محمدباقر باقری کنی: تفاوت میان نسخه‌ها

محمدباقر باقری کنی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۲ تیر ۱۴۰۳، ساعت ۱۸:۲۳

۱۱۶ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۲ تیر ۱۴۰۳

بدون خلاصۀ ویرایش

دیداریویکی‌متن

Shams

Image-reviewer، دیوان‌سالاران، emailconfirmed، مدیران رابط کاربری، مدیران

۲۰٬۹۳۹

ویرایش

@@ خط ۳۱: / خط ۳۱: @@
 }}'''محمدباقر باقری کنی'''، از شاگردان درس خارج فقه و اصول امام‌خمینی.
-محمدباقر مهدوی کنی معروف به مهدی<ref>(خاطرات آیت‌الله مهدوی کنی، ص۲۶)</ref> در سال ۱۳۰۵ ش در روستای کن به دنیا آمد. او از نوجوانی در کنار پدرش به کار کشاورزی مشغول بود. پس از عزیمت برادر کوچک‌ترش [[محمدرضا مهدوی کنی]] برای تحصیل دروس حوزوی به تهران، او نیز درصدد عزیمت تهران و تحصیل در مدارس علمیه آن شهر برآمد، ولی با ممانعت پدرش مواجه شد. محمدباقر باقری کنی از سال ۱۳۲۷ش به هنگام خدمت سربازی در تهران، عصرها به مدرسه لرزاده و مدرسه حاج‌ابوالفتح می‌رفت و در مدت بیست ماه سربازی اغلب درس‌های مقدمات حوزوی تا مطول و مغنی را در همان‌جا خواند.<ref>(خاطرات آیت‌الله مهدوی کنی، ص۵۷-۵۸ و ۲۳۱).</ref> پس از پایان دوره سربازی به تحصیل دروس حوزوی ادامه داد و در سال ۱۳۳۰ش به قم رفت و تحصیلاتش را در [[حوزه علمیه قم|حوزه علمیه آن شهر]] پی گرفت. در آنجا در دروس سطح از محضر حضرات آیات [[عبدالجواد سده‌ای|شیخ عبدالجواد سده‌ای]] (جبل عاملی)، [[محمد صدوقی|شیخ محمد صدوقی یزدی]]، [[سیدمحمدباقر سلطانی طباطبایی]] و [[میرزا محمد مجاهدی تبریزی]] استفاده کرد. سپس در درس‌های خارج فقه و اصول آیات [[سیدحسین بروجردی|سیدحسین طباطبایی بروجردی]] و [[امام‌خمینی]] شرکت کرد. باقری کنی به احتمال زیاد از اواسط دهه ۱۳۳۰ تا اواخر آن دهه در درس‌های امام‌خمینی در مساجد محمدیه و اعظم قم شرکت می‌کرده است. وی علاوه بر فقه و اصول، در فلسفه و تفسیر سال‌ها از درس‌های [[علامه طباطبایی]] بهره برد <ref>(«باقری کنی، محمدباقر»، http://www.majlesekhobregan.ir).</ref> علاوه بر آن، در درس‌های اسفار آ[[سیدابوالحسن رفیعی قزوینی|یت‌الله سیدابوالحسن رفیعی قزوینی]]<ref>(رفیعی قزوینی، بیست‌ودو)</ref> در قزوین و تهران حاضر می‌شد <ref>(«باقری کنی، محمدباقر»، http://www.majlesekhobregan.ir).</ref> او در آن زمان مدتی با [[سیدعلی خامنه‌ای]] هم‌مباحثه بود.<ref>(بهبودی، ص۴۳).</ref>
+== تولد و تحصیل ==
+محمدباقر مهدوی کنی معروف به مهدی<ref>(خاطرات آیت‌الله مهدوی کنی، ص۲۶)</ref> در سال ۱۳۰۵ش در روستای کن به دنیا آمد. او از نوجوانی در کنار پدرش به کار کشاورزی مشغول بود. پس از عزیمت برادر کوچک‌ترش [[محمدرضا مهدوی کنی]] برای تحصیل دروس حوزوی به تهران، او نیز درصدد عزیمت تهران و تحصیل در مدارس علمیه آن شهر برآمد، ولی با ممانعت پدرش مواجه شد. محمدباقر باقری کنی از سال ۱۳۲۷ش به هنگام خدمت سربازی در تهران، عصرها به [[مدرسه لرزاده]] و مدرسه حاج‌ابوالفتح می‌رفت و در مدت بیست ماه سربازی اغلب درس‌های مقدمات حوزوی تا مطول و مغنی را در همان‌جا خواند.<ref>(خاطرات آیت‌الله مهدوی کنی، ص۵۷-۵۸ و ۲۳۱).</ref>
-در همان دوره آیت‌الله بروجردی از برخی طلاب جوان خواست تا با عزیمت به [[مدرسه رفاه و مدرسه علوی|مدرسه علوی تهران]]، دروس جدید را هم فرابگیرند و محمدباقر باقری کنی ازجمله افرادی بود که با حضور در مدرسه علوی، از درس‌های جدیدی که در آن مدرسه دایر می‌شد بهره می‌گرفت <ref>(«باقری کنی، محمدباقر»، http://www.majlesekhobregan.ir).</ref> باقری کنی از آغاز [[انقلاب اسلامی ایران|نهضت اسلامی]] به رهبری امام‌خمینی به مبارزه با [[حکومت پهلوی]] پرداخت. به همین سبب ازجمله روحانیانی بود که پس از [[قیام پانزده خرداد ۱۳۴۲|قیام ۱۵ خرداد ۱۳۴۲]] دستگیر <ref>(قیام ۱۵ خرداد به روایت اسناد ساواک، ج ۹، ص۳۹۶)</ref> و به مدت ۳ ماه زندانی شد. او پس از آزادی، در حومه بازار به مراوده با مبارزان مسلمان و ادامه فعالیت سیاسی مشغول شد. در سال ۱۳۴۵ ش به دنبال دستگیری برادرش [[محمدرضا مهدوی کنی]]، امام جماعت [[مسجد جلیلی تهران]] برای مدت کوتاه در مسجد جلیلی به‌جای او نماز جماعت را اقامه می‌کرد.<ref>(«باقری کنی، محمدباقر»، http://www.majlesekhobregan.ir).</ref> در سال ۱۳۵۷ ش اعلامیه‌هایی را همراه با روحانیان مبارز تهران امضا می‌کرد. در یکی از این اعلامیه‌ها که به امضای او و جمعی از روحانیان مبارز تهران در ۱۶ آذر ۱۳۵۷ و در آستانه ماه محرم صادر شده بود، از مردم برای شرکت گسترده در راهپیمایی‌های اعتراضی علیه حکومت پهلوی دعوت شده بود.<ref>(اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۴۶۷ ـ ۴۷۰).</ref>
+پس از پایان دوره سربازی به تحصیل دروس حوزوی ادامه داد و در سال ۱۳۳۰ش به [[قم]] رفت و تحصیلاتش را در [[حوزه علمیه قم|حوزه علمیه آن شهر]] پی گرفت. در آنجا در دروس سطح از محضر حضرات آیات [[عبدالجواد جبل‌عاملی|شیخ عبدالجواد سده‌ای]]، [[محمد صدوقی|شیخ محمد صدوقی یزدی]]، [[سیدمحمدباقر سلطانی طباطبایی]] و [[میرزا محمد مجاهدی تبریزی]] استفاده کرد. سپس در درس‌های خارج فقه و اصول [[سیدحسین بروجردی|سیدحسین طباطبایی بروجردی]] و [[امام‌خمینی]] شرکت کرد. باقری کنی به احتمال زیاد از اواسط دهه ۱۳۳۰ تا اواخر آن دهه در درس‌های امام‌خمینی در [[مسجد محمدیه|مساجد محمدیه]] و [[مسجد اعظم قم|اعظم قم]] شرکت می‌کرده است. وی علاوه بر فقه و اصول، در فلسفه و تفسیر سال‌ها از درس‌های [[علامه طباطبایی]] بهره برد <ref>(«باقری کنی، محمدباقر»، http://www.majlesekhobregan.ir).</ref> علاوه بر آن، در درس‌های اسفار [[سیدابوالحسن رفیعی قزوینی]]<ref>(رفیعی قزوینی، بیست‌ودو)</ref> در قزوین و تهران حاضر می‌شد <ref>(«باقری کنی، محمدباقر»، http://www.majlesekhobregan.ir).</ref> او در آن زمان مدتی با [[سیدعلی خامنه‌ای]] هم‌مباحثه بود.<ref>(بهبودی، ص۴۳).</ref>
-محمدباقر باقری کنی که پیش از [[انقلاب اسلامی ایران|پیروزی انقلاب اسلامی]] به تجارت نیز می‌پرداخت،<ref>(خاطرات آیت‌الله مهدوی کنی، ص۲۳۱).</ref> پس از پیروزی انقلاب اسلامی و در دوره وزارت محمدرضا مهدوی کنی در وزارت کشور به آن وزارتخانه رفت و معاونت برادرش را بر عهده گرفت <ref>(«باقری کنی، محمدباقر»، http://www.majlesekhobregan.ir).</ref> سپس از سوی برادرش محمدرضا مهدوی کنی برای همکاری در [[کمیته انقلاب اسلامی|کمیته‌های انقلاب اسلامی]] دعوت شد و به‌عنوان دستیار ایشان، در شورای مرکزی آن نهاد انقلابی عضویت یافت و تا سال ۱۳۶۱ش در کمیته انقلاب اسلامی فعالیت کرد و پس از آن برای تدریس و امور اجرایی به [[دانشگاه امام صادق(ع)]] رفت <ref>(خاطرات آیت‌الله مهدوی کنی، ص۲۳۱).</ref> او در دوره‌های اول و دوم مجلس خبرگان رهبری، نمایندگی مردم تهران را بر عهده داشت.<ref>(خاطرات آیت‌الله مهدوی کنی، ص۲۳۱؛ خبرگان ملت، دفتر اول، ص۵۸۷ و ۵۹۲).</ref> در سال‌های ۱۳۶۰-۱۳۶۱ به نمایندگی از سوی محمدرضا مهدوی کنی، از اعضای شورای عالی امنیت ملی در جلسات آن شورا شرکت می‌کرد. با تأسیس دانشگاه امام صادق(ع) توسط محمدرضا مهدوی کنی به آن دانشگاه رفت و به‌عنوان قائم‌مقام ریاست دانشگاه منصوب شد.<ref>(خاطرات آیت‌الله مهدوی کنی، ص۲۳۱).</ref>
+در همان دوره آیت‌الله بروجردی از برخی طلاب جوان خواست تا با عزیمت به [[مدرسه رفاه و مدرسه علوی|مدرسه علوی تهران]]، دروس جدید را هم فرابگیرند و محمدباقر باقری کنی ازجمله افرادی بود که با حضور در مدرسه علوی، از درس‌های جدیدی که در آن مدرسه دایر می‌شد بهره می‌گرفت <ref>(«باقری کنی، محمدباقر»، http://www.majlesekhobregan.ir).</ref>
-محمدباقر باقری کنی از ابتدای تأسیس دانشگاه امام صادق(ع) تاکنون به‌عنوان عضو هیئت‌علمی و قائم‌مقام دانشگاه مشغول به فعالیت است. شخصیت علمی و اخلاقی ایشان در میان دانشجویان، کارکنان و استادان زبانزد است و ایشان را به محل مراجعه برای رفع مسائل علمی، اخلاقی و دینی بدل کرده است.<ref>(«باقری کنی، محمدباقر»، http://www.majlesekhobregan.ir).</ref> او همچنین از سال ۱۳۶۵ ش از سوی محمدرضا مهدوی کنی، متولی [[مدرسه مروی]]، به‌عنوان ناظر بر موقوفه قمرالسلطنه که زیر نظر آن مدرسه بود به [[امام‌خمینی]] معرفی شد و امام‌خمینی هم با قید اینکه «جنابعالی هرکس را خودتان صلاح می‌دانید به‌عنوان ناظر تعیین کنید؛ مورد قبول است» <ref>(صحیفه امام، ج ۲۰، ص۱۷۴)</ref> نظارت محمدباقر مهدوی کنی بر موقوفه فوق را تأیید کرد.
+== فعالیت مبارزاتی ==
+باقری کنی از آغاز [[انقلاب اسلامی ایران|نهضت اسلامی]] به رهبری امام‌خمینی به مبارزه با [[حکومت پهلوی]] پرداخت. به همین سبب ازجمله روحانیانی بود که پس از [[قیام پانزده خرداد ۱۳۴۲|قیام ۱۵ خرداد ۱۳۴۲]] دستگیر <ref>(قیام ۱۵ خرداد به روایت اسناد ساواک، ج ۹، ص۳۹۶)</ref> و به مدت ۳ ماه زندانی شد. او پس از آزادی، در حومه بازار به مراوده با مبارزان مسلمان و ادامه فعالیت سیاسی مشغول شد. در سال ۱۳۴۵ ش به دنبال دستگیری برادرش [[محمدرضا مهدوی کنی]]، امام جماعت [[مسجد جلیلی تهران]] برای مدت کوتاه در مسجد جلیلی به‌جای او نماز جماعت را اقامه می‌کرد.<ref>(«باقری کنی، محمدباقر»، http://www.majlesekhobregan.ir).</ref> در سال ۱۳۵۷ش اعلامیه‌هایی را همراه با روحانیان مبارز تهران امضا می‌کرد. در یکی از این اعلامیه‌ها که به امضای او و جمعی از روحانیان مبارز تهران در ۱۶ آذر ۱۳۵۷ و در آستانه ماه محرم صادر شده بود، از مردم برای شرکت گسترده در راهپیمایی‌های اعتراضی علیه حکومت پهلوی دعوت شده بود.<ref>(اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۴۶۷ ـ ۴۷۰).</ref>
+== فعالیت‌ها پس از پیروزی انقلاب اسلامی ==
+محمدباقر باقری کنی که پیش از [[انقلاب اسلامی ایران|پیروزی انقلاب اسلامی]] به تجارت نیز می‌پرداخت،<ref>(خاطرات آیت‌الله مهدوی کنی، ص۲۳۱).</ref> پس از پیروزی انقلاب اسلامی و در دوره وزارت محمدرضا مهدوی کنی در وزارت کشور به آن وزارتخانه رفت و معاونت برادرش را بر عهده گرفت<ref>(«باقری کنی، محمدباقر»، http://www.majlesekhobregan.ir).</ref> سپس از سوی برادرش محمدرضا مهدوی کنی برای همکاری در [[کمیته انقلاب اسلامی|کمیته‌های انقلاب اسلامی]] دعوت شد و به‌عنوان دستیار ایشان، در شورای مرکزی آن نهاد انقلابی عضویت یافت و تا سال ۱۳۶۱ش در کمیته انقلاب اسلامی فعالیت کرد و پس از آن برای تدریس و امور اجرایی به [[دانشگاه امام صادق(ع)]] رفت<ref>(خاطرات آیت‌الله مهدوی کنی، ص۲۳۱).</ref> او در دوره‌های اول و دوم [[مجلس خبرگان رهبری]]، نمایندگی مردم تهران را بر عهده داشت.<ref>(خاطرات آیت‌الله مهدوی کنی، ص۲۳۱؛ خبرگان ملت، دفتر اول، ص۵۸۷ و ۵۹۲).</ref> در سال‌های ۱۳۶۰-۱۳۶۱ به نمایندگی از سوی محمدرضا مهدوی کنی، از اعضای شورای عالی امنیت ملی در جلسات آن شورا شرکت می‌کرد. با تأسیس دانشگاه امام صادق(ع) توسط محمدرضا مهدوی کنی به آن دانشگاه رفت و به‌عنوان قائم‌مقام ریاست دانشگاه منصوب شد.<ref>(خاطرات آیت‌الله مهدوی کنی، ص۲۳۱).</ref>
+محمدباقر باقری کنی از ابتدای تأسیس دانشگاه امام صادق(ع) تاکنون به‌عنوان عضو هیئت‌علمی و قائم‌مقام دانشگاه مشغول به فعالیت است. شخصیت علمی و اخلاقی ایشان در میان دانشجویان، کارکنان و استادان زبانزد است و ایشان را به محل مراجعه برای رفع مسائل علمی، اخلاقی و دینی بدل کرده است.<ref>(«باقری کنی، محمدباقر»، http://www.majlesekhobregan.ir).</ref> او همچنین از سال ۱۳۶۵ش از سوی محمدرضا مهدوی کنی، متولی [[مدرسه مروی]]، به‌عنوان ناظر بر موقوفه قمرالسلطنه که زیر نظر آن مدرسه بود به [[امام‌خمینی]] معرفی شد و امام‌خمینی هم با قید اینکه «جنابعالی هرکس را خودتان صلاح می‌دانید به‌عنوان ناظر تعیین کنید؛ مورد قبول است» <ref>(صحیفه امام، ج ۲۰، ص۱۷۴)</ref> نظارت محمدباقر مهدوی کنی بر موقوفه فوق را تأیید کرد.
 == پانویس ==