کربلا: تفاوت میان نسخه‌ها

'''کربلا'''، محل [[شهادت]] و [[حرم امام‌حسین(ع)]] و از شهر‌های زیارتی [[امام‌خمینی]].

استقبال مناسب از امام‌خمینی در کربلا که شهری زیارتی و شیعه‌نشین بود، می‌توانست زمینه‌‌ساز استقبالِ باشکوه از ایشان در نجف و مقدمه‌ای برای شکسته‌شدن فضای منفی و توطئه [[ساواک|سازمان اطلاعات و امنیت کشور ایران]] (ساواک) در [[حوزه نجف]] علیه ایشان باشد.<ref>عمید زنجانی، مصاحبه، مجله حوزه، ۱۰۱.</ref> [[رژیم پهلوی]] برای بازداشتن مردم کربلا از پیشواز امام‌خمینی، عواملی را در میان مردم و روحانیان کربلا نفوذ داده بود. این افراد از انتشار اخبار در خصوص سفر ایشان به کربلا جلوگیری می‌کردند؛ به گونه‌ای که اهالی کربلا متوجه ورود ایشان نشوند.<ref>محتشمی‌پور، خاطرات، مجله یاد، ۵۶.</ref> افزون بر آن مردم را از عوامل امنیتی و ایجاد مشکل در گذرنامه و ورود به ایران می‌ترساندند؛<ref>محتشمی‌پور، خاطرات، مجله یاد، ۵۶.</ref> ولی این [[تبلیغات]] نتوانست مانع استقبال باشکوه مردم شود.<ref>محتشمی‌پور، خاطرات، مجله یاد، ۵۶؛ کهن‌نسب، آنجاکه بوی یار می‌دهد، ۱/۳۷۴.</ref> در منطقه مسیب حدود پانصد نفر از [[طلاب]] و علمای کربلا و مردم به پیشواز امام‌خمینی آمدند. ایشان از ماشین پیاده و به میان مردم رفت و بر ماشینی که مردم کربلا با گل پوشانده بودند سوار شد و حدود چهل دستگاه سواری و اتوبوس ایشان را تا کربلا همراهی کردند.<ref>روحانی، نهضت امام‌خمینی، ۲/۱۶۴.</ref> بر روی پارچه‌های استقبال‌کنندگان عرب، عبارت «زنده باد امام‌خمینی نابود باد رژیم شاه» نوشته شده بود و ایرانیان مقیم کربلا بر پارچه‌نوشته‌ها ورود ایشان را تبریک گفته بودند.<ref>محتشمی‌پور، خاطرات، مجله یاد، ۵۶.</ref> در گزارش مأمور رژیم ایران آمده است ازجمله افرادی که در کربلا از وی استقبال و او را تا حرم همراهی کردند، [[سیدمرتضی طباطبایی]]، [[محمدعلی سیبویه]]، [[محمد شاهرودی]]، [[سیدنورالدین میلانی]]، [[محمدرضا اصفهانی]]، [[سیدمحمدعلی خیرالدین]] و [[یوسف بیارجمندی]] بودند.<ref>مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات امام‌خمینی در آینه اسناد به روایت ساواک، ۵/۴۸۶ و ۴۹۵.</ref>

امام‌خمینی ساعت پنج بعد از ظهر وارد کربلا شد و برای زیارت یکسره به [[حرم سیدالشهدا(ع)]] رفت. هم‌زمان با ورود امام‌خمینی به حرم، متولیان حرم با ندای: «‌ای مجاهد، ‌ای قائد به شهر جدّت خوش آمدی» به وی خیرمقدم گفتند.<ref>روحانی نهضت امام‌خمینی، ۲/۱۶۴.</ref> بر پارچه‌نوشته‌ای در قبله صحن نوشته شده بود «ترفرف رایة الاسلام بید آیة‌الله الخمینی: پرچم اسلام به دست آیت‌الله خمینی برافراشته شد».<ref>مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات امام‌خمینی در آینه اسناد به روایت ساواک، ۵/۵۰۸.</ref> استقبال‌کنندگان، ایشان را «امام» خطاب کردند و بر بدنه برخی از ماشین‌های استقبال‌کنندگان آیاتی چون «فَضَّلَ اللهُ المجاهدینَ علَی القاعدین»، و جمله «انی لا اری الموت الا سعادة» نقش بسته بود.<ref>روحانی، نهضت امام‌خمینی، ۲/۱۶۹.</ref> به مناسبت ورود امام‌خمینی در آستانه صحن [[امام‌حسین(ع)]] و [[حضرت ابوالفضل(ع)]] چند رأس گوسفند قربانی شد.<ref>مؤسسه تنظیم، سیر مبارزات امام‌خمینی در آینه اسناد به روایت ساواک، ۵/۴۹۵.</ref> [[سیدمحمد شیرازی]] پیش‌نماز صحن سیدالشهدا(ع) از امام‌خمینی درخواست کرد به جای وی در صحن امام‌حسین(ع) نماز بگذارد و ایشان پذیرفت.<ref>روحانی، نهضت امام‌خمینی، ۲/۱۶۴.</ref> پس از پایان نماز اول، شیرازی پس از خیرمقدم از ایشان خواست یک هفته‌ در کربلا بماند و [[نماز جماعت]] اقامه کند.<ref>محتشمی‌پور، خاطرات، مجله یاد، ۵۷؛ عمید زنجانی، مصاحبه، مجله حوزه، ۱۰۱ ـ ۱۰۲.</ref> امام‌خمینی سه روز به جای شیرازی نماز مغرب و عشا را اقامه کرد<ref>متقی، مصاحبه، ۲/۱۳۳؛ رجائی‌نژاد و حاضری، هفت اقلیم گذری بر اماکن منتسب به امام‌خمینی از ولادت تارحلت، ۲۹۰.</ref> و پس از آن در حسینیه و [[مدرسه آیت‌الله بروجردی]]، واقع در خیابان خیمه‌گاه، نزدیک میدان امام‌علی(ع) در پانصد متری جنوب حرم، که مدیریت آن بر عهده [[نصرالله خلخالی]] بود، اقامه جماعت می‌کرد.<ref>مهدوی کنی، یاران امام به روایت اسناد ساواک، ۳۸/۲۱۰.</ref> نماز جماعت امام‌خمینی در حرم بسیار باشکوه بود<ref>طباطبایی، اقلیم خاطرات، ۲۴۷.</ref> و هر روز بر تعداد نمازگزاران افزوده می‌شد.<ref>محتشمی‌پور، خاطرات، مجله یاد، ۵۷ ـ ۵۸.</ref>

[[عبدالعلی قرهی اصفهانی]] و [[محی‌الدین فرقانی]] یکی از فضلای هزاره افغانستان، به‌تناوب همراه امام‌خمینی به کربلا می‌رفتند و خانواده ایشان و دیگر بستگان پس از آن به ایشان می‌پیوستند.<ref>محتشمی‌پور، خاطرات سیاسی، ۱/۱۲۰.</ref> امام‌خمینی سعی می‌کرد در هر سفر زیارتی یک شب جمعه را در کربلا بماند.<ref>محتشمی‌پور، خاطرات سیاسی، ۱/۱۲۰.</ref> معمولاً دو روز پیش و دو روز پس از روز‌های ویژه زیارتی در کربلا می‌ماند.<ref>رضوانی، مصاحبه، ۲۰.</ref> در این فرصت مغرب‌ها در [[حسینیه آیت‌الله بروجردی]] و ظهرها در خانه نماز به جای می‌آورد.<ref>رحیمیان، در سایه آفتاب، ۵۰ ـ ۵۱.</ref> نیروهای امنیتی [[رژیم پهلوی]] از آغاز ورود امام‌خمینی به کربلا، برای نفوذ و گزارش اخبار درونی بیت ایشان کوشش می‌کردند.<ref>طباطبایی، اقلیم خاطرات، ۲۴۷.</ref>

* مهدوی کنی، محمدرضا، یاران امام به روایت اسناد ساواک، آیت‌الله‌ محمدرضا مهدوی کنی، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات، چاپ اول، ۱۳۸۵ش.

* سید‌عباس رضوی، [https://books.khomeini.ir/books/10008/426/ کربلا]، [[دانشنامه امام‌خمینی]]، ج۸، ص۴۲۶–۴۳۲

 

[[رده:مقاله‌های جلد هشتم دانشنامه]]

[[رده:مکان‌ها]]

[[رده:سبک زندگی امام خمینی]]