عبدالله جعفری تهرانی: تفاوت میان نسخه‌ها
(اصلاح ارقام، اصلاح نویسه‌های عربی) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
جعفری | '''عبدالله جعفری تهرانی'''، از شاگردان درس خارج فقه و اصول امام‌خمینی. | ||
عبدالله جعفری تهرانی در سال ۱۳۰۱ ش در خیابان مولوی تهران به دنیا آمد. پدرش کاسبی ساده بود و پای منبرهای علی اکبر برهان در مسجد لرزاده حضور می‌یافت و به جلسات تفسیر او راه یافت. حضور در آن جلسات باعث شد تا با تشویق آن روحانی، به تحصیل دروس حوزوی روی آورد. وی تحت نظر علی اکبر برهان قرار گرفت و به‌تدریج به یکی از برجسته‌ترین شاگردان او تبدیل شد. او ۲۴ ساله بود که با درخواست اهالی فشم و به دستور علی اکبر برهان، راهی آنجا شد و به تبلیغ دین در آن سامان پرداخت. فعالیت‌های جعفری تهرانی در فشم با استقبال مردم آن سامان مواجه شد و همین مسئله بر شهرت او به‌عنوان مبلغی برجسته افزود. وی پس از مدتی تبلیغ در فشم، برای تکمیل تحصیلات حوزوی راهی قم شد و در حوزه علمیه آن شهر دروس سطح را نزد استادان آنجا به پایان رساند. سپس در درس‌های خارج فقه و اصول آیات سیدحسین طباطبایی بروجردی، امام‌خمینی، سیدمحمد محقق داماد، محمدعلی اراکی و سیدمحمدرضا موسوی گلپایگانی حضور یافت. درباره سال‌های دقیق حضور او در درس‌های امام‌خمینی اطلاعاتی در دست نیست، ولی می‌توان احتمال داد که در دهه ۱۳۳۰ ش از آن درس‌ها که در مسجد محمدیه و مسجد سلماسی قم برگزار می‌شد بهره‌مند می‌شده است («زندگینامه آیت‌الله عبدالله جعفری تهرانی»، hamasevaerfan.blog.ir). در کنار حضور در درس‌های خارج فقه و اصول، از درس‌های علامه سیدمحمدحسین طباطبایی نیز استفاده می‌کرد. او از معدود شاگردان علامه طباطبایی بود که از همه موضوعاتی که ایشان تدریس داشتند، استفاده می‌کرد (همان). | |||
جعفری تهرانی در سال ۱۳۴۵ ش با معرفی آقایان عباس محفوظی و محمدصادقی تهرانی اجازه‌ای در امور حسبیه و شرعیه از امام‌خمینی دریافت کرد (صحیفه امام، ج ۱، ۴۵۰). پس از آن هم به فعالیت‌های تبلیغی و ارشادی در تهران ادامه داد و از روحانیان شاخص و برجسته تهران محسوب می‌شد. | جعفری تهرانی در سال ۱۳۴۵ ش با معرفی آقایان عباس محفوظی و محمدصادقی تهرانی اجازه‌ای در امور حسبیه و شرعیه از امام‌خمینی دریافت کرد (صحیفه امام، ج ۱، ۴۵۰). پس از آن هم به فعالیت‌های تبلیغی و ارشادی در تهران ادامه داد و از روحانیان شاخص و برجسته تهران محسوب می‌شد. | ||
عبدالله جعفری تهرانی در دوم شهریور ۱۳۹۱ در تهران درگذشت و پیکرش پس از اقامه نماز توسط جعفر سبحانی در حرم حضرت فاطمه معصومه (س) به خاک سپرده شد («زندگینامه آیت‌الله عبدالله جعفری تهرانی»، hamasevaerfan.blog.ir). | عبدالله جعفری تهرانی در دوم شهریور ۱۳۹۱ در تهران درگذشت و پیکرش پس از اقامه نماز توسط جعفر سبحانی در حرم حضرت فاطمه معصومه (س) به خاک سپرده شد («زندگینامه آیت‌الله عبدالله جعفری تهرانی»، hamasevaerfan.blog.ir). | ||
منابع: «زندگینامه آیت‌الله عبدالله جعفری تهرانی»، hamasevaerfan.blog.ir؛ صحیفه امام (۱۳۷۸)، ج ۱، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی. | منابع: «زندگینامه آیت‌الله عبدالله جعفری تهرانی»، hamasevaerfan.blog.ir؛ صحیفه امام (۱۳۷۸)، ج ۱، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی. | ||
نسخهٔ ۱۹ شهریور ۱۴۰۳، ساعت ۲۳:۰۹
عبدالله جعفری تهرانی، از شاگردان درس خارج فقه و اصول امام‌خمینی.
عبدالله جعفری تهرانی در سال ۱۳۰۱ ش در خیابان مولوی تهران به دنیا آمد. پدرش کاسبی ساده بود و پای منبرهای علی اکبر برهان در مسجد لرزاده حضور می‌یافت و به جلسات تفسیر او راه یافت. حضور در آن جلسات باعث شد تا با تشویق آن روحانی، به تحصیل دروس حوزوی روی آورد. وی تحت نظر علی اکبر برهان قرار گرفت و به‌تدریج به یکی از برجسته‌ترین شاگردان او تبدیل شد. او ۲۴ ساله بود که با درخواست اهالی فشم و به دستور علی اکبر برهان، راهی آنجا شد و به تبلیغ دین در آن سامان پرداخت. فعالیت‌های جعفری تهرانی در فشم با استقبال مردم آن سامان مواجه شد و همین مسئله بر شهرت او به‌عنوان مبلغی برجسته افزود. وی پس از مدتی تبلیغ در فشم، برای تکمیل تحصیلات حوزوی راهی قم شد و در حوزه علمیه آن شهر دروس سطح را نزد استادان آنجا به پایان رساند. سپس در درس‌های خارج فقه و اصول آیات سیدحسین طباطبایی بروجردی، امام‌خمینی، سیدمحمد محقق داماد، محمدعلی اراکی و سیدمحمدرضا موسوی گلپایگانی حضور یافت. درباره سال‌های دقیق حضور او در درس‌های امام‌خمینی اطلاعاتی در دست نیست، ولی می‌توان احتمال داد که در دهه ۱۳۳۰ ش از آن درس‌ها که در مسجد محمدیه و مسجد سلماسی قم برگزار می‌شد بهره‌مند می‌شده است («زندگینامه آیت‌الله عبدالله جعفری تهرانی»، hamasevaerfan.blog.ir). در کنار حضور در درس‌های خارج فقه و اصول، از درس‌های علامه سیدمحمدحسین طباطبایی نیز استفاده می‌کرد. او از معدود شاگردان علامه طباطبایی بود که از همه موضوعاتی که ایشان تدریس داشتند، استفاده می‌کرد (همان). جعفری تهرانی در سال ۱۳۴۵ ش با معرفی آقایان عباس محفوظی و محمدصادقی تهرانی اجازه‌ای در امور حسبیه و شرعیه از امام‌خمینی دریافت کرد (صحیفه امام، ج ۱، ۴۵۰). پس از آن هم به فعالیت‌های تبلیغی و ارشادی در تهران ادامه داد و از روحانیان شاخص و برجسته تهران محسوب می‌شد. عبدالله جعفری تهرانی در دوم شهریور ۱۳۹۱ در تهران درگذشت و پیکرش پس از اقامه نماز توسط جعفر سبحانی در حرم حضرت فاطمه معصومه (س) به خاک سپرده شد («زندگینامه آیت‌الله عبدالله جعفری تهرانی»، hamasevaerfan.blog.ir).
منابع: «زندگینامه آیت‌الله عبدالله جعفری تهرانی»، hamasevaerfan.blog.ir؛ صحیفه امام (۱۳۷۸)، ج ۱، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی.