الحجة البالغة فی عینیة العلم و الاراده (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها

کتاب الحجة البالغة فی عینیة العلم و الاراده، تحلیلی از پاسخ امام‌خمینی به یک نامه فلسفی است که نویسنده در ابتدای متن نامه سؤال‌کننده را آورده و سپس پاسخ امام را آورده که هر دو متن عربی است. سائل براهین زیادی را مورد دقت و بررسی قرار داده؛ ولی با این وجود شبهه فلسفی برای او حلّ نشده؛ از این رو از استاد خود یعنی امام‌خمینی می‌خواهد به این شبهه عویصه پاسخ دهد. از جمله این شبهات فلسفی بحث پیرامون علم خداوند به ذاتش می‌باشد. امام‌خمینی برای اثبات علم حق به ذات خودش به دو طریق فلسفی و عرفانی پرداخته و معتقد است در مرتبه ذات، تمام کثرات و وجودات برای حق تعالی معلوم و مکشوف است<ref>امام‌خمینی، شرح چهل حدیث، ص۶۱۲-۶۲۰.</ref> همچنین از جمله این شبهات فلسفی، اراده خداوند است.

در مواردی جواب به این شبهه بر اساس مسلک مشاء می‌باشد و در مواردی بر اساس مسلک اشراق و در مواردی که هم بر اساس مسلک صوفیه و حکمت متعالیه به این شبهه [[تشکیک در وجود]] جواب داده است. همچنین امام‌خمینی دو دلیلی را که سائل برای اثبات علم خداوند به شرور و اعدام در مرتبه احدیت آورده، ردّ کرده‌اند و معتقد است که علم اولاً و بالذات به وجود تعلق می‌گیرد و ثانیاً و بالعرض به مفاهیم و ماهیات تعلق می‌گیرد و از آنجا که وجود خیر است و شرور امری عدمی هستند، پس اراده به امور عدمی و شرور بالعرض تعلق می‌گیرد.<ref>امام‌خمینی، الطب و الاراده، ص۱۶-۱۷.</ref>

 

این کتاب در یک مقدمه که شامل متن نامه سائل به امام‌خمینی و پاسخ امام به نامه می‌باشد و در دو فصل تنظیم شده است. فصل اول به بیان اهمیت شبهه و فصل دوم به بیان شبهه علم خداوند و عینیت اراده حق تعالی پرداخته که شامل چهار مسئله است؛ مسئله اول درباره علم خداوند به ذاتش، مسئله دوم درباره علم خداوند به اشیاء، مسئله سوم درباره عینیت صفات کمالی با ذات احدی و مسئله چهارم درباره اراده خداوند می‌باشد. مسئله چهارم خود دارای چند مبحث است: اراده در روایات و اخبار، اراده از نظر متکلمان، اراده از نظر حکما و نقد نظریه متکلمان و اراده از نظر [[ملاصدرا]].