سیدساجدعلی نقوی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۳ مرداد ۱۴۰۳، ساعت ۱۷:۱۳

سید ساجدعلی نقوی، از شاگردان درس خارج فقه امام خمینی.

سید ساجدعلی نقوی در سال ۱۳۱۹ش در منطقه ملهو والی واقع در بخش پندری گهیب از توابع اتک پاکستان در خانواده‌ای روحانی به دنیا آمد. عمویش سید گلاب علیشاه از عالمان برجسته شیعه در پاکستان بود. سید ساجدعلی نقوی تحصیلات حوزوی را در مولتان پاکستان و در مدرسه مخزن العلوم الجعفریه شروع کرد. سپس دروس نظامیه را هم به پایان رساند که از استادان او در آن دوره می‌توان به عمویش مولانا سید گلاب علیشاه و مولانا محمدحسین، مدرس اعلای مدرسه جامعه اشاره کرد. نقوی در سال ۱۳۳۷ش امتحان فاضل عربی داد و پس از قبولی، از سال ۱۳۴۹ش به تدریس در مدرسه جامعه المعصومین فیصل‌آباد پرداخت. در سال ۱۳۴۹ش راهی عراق شد و در حوزه علمیه نجف ابتدا در درس مدرس افغانی شرکت کرد. آنگاه در درس خارج فقه امام خمینی و درس‌های خارج فقه و اصول سید ابوالقاسم خویی، سید محمدباقر صدر و شیخ جواد تبریزی شرکت کرد^[۱] او ۵ سال در نجف اشرف مشغول به تحصیل بود، بنابراین می‌توان احتمال داد که از سال ۱۳۴۹ تا سال ۱۳۵۴ ش در درس خارج فقه (بیع مکاسب) امام خمینی در مسجد شیخ انصاری معروف به مسجد ترک‌ها در نجف حضور داشته است.

نقوی در سال ۱۳۵۲ ش و در جریان اخراج طلاب از عراق توسط حکومت بعث عراق، از آن کشور اخراج شد و به ایران آمد و در حوزه علمیه قم در درس خارج فقه و اصول سید محمدرضا گلپایگانی شرکت کرد. آنگاه به تدریس در حوزه علمیه قم پرداخت. وی در سال ۱۳۵۶ش به پاکستان بازگشت و به تدریس در مدرسه آیت‌الله حکیم در روالپندی پرداخت و با حضور او در آن مدرسه، بر رونق آنجا افزوده شد. او در همان زمان مؤسسه هیئت علمای امامیه را بنیان نهاد و در سال ۱۳۵۹ش گردهمایی شیعیان را در اسلام‌آباد پایتخت پاکستان تشکیل داد و با این اقدام، بینش و احساس سیاسی شیعیان آن کشور را ارتقا داد^[۲]

نقوی همچنین در کنار سید عارف حسینی، رهبر شورای سیاسی نهضت اجرای فقه جعفری پاکستان، به فعالیت در آن تشکل پرداخت و معاون اول سید عارف حسینی در آن تشکل بود. پس از شهادت حسینی در سال ۱۳۶۷ش، به ریاست شورای سیاسی نهضت اجرای فقه جعفری^[۳] یا رهبر نهضت فقه جعفری برگزیده شد^[۴] در همان سال از امام خمینی اجازه‌ای در امور حسبیه و شرعیه دریافت کرد. در آن اجازه از نقوی به‌عنوان یکی از علمای معروف پاکستان نام برده شده بود^[۵] او در زمینه‌های فرهنگی و تربیتی و رفاهی شیعیان فعالیت‌های مفیدی انجام داد و به‌منظور توسعه امر آموزش، در سال ۱۳۷۸ ش شورای آموزشی پاکستان را بنیان نهاد که ۲۱ باب مدرسه را در نقاطی چون پنجاب، بلتستان و گلگت تحت پوشش قرار می‌داد ^[۶]

او در کنار فعالیت‌های فوق، کتاب لمحه فقهیه عن دستور الجمهوریه الاسلامیه نوشته آیت‌الله شهید سید محمدباقر صدر را ترجمه کرد و از طریق دفتر تبلیغات اسلامی اسلام‌آباد به چاپ رساند^[۷] وی همچنین حضوری فعال در عرصه سیاسی آن کشور دارد و به‌ویژه از مهم‌ترین شخصیت‌های سیاسی و مذهبی شیعی در پاکستان است و مصاحبه‌هایی را با نشریات مختلف درباره وضعیت شیعیان در آن کشور و سیاست و راهبردهای رهبران شیعی در آن کشور انجام می‌دهد و به تبیین این سیاست‌ها می‌پردازد^[۸]

پانویس

↑ (نقوی، ص۱۱۲؛ گلی زواره، ص۴۶).
↑ (نقوی، ص۱۱۲-۱۱۳؛ گلی زواره ص۴۶).
↑ (گلی‌زواره، ص۴۶)
↑ (روحانی، ص۲۲۵).
↑ (صحیفه امام، ج۲۱، ص۲۵۲).
↑ (گلی‌زواره، ص۴۷).
↑ (نقوی، ص۱۱۳؛ گلی‌زواره، ص۴۷).
↑ («شیعیان و چالش‌های پیش رو؛ وضعیت سیاسی، اقتصادی و فرهنگی شیعیان در پاکستان/ گفت‌وگو»، ص۲۰۷-۲۲۶).

منابع

روحانی، حسن (۱۳۸۸)، آشنایی با کشورهای اسلامی، به کوشش جمعی از پژوهشگران مرکز تحقیقات استراتژیک، تهران، نشر مشعر.
«شیعیان و چالش‌های پیش رو؛ وضعیت سیاسی، اقتصادی و فرهنگی شیعیان در پاکستان/ گفت‌وگو» (۱۳۸۴)، فصلنامه شیعه‌شناسی، شماره ۱۰.
صحیفه امام (۱۳۷۸)، ج۲۱، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی.
گلی‌زواره، غلامرضا (۱۳۹۸)، «سرزمین؛ مسلمانان و شیعیان پاکستان»، ماهنامه مکتب اسلام، شماره ۷۰۵، بهمن.
نقوی، سیدحسین عارف (۱۳۷۰)، تذکره علمای امامیه پاکستان، ترجمه دکتر محمد هاشم، مشهد، بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی.

[1] (نقوی، ص۱۱۲؛ گلی زواره، ص۴۶).

[2] (نقوی، ص۱۱۲-۱۱۳؛ گلی زواره ص۴۶).

[3] (گلی‌زواره، ص۴۶)

[4] (روحانی، ص۲۲۵).

[5] (صحیفه امام، ج۲۱، ص۲۵۲).

[6] (گلی‌زواره، ص۴۷).

[7] (نقوی، ص۱۱۳؛ گلی‌زواره، ص۴۷).

[8] («شیعیان و چالش‌های پیش رو؛ وضعیت سیاسی، اقتصادی و فرهنگی شیعیان در پاکستان/ گفت‌وگو»، ص۲۰۷-۲۲۶).

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-نقوی، سید ساجد علی؛ از شاگردان درس خارج فقه امام خمینی. سید ساجد علی نقوی در سال ۱۳۱۹ ش در منطقه ملهو والی واقع در بخش پندری گهیب از توابع اتک پاکستان در خانواده‌ای روحانی به دنیا آمد. عمویش سید گلاب علیشاه از عالمان برجسته شیعه در پاکستان بود. سید ساجد علی نقوی تحصیلات حوزوی را در مولتان پاکستان و در مدرسه مخزن العلوم الجعفریه شروع کرد. سپس دروس نظامیه را هم به پایان رساند که از استادان او در آن دوره می‌توان به عمویش مولانا سید گلاب علیشاه و مولانا محمدحسین، مدرس اعلای مدرسه جامعه اشاره کرد. نقوی در سال ۱۳۳۷ ش امتحان فاضل عربی داد و پس از قبولی، از سال ۱۳۴۹ ش به تدریس در مدرسه جامعه المعصومین فیصل‌آباد پرداخت. در سال ۱۳۴۹ ش راهی عراق شد و در حوزه علمیه نجف ابتدا در درس مدرس افغانی شرکت کرد. آنگاه در درس خارج فقه امام خمینی و درس‌های خارج فقه و اصول آیات سید ابوالقاسم موسوی خویی، سید محمدباقر صدر و شیخ جواد تبریزی شرکت کرد (نقوی، ۱۱۲؛ گلی زواره، ۴۶). او ۵ سال در نجف اشرف مشغول به تحصیل بود، بنابراین می‌توان احتمال داد که از سال ۱۳۴۹ تا سال ۱۳۵۴ ش در درس خارج فقه (بیع مکاسب) امام خمینی در مسجد شیخ انصاری معروف به مسجد ترک‌ها در نجف حضور داشته است.
+'''سید ساجدعلی نقوی'''، از شاگردان درس خارج فقه امام خمینی.
-نقوی در سال ۱۳۵۲ ش و در جریان اخراج طلاب از عراق توسط حکومت بعث عراق، از آن کشور اخراج شد و به ایران آمد و در حوزه علمیه قم در درس خارج فقه و اصول آیت‌الله سید محمدرضا موسوی گلپایگانی شرکت کرد. آنگاه به تدریس در حوزه علمیه قم پرداخت. وی در سال ۱۳۵۶ ش به پاکستان بازگشت و به تدریس در مدرسه آیت‌الله حکیم در روالپندی پرداخت و با حضور او در آن مدرسه، بر رونق آنجا افزوده شد. او در همان زمان مؤسسه هیئت علمای امامیه را بنیان نهاد و در سال ۱۳۵۹ ش گردهمایی شیعیان را در اسلام‌آباد پایتخت پاکستان تشکیل داد و با این اقدام، بینش و احساس سیاسی شیعیان آن کشور را ارتقا داد (نقوی، ۱۱۲-۱۱۳؛ گلی زواره ۴۶).
-نقوی همچنین در کنار سید عارف حسینی، رهبر شورای سیاسی نهضت اجرای فقه جعفری پاکستان، به فعالیت در آن تشکل پرداخت و معاون اول سید عارف حسینی در آن تشکل بود. پس از شهادت حسینی در سال ۱۳۶۷ ش، به ریاست شورای سیاسی نهضت اجرای فقه جعفری (گلی زواره، ۴۶) یا رهبر نهضت فقه جعفری برگزیده شد (روحانی، ۲۲۵). در همان سال از امام خمینی اجازه‌ای در امور حسبیه و شرعیه دریافت کرد. در آن اجازه از نقوی به‌عنوان یکی از علمای معروف پاکستان نام برده شده بود (صحیفه امام، ج ۲۱، ۲۵۲). او در زمینه‌های فرهنگی و تربیتی و رفاهی شیعیان فعالیت‌های مفیدی انجام داد و به‌منظور توسعه امر آموزش، در سال ۱۳۷۸ ش شورای آموزشی پاکستان را بنیان نهاد که ۲۱ باب مدرسه را در نقاطی چون پنجاب، بلتستان و گلگت تحت پوشش قرار می‌داد (گلی زواره، ۴۷).
+سید ساجدعلی نقوی در سال ۱۳۱۹ش در منطقه ملهو والی واقع در بخش پندری گهیب از توابع اتک پاکستان در خانواده‌ای روحانی به دنیا آمد. عمویش سید گلاب علیشاه از عالمان برجسته شیعه در پاکستان بود. سید ساجدعلی نقوی تحصیلات حوزوی را در مولتان پاکستان و در مدرسه مخزن العلوم الجعفریه شروع کرد. سپس دروس نظامیه را هم به پایان رساند که از استادان او در آن دوره می‌توان به عمویش مولانا سید گلاب علیشاه و مولانا محمدحسین، مدرس اعلای مدرسه جامعه اشاره کرد. نقوی در سال ۱۳۳۷ش امتحان فاضل عربی داد و پس از قبولی، از سال ۱۳۴۹ش به تدریس در مدرسه جامعه المعصومین فیصل‌آباد پرداخت. در سال ۱۳۴۹ش راهی عراق شد و در حوزه علمیه نجف ابتدا در درس مدرس افغانی شرکت کرد. آنگاه در درس خارج فقه امام خمینی و درس‌های خارج فقه و اصول سید ابوالقاسم خویی، سید محمدباقر صدر و شیخ جواد تبریزی شرکت کرد<ref>(نقوی، ص۱۱۲؛ گلی زواره، ص۴۶).</ref> او ۵ سال در نجف اشرف مشغول به تحصیل بود، بنابراین می‌توان احتمال داد که از سال ۱۳۴۹ تا سال ۱۳۵۴ ش در درس خارج فقه (بیع مکاسب) امام خمینی در مسجد شیخ انصاری معروف به مسجد ترک‌ها در نجف حضور داشته است.
-او در کنار فعالیت‌های فوق، کتاب لمحه فقهیه عن دستور الجمهوریه الاسلامیه نوشته آیت‌الله شهید سید محمدباقر صدر را ترجمه کرد و از طریق دفتر تبلیغات اسلامی اسلام‌آباد به چاپ رساند (نقوی، ۱۱۳؛ گلی زواره، ۴۷). وی همچنین حضوری فعال در عرصه سیاسی آن کشور دارد و به‌ویژه از مهم‌ترین شخصیت‌های سیاسی و مذهبی شیعی در پاکستان است و مصاحبه‌هایی را با نشریات مختلف درباره وضعیت شیعیان در آن کشور و سیاست و راهبردهای رهبران شیعی در آن کشور انجام می‌دهد و به تبیین این سیاست‌ها می‌پردازد («شیعیان و چالش‌های پیش رو؛ وضعیت سیاسی، اقتصادی و فرهنگی شیعیان در پاکستان/ گفت‌وگو»، ۲۰۷-۲۲۶).
-منابع: روحانی، حسن (۱۳۸۸)، آشنایی با کشورهای اسلامی، به کوشش جمعی از پژوهشگران مرکز تحقیقات استراتژیک، تهران، نشر مشعر؛ «شیعیان و چالش‌های پیش رو؛ وضعیت سیاسی، اقتصادی و فرهنگی شیعیان در پاکستان/ گفت‌وگو» (۱۳۸۴)، فصلنامه شیعه‌شناسی، شماره ۱۰؛ صحیفه امام (۱۳۷۸)، ج ۲۱، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی؛ گلی زواره، غلامرضا (۱۳۹۸)، «سرزمین؛ مسلمانان و شیعیان پاکستان»، ماهنامه مکتب اسلام، شماره ۷۰۵، بهمن؛ نقوی، سید حسین عارف (۱۳۷۰)، تذکره علمای امامیه پاکستان، ترجمه دکتر محمد هاشم، مشهد، بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی.
+نقوی در سال ۱۳۵۲ ش و در جریان اخراج طلاب از عراق توسط حکومت بعث عراق، از آن کشور اخراج شد و به ایران آمد و در حوزه علمیه قم در درس خارج فقه و اصول سید محمدرضا گلپایگانی شرکت کرد. آنگاه به تدریس در حوزه علمیه قم پرداخت. وی در سال ۱۳۵۶ش به پاکستان بازگشت و به تدریس در مدرسه آیت‌الله حکیم در روالپندی پرداخت و با حضور او در آن مدرسه، بر رونق آنجا افزوده شد. او در همان زمان مؤسسه هیئت علمای امامیه را بنیان نهاد و در سال ۱۳۵۹ش گردهمایی شیعیان را در اسلام‌آباد پایتخت پاکستان تشکیل داد و با این اقدام، بینش و احساس سیاسی شیعیان آن کشور را ارتقا داد<ref>(نقوی، ص۱۱۲-۱۱۳؛ گلی زواره ص۴۶).</ref>
+نقوی همچنین در کنار سید عارف حسینی، رهبر شورای سیاسی نهضت اجرای فقه جعفری پاکستان، به فعالیت در آن تشکل پرداخت و معاون اول سید عارف حسینی در آن تشکل بود. پس از شهادت حسینی در سال ۱۳۶۷ش، به ریاست شورای سیاسی نهضت اجرای فقه جعفری<ref>(گلی‌زواره، ص۴۶)</ref> یا رهبر نهضت فقه جعفری برگزیده شد<ref>(روحانی، ص۲۲۵).</ref> در همان سال از امام خمینی اجازه‌ای در امور حسبیه و شرعیه دریافت کرد. در آن اجازه از نقوی به‌عنوان یکی از علمای معروف پاکستان نام برده شده بود<ref>(صحیفه امام، ج۲۱، ص۲۵۲).</ref> او در زمینه‌های فرهنگی و تربیتی و رفاهی شیعیان فعالیت‌های مفیدی انجام داد و به‌منظور توسعه امر آموزش، در سال ۱۳۷۸ ش شورای آموزشی پاکستان را بنیان نهاد که ۲۱ باب مدرسه را در نقاطی چون پنجاب، بلتستان و گلگت تحت پوشش قرار می‌داد <ref>(گلی‌زواره، ص۴۷).</ref>
+او در کنار فعالیت‌های فوق، کتاب لمحه فقهیه عن دستور الجمهوریه الاسلامیه نوشته آیت‌الله شهید سید محمدباقر صدر را ترجمه کرد و از طریق دفتر تبلیغات اسلامی اسلام‌آباد به چاپ رساند<ref>(نقوی، ص۱۱۳؛ گلی‌زواره، ص۴۷).</ref> وی همچنین حضوری فعال در عرصه سیاسی آن کشور دارد و به‌ویژه از مهم‌ترین شخصیت‌های سیاسی و مذهبی شیعی در پاکستان است و مصاحبه‌هایی را با نشریات مختلف درباره وضعیت شیعیان در آن کشور و سیاست و راهبردهای رهبران شیعی در آن کشور انجام می‌دهد و به تبیین این سیاست‌ها می‌پردازد<ref>(«شیعیان و چالش‌های پیش رو؛ وضعیت سیاسی، اقتصادی و فرهنگی شیعیان در پاکستان/ گفت‌وگو»، ص۲۰۷-۲۲۶).</ref>
+== پانویس ==
+{{پانویس}}
+== منابع ==
+* روحانی، حسن (۱۳۸۸)، آشنایی با کشورهای اسلامی، به کوشش جمعی از پژوهشگران مرکز تحقیقات استراتژیک، تهران، نشر مشعر.
+* «شیعیان و چالش‌های پیش رو؛ وضعیت سیاسی، اقتصادی و فرهنگی شیعیان در پاکستان/ گفت‌وگو» (۱۳۸۴)، فصلنامه شیعه‌شناسی، شماره ۱۰.
+* صحیفه امام (۱۳۷۸)، ج۲۱، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی.
+* گلی‌زواره، غلامرضا (۱۳۹۸)، «سرزمین؛ مسلمانان و شیعیان پاکستان»، ماهنامه مکتب اسلام، شماره ۷۰۵، بهمن.
+* نقوی، سیدحسین عارف (۱۳۷۰)، تذکره علمای امامیه پاکستان، ترجمه دکتر محمد هاشم، مشهد، بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی.
 [[رده:پروژه شاگردان]]