۱۵٬۸۸۰
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (added Category:مقالههای جدید using HotCat) |
||
(۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''مسافر''' حکم [[نماز]] و [[روزه]] مسافر در [[مسافت شرعی]]. | '''مسافر''' حکم [[نماز]] و [[روزه]] مسافر در [[مسافت شرعی]]. | ||
مسافر؛ کسیکه هشت فرسخ شرعی؛ ۴۵ کیلومتر، از وطن خود خارج شود؛ بهگونهای که ساختمانهای شهر را نبیند و صدای اذان آن را نشنود. [[امامخمینی]] تحقق هر دو شرط را بنابر [[احتیاط واجب]] لازم دانستهاست. | |||
نماز مسافر شکسته است اما مسافر میتواند در [[مسجدالحرام]]، [[مسجدالنبی(ص)]]، [[مسجد کوفه]] و حائر حسینی(ع)، نماز را تمام یا شکسته بخواند. | |||
برای صدق مسافر شرعی و جاری شدن احکام آن مسائلی وجود دارد چون؛ | |||
پیشهبودن سفر: امامخمینی همسو با دیگر فقها سفر شغلی را معیار میداند از اینرو برخی از مسافران مانند کشتیبانان و نامهرسانها را در حکم مسافر نمیداند. | |||
شغل در سفر: مشهور فقیهان حکم کسی را که محل کارش در شهر دیگر بوده و برای رفتن به آنجا باید سفر شرعی انجام دهد، مسافر نمیدانند؛ اما امامخمینی آنان را مسافر میداند. | |||
[[بلاد کبیره]]: امامخمینی همسو با برخی از فقها میان بلاد کبیره و بلاد متعارف تفاوت قائل است. ایشان برای تمامخواندن نماز در بلاد کبیره (مانند تهران)، قائل است؛ باید قصد اقامت ده روز یا ماندن سی روز بدون قصد در یک محله را داشت. | |||
چون از جهت فقهی میان نماز و روزه مسافر ملازمه وجود دارد؛ هر جا نماز شکسته باشد، | |||
== مفهومشناسی == | == مفهومشناسی == | ||
خط ۱۸: | خط ۳۲: | ||
=== شغل در سفر === | === شغل در سفر === | ||
مشهور فقیهان حکم کسی را که محل کارش در شهر دیگر بوده و برای رفتن به آنجا باید | مشهور فقیهان حکم کسی را که محل کارش در شهر دیگر بوده و برای رفتن به آنجا باید سفر شرعی انجام دهد و سفر مقدمه شغل اوست، مانند کسی دانستهاند که سفر شغلش باشد؛ بنابراین باید نمازش را تمام بخواند.<ref>حکیم، مستمسک العروة الوثقی، ۸/۷۰؛ خویی، موسوعه، ۲۰/۱۵۳–۱۵۴؛ اراکی، توضیح المسائل، ۲۳۹؛ گلپایگانی، توضیح المسائل، ۲۳۰؛ تبریزی، صراط النجاة، ۶/۷۷.</ref> | ||
[[امامخمینی]] همسو با برخی از فقهای معاصر<ref>اصفهانی، صلاة المسافر، ۹۷؛ بروجردی، البدر الزاهر، ۱۷۴.</ref> در کتابهای فتوایی خود، کسانی را که سفر مقدمه شغل آنان است، به سفر شغلی ملحق نمیکند و آنان را مسافر میداند. از نظر ایشان تنها مرجع در فهم روایات، [[عرف]] است و فهم عرف از روایاتِ دربارهٔ سفر این است که موضوع حکمِ تمامخواندن، عناوینی است که در روایات به آنها اشاره شدهاست و شامل [[کثیرالسفر]] و کسی که سفر مقدمه شغل اوست، نمیشود؛ بدین سبب سفر شغل کسی که محل کار و اقامت او دو شهر جدا است و هر روز باید سفر کند، به حساب نیامده و نمازش شکستهاست؛<ref>امام خمینی، نماز مسافر، ۳۶؛ امام خمینی، وسیلة النجاة، ۲۱۲–۲۱۳؛ امام خمینی، تحریر الوسیله، ۱/۲۴۰.</ref> از اینرو امامخمینی میان مأمورانی که در پاسگاه نگهبانی میدهند با مأموران گشتی فرق میگذارد؛ زیرا مأمور گشتی مانند دشتبان در حال پیمودن راهی است که حفاظت آن را بر عهده دارد و خود سفر، شغل او بهشمار میآید و نماز او شکسته نیست، برخلاف مأموری که کارش نگهبانی یا کار اداری در پاسگاه است. اگر وی برای این کار سفر هم کند، سفر تنها مقدمه شغل اوست؛ بنابراین نمازش شکستهاست.<ref>امام خمینی، استفتائات، ۱/۲۴۷.</ref> | [[امامخمینی]] همسو با برخی از فقهای معاصر<ref>اصفهانی، صلاة المسافر، ۹۷؛ بروجردی، البدر الزاهر، ۱۷۴.</ref> در کتابهای فتوایی خود، کسانی را که سفر مقدمه شغل آنان است، به سفر شغلی ملحق نمیکند و آنان را مسافر میداند. از نظر ایشان تنها مرجع در فهم روایات، [[عرف]] است و فهم عرف از روایاتِ دربارهٔ سفر این است که موضوع حکمِ تمامخواندن، عناوینی است که در روایات به آنها اشاره شدهاست و شامل [[کثیرالسفر]] و کسی که سفر مقدمه شغل اوست، نمیشود؛ بدین سبب سفر شغل کسی که محل کار و اقامت او دو شهر جدا است و هر روز باید سفر کند، به حساب نیامده و نمازش شکستهاست؛<ref>امام خمینی، نماز مسافر، ۳۶؛ امام خمینی، وسیلة النجاة، ۲۱۲–۲۱۳؛ امام خمینی، تحریر الوسیله، ۱/۲۴۰.</ref> از اینرو امامخمینی میان مأمورانی که در پاسگاه نگهبانی میدهند با مأموران گشتی فرق میگذارد؛ زیرا مأمور گشتی مانند دشتبان در حال پیمودن راهی است که حفاظت آن را بر عهده دارد و خود سفر، شغل او بهشمار میآید و نماز او شکسته نیست، برخلاف مأموری که کارش نگهبانی یا کار اداری در پاسگاه است. اگر وی برای این کار سفر هم کند، سفر تنها مقدمه شغل اوست؛ بنابراین نمازش شکستهاست.<ref>امام خمینی، استفتائات، ۱/۲۴۷.</ref> | ||
خط ۸۹: | خط ۱۰۳: | ||
* یزدی طباطبایی، سیدمحمدکاظم، العروة الوثقی فیما تعم به البلوی (المحشی)، تحقیق احمد محسنی سبزواری، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، ۱۴۲۰ق. | * یزدی طباطبایی، سیدمحمدکاظم، العروة الوثقی فیما تعم به البلوی (المحشی)، تحقیق احمد محسنی سبزواری، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، ۱۴۲۰ق. | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
== پیوند به بیرون == | |||
*حسن احمدی شاهرودی، [https://books.khomeini.ir/books/10009/275/ مسافر]، [[دانشنامه امامخمینی]]، ج۹، ص۲۷۵-۲۸۰. | |||
[[رده:مقالههای | [[رده:مقالههای تأییدشده]] | ||
[[رده:مقالههای جلد نهم دانشنامه]] | [[رده:مقالههای جلد نهم دانشنامه امامخمینی]] | ||
[[رده:مقالههای بینیاز از جعبه اطلاعات]] | |||
[[رده:مقالههای دارای لینک دانشنامه]] | |||
[[رده:فقه]] | |||
[[رده:مقالههای دارای شناسه]] | |||
[[رده:مقالههای جدید]] |