۱۹٬۳۴۳
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
(اصلاح فاصلهٔ مجازی، اصلاح ارقام) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات عالمان شیعه | |||
| عنوان =سیدصابر جباری | |||
| تصویر =سیدصابر جباری.jpg | |||
| توضیح تصویر = | |||
| اندازه تصویر = | |||
| سرشناسی =امام جمعه | |||
| نام کامل = | |||
| لقب = | |||
| نسب = | |||
| تاریخ تولد =۹ فروردین ۱۳۱۷ش | |||
| زادگاه =متکازین از توابع شهرستان بهشهر | |||
| تاریخ وفات =۱۰ شهریور ۱۳۹۳ش | |||
| شهر وفات =بهشهر | |||
| تاریخ شهادت = | |||
| محل شهادت = | |||
| محل دفن =مصلای بهشهر | |||
| خویشاوندان سرشناس = | |||
| استادان =[[امامخمینی]]، [[محمد فاضل لنکرانی]]، [[حسین نوری همدانی]]، [[علیاکبر مشکینی|میرزا علیاکبر مشکینی]]، [[سیدمحمدباقر سلطانی طباطبایی]] و... | |||
| شاگردان = | |||
| محل تحصیل =حوزههای علمیه [[حوزه علمیه قم|قم]]، مشهد و کوهستان | |||
| اجازه روایت از = | |||
| اجازه اجتهاد از = | |||
| اجازه روایت به = | |||
| اجازه اجتهاد به = | |||
| تالیفات = | |||
| سایر = | |||
| سیاسی =حمایت از امامخمینی و نهضت او | |||
| اجتماعی =امامت جمعه و خدمات عامالمنفعه | |||
| امضا = | |||
| وبگاه رسمی = | |||
}} | |||
'''سیدصابر جباری'''، از شاگردان درس خارج فقه و اصول امامخمینی. | '''سیدصابر جباری'''، از شاگردان درس خارج فقه و اصول امامخمینی. | ||
خط ۶: | خط ۳۷: | ||
== تحصیل == | == تحصیل == | ||
سیدصابر جباری از کودکی و زیر نظر پدرش به فراگیری دروس حوزوی پرداخت و در ۱۲ سالگی مقدمات علوم حوزوی را خواند. سپس راهی شهر کوهستان شد و در حوزه علمیه آن شهر که به همت [[محمد کوهستانی|شیخ محمد کوهستانی]] تأسیس شده بود، به تحصیل ادامه داد و بخشی از دروس سطح را پیش آقایان کوهستانی، سمچولی و سیدزکریا حسینی متکازینی خواند و جایزهای را به سبب مهارت در آموختن ادبیات عرب در صرف و نحو از کوهستانی دریافت کرد. مدتی بعد به حوزه علمیه نوکنده رفت و بخش دیگری از دروس سطح را پیش آقایان نصیری مازندرانی و عالمی به نام ربانی خواند. پس از یک سال راهی [[مشهد]] شد و در [[حوزه علمیه مشهد]] در دروس آقایان محمدتقی ادیب نیشابوری و شیخ محمدرضا مهدوی دامغانی شرکت کرد و پس از حضوری کوتاه در آن درسها، رهسپار [[قم]] شد و از سال ۱۳۳۶ش در [[حوزه علمیه قم]] به فراگیری دروس حوزوی ادامه داد. او در آنجا با کسب نمره عالی در امتحانی که توسط [[سیدحسین بروجردی|آیتالله سیدحسین طباطبایی بروجردی]] برگزار میشد، موفق به دریافت شهریه از این درس شد و سپس درسهای عالی سطح را پیش آقایان [[محمد فاضل لنکرانی]]، [[حسین نوری همدانی]]، [[علیاکبر مشکینی|میرزا علیاکبر مشکینی]] و [[سیدمحمدباقر سلطانی طباطبایی]] تکمیل کرد. دروس فلسفی و همچنین [[تفسیر|تفسیر قرآن]] را هم پیش [[سیدمحمدحسین طباطبایی|علامه سیدمحمدحسین طباطبایی]] خواند. آنگاه در درسهای خارج فقه و اصول آیات عباسعلی شاهرودی، [[امامخمینی]]، [[سیدشهابالدین مرعشی نجفی]]، [[سیدمحمدرضا گلپایگانی|سیدمحمدرضا موسوی گلپایگانی]]، [[میرزاهاشم آملی]] و [[محمدتقی بهجت]] شرکت کرد. در سال ۱۳۴۰ش در ۲۴ سالگی به [[درجه اجتهاد]] رسید و از همان زمان به تدریس سطوح عالیه فقه و اصول در [[حوزه علمیه قم]] مشغول شد.<ref>انصاری، «درگذشتگان: آیتالله جباری»، ص۱۲۷-۱۲۸؛ کاظمینی، دانشنامه ائمه جمعه سراسر کشور، ج۱؛ «زندگینامه حضرت آیتالله حاج سیدصابر جباری امام جمعه بهشهر»، پایگاه اطلاعرسانی دفتر حضرت آیتالله حاج سیدصابر جباری،.</ref> درباره سالهای دقیق حضور جباری در درس امامخمینی گزارشی در دست نیست، ولی میتوان احتمال داد که از اواخر دهه ۱۳۳۰ش و اوایل دهه ۱۳۴۰ش و پیش از [[تبعید امامخمینی|تبعید امامخمینی به خارج از کشور]] در درسهای ایشان در [[مسجد سلماسی|مساجد سلماسی]] و [[مسجد اعظم قم|اعظم قم]] شرکت میکرده است. | سیدصابر جباری از کودکی و زیر نظر پدرش به فراگیری دروس حوزوی پرداخت و در ۱۲ سالگی مقدمات علوم حوزوی را خواند. سپس راهی شهر کوهستان شد و در حوزه علمیه آن شهر که به همت [[محمد کوهستانی|شیخ محمد کوهستانی]] تأسیس شده بود، به تحصیل ادامه داد و بخشی از دروس سطح را پیش آقایان کوهستانی، سمچولی و سیدزکریا حسینی متکازینی خواند و جایزهای را به سبب مهارت در آموختن ادبیات عرب در صرف و نحو از کوهستانی دریافت کرد. مدتی بعد به حوزه علمیه نوکنده رفت و بخش دیگری از دروس سطح را پیش آقایان نصیری مازندرانی و عالمی به نام ربانی خواند. پس از یک سال راهی [[مشهد]] شد و در [[حوزه علمیه مشهد]] در دروس آقایان محمدتقی ادیب نیشابوری و شیخ محمدرضا مهدوی دامغانی شرکت کرد و پس از حضوری کوتاه در آن درسها، رهسپار [[قم]] شد و از سال ۱۳۳۶ش در [[حوزه علمیه قم]] به فراگیری دروس حوزوی ادامه داد. او در آنجا با کسب نمره عالی در امتحانی که توسط [[سیدحسین بروجردی|آیتالله سیدحسین طباطبایی بروجردی]] برگزار میشد، موفق به دریافت شهریه از این درس شد و سپس درسهای عالی سطح را پیش آقایان [[محمد فاضل لنکرانی]]، [[حسین نوری همدانی]]، [[علیاکبر مشکینی|میرزا علیاکبر مشکینی]] و [[سیدمحمدباقر سلطانی طباطبایی]] تکمیل کرد. دروس فلسفی و همچنین [[تفسیر|تفسیر قرآن]] را هم پیش [[سیدمحمدحسین طباطبایی|علامه سیدمحمدحسین طباطبایی]] خواند. آنگاه در درسهای خارج فقه و اصول آیات عباسعلی شاهرودی، [[امامخمینی]]، [[سیدشهابالدین مرعشی نجفی]]، [[سیدمحمدرضا گلپایگانی|سیدمحمدرضا موسوی گلپایگانی]]، [[میرزاهاشم آملی]] و [[محمدتقی بهجت]] شرکت کرد. در سال ۱۳۴۰ش در ۲۴ سالگی به [[درجه اجتهاد]] رسید و از همان زمان به تدریس سطوح عالیه فقه و اصول در [[حوزه علمیه قم]] مشغول شد.<ref>انصاری، «درگذشتگان: آیتالله جباری»، ص۱۲۷-۱۲۸؛ کاظمینی، دانشنامه ائمه جمعه سراسر کشور، ج۱؛ «زندگینامه حضرت آیتالله حاج سیدصابر جباری امام جمعه بهشهر»، پایگاه اطلاعرسانی دفتر حضرت آیتالله حاج سیدصابر جباری،.</ref> درباره سالهای دقیق حضور جباری در درس امامخمینی گزارشی در دست نیست، ولی میتوان احتمال داد که از اواخر دهه ۱۳۳۰ش و اوایل دهه ۱۳۴۰ش و پیش از [[تبعید امامخمینی|تبعید امامخمینی به خارج از کشور]] در درسهای ایشان در [[مسجد سلماسی|مساجد سلماسی]] و [[مسجد اعظم قم|اعظم قم]] شرکت میکرده است. | ||
==فعالیت سیاسی و مبارزاتی== | |||
جباری در ۴ فروردین ۱۳۴۴ همراه با جمعی از عالمان و محصلان مازندرانی مقیم حوزه علمیه قم، نامهای به [[امیرعباس هویدا]] نخستوزیر وقت نوشت و به عملکرد [[حکومت پهلوی]] در مواجهه با [[انتقاد|انتقادها]] و عدم اهتمام به پیشرفت و آبادانی کشور انتقاد کرد. آنان در آن نامه با اشاره به تبعید «زعیم معظم مسلمین مرجع بزرگ تقلید شیعیان حضرت آیتاللهالعظمی آقای خمینی» به خارج از کشور به جرم نصیحت و خیرخواهی، تبعید امامخمینی را مغایر با اصول و مواد قانون اساسی و اساس شریعت دانستند و آن را محکوم کردند و خواستار بازگرداندن ایشان به کشور شدند. همچنین خواستار لغو مصوبات خلاف شرع و قانون، آزادی زندانیان سیاسی، برطرف کردن اختناق و جبر و فشار و جبران نواقص گذشته شدند.<ref>مرکز اسناد انقلاب اسلامی، اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۱۵۸-۱۶۰.</ref> | جباری در ۴ فروردین ۱۳۴۴ همراه با جمعی از عالمان و محصلان مازندرانی مقیم حوزه علمیه قم، نامهای به [[امیرعباس هویدا]] نخستوزیر وقت نوشت و به عملکرد [[حکومت پهلوی]] در مواجهه با [[انتقاد|انتقادها]] و عدم اهتمام به پیشرفت و آبادانی کشور انتقاد کرد. آنان در آن نامه با اشاره به تبعید «زعیم معظم مسلمین مرجع بزرگ تقلید شیعیان حضرت آیتاللهالعظمی آقای خمینی» به خارج از کشور به جرم نصیحت و خیرخواهی، تبعید امامخمینی را مغایر با اصول و مواد قانون اساسی و اساس شریعت دانستند و آن را محکوم کردند و خواستار بازگرداندن ایشان به کشور شدند. همچنین خواستار لغو مصوبات خلاف شرع و قانون، آزادی زندانیان سیاسی، برطرف کردن اختناق و جبر و فشار و جبران نواقص گذشته شدند.<ref>مرکز اسناد انقلاب اسلامی، اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۱۵۸-۱۶۰.</ref> | ||
جباری همچنین در پاییز ۱۳۴۴ش پس از مهاجرت امامخمینی به عراق و حضور ایشان در نجف اشرف، همراه با جمعی از روحانیان و محصلان دروس حوزوی در قم نامهای به امامخمینی ارسال کردند و در آن نامه با محکوم کردن مجدد تبعید ایشان به خارج از کشور، از حضور ایشان در نجف اشرف اظهار مسرت کردند.<ref>مؤسسه تنظیم و نشر آثار امامخمینی، سیر مبارزات امام در آیینه اسناد ساواک، ج۵، ص۳۷۲ـ۳۶۹؛ اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۱۷۸ـ۱۷۳.</ref> او در ۱۵ خرداد ۱۳۴۵ و در سالروز [[قیام پانزده خرداد ۱۳۴۲|قیام ۱۵ خرداد ۱۳۴۲]] نیز همراه با جمعی از محصلان حوزه علمیه قم، با ارسال نامهای به «حضرت آیتالله العظمی آقای خمینی مرجع تقلید عظیمالشأن و پیشوای عالیقدر»، سالگرد قیام خونین خرداد را «روز قتل عام آزادمردانی... که برای دفاع از قرآن و روحانیت و استقلال و آزادی به پا خاسته بودند»، به آن زعیم بزرگ تسلیت گفتند و از ترور و اختناق حاکم بر کشور انتقاد نمودند و با اشاره به [[دستگیری امامخمینی|دستگیری]] و تبعید امامخمینی و نیز دستگیری و زندانی کردن جمعی از روحانیان مبارز، از سیاستهای سرکوبگرانه حکومت پهلوی بهشدت انتقاد کردند.<ref>مرکز اسناد انقلاب اسلامی، اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، | جباری همچنین در پاییز ۱۳۴۴ش پس از مهاجرت امامخمینی به عراق و حضور ایشان در نجف اشرف، همراه با جمعی از روحانیان و محصلان دروس حوزوی در قم نامهای به امامخمینی ارسال کردند و در آن نامه با محکوم کردن مجدد تبعید ایشان به خارج از کشور، از حضور ایشان در نجف اشرف اظهار مسرت کردند.<ref>مؤسسه تنظیم و نشر آثار امامخمینی، سیر مبارزات امام در آیینه اسناد ساواک، ج۵، ص۳۷۲ـ۳۶۹؛ اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۱۷۸ـ۱۷۳.</ref> او در ۱۵ خرداد ۱۳۴۵ و در سالروز [[قیام پانزده خرداد ۱۳۴۲|قیام ۱۵ خرداد ۱۳۴۲]] نیز همراه با جمعی از محصلان حوزه علمیه قم، با ارسال نامهای به «حضرت آیتالله العظمی آقای خمینی مرجع تقلید عظیمالشأن و پیشوای عالیقدر»، سالگرد قیام خونین خرداد را «روز قتل عام آزادمردانی... که برای دفاع از قرآن و روحانیت و استقلال و آزادی به پا خاسته بودند»، به آن زعیم بزرگ تسلیت گفتند و از ترور و اختناق حاکم بر کشور انتقاد نمودند و با اشاره به [[دستگیری امامخمینی|دستگیری]] و تبعید امامخمینی و نیز دستگیری و زندانی کردن جمعی از روحانیان مبارز، از سیاستهای سرکوبگرانه حکومت پهلوی بهشدت انتقاد کردند.<ref>مرکز اسناد انقلاب اسلامی، اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۲۰۱-۲۰۴؛ مؤسسه تنظیم و نشر آثار امامخمینی، سیر مبارزات یاران امام در آینه اسناد ساواک، ج۴، ص۲۱-۲۴.</ref> او سپس به تدریس در حوزه علمیه قم ادامه داد و همزمان به سخنرانی در مجالس مختلف میپرداخت. در نوروز سال ۱۳۴۲ ش در درگیری روحانیان با ساواک در [[مدرسه فیضیه|مدرسه فیضیه قم]] حضور داشت. همچنین در تجمع طلاب در [[قم]] به علت بازداشت امامخمینی، سیلی محکمی به گوش رئیس شهربانی وقت به دلیل انداختن قرآن از دست یکی از روحانیان زدند و همین باعث درگیری شدید بین طلاب و عمال رژیم فاسد پهلوی شد. در سالهای نهضت اسلامی برای تبلیغ به شهرهای مختلف کشور ازجمله مشهد، گرگان، سمنان، دامغان، فومن، اراک، خوانسار، آمل، فریدونکنار، محمودآباد، توابع قم و … سفر میکرد و در روشنگری مردم نسبت به مسائل روز جامعه نقش داشت. هنگام به ثمر نشستن [[انقلاب اسلامی ایران|پیروزی انقلاب]]، مردم در فریدونکنار بهاتفاق او شهربانی شهر را تسخیر و نیروهای آن را خلع سلاح کردند. | ||
==فعالیتها پس از پیروزی انقلاب== | |||
او سپس به تدریس در حوزه علمیه قم ادامه داد و همزمان به سخنرانی در مجالس مختلف میپرداخت. در نوروز سال ۱۳۴۲ ش در درگیری روحانیان با ساواک در [[مدرسه فیضیه|مدرسه فیضیه قم]] حضور داشت. همچنین در تجمع طلاب در [[قم]] به علت بازداشت امامخمینی، سیلی محکمی به گوش رئیس شهربانی وقت به دلیل انداختن قرآن از دست یکی از روحانیان زدند و همین باعث درگیری شدید بین طلاب و عمال رژیم فاسد پهلوی شد. در سالهای نهضت اسلامی برای تبلیغ به شهرهای مختلف کشور ازجمله مشهد، گرگان، سمنان، دامغان، فومن، اراک، خوانسار، آمل، فریدونکنار، محمودآباد، توابع قم و … سفر میکرد و در روشنگری مردم نسبت به مسائل روز جامعه نقش داشت. هنگام به ثمر نشستن [[انقلاب اسلامی ایران|پیروزی انقلاب]]، مردم در فریدونکنار بهاتفاق او شهربانی شهر را تسخیر و نیروهای آن را خلع سلاح کردند. جباری در سال ۱۳۵۹ از سوی [[امامخمینی]] به سمت امامت جمعه شهرستان بهشهر منصوب شد. در همان ایام آغازین [[جنگ عراق علیه ایران|جنگ تحمیلی عراق علیه ایران]]، برای بازدید از مناطق جنگی تا سر پل ذهاب رفت. همچنین برای بردن کمکهای مردمی و اطلاع از وضعیت رزمندگان، ۱۹ بار به مناطق جنگی غرب و جنوب کشور سفر کرد. | جباری در سال ۱۳۵۹ از سوی [[امامخمینی]] به سمت امامت جمعه شهرستان بهشهر منصوب شد. در همان ایام آغازین [[جنگ عراق علیه ایران|جنگ تحمیلی عراق علیه ایران]]، برای بازدید از مناطق جنگی تا سر پل ذهاب رفت. همچنین برای بردن کمکهای مردمی و اطلاع از وضعیت رزمندگان، ۱۹ بار به مناطق جنگی غرب و جنوب کشور سفر کرد. | ||
از ابتکارات ویژه او میتوان به راهاندازی دستجات عزاداری در شب شهادت ائمه معصومین(ع) و حرکت بهسوی مسجدی که به نام آن امام همام مزین شده است، اشاره کرد. او در سومین و چهارمین دوره انتخابات [[مجلس خبرگان رهبری]] از سوی مردم استان مازندران به نمایندگی برگزیده شد. علاوه بر آن، عضویت در شورای سیاستگذاری ائمه جمعه استان مازندران و نیز قائممقامی شورای مدیریت حوزههای استان مازندران از مسئولیتهای اوست. او در مدت ۳۰ سال حضور در مسند امامت جمعه هرگز جلسات درس و بحث علمی را تعطیل نکرد و علاوه بر اینکه رئیس حوزههای علمیه امام صادق(ع)، چهارده معصوم، جبلالنور و قدسیه شهرستان بهشهر بود، خود نیز به تدریس خارج فقه و اصول، تفسیر قرآن مجید، تفسیر و اخلاق در حوزه، دانشگاه و نهادهای مختلف ازجمله [[جهاد سازندگی|جهاد]]، [[سپاه پاسداران انقلاب اسلامی|سپاه]] و … مشغول بود. | از ابتکارات ویژه او میتوان به راهاندازی دستجات عزاداری در شب شهادت ائمه معصومین(ع) و حرکت بهسوی مسجدی که به نام آن امام همام مزین شده است، اشاره کرد. او در سومین و چهارمین دوره انتخابات [[مجلس خبرگان رهبری]] از سوی مردم استان مازندران به نمایندگی برگزیده شد. علاوه بر آن، عضویت در شورای سیاستگذاری ائمه جمعه استان مازندران و نیز قائممقامی شورای مدیریت حوزههای استان مازندران از مسئولیتهای اوست. او در مدت ۳۰ سال حضور در مسند امامت جمعه هرگز جلسات درس و بحث علمی را تعطیل نکرد و علاوه بر اینکه رئیس حوزههای علمیه امام صادق(ع)، چهارده معصوم، جبلالنور و قدسیه شهرستان بهشهر بود، خود نیز به تدریس خارج فقه و اصول، تفسیر قرآن مجید، تفسیر و اخلاق در حوزه، دانشگاه و نهادهای مختلف ازجمله [[جهاد سازندگی|جهاد]]، [[سپاه پاسداران انقلاب اسلامی|سپاه]] و … مشغول بود. |