرار امام‌خمینی را به شکل سال ۱۳۵۷ تزیین کرده‌اند و دانش‌آموزان مدارس دیگر نیز با شرکت در آن با گوشه‌ای از تاریخ انقلاب اسلامی آشنا شده‌اند.<ref>شفیق، مدرسه رفاه مسند مهر انقلاب، خاطرات حبیب‌الله شفیق از کمیته استقبال امام‌خمینی، ۲.</ref>

در ۱۹ بهمن همافران نیروی هوایی به دیدار امام‌خمینی آمدند. این گروه برای جلوگیری از پیشامدهای احتمالی هماهنگی‌های لازم را انجام داده بود و برای درگیری با مأموران هم آمادگی داشت.<ref>کشمیری، مصاحبه، روزنامه ایران، ۱۱.</ref> همافران در برابر امام‌خمینی رژه رفتند و با سلام نظامی به ایشان ادای احترام کردند. امام‌خمینی ضمن تشکر از آنان دربارهٔ ارتش مستقل و به دور از وابستگی به [[اسرائیل]] و [[آمریکا]] سخن گفت.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۶/۱۰۱–۱۰۲.</ref> عکس بزرگی از این دیدار در [[روزنامه کیهان]] چاپ شد.<ref>کیهان، روزنامه، ۱۹/۱۱/۱۳۵۷، ۱.</ref> انتشار این عکس بر وحشت طرفداران رژیم پهلوی افزود.<ref>ذاکری، طلوع خورشید، سالشمار زندگانی امام‌خمینی قدس سره، ۷۳۸.</ref> بختیار، نخست‌وزیر رژیم و سران ارتش آن را تکذیب کردند؛<ref>خلخالی، خاطرات آیت‌الله خلخالی، ۲۷۷–۲۷۸؛ منصوری، خاطرات جواد منصوری، ۲۸۳.</ref> ولی امام‌خمینی صحت تصویر را تأیید کرد.<ref>ذاکری، طلوع خورشید، سالشمار زندگانی امام‌خمینی قدس سره، ۷۳۸.</ref> روزنامه کیهان نیز در روز شنبه ۲۱/۱۱/۱۳۵۷ دوباره عکس را به همراه تأییدیه امام‌خمینی منتشر کرد. بعد از ظهر نوزدهم بهمن نیز گروهی از اعضای هوانیروز اصفهان با امام‌خمینی دیدار کردند و پس از اجرای سرود از وضعیت نیروی هوایی اصفهان گزارش دادند.<ref>اطلاعات، روزنامه، ۸؛ خامنه‌ای، شرح اسم، ۶۶۳.</ref> در ۲۱ بهمن، لشکر گارد به پادگان همافران نیروی هوایی تهران حمله کرد و مردم برای حمایت از همافران، با مهاجمان درگیر شدند.<ref>ذاکری، طلوع خورشید، سالشمار زندگانی امام‌خمینی قدس سره، ۷۴۷.</ref> امام‌خمینی در اطلاعیه‌ای این تجاوز را محکوم کرد و حمایت مردم از همافران را شجاعانه خواند و به ارتش دربارهٔ ادامه این کار هشدار داد.<ref>امام خمینی، صحیفه، ۶/۱۲۱–۱۲۲.</ref>

{{ببینید|بیعت همافران|}}

[[رده:مقاله‌های جلد نهم دانشنامه امام‌خمینی]]