حبیب‌الله اراکی: تفاوت میان نسخه‌ها

مناسبات اراکی با امام‌خمینی به‌گونه‌ای بود که یکی از افراد از او به‌عنوان یکی «از دوستان اهل حال امام» نام برده است.<ref>خاطرات سال‌های نجف، ج۱، ص۲۳۵.</ref> وی همچنین عضو هیئت ممتحنۀ انتخابی امام‌خمینی در [[حوزه علمیه نجف]] بود و همراه با [[سیدعباس خاتم یزدی|سیدخاتم یزدی]] و [[سیدجعفر کریمی]]، هفته‌ای دو روز در مدرسه آیت‌الله بروجردی جلسه امتحان دایر می‌کردند.<ref>کریمی، بیست‌وپنج سال در کنار امام راحل، ص۶۱.</ref> در اواسط دهه ۱۳۵۰ وقتی هجمه‌ها علیه [[علی شریعتی]] افزایش یافت و امام‌خمینی برای موضع‌گیری دراین‌باره تحت‌فشار قرار گرفت، شیخ حبیب‌الله اراکی را مأمور مطالعه و اظهارنظر درباره آثار شریعتی کرد و او هم پس از مطالعه، اعلام کرد «من هرچه این کتاب‌ها را خواندم، کفری در آنها نیافتم و نمی‌توانم تهمت کفر بر شریعتی بزنم».<ref>خاطرات سال‌های نجف، ج۱، ص۲۳۰.</ref> در سوم آذر ۱۳۵۶ اخباری مبنی بر سوءقصد به جان امام‌خمینی منتشر شد.<ref>کریمی، بیست‌وپنج سال در کنار امام راحل، ص۳۹.</ref> و در پی آن امام‌خمینی در وصیت‌نامه‌ای، اراکی را همراه با سه نفر دیگر به‌عنوان وصی خودشان تعیین کردند. در نامه امام‌خمینی آمده بود: «آقایان اراکی، رضوانی، خاتم و کریمی را وصی قرار‏ ‏دادم، اگر برای یک نفر یا بیشتر پیش‌آمدی شد که نتوانست قیام به امر کند سایر آقایان به‌جای او، یک نفر مورد اطمینان و معروف به صحت و امانت را تعیین کنند. مقصود آن‎ ‏است که مادام که به وصیت عمل نشده چهار نفر مورد اطمینان کفیل امر باشند و در غیاب‎ ‏یکی یا دو نفر بقیۀ آقایان اقدام به عمل کنند تا حاضر شود».<ref>امام‌خمینی، صحیفه امام، ج۳، ص۲۷۰.</ref>

او پس از [[انقلاب اسلامی ایران|پیروزی انقلاب اسلامی]] به نجف اشرف بازگشت و در ۸ بهمن ۱۳۵۷ در همان شهر از دنیا رفت.<ref>عباسی، همراه دوران غربت، ص۲۷۰ـ۲۷۱.</ref>