حسن صافی اصفهانی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (added Category:پروژه شاگردان using HotCat) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
صافی | '''حسن صافی اصفهانی'''، از شاگردان درس سطح و خارج فقه امام خمینی. | ||
صافی اصفهانی، شرح لمعه را نزد آیت‌الله سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی خواند و بخش‌هایی از رسایل و مکاسب را هم از شیخ عبدالرزاق نائینی فراگرفت (قاسمی، ج ۳، | |||
صافی پس از ورود به حوزه علمیه نجف اشرف در درس کفایه شیخ عبدالحسین رشتی از شاگردان آخوند خراسانی (صاحب کفایه) حاضر و از درس خارج اصول او نیز بهره‌مند شد ( | == خاندان == | ||
وی در ۱۳۴۶ ش همراه با جمعی از طلاب و علمای حوزه علمیه نجف اشرف، پس از دستگیری و زندانی شدن آقایان حسینعلی منتظری و عبدالرحیم ربانی شیرازی، با ارسال نامه‌ای به آنان، تأثر خود را از آن اقدام اعلام و بر آزادی فوری آنان تأکید کردند (روحانی، ج ۲، | او در سال ۱۲۹۸ ش در اصفهان متولد شد<ref>(صافی اصفهانی، ص۱۷)</ref> پدرش نصرالله، به صحافی (کتاب) اشتغال داشت و از دوستان علامه عبدالحسین امینی صاحب کتاب گران‌سنگ الغدیر بود و در کتابخانه امیرالمؤمنین در نجف اشرف به صحافی می‌پرداخت و نسبش به ملا صالح مازندرانی، داماد علامه محمدباقر مجلسی می‌رسید<ref>(صافی اصفهانی، ص۱۷).</ref> | ||
حسن صافی در کنار تدریس در حوزه علمیه اصفهان، به مبارزه با حکومت پهلوی هم می‌پرداخت. در ۲۵ دی ۱۳۵۶، پس از توهین روزنامه اطلاعات به امام خمینی و سرکوب تظاهرات طلاب در قم در ۱۹ دی ۱۳۵۶، همراه با روحانیان اصفهان با ارسال نامه‌ای به مراجع تقلید، آن اقدامات را محکوم و آن را «بر خلاف قانون حقوق بشر و ضد اخلاق و عدالت اجتماعی» تعبیر و اعلام کردند در اعتراض به آن اقدامات، از اقامه نماز جماعت خودداری خواهند کرد (انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، استان اصفهان، ج ۱، | |||
صافی اصفهانی سپس به تدریس در اصفهان ادامه داد و پس از وفات خادمی و بیماری صادقی اصفهانی [رؤسای پیشین حوزه علمیه اصفهان]، ریاست حوزه علمیه آن شهر را بر عهده گرفت و در رسیدگی به امور طلاب و بهبود وضعیت مدارس دینی اصفهان اهتمام داشت (مهدوی، ج ۲، | == تحصیل == | ||
منابع | صافی دوران ابتدایی را در دبستان قدسیه اصفهان گذراند. مقطع متوسطه را هم تا سال دوم یا سوم دبیرستان ادامه داد<ref>(مهدوی، ج ۲، ص۵۶۲)</ref> و در ۱۳۱۶ ش با راهنمایی شیخ احمد حججی نجف‌آبادی وارد مدرسه علمیه کاسه‌گران اصفهان شد و به تحصیل دروس حوزوی پرداخت. مدت کوتاهی از تحصیل او نگذشته بود که به خدمت سربازی اعزام گردید. پس از طی دوران دو ساله سربازی بار دیگر وارد حوزه علمیه اصفهان شد و مدت دو سال به تحصیل در آن حوزه پرداخت. در سال ۱۳۲۰ ش راهی قم شد و در حوزه علمیه قم به تکمیل تحصیلات حوزوی پرداخت. | ||
صافی اصفهانی، شرح لمعه را نزد آیت‌الله سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی خواند و بخش‌هایی از رسایل و مکاسب را هم از شیخ عبدالرزاق نائینی فراگرفت <ref>(قاسمی، ج ۳، ص۱۳۱؛ صافی اصفهانی، ج ۱، ص۲۰).</ref> آنگاه در درس عالی سطح امام خمینی شرکت کرد <ref>(صافی اصفهانی، ج ۱، ص۲۰).</ref> مقداری از تفسیر را هم نزد آیت‌الله سید احمد موسوی خوانساری خواند<ref>(صافی اصفهانی، ج ۱، ص۲۱).</ref> او در سال ۱۳۲۲ ش برای ادامه تحصیل به عراق رفت،<ref>(قاسمی، ج ۳، ص۱۳۱)</ref> بنابراین می‌توان گفت که در فاصله سال‌های ۱۳۲۰-۱۳۲۲ ش در درس سطح امام خمینی حاضر می‌شده است. | |||
صافی پس از ورود به حوزه علمیه نجف اشرف در درس کفایه شیخ عبدالحسین رشتی از شاگردان آخوند خراسانی (صاحب کفایه) حاضر و از درس خارج اصول او نیز بهره‌مند شد <ref>(شریف‌رازی، ج ۸، ص۱۹۲).</ref> دروس عقلی را هم نزد شیخ صدرا بادکوبه‌ای فراگرفت<ref>(«مصاحبه با آیت‌الله...»، ص۳۷؛ قاسمی، ج ۳، ص۱۳۱)</ref> و هم‌زمان در درس اخلاق سید جمال‌الدین گلپایگانی حاضر شد <ref>(«مصاحبه با آیت‌الله...»، ص۳۷؛ مهدوی، ج ۲، ص۵۶۲؛ قاسمی، ج ۳، ص۱۳۲).</ref> آنگاه در درس خارج فقه و اصول آیات سید ابوالقاسم موسوی خویی، سید محسن طباطبایی حکیم، سید عبدالهادی حسینی شیرازی، شیخ محمدعلی کاظمینی و شیخ محمدکاظم شیرازی شرکت کرد <ref>(صافی اصفهانی، ج ۱، ص۲۰-۲۱؛ «مصاحبه با آیت‌الله...»، ص۳۷).</ref> بیشترین استفاده او در درس خارج فقه و اصول از محضر آیت‌الله خویی بود؛ وی از درس خارج مکاسب محرمه، البیع، الطهاره و الصلوه آیت‌الله خویی سود برد و در درس اصول ایشان هم حضوری فعال داشت و یک دوره کامل یعنی دوره دوم خارج اصول<ref>(«مصاحبه با آیت‌الله...»، ص۳۷)</ref> و درس مباحث الفاظ از دوره سوم درس خارج اصول ایشان را تقریر نمود<ref>(قاسمی، ج ۳، ص۱۳۲).</ref> همچنین در دوره تفسیر آیت‌الله خویی نیز حضور می‌یافت<ref>(قاسمی، ج ۳، ص۱۳۲؛ «مصاحبه با آیت‌الله...»، ص۳۷).</ref> سپس به تدریس شرح لمعه، الفرائد الرسائل، المکاسب، کفایه و خارج اصول در حوزه علمیه نجف اشرف پرداخت<ref>(مهدوی، ج ۲، ص۵۶۲-۵۶۳؛ قاسمی، ج ۳، ص۱۳۲).</ref> با استناد به خاطرات برخی از شاگردان امام خمینی، او علی‌رغم تدریس درس خارج در نجف اشرف، با آغاز درس خارج فقه (بیع) امام خمینی در مسجد شیخ انصاری، در آن درس حضور یافت <ref>(خاطرات حجت‌الاسلام...، ص۵۰۴)</ref> و از شاگردان ایشان بود<ref>(باقری بیدهندی، ص۱۳۲).</ref> او همچنین در پذیرش امامت جماعت آن مسجد از سوی امام خمینی نقش داشت<ref>(صحیفه دل، ج ۲، ص۱۳).</ref> | |||
وی در ۱۳۴۶ ش همراه با جمعی از طلاب و علمای حوزه علمیه نجف اشرف، پس از دستگیری و زندانی شدن آقایان حسینعلی منتظری و عبدالرحیم ربانی شیرازی، با ارسال نامه‌ای به آنان، تأثر خود را از آن اقدام اعلام و بر آزادی فوری آنان تأکید کردند<ref>(روحانی، ج ۲، ص۲۶۴-۲۶۵).</ref> در ۱۳۵۰ ش دولت بعث عراق ایرانیان مقیم آن کشور را تحت فشار قرار داد و صافی اصفهانی متأثر از این فشار،<ref>(شریف‌رازی، ج ۸، ص۱۹۲)</ref> به درخواست مردم اصفهان و با دستور امام خمینی و آیت‌الله خویی به زادگاهش بازگشت<ref>(مهدوی، ج ۳، ص۵۶۳).</ref> او که در همان سال از امام خمینی اجازه تصدی در امور شرعیه را دریافت کرده بود،<ref>(صحیفه امام، ج ۲۱، ص۶۰۱)</ref> پس از استقرار در اصفهان ابتدا در مسجد کمر زرین اصفهان به اقامه نماز جماعت می‌پرداخت و سپس به درخواست آیت‌الله سید حسین خادمی، اقامه نماز جماعت در مسجد جامع آن شهر را هم بر عهده گرفت. صافی از همان سال به تدریس فقه و اصول در مدرسه صدر اصفهان پرداخت و درس او از رونق و اهمیت زیادی برخوردار بود <ref>(موحد ابطحی، ج ۱، ص۶۳۱).</ref> | |||
حسن صافی در کنار تدریس در حوزه علمیه اصفهان، به مبارزه با حکومت پهلوی هم می‌پرداخت. در ۲۵ دی ۱۳۵۶، پس از توهین روزنامه اطلاعات به امام خمینی و سرکوب تظاهرات طلاب در قم در ۱۹ دی ۱۳۵۶، همراه با روحانیان اصفهان با ارسال نامه‌ای به مراجع تقلید، آن اقدامات را محکوم و آن را «بر خلاف قانون حقوق بشر و ضد اخلاق و عدالت اجتماعی» تعبیر و اعلام کردند در اعتراض به آن اقدامات، از اقامه نماز جماعت خودداری خواهند کرد<ref>(انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، استان اصفهان، ج ۱، ص۱۹۰-۱۹۱؛ یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۱۹، ص۲۴۰-۲۴۱).</ref> در اردیبهشت ۱۳۵۷ نیز پس از حمله مأموران به بیت مراجع تقلید در قم، همراه با آیات سید حسین خادمی و محمدعلی صادقی اصفهانی در نامه‌ای به آیت‌الله سید کاظم شریعتمداری، اقدام مزبور را محکوم کردند<ref>(اسناد انقلاب اسلامی، ج ۳، ص۳۰۰).</ref> در مرداد آن سال نیز پس از دستگیری سید جلال‌الدین طاهری اصفهانی، از روحانیان شاخص اصفهان، همراه با دیگر روحانیان مبارز اصفهان با صدور اعلامیه‌ای، یورش توأم با خشونت و توهین مأموران به خانه طاهری را محکوم و اعلام کردند در اعتراض به آن اقدام، ضمن تعطیلی تدریس و اقامه نماز جماعت، در بیت خادمی دست به تحصن خواهند زد. آنان در پایان آن اعلامیه با ابراز تنفر از کشتار مردم در شهرهای مختلف کشور، همبستگی خود را با «حضرت آیت‌الله‌العظمی المجاهد الخمینی» اعلام نمودند <ref>(اسناد انقلاب اسلامی، ج ۳، ص۳۳۵-۳۳۶؛ یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۱۹، ص۳۲۶-۳۲۷).</ref> در آذر آن سال هم در پی اهانت حکومت پهلوی به مدارس دینی به‌ویژه مدرسه صدر اصفهان و در حمایت از اعتصاب اصناف و بازاریان، همراه با جمعی از علمای شاخص اصفهان با صدور اعلامیه‌ای، روز ۶ آذر (۲۶ ذی‌الحجه) را عزای عمومی اعلام کردند و از اصناف و بازاریان خواستند پس از ۲۴ روز اعتصاب، از ۷ آذر به کسب‌وکار خود بازگردند و حمایت و پشتیبانی خود را از اسلام و قرآن نشان دهند<ref>(یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۱۹، ص۴۷۶-۴۷۷).</ref> او در بهمن ۱۳۵۷ همراه با روحانیان مبارز اصفهان با صدور اعلامیه‌ای، ضمن اعتراض به دستور شاپور بختیار، نخست‌وزیر وقت در بستن فرودگاه‌ها بر روی پروازهای خارجی با هدف جلوگیری از بازگشت امام خمینی به کشور، به‌منظور همبستگی با روحانیان متحصن در مسجد دانشگاه تهران، اعلام کردند در بیت خادمی دست به تحصن خواهند زد <ref>(سیر مبارزات یاران امام خمینی در...، کتاب ۱۶، ص۳۹۷-۳۹۸؛ یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۱۹، ص۵۳۴-۵۳۵، کتاب ۳۵، ۳۶۳ ـ ۳۶۴).</ref> | |||
صافی اصفهانی سپس به تدریس در اصفهان ادامه داد و پس از وفات خادمی و بیماری صادقی اصفهانی [رؤسای پیشین حوزه علمیه اصفهان]، ریاست حوزه علمیه آن شهر را بر عهده گرفت و در رسیدگی به امور طلاب و بهبود وضعیت مدارس دینی اصفهان اهتمام داشت<ref>(مهدوی، ج ۲، ص۵۶۳).</ref> حوزه درس خارج اصول او در آن زمان مهم‌ترین جلسه درس در حوزه علمیه اصفهان بود<ref>(موحد ابطحی، ج ۱، ص۶۳۱).</ref> او مدرسه علمیه و مرکز تحقیقات اسلامی و خیریه صاحب‌الامر علیه‌السلام را در شهر قم بنیان نهاد<ref>(ابن‌شاذان، ص۵-۶)</ref> و علاوه بر آن، دارالشفاء فاطمیه(ع) را در اصفهان تأسیس کرد. از آثار او می‌توان به کتاب‌های هدایه الاصول (تقریرات درس اصول آیت‌الله خویی) در چهار جلد، شوق وصال، اقتصاد استدلالی، اقتصاد برای دانشجویان و درس‌های اخلاقی در سه جلد اشاره کرد (علیزاده ثانی). صافی اصفهانی در ۷ مهر ۱۳۷۴ در اصفهان درگذشت و پیکرش در مقبره علامه مجلسی در آن شهر به خاک سپرده شد<ref>(صافی اصفهانی، ج ۱، ص۲۲؛ مهدوی، ج ۲، ص۵۶۳).</ref> | |||
== پانویس == | |||
{{پانویس}} | |||
== منابع == | |||
ابن‌شاذان، محمد ابن احمد (۱۳۸۷)، گذری کوتاه بر مناقب عرشیان در فضائل علی بن ابی‌طالب علیهم‌السلام از منابع اهل سنت، مترجم: کریم آقا داودی، قم، مؤسسه فرهنگی صاحب‌الامر؛ اسناد انقلاب اسلامی (۱۳۷۴)، ج ۳، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، استان اصفهان (۱۳۸۳)، ج ۱، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات؛ باقری بیدهندی، ناصر (۱۳۶۸)، «نجوم امت ۲۸: بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران حضرت آیت‌الله‌العظمی حاج‌آقا روح‌الله خمینی»، ماهنامه نور علم، دوره سوم، شماره ۳۱، تیر؛ خاطرات حجت‌الاسلام‌والمسلمین سید علی‌اکبر محتشمی‌پور (۱۳۷۶)، تهران، دفتر ادبیات انقلاب اسلامی؛ روحانی، سید حمید (۱۳۶۴)، نهضت امام خمینی در ایران، ج ۲، تهران، واحد فرهنگی بنیاد شهید با همکاری سازمان انتشارات و آموزش انقلاب اسلامی؛ شریف رازی، محمد (۱۳۷۰)، گنجینه دانشمندان، ج ۸، قم، مؤلف؛ صافی اصفهانی، حسن (۱۴۱۷ ق)، الهدایه‌الاصول، ج ۱، قم، مؤسسه فرهنگی صاحب‌الامر؛ صحیفه امام (۱۳۷۸)، ج ۲۱، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی؛ صحیفه دل (۱۳۷۹): خاطرات مکتوب از شاگردان امام خمینی (س)، ج ۲، به کوشش حمید بصیرت‌منش، احمد میریان، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر امام خمینی (س)؛ قاسمی، رحیم (۱۳۹۳)، دره الصدق فیمن تلمذ من علماء اصفهان بالنجف، ج ۴، قم، مجمع الذخائر الاسلامیه؛ «مصاحبه با آیت‌الله حاج شیخ حسن صافی اصفهانی» (۱۳۷۳)، فصلنامه حوزه، شماره ۶۵، آذر ـ دی؛ مهدوی، مصلح‌الدین (۱۳۸۷)، اعلام اصفهان، ج ۲، اصفهان: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان؛ موحد ابطحی، سید حجت (۱۴۱۸ ق)، ریشه‌ها و جلوه‌های تشیع در حوزه علمیه اصفهان، اصفهان، دفتر تبلیغات المهدی (عج) اصفهان؛ یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۱۹: خادم شریعت آیت‌الله حسین خادمی (۱۳۸۹)، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات؛ یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۳۵: حجت‌الاسلام‌والمسلمین سید محمد احمدی (۱۳۸۴)، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات؛ سیر مبارزات یاران امام خمینی در آینه اسناد به روایت اسناد ساواک (۱۳۹۳)، ج ۱۶، تدوین: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی. | |||
[[رده:پروژه شاگردان]] | [[رده:پروژه شاگردان]] | ||
نسخهٔ ۲۰ خرداد ۱۴۰۳، ساعت ۲۳:۳۸
حسن صافی اصفهانی، از شاگردان درس سطح و خارج فقه امام خمینی.
خاندان
او در سال ۱۲۹۸ ش در اصفهان متولد شد[۱] پدرش نصرالله، به صحافی (کتاب) اشتغال داشت و از دوستان علامه عبدالحسین امینی صاحب کتاب گران‌سنگ الغدیر بود و در کتابخانه امیرالمؤمنین در نجف اشرف به صحافی می‌پرداخت و نسبش به ملا صالح مازندرانی، داماد علامه محمدباقر مجلسی می‌رسید[۲]
تحصیل
صافی دوران ابتدایی را در دبستان قدسیه اصفهان گذراند. مقطع متوسطه را هم تا سال دوم یا سوم دبیرستان ادامه داد[۳] و در ۱۳۱۶ ش با راهنمایی شیخ احمد حججی نجف‌آبادی وارد مدرسه علمیه کاسه‌گران اصفهان شد و به تحصیل دروس حوزوی پرداخت. مدت کوتاهی از تحصیل او نگذشته بود که به خدمت سربازی اعزام گردید. پس از طی دوران دو ساله سربازی بار دیگر وارد حوزه علمیه اصفهان شد و مدت دو سال به تحصیل در آن حوزه پرداخت. در سال ۱۳۲۰ ش راهی قم شد و در حوزه علمیه قم به تکمیل تحصیلات حوزوی پرداخت.
صافی اصفهانی، شرح لمعه را نزد آیت‌الله سید شهاب‌الدین مرعشی نجفی خواند و بخش‌هایی از رسایل و مکاسب را هم از شیخ عبدالرزاق نائینی فراگرفت [۴] آنگاه در درس عالی سطح امام خمینی شرکت کرد [۵] مقداری از تفسیر را هم نزد آیت‌الله سید احمد موسوی خوانساری خواند[۶] او در سال ۱۳۲۲ ش برای ادامه تحصیل به عراق رفت،[۷] بنابراین می‌توان گفت که در فاصله سال‌های ۱۳۲۰-۱۳۲۲ ش در درس سطح امام خمینی حاضر می‌شده است.
صافی پس از ورود به حوزه علمیه نجف اشرف در درس کفایه شیخ عبدالحسین رشتی از شاگردان آخوند خراسانی (صاحب کفایه) حاضر و از درس خارج اصول او نیز بهره‌مند شد [۸] دروس عقلی را هم نزد شیخ صدرا بادکوبه‌ای فراگرفت[۹] و هم‌زمان در درس اخلاق سید جمال‌الدین گلپایگانی حاضر شد [۱۰] آنگاه در درس خارج فقه و اصول آیات سید ابوالقاسم موسوی خویی، سید محسن طباطبایی حکیم، سید عبدالهادی حسینی شیرازی، شیخ محمدعلی کاظمینی و شیخ محمدکاظم شیرازی شرکت کرد [۱۱] بیشترین استفاده او در درس خارج فقه و اصول از محضر آیت‌الله خویی بود؛ وی از درس خارج مکاسب محرمه، البیع، الطهاره و الصلوه آیت‌الله خویی سود برد و در درس اصول ایشان هم حضوری فعال داشت و یک دوره کامل یعنی دوره دوم خارج اصول[۱۲] و درس مباحث الفاظ از دوره سوم درس خارج اصول ایشان را تقریر نمود[۱۳] همچنین در دوره تفسیر آیت‌الله خویی نیز حضور می‌یافت[۱۴] سپس به تدریس شرح لمعه، الفرائد الرسائل، المکاسب، کفایه و خارج اصول در حوزه علمیه نجف اشرف پرداخت[۱۵] با استناد به خاطرات برخی از شاگردان امام خمینی، او علی‌رغم تدریس درس خارج در نجف اشرف، با آغاز درس خارج فقه (بیع) امام خمینی در مسجد شیخ انصاری، در آن درس حضور یافت [۱۶] و از شاگردان ایشان بود[۱۷] او همچنین در پذیرش امامت جماعت آن مسجد از سوی امام خمینی نقش داشت[۱۸]
وی در ۱۳۴۶ ش همراه با جمعی از طلاب و علمای حوزه علمیه نجف اشرف، پس از دستگیری و زندانی شدن آقایان حسینعلی منتظری و عبدالرحیم ربانی شیرازی، با ارسال نامه‌ای به آنان، تأثر خود را از آن اقدام اعلام و بر آزادی فوری آنان تأکید کردند[۱۹] در ۱۳۵۰ ش دولت بعث عراق ایرانیان مقیم آن کشور را تحت فشار قرار داد و صافی اصفهانی متأثر از این فشار،[۲۰] به درخواست مردم اصفهان و با دستور امام خمینی و آیت‌الله خویی به زادگاهش بازگشت[۲۱] او که در همان سال از امام خمینی اجازه تصدی در امور شرعیه را دریافت کرده بود،[۲۲] پس از استقرار در اصفهان ابتدا در مسجد کمر زرین اصفهان به اقامه نماز جماعت می‌پرداخت و سپس به درخواست آیت‌الله سید حسین خادمی، اقامه نماز جماعت در مسجد جامع آن شهر را هم بر عهده گرفت. صافی از همان سال به تدریس فقه و اصول در مدرسه صدر اصفهان پرداخت و درس او از رونق و اهمیت زیادی برخوردار بود [۲۳]
حسن صافی در کنار تدریس در حوزه علمیه اصفهان، به مبارزه با حکومت پهلوی هم می‌پرداخت. در ۲۵ دی ۱۳۵۶، پس از توهین روزنامه اطلاعات به امام خمینی و سرکوب تظاهرات طلاب در قم در ۱۹ دی ۱۳۵۶، همراه با روحانیان اصفهان با ارسال نامه‌ای به مراجع تقلید، آن اقدامات را محکوم و آن را «بر خلاف قانون حقوق بشر و ضد اخلاق و عدالت اجتماعی» تعبیر و اعلام کردند در اعتراض به آن اقدامات، از اقامه نماز جماعت خودداری خواهند کرد[۲۴] در اردیبهشت ۱۳۵۷ نیز پس از حمله مأموران به بیت مراجع تقلید در قم، همراه با آیات سید حسین خادمی و محمدعلی صادقی اصفهانی در نامه‌ای به آیت‌الله سید کاظم شریعتمداری، اقدام مزبور را محکوم کردند[۲۵] در مرداد آن سال نیز پس از دستگیری سید جلال‌الدین طاهری اصفهانی، از روحانیان شاخص اصفهان، همراه با دیگر روحانیان مبارز اصفهان با صدور اعلامیه‌ای، یورش توأم با خشونت و توهین مأموران به خانه طاهری را محکوم و اعلام کردند در اعتراض به آن اقدام، ضمن تعطیلی تدریس و اقامه نماز جماعت، در بیت خادمی دست به تحصن خواهند زد. آنان در پایان آن اعلامیه با ابراز تنفر از کشتار مردم در شهرهای مختلف کشور، همبستگی خود را با «حضرت آیت‌الله‌العظمی المجاهد الخمینی» اعلام نمودند [۲۶] در آذر آن سال هم در پی اهانت حکومت پهلوی به مدارس دینی به‌ویژه مدرسه صدر اصفهان و در حمایت از اعتصاب اصناف و بازاریان، همراه با جمعی از علمای شاخص اصفهان با صدور اعلامیه‌ای، روز ۶ آذر (۲۶ ذی‌الحجه) را عزای عمومی اعلام کردند و از اصناف و بازاریان خواستند پس از ۲۴ روز اعتصاب، از ۷ آذر به کسب‌وکار خود بازگردند و حمایت و پشتیبانی خود را از اسلام و قرآن نشان دهند[۲۷] او در بهمن ۱۳۵۷ همراه با روحانیان مبارز اصفهان با صدور اعلامیه‌ای، ضمن اعتراض به دستور شاپور بختیار، نخست‌وزیر وقت در بستن فرودگاه‌ها بر روی پروازهای خارجی با هدف جلوگیری از بازگشت امام خمینی به کشور، به‌منظور همبستگی با روحانیان متحصن در مسجد دانشگاه تهران، اعلام کردند در بیت خادمی دست به تحصن خواهند زد [۲۸]
صافی اصفهانی سپس به تدریس در اصفهان ادامه داد و پس از وفات خادمی و بیماری صادقی اصفهانی [رؤسای پیشین حوزه علمیه اصفهان]، ریاست حوزه علمیه آن شهر را بر عهده گرفت و در رسیدگی به امور طلاب و بهبود وضعیت مدارس دینی اصفهان اهتمام داشت[۲۹] حوزه درس خارج اصول او در آن زمان مهم‌ترین جلسه درس در حوزه علمیه اصفهان بود[۳۰] او مدرسه علمیه و مرکز تحقیقات اسلامی و خیریه صاحب‌الامر علیه‌السلام را در شهر قم بنیان نهاد[۳۱] و علاوه بر آن، دارالشفاء فاطمیه(ع) را در اصفهان تأسیس کرد. از آثار او می‌توان به کتاب‌های هدایه الاصول (تقریرات درس اصول آیت‌الله خویی) در چهار جلد، شوق وصال، اقتصاد استدلالی، اقتصاد برای دانشجویان و درس‌های اخلاقی در سه جلد اشاره کرد (علیزاده ثانی). صافی اصفهانی در ۷ مهر ۱۳۷۴ در اصفهان درگذشت و پیکرش در مقبره علامه مجلسی در آن شهر به خاک سپرده شد[۳۲]
پانویس
- ↑ (صافی اصفهانی، ص۱۷)
- ↑ (صافی اصفهانی، ص۱۷).
- ↑ (مهدوی، ج ۲، ص۵۶۲)
- ↑ (قاسمی، ج ۳، ص۱۳۱؛ صافی اصفهانی، ج ۱، ص۲۰).
- ↑ (صافی اصفهانی، ج ۱، ص۲۰).
- ↑ (صافی اصفهانی، ج ۱، ص۲۱).
- ↑ (قاسمی، ج ۳، ص۱۳۱)
- ↑ (شریف‌رازی، ج ۸، ص۱۹۲).
- ↑ («مصاحبه با آیت‌الله...»، ص۳۷؛ قاسمی، ج ۳، ص۱۳۱)
- ↑ («مصاحبه با آیت‌الله...»، ص۳۷؛ مهدوی، ج ۲، ص۵۶۲؛ قاسمی، ج ۳، ص۱۳۲).
- ↑ (صافی اصفهانی، ج ۱، ص۲۰-۲۱؛ «مصاحبه با آیت‌الله...»، ص۳۷).
- ↑ («مصاحبه با آیت‌الله...»، ص۳۷)
- ↑ (قاسمی، ج ۳، ص۱۳۲).
- ↑ (قاسمی، ج ۳، ص۱۳۲؛ «مصاحبه با آیت‌الله...»، ص۳۷).
- ↑ (مهدوی، ج ۲، ص۵۶۲-۵۶۳؛ قاسمی، ج ۳، ص۱۳۲).
- ↑ (خاطرات حجت‌الاسلام...، ص۵۰۴)
- ↑ (باقری بیدهندی، ص۱۳۲).
- ↑ (صحیفه دل، ج ۲، ص۱۳).
- ↑ (روحانی، ج ۲، ص۲۶۴-۲۶۵).
- ↑ (شریف‌رازی، ج ۸، ص۱۹۲)
- ↑ (مهدوی، ج ۳، ص۵۶۳).
- ↑ (صحیفه امام، ج ۲۱، ص۶۰۱)
- ↑ (موحد ابطحی، ج ۱، ص۶۳۱).
- ↑ (انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، استان اصفهان، ج ۱، ص۱۹۰-۱۹۱؛ یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۱۹، ص۲۴۰-۲۴۱).
- ↑ (اسناد انقلاب اسلامی، ج ۳، ص۳۰۰).
- ↑ (اسناد انقلاب اسلامی، ج ۳، ص۳۳۵-۳۳۶؛ یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۱۹، ص۳۲۶-۳۲۷).
- ↑ (یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۱۹، ص۴۷۶-۴۷۷).
- ↑ (سیر مبارزات یاران امام خمینی در...، کتاب ۱۶، ص۳۹۷-۳۹۸؛ یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۱۹، ص۵۳۴-۵۳۵، کتاب ۳۵، ۳۶۳ ـ ۳۶۴).
- ↑ (مهدوی، ج ۲، ص۵۶۳).
- ↑ (موحد ابطحی، ج ۱، ص۶۳۱).
- ↑ (ابن‌شاذان، ص۵-۶)
- ↑ (صافی اصفهانی، ج ۱، ص۲۲؛ مهدوی، ج ۲، ص۵۶۳).
منابع
ابن‌شاذان، محمد ابن احمد (۱۳۸۷)، گذری کوتاه بر مناقب عرشیان در فضائل علی بن ابی‌طالب علیهم‌السلام از منابع اهل سنت، مترجم: کریم آقا داودی، قم، مؤسسه فرهنگی صاحب‌الامر؛ اسناد انقلاب اسلامی (۱۳۷۴)، ج ۳، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، استان اصفهان (۱۳۸۳)، ج ۱، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات؛ باقری بیدهندی، ناصر (۱۳۶۸)، «نجوم امت ۲۸: بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران حضرت آیت‌الله‌العظمی حاج‌آقا روح‌الله خمینی»، ماهنامه نور علم، دوره سوم، شماره ۳۱، تیر؛ خاطرات حجت‌الاسلام‌والمسلمین سید علی‌اکبر محتشمی‌پور (۱۳۷۶)، تهران، دفتر ادبیات انقلاب اسلامی؛ روحانی، سید حمید (۱۳۶۴)، نهضت امام خمینی در ایران، ج ۲، تهران، واحد فرهنگی بنیاد شهید با همکاری سازمان انتشارات و آموزش انقلاب اسلامی؛ شریف رازی، محمد (۱۳۷۰)، گنجینه دانشمندان، ج ۸، قم، مؤلف؛ صافی اصفهانی، حسن (۱۴۱۷ ق)، الهدایه‌الاصول، ج ۱، قم، مؤسسه فرهنگی صاحب‌الامر؛ صحیفه امام (۱۳۷۸)، ج ۲۱، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی؛ صحیفه دل (۱۳۷۹): خاطرات مکتوب از شاگردان امام خمینی (س)، ج ۲، به کوشش حمید بصیرت‌منش، احمد میریان، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر امام خمینی (س)؛ قاسمی، رحیم (۱۳۹۳)، دره الصدق فیمن تلمذ من علماء اصفهان بالنجف، ج ۴، قم، مجمع الذخائر الاسلامیه؛ «مصاحبه با آیت‌الله حاج شیخ حسن صافی اصفهانی» (۱۳۷۳)، فصلنامه حوزه، شماره ۶۵، آذر ـ دی؛ مهدوی، مصلح‌الدین (۱۳۸۷)، اعلام اصفهان، ج ۲، اصفهان: سازمان فرهنگی تفریحی شهرداری اصفهان؛ موحد ابطحی، سید حجت (۱۴۱۸ ق)، ریشه‌ها و جلوه‌های تشیع در حوزه علمیه اصفهان، اصفهان، دفتر تبلیغات المهدی (عج) اصفهان؛ یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۱۹: خادم شریعت آیت‌الله حسین خادمی (۱۳۸۹)، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات؛ یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب ۳۵: حجت‌الاسلام‌والمسلمین سید محمد احمدی (۱۳۸۴)، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات؛ سیر مبارزات یاران امام خمینی در آینه اسناد به روایت اسناد ساواک (۱۳۹۳)، ج ۱۶، تدوین: مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی.