سیدمحمدجواد رکنی حسینی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «سیدمحمد جواد رکنی حسینی: شاگرد امام‌خمینی و امام جمعه منصوب ایشان در بند لنگه سیدمحمد جواد رکنی حسینی در تیر ۱۳۳۳ در روستای زیارت ساحلی از توابع شهرستان دشتی استان بوشهر زاده شد. او پس از فراگیری علوم قرآنی و تحصیلات ابتدایی، تحصیلات حوزوی ر...» ایجاد کرد) |
جز (added Category:مقاله های نیازمند ارزیابی using HotCat) |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
سیدمحمد جواد رکنی حسینی: شاگرد امام‌خمینی و امام جمعه منصوب ایشان در بند لنگه | ===== سیدمحمد جواد رکنی حسینی: شاگرد امام‌خمینی و امام جمعه منصوب ایشان در بند لنگه ===== | ||
سیدمحمد جواد رکنی حسینی در تیر ۱۳۳۳ در روستای زیارت ساحلی از توابع شهرستان دشتی استان بوشهر زاده شد. او پس از فراگیری علوم قرآنی و تحصیلات ابتدایی، تحصیلات حوزوی را آغاز کرد. قسمتی از مقدمات را نزد پدرش خواند و در سال ۱۳۴۴ با تشویق پدر خود که از علمای دشتی بود، برای تحصیل علوم دینی به نجف رفت. وی ادامه دوره مقدمات و سطح را نزد [[محمدعلی افغانی]]، [[محمدرضا ناصری قوچانی]]، [[سیداسدالله مدنی]]، [[عباس قوچانی]]، [[صدرا بادکوبه‌ای]]، رضوانی، [[مجتبی لنکرانی]]، [[سیدعباس خاتم یزدی]]، [[مرتضی اشرفی شاهرودی]]، علی‌اکبر مشکینی و [[جواد تبریزی]] خواند و مقداری نیز در درس خارج فقه و اصول امام‌خمینی، [[سیدابوالقاسم خویی]] و [[سیدمحمدباقر صدر]] شرکت کرد و پس از فشار [[رژیم بعث عراق]] به [[حوزه علمیه نجف|حوزه نجف]]، در سال ۱۳۵۳ به قم رفت. | سیدمحمد جواد رکنی حسینی در تیر ۱۳۳۳ در روستای زیارت ساحلی از توابع شهرستان دشتی استان بوشهر زاده شد.<ref>مدرسی و کاظمینی، دانشنامه ائمه جمعه سراسر کشور، ۲/۶۹۸.</ref> او پس از فراگیری علوم قرآنی و تحصیلات ابتدایی، تحصیلات حوزوی را آغاز کرد. قسمتی از مقدمات را نزد پدرش خواند<ref>مدرسی و کاظمینی، دانشنامه ائمه جمعه سراسر کشور، ۲/۶۹۸.</ref> و در سال ۱۳۴۴ با تشویق پدر خود که از علمای دشتی بود، برای تحصیل علوم دینی به نجف رفت.<ref>رکنی حسینی، مصاحبه.</ref> وی ادامه دوره مقدمات و سطح را نزد [[محمدعلی افغانی]]، [[محمدرضا ناصری قوچانی]]، [[سیداسدالله مدنی]]، [[عباس قوچانی]]، [[صدرا بادکوبه‌ای]]، رضوانی، [[مجتبی لنکرانی]]، [[سیدعباس خاتم یزدی]]، [[مرتضی اشرفی شاهرودی]]، علی‌اکبر مشکینی و [[جواد تبریزی]] خواند و مقداری نیز در درس خارج فقه و اصول امام‌خمینی، [[سیدابوالقاسم خویی]] و [[سیدمحمدباقر صدر]] شرکت کرد و پس از فشار [[رژیم بعث عراق]] به [[حوزه علمیه نجف|حوزه نجف]]، در سال ۱۳۵۳ به قم رفت.<ref>مدرسی و کاظمینی، دانشنامه ائمه جمعه سراسر کشور، ۲/۶۹۸؛ رکنی حسینی، مصاحبه.</ref> | ||
رکنی حسینی در قم، ادامه خارج فقه و اصول را نزد استادانی چون [[سیدمحمدرضا گلپایگانی]]، [[حسین وحید خراسانی]] و [[ناصر مکارم شیرازی]] گذراند و هم‌زمان با تحصیل در نجف و قم به تدریس درس‌های حوزوی نیز مشغول بود. | رکنی حسینی در قم، ادامه خارج فقه و اصول را نزد استادانی چون [[سیدمحمدرضا گلپایگانی]]، [[حسین وحید خراسانی]] و [[ناصر مکارم شیرازی]] گذراند و هم‌زمان با تحصیل در نجف و قم به تدریس درس‌های حوزوی نیز مشغول بود.<ref>مدرسی و کاظمینی، دانشنامه ائمه جمعه سراسر کشور، ۲/۶۹۸.</ref> | ||
سال ۱۳۵۶، با معرفی گلپایگانی و به دلیل محرومیت شیعیان بندرلنگه و اوضاع نامناسب فرهنگی آنجا، به این منطقه رفت و با اقامت در آنجا به ساماندهی اوضاع فرهنگی، مبارزه با مفاسد اجتماعی و سنت‌های نادرست آن شهر پرداخت و در مبارزه با اختلاف‌افکنی‌های [[ساواک]] میان [[شیعه]] و [[سنی]] و اعتمادسازی میان آنان تلاش بسیاری کرد. او همچنین تا سال ۱۳۵۷، میزبان بسیاری از روحانیان تبعیدشده به بندرلنگه بود که ازجمله آنان، می‌توان به [[محمد یزدی]]، [[محمدصادق خلخالی]]، سیدعبدالحسین دستغیب و [[عباس پورمحمدی]] اشاره کرد که به همین دلیل بارها ساواک به خانه وی حمله کرد. رکنی در این شهر فعالیت سیاسی نیز می‌کرد و به همراه برخی روحانیان تبعیدشده، با سخنرانی علیه رژیم و تحریک مردم به [[تظاهرات]]، رساندن [[پیام‌های امام‌خمینی|پیام امام‌خمینی]] به مردم، برگزاری جلسات تفسیر و گفتگو، مردم را با نهضت آشنا می‌ساخت. | سال ۱۳۵۶، با معرفی گلپایگانی و به دلیل محرومیت شیعیان بندرلنگه و اوضاع نامناسب فرهنگی آنجا، به این منطقه رفت و با اقامت در آنجا به ساماندهی اوضاع فرهنگی، مبارزه با مفاسد اجتماعی و سنت‌های نادرست آن شهر پرداخت و در مبارزه با اختلاف‌افکنی‌های [[ساواک]] میان [[شیعه]] و [[سنی]] و اعتمادسازی میان آنان تلاش بسیاری کرد. او همچنین تا سال ۱۳۵۷، میزبان بسیاری از روحانیان تبعیدشده به بندرلنگه بود که ازجمله آنان، می‌توان به [[محمد یزدی]]، [[محمدصادق خلخالی]]، سیدعبدالحسین دستغیب و [[عباس پورمحمدی]] اشاره کرد که به همین دلیل بارها ساواک به خانه وی حمله کرد.<ref>مدرسی و کاظمینی، دانشنامه ائمه جمعه سراسر کشور، ۲/۶۹۸–۶۹۹.</ref> رکنی در این شهر فعالیت سیاسی نیز می‌کرد و به همراه برخی روحانیان تبعیدشده، با سخنرانی علیه رژیم و تحریک مردم به [[تظاهرات]]، رساندن [[پیام‌های امام‌خمینی|پیام امام‌خمینی]] به مردم، برگزاری جلسات تفسیر و گفتگو، مردم را با نهضت آشنا می‌ساخت.<ref>مدرسی و کاظمینی، دانشنامه ائمه جمعه سراسر کشور، ۲/۶۹۹؛ رکنی حسینی، مصاحبه.</ref> | ||
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، رکنی حسینی به قم بازگشت، ولی به درخواست مردم و دستور امام‌خمینی، بار دیگر به بندرلنگه رفت و به فعالیت خود در آنجا ادامه داد. امام‌خمینی در چهاردهم آبان ۱۳۵۸ با صدور حکمی، وی را بنا به درخواست مردم منطقه، به امامت جمعه بندرلنگه منصوب کرد و از وی خواست با پذیرش این مسئولیت و ادای این فریضه الهی، مردم منطقه را با وظایفی که به‌ویژه در آن برهه از زمان به عهده دارند، آشنا سازد. ایشان همچنین ابراز امیدواری کرد اهالی آنجا نیز از این فرصت استفاده کنند و با اجتماع بیشتر، در انجام بهتر این فریضه الهی، همکاری کنند. | پس از پیروزی انقلاب اسلامی، رکنی حسینی به قم بازگشت، ولی به درخواست مردم و دستور امام‌خمینی، بار دیگر به بندرلنگه رفت و به فعالیت خود در آنجا ادامه داد.<ref>مدرسی و کاظمینی، دانشنامه ائمه جمعه سراسر کشور، ۲/۶۹۹.</ref> امام‌خمینی در چهاردهم آبان ۱۳۵۸ با صدور حکمی، وی را بنا به درخواست مردم منطقه، به امامت جمعه بندرلنگه منصوب کرد و از وی خواست با پذیرش این مسئولیت و ادای این فریضه الهی، مردم منطقه را با وظایفی که به‌ویژه در آن برهه از زمان به عهده دارند، آشنا سازد. ایشان همچنین ابراز امیدواری کرد اهالی آنجا نیز از این فرصت استفاده کنند و با اجتماع بیشتر، در انجام بهتر این فریضه الهی، همکاری کنند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۰/۴۸۴.</ref> | ||
ازجمله مهم‌ترین خدمات دیگر رکنی حسینی می‌توان به احداث مدارس پرشمار، [[مسجد]] و [[حسینیه]]، همکاری در تأسیس دانشگاه پیام نور و دانشگاه آزاد بندرلنگه، همکاری برای خودکفایی افراد تحت پوشش [[کمیته امداد]]، حضور در [[جنگ ایران و عراق|جبهه]] و اعزام نیرو و ارسال کمک برای مناطق جنگی اشاره کرد. | ازجمله مهم‌ترین خدمات دیگر رکنی حسینی می‌توان به احداث مدارس پرشمار، [[مسجد]] و [[حسینیه]]، همکاری در تأسیس دانشگاه پیام نور و دانشگاه آزاد بندرلنگه، همکاری برای خودکفایی افراد تحت پوشش [[کمیته امداد]]، حضور در [[جنگ ایران و عراق|جبهه]] و اعزام نیرو و ارسال کمک برای مناطق جنگی اشاره کرد.<ref>مدرسی و کاظمینی، دانشنامه ائمه جمعه سراسر کشور، ۲/۶۹۹.</ref> | ||
== پانویس: == | |||
<references /> | |||
== منابع: == | |||
* امام‌خمینی، سیدروح‌الله، صحیفه امام، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی، چاپ پنجم، ۱۳۸۹ش. | |||
* رکنی حسینی، سیدمحمدجواد، مصاحبه، خبرگزاری رسمی حوزه، ۱۵/۱۰/۱۳۹۸ش. | |||
* مدرسی، محمدکاظم و میرزامحمد کاظمینی، دانشنامه ائمه جمعه سراسر کشور (سه جلد)، تهران، برگ رضوان، چاپ اول، ۱۳۸۴ش. | |||
== پیوند به بیرون == | |||
[[رده:مقاله های نیازمند ارزیابی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۶ خرداد ۱۴۰۳، ساعت ۱۰:۲۰
سیدمحمد جواد رکنی حسینی: شاگرد امام‌خمینی و امام جمعه منصوب ایشان در بند لنگه
سیدمحمد جواد رکنی حسینی در تیر ۱۳۳۳ در روستای زیارت ساحلی از توابع شهرستان دشتی استان بوشهر زاده شد.[۱] او پس از فراگیری علوم قرآنی و تحصیلات ابتدایی، تحصیلات حوزوی را آغاز کرد. قسمتی از مقدمات را نزد پدرش خواند[۲] و در سال ۱۳۴۴ با تشویق پدر خود که از علمای دشتی بود، برای تحصیل علوم دینی به نجف رفت.[۳] وی ادامه دوره مقدمات و سطح را نزد محمدعلی افغانی، محمدرضا ناصری قوچانی، سیداسدالله مدنی، عباس قوچانی، صدرا بادکوبه‌ای، رضوانی، مجتبی لنکرانی، سیدعباس خاتم یزدی، مرتضی اشرفی شاهرودی، علی‌اکبر مشکینی و جواد تبریزی خواند و مقداری نیز در درس خارج فقه و اصول امام‌خمینی، سیدابوالقاسم خویی و سیدمحمدباقر صدر شرکت کرد و پس از فشار رژیم بعث عراق به حوزه نجف، در سال ۱۳۵۳ به قم رفت.[۴]
رکنی حسینی در قم، ادامه خارج فقه و اصول را نزد استادانی چون سیدمحمدرضا گلپایگانی، حسین وحید خراسانی و ناصر مکارم شیرازی گذراند و هم‌زمان با تحصیل در نجف و قم به تدریس درس‌های حوزوی نیز مشغول بود.[۵]
سال ۱۳۵۶، با معرفی گلپایگانی و به دلیل محرومیت شیعیان بندرلنگه و اوضاع نامناسب فرهنگی آنجا، به این منطقه رفت و با اقامت در آنجا به ساماندهی اوضاع فرهنگی، مبارزه با مفاسد اجتماعی و سنت‌های نادرست آن شهر پرداخت و در مبارزه با اختلاف‌افکنی‌های ساواک میان شیعه و سنی و اعتمادسازی میان آنان تلاش بسیاری کرد. او همچنین تا سال ۱۳۵۷، میزبان بسیاری از روحانیان تبعیدشده به بندرلنگه بود که ازجمله آنان، می‌توان به محمد یزدی، محمدصادق خلخالی، سیدعبدالحسین دستغیب و عباس پورمحمدی اشاره کرد که به همین دلیل بارها ساواک به خانه وی حمله کرد.[۶] رکنی در این شهر فعالیت سیاسی نیز می‌کرد و به همراه برخی روحانیان تبعیدشده، با سخنرانی علیه رژیم و تحریک مردم به تظاهرات، رساندن پیام امام‌خمینی به مردم، برگزاری جلسات تفسیر و گفتگو، مردم را با نهضت آشنا می‌ساخت.[۷]
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، رکنی حسینی به قم بازگشت، ولی به درخواست مردم و دستور امام‌خمینی، بار دیگر به بندرلنگه رفت و به فعالیت خود در آنجا ادامه داد.[۸] امام‌خمینی در چهاردهم آبان ۱۳۵۸ با صدور حکمی، وی را بنا به درخواست مردم منطقه، به امامت جمعه بندرلنگه منصوب کرد و از وی خواست با پذیرش این مسئولیت و ادای این فریضه الهی، مردم منطقه را با وظایفی که به‌ویژه در آن برهه از زمان به عهده دارند، آشنا سازد. ایشان همچنین ابراز امیدواری کرد اهالی آنجا نیز از این فرصت استفاده کنند و با اجتماع بیشتر، در انجام بهتر این فریضه الهی، همکاری کنند.[۹]
ازجمله مهم‌ترین خدمات دیگر رکنی حسینی می‌توان به احداث مدارس پرشمار، مسجد و حسینیه، همکاری در تأسیس دانشگاه پیام نور و دانشگاه آزاد بندرلنگه، همکاری برای خودکفایی افراد تحت پوشش کمیته امداد، حضور در جبهه و اعزام نیرو و ارسال کمک برای مناطق جنگی اشاره کرد.[۱۰]
پانویس:
- ↑ مدرسی و کاظمینی، دانشنامه ائمه جمعه سراسر کشور، ۲/۶۹۸.
- ↑ مدرسی و کاظمینی، دانشنامه ائمه جمعه سراسر کشور، ۲/۶۹۸.
- ↑ رکنی حسینی، مصاحبه.
- ↑ مدرسی و کاظمینی، دانشنامه ائمه جمعه سراسر کشور، ۲/۶۹۸؛ رکنی حسینی، مصاحبه.
- ↑ مدرسی و کاظمینی، دانشنامه ائمه جمعه سراسر کشور، ۲/۶۹۸.
- ↑ مدرسی و کاظمینی، دانشنامه ائمه جمعه سراسر کشور، ۲/۶۹۸–۶۹۹.
- ↑ مدرسی و کاظمینی، دانشنامه ائمه جمعه سراسر کشور، ۲/۶۹۹؛ رکنی حسینی، مصاحبه.
- ↑ مدرسی و کاظمینی، دانشنامه ائمه جمعه سراسر کشور، ۲/۶۹۹.
- ↑ امام‌خمینی، صحیفه، ۱۰/۴۸۴.
- ↑ مدرسی و کاظمینی، دانشنامه ائمه جمعه سراسر کشور، ۲/۶۹۹.
منابع:
- امام‌خمینی، سیدروح‌الله، صحیفه امام، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی، چاپ پنجم، ۱۳۸۹ش.
- رکنی حسینی، سیدمحمدجواد، مصاحبه، خبرگزاری رسمی حوزه، ۱۵/۱۰/۱۳۹۸ش.
- مدرسی، محمدکاظم و میرزامحمد کاظمینی، دانشنامه ائمه جمعه سراسر کشور (سه جلد)، تهران، برگ رضوان، چاپ اول، ۱۳۸۴ش.