سیدیوسف طباطبایی‌نژاد

طباطبایی‌نژاد، سید یوسف؛ از شاگردان درس خارج فقه امام خمینی؛ او در شهریور ۱۳۲۳ در روستای ظفرقند اردستان دیده به جهان گشود. پدرش میرزا علی آقا طباطبایی از عالمان برجسته اردستان و از مدرسان دروس حوزوی در آن شهر بود. طباطبایی‌نژاد پس از تحصیلات ابتدایی در سال ۱۳۳۷ راهی قم شد و در حوزه علمیه آنجا، مقدمات و بخشی از سطح را نزد استادان آن حوزه آموخت. در ۱۳۴۳ ش برای تکمیل تحصیلات حوزوی به عراق رفت و در حوزه علمیه نجف اشرف، دروس سطح را نزد حسین راستی کاشانی، سید اسدالله مدنی، میرزا علی غروی تبریزی (قاسمی، ۲۱۷-۲۱۸) و کوکبی تبریزی به پایان رساند. منظومه ملاهادی سبزواری را هم پیش غلامرضا رضوانی خمینی خواند («نگاهی به سیره و زندگانی امام خمینی در نجف اشرف؛ سید یوسف طباطبایی‌نژاد: امام عظمت حوزه علمیه قم را در نجف نشان داد»، ۳). در ۱۳۴۴ ش با اطلاع از ورود امام خمینی به عراق همراه با جمعی از طلاب علوم حوزوی و مدرسان حوزه علمیه نجف اشرف، به استقبال ایشان شتافت و در کاظمین به ایشان پیوست و در سفر امام خمینی به سامرا و کربلا، ایشان را همراهی کرد. وی که در آن سال به تحصیل دروس سطح اشتغال داشت، پس از دو سال، در درس خارج فقه امام خمینی حضور یافت و مدت سه سال از آن درس بهره‌مند شد («حجت‌الاسلام‌والمسلمین سید...»، ۱۷-۱۸). او درباره درس امام خمینی می‌گوید: «امام در بُعد علمی در نجف جایگاه ویژه‌ای پیدا کرده بود. بسیاری از شاگردان آیت‌الله خویی به پای درس امام می‌رفتند. البته بعضی از شاگردان ایشان از روی تعصب درس امام را شرکت نمی‌کردند، اما فضلای زیادی پای درس امام می‌رفتند؛ از قبیل برادران اشرفی شاهرودی. در واقع آنان از مستشکلان درس بودند. آیت‌الله خویی به زبان عربی درس می‌داد و اگر کسی اشکالی در درس می‌گرفت، یک بار جواب می‌داد و اگر کسی همان سؤال را پی می‌گرفت به او می‌گفت: شما با من مباحثه می‌کنید؟ بدین شکل طرح سؤال و مباحثه در کلاس را تمام می‌کرد. برخلاف درس امام که دائم در حال مباحثه بود، طلبه‌ها راحت اشکال می‌کردند و بحث‌های جالبی مطرح می‌شد. البته بزرگانی مانند آیت‌الله خویی درس منسجم و متمرکز روی یک بحث را دنبال می‌کردند و بحث‌های حاشیه‌ای و محتملات را با طرح سؤال و جواب نمی‌گفتند. یکی از ویژگی‌های درس امام این بود که با طلبه‌ها راه می‌آمد و می‌گذاشت سؤال خود را ولو حاشیه‌ای باشد، مطرح کند. شخصیت‌هایی مانند آیت‌الله مدنی و آیت‌الله راستی و آیت‌الله رضوانی جزو شاگردان دائمی امام شدند و این مسئله مهمی بود؛ چون به هر حال اینها خود شخصیت مهمی بودند... یکی از تأثیرات امام در حوزه نجف این بود که روش و سبک تدریس قم را در آنجا جا انداخت؛ چون در نجف معمولاً اغلب اساتید خلاصه‌گو بودند و چندان اهل بحث در کلاس درس نبودند. به هر حال یک سبک خاصی در نوع تدریس مرحوم حاج شیخ و مرحوم آیت‌الله بروجردی بود که شاگردان آنان مثل مرحوم امام به همان سبک و روش باقی ماندند. به نظرم امام عظمت حوزه قم را در نجف نشان داد» («نگاهی به سیره و زندگانی امام خمینی در نجف اشرف؛ سید یوسف طباطبایی‌نژاد: امام عظمت حوزه علمیه قم را در نجف نشان داد»، ۵).

طباطبایی‌نژاد هم‌زمان با حضور در درس خارج فقه امام خمینی، در درس خارج فقه و اصول آیات میرزا باقر زنجانی، سید ابوالقاسم موسوی خویی، سید عبدالاعلی سبزواری و سید حسن بجنوردی هم شرکت کرد (قاسمی، ۲۱۷-۲۱۸). دروس فلسفی را هم نزد شیخ عباس قوچانی و مجتبی لنکرانی (همان) و شیخ غلامرضا رضوانی (منظومه ملاهادی سبزواری) فراگرفت («حجت‌الاسلام‌والمسلمین سید...»، ۱۷). او در اواخر ۱۳۴۸ ش به کشور بازگشت و در حوزه علمیه قم به تکمیل تحصیلاتش پرداخت و از درس خارج فقه و اصول آیات سید محمدرضا موسوی گلپایگانی و حسین وحید خراسانی استفاده برد (قاسمی، ۲۱۷-۲۱۸).

طباطبایی‌نژاد در سال‌های ۱۳۴۸ ش تا ۱۳۵۷ ش به تدریس در حوزه علمیه قم و تبلیغ در مناسبت‌های تبلیغی می‌پرداخت. او در سال ۱۳۵۷ ش در شهرهای دزفول، شوش و شوشتر در استان خوزستان به سخنرانی انتقادی پرداخت («حجت‌الاسلام‌والمسلمین سید...»، ۱۷). در سال ۱۳۶۰ ش به دعوت شورای عالی قضائی به عضویت دادگاه عالی انقلاب درآمد و از سال ۱۳۶۶ ش به عضویت در دیوان عالی کشور منصوب شد و معاون شعبه ۲۷ آن دیوان را که در شهر مقدس قم بود بر عهده گرفت. وی در سومین (معرفی نمایندگان مجلس شورای اسلامی...، ۳۲۲) و چهارمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی از حوزه انتخابیه اردستان به نمایندگی برگزیده شد (همان، ۴۲۹). مدتی هم با حکم رئیس‌جمهور وقت در شورای عالی آموزش‌وپرورش عضویت داشت. وی پس از پایان دوره چهارم مجلس شورای اسلامی دوباره به دیوان عالی کشور بازگشت و به‌عنوان عضو معاون شعبه دوم دیوان عالی مشغول به کار شد. در شهریور سال ۱۳۷۶ از طرف مقام معظم رهبری به‌عنوان نماینده ایشان در کشور سوریه منصوب گردید و تا ۱۳۸۱ ش در آن سمت بود. در آن سال از طرف مقام معظم رهبری به سمت نماینده ولی‌فقیه در استان اصفهان و امام جمعه اصفهان منصوب شد (قاسمی، ۲۱۸) طباطبایی‌نژاد همچنین از بهمن ۱۳۸۳ با حکم حسین مظاهری، ریاست حوزه علمیه اصفهان، به‌عنوان مدیر حوزه علمیه اصفهان انتخاب شد و با تشکیل شورای مدیریت حوزه علمیه اصفهان، بسیاری از مدارس علمیه اصفهان را احیا کرد. وی در چهارمین دوره انتخابات مجلس خبرگان از سوی مردم استان اصفهان به نمایندگی برگزیده شد و در آن دوره، رئیس کمیسیون بررسی راه‌های پاسداری و حراست از ولایت‌فقیه و عضو کمیسیون اصل ۱۰۷ و ۱۰۹ قانون اساسی مجلس خبرگان بود. دیگر سمت‌های او عبارت است از: رئیس کمیته همکاری‌های استانی ستاد همکاری‌های آموزش‌وپرورش و حوزه‌های علمیه، عضو شورای سیاست‌گذاری تبلیغ، نماینده ولی‌فقیه در بنیاد مسکن استان اصفهان، مدیر مرکز رسیدگی به امور مساجد استان اصفهان، ریاست ستاد احیای امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر استان اصفهان، ریاست بنیاد بین‌المللی غدیر استان اصفهان، عضو انجمن آثار و مفاخر فرهنگی استان اصفهان، ریاست شورای فرهنگ عمومی استان اصفهان، ریاست بنیاد فرهنگی المهدی، ریاست ستاد شعبانیه و ریاست ستاد زکات استان اصفهان و عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم. او در کنار فعالیت‌های فوق به تدریس در حوزه‌های علمیه اصفهان و دانشگاه اصفهان می‌پردازد (شمیم ولایت، پایگاه اطلاع‌رسانی). منابع: «حجت‌الاسلام‌والمسلمین سید یوسف طباطبایی‌نژاد: استقلال و آزادی از جمهوری اسلامی متولد می‌شود» (۱۳۹۳)، هفته‌نامه حریم امام، شماره ۱۵۵، ۱۶ بهمن؛ شمیم ولایت: پایگاه اطلاع‌رسانی سید یوسف طباطبایی‌نژاد امام جمعه اصفهان: http://shamimevelayat.com/biography؛ «نگاهی به سیره و زندگانی امام خمینی در نجف اشرف؛ سید یوسف طباطبایی‌نژاد: امام عظمت حوزه علمیه قم را در نجف نشان داد» (۱۳۹۸)، هفته‌نامه حریم امام، سال هفتم، شماره ۳۷۱، ۹ خرداد.