رویکردهای مختلف به مهندسی فرهنگی در ایران بعد از انقلاب (کتاب): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۷: | خط ۷: | ||
| مترجم = | | مترجم = | ||
| ترجمهبهدیگرزبانها = | | ترجمهبهدیگرزبانها = | ||
| تاریخ نگارش = | | تاریخ نگارش = ۱۳۹۲ش | ||
| موضوع = ارویکردهای مختلف به مهندسی فرهنگی در ایران | | موضوع = ارویکردهای مختلف به مهندسی فرهنگی در ایران | ||
| سبک = تحلیلی | | سبک = تحلیلی | ||
خط ۳۲: | خط ۳۲: | ||
'''رویکردهای مختلف به مهندسی فرهنگی در ایران بعد از انقلاب'''، کتابی به قلم غلامرضا بصیرنیا که از [[انقلاب اسلامی ایران]] بهعنوان انقلابفرهنگی با رویکرد و جهتگیریهای مختلف یاد کرده است. | '''رویکردهای مختلف به مهندسی فرهنگی در ایران بعد از انقلاب'''، کتابی به قلم غلامرضا بصیرنیا که از [[انقلاب اسلامی ایران]] بهعنوان انقلابفرهنگی با رویکرد و جهتگیریهای مختلف یاد کرده است. | ||
==محتوا== | ==محتوا== | ||
کتاب رویکردهای مختلف به مهندسی فرهنگی در ایران بعد از انقلاب با نگاهی به ویژگیهای فرهنگی و مهندسی انقلاب اسلامی، به عنوان یک انقلابفرهنگی، دیدگاه [[امامخمینی]] در این باره مبنی بر انسانسازی [[دین اسلام]]، تربیت انسان صالح، نوسازی فرهنگی و [[صدور انقلاب|صدور انقلاب اسلامی]] را مورد توجه قرار داده است.<ref>بصیرنیا، | کتاب رویکردهای مختلف به مهندسی فرهنگی در ایران بعد از انقلاب با نگاهی به ویژگیهای فرهنگی و مهندسی انقلاب اسلامی، به عنوان یک انقلابفرهنگی، دیدگاه [[امامخمینی]] در این باره مبنی بر انسانسازی [[دین اسلام]]، تربیت انسان صالح، نوسازی فرهنگی و [[صدور انقلاب|صدور انقلاب اسلامی]] را مورد توجه قرار داده است.<ref>بصیرنیا، رویکردهای مختلف به مهندسی فرهنگی در ایران بعد از انقلاب ص۳۱–۳۵.</ref> | ||
نویسنده همچنین رویکردهای ایجابی و سلبی مهندسی فرهنگی انقلاب اسلامی را با رویکرد آرمانی و هویت اسلامی انسانی بررسی کرده و اساس آن را در حمایت از اهدافی چون [[استقلال]]، [[خودباوری]] و تحول افراد و [[جامعه]] میداند.<ref>بصیرنیا، | نویسنده همچنین رویکردهای ایجابی و سلبی مهندسی فرهنگی انقلاب اسلامی را با رویکرد آرمانی و هویت اسلامی انسانی بررسی کرده و اساس آن را در حمایت از اهدافی چون [[استقلال]]، [[خودباوری]] و تحول افراد و [[جامعه]] میداند.<ref>بصیرنیا، رویکردهای مختلف به مهندسی فرهنگی در ایران بعد از انقلاب، ص۳۵–۳۷، ۱۳۸.</ref> | ||
==ساختار== | ==ساختار== | ||
کتاب رویکردهای مختلف به مهندسی فرهنگی در [[ایران]] بعد از انقلاب پس از فهرست مطالب، از یک پیشگفتار، مقدمه و سه فصل شکل گرفته و با نتیجهگیری و پیشنهادها و فهرست مطالب به پایان میرسد.<ref>بصیرنیا، | کتاب رویکردهای مختلف به مهندسی فرهنگی در [[ایران]] بعد از انقلاب پس از فهرست مطالب، از یک پیشگفتار، مقدمه و سه فصل شکل گرفته و با نتیجهگیری و پیشنهادها و فهرست مطالب به پایان میرسد.<ref>بصیرنیا، رویکردهای مختلف به مهندسی فرهنگی در ایران بعد از انقلاب، ص۵-=۶.</ref> | ||
==وضعیت نشر== | ==وضعیت نشر== | ||
کتاب رویکردهای مختلف به مهندسی فرهنگی در ایران بعد از انقلاب، نخستینبار، سال ۱۳۹۲ش در تهران به همت [[مؤسسه انتشارات امیرکبیر]] با شمارگان ۱۰۰۰ نسخه در ۱۴۴ صفحه منتشر شده است. | کتاب رویکردهای مختلف به مهندسی فرهنگی در ایران بعد از انقلاب، نخستینبار، سال ۱۳۹۲ش در تهران به همت [[مؤسسه انتشارات امیرکبیر]] با شمارگان ۱۰۰۰ نسخه در ۱۴۴ صفحه منتشر شده است. |
نسخهٔ ۳۱ اردیبهشت ۱۴۰۳، ساعت ۱۷:۵۸
رویکردهای مختلف به مهندسی فرهنگی در ایران بعد از انقلاب، کتابی به قلم غلامرضا بصیرنیا که از انقلاب اسلامی ایران بهعنوان انقلابفرهنگی با رویکرد و جهتگیریهای مختلف یاد کرده است.
محتوا
کتاب رویکردهای مختلف به مهندسی فرهنگی در ایران بعد از انقلاب با نگاهی به ویژگیهای فرهنگی و مهندسی انقلاب اسلامی، به عنوان یک انقلابفرهنگی، دیدگاه امامخمینی در این باره مبنی بر انسانسازی دین اسلام، تربیت انسان صالح، نوسازی فرهنگی و صدور انقلاب اسلامی را مورد توجه قرار داده است.[۱]
نویسنده همچنین رویکردهای ایجابی و سلبی مهندسی فرهنگی انقلاب اسلامی را با رویکرد آرمانی و هویت اسلامی انسانی بررسی کرده و اساس آن را در حمایت از اهدافی چون استقلال، خودباوری و تحول افراد و جامعه میداند.[۲]
ساختار
کتاب رویکردهای مختلف به مهندسی فرهنگی در ایران بعد از انقلاب پس از فهرست مطالب، از یک پیشگفتار، مقدمه و سه فصل شکل گرفته و با نتیجهگیری و پیشنهادها و فهرست مطالب به پایان میرسد.[۳]
وضعیت نشر
کتاب رویکردهای مختلف به مهندسی فرهنگی در ایران بعد از انقلاب، نخستینبار، سال ۱۳۹۲ش در تهران به همت مؤسسه انتشارات امیرکبیر با شمارگان ۱۰۰۰ نسخه در ۱۴۴ صفحه منتشر شده است.
پانویس
منابع
- بصیرنیا، غلامرضا، رویکردهای مختلف به مهندسی فرهنگی در ایران بعد از انقلاب، تهران، مؤسسه انتشارات امیرکبیر، چاپ اول، ۱۳۹۲ش.