۱٬۷۴۳
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''محمدرضا قمشه‌ای''': یکی از عرفای بزرگ اسلامی در قرن سیزدهم قمری آقامحمدرضا قمشه‌ای فرزند ابوالقاسم قمشه‌ای، عارفی حکیم بود و در سال ۱۲۴۱ق/ ۱۲۰۴ش هجری در قمشه اصفهان زاده شد و در سال ۱۳۰۶ق/ ۱۲۶۸ش در دارالخلافه تهران درگذشت.<ref>اعتماد الس...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''محمدرضا قمشه‌ای''': یکی از عرفای بزرگ اسلامی در قرن سیزدهم قمری | '''محمدرضا قمشه‌ای''': یکی از عرفای بزرگ اسلامی در قرن سیزدهم قمری | ||
آقامحمدرضا قمشه‌ای فرزند ابوالقاسم قمشه‌ای، عارفی حکیم بود و در سال ۱۲۴۱ق/ ۱۲۰۴ش هجری در قمشه [[اصفهان]] زاده شد و در سال ۱۳۰۶ق/ ۱۲۶۸ش در دارالخلافه تهران درگذشت.<ref>اعتماد السلطنه، المآثر و الآثار، ۲۱۵–۲۱۷؛ یزدان‌پناه، فروغ معرفت، ۱/۱۵۵.</ref> پدرش از فضلا و علمای قمشه بود. آقامحمدرضا عازم اصفهان شد و از محضر استادانی چون محمدجعفر لاهیجی لنگرودی شارح مشاعر، میرزاحسن نوری و سیدرضی لاریجانی مازندرانی، حکمت و [[عرفان]] آموخت. وی حوالی سال ۱۲۹۴ق برای شکایت از برخی خان‌ها به تهران رفته بود، ولی تقدیر وی، اقامت در تهران شد.<ref>شیرازی، طرائق الحقایق، ۳/۵۰۸؛ صدوقی‌سها، تاریخ حکما و عرفانی متأخر، ۲۶۵؛ یزدان‌پناه، فروغ معرفت، ۱/۱۵۵.</ref> این حکیم الهی از حکما و عرفای تهران است که سبک عرفانی و حکمی خاص خود را بر مبنای آثار [[ابن‌عربی]] و شارحانش و مکتب صدرایی قرار داده است. وی انتقال‌دهنده مکتب عرفانی اصفهان به حوزه تهران بود.<ref>صدوقی‌سها، تاریخ حکما و عرفانی متأخر، ۲۶۵.</ref> | |||
قمشه‌ای در عرفان، پس از پیروان ابن‌عربی نظیر [[قونوی]] و [[عبدالرزاق کاشانی|کاشانی]] و [[قیصری]] سرآمد بود و بر برخی عارفان، مانند جامی و امثال او رجحان دارد. وی نمونه‌ای از قدما و محققان در عرفان بود و از حیث جامعیت در مراتب علوم الهی از [[حکمت مشاء]] و [[حکمت اشراق|اشراق]] و فن تصوف بر پیروان بزرگ ابن‌عربی رجحان دارد و در جامعیت میان مسائل کشفی و حکمت نظری، بر تمامی شارحان ابن‌عربی مقدم است.<ref>آشتیانی، مقدمه سه رساله فلسفی، ۲۴؛ آشتیانی، مقدمه الشواهد الربوبیه، ۹۶–۹۸.</ref> قمشه‌ای شاگردان بسیاری تربیت کرد؛ ازجمله میرزاهاشم اشکوری، حسن کرمانشاهی، میرزاشهاب نیریزی، [[جهانگیرخان قشقائی]]، ملامحمد کاشانی اصفهانی و میرزاعلی‌اکبر یزدی قمی.<ref>یزدان‌پناه، فروغ معرفت، ۱/۱۵۸.</ref> | قمشه‌ای در عرفان، پس از پیروان ابن‌عربی نظیر [[قونوی]] و [[عبدالرزاق کاشانی|کاشانی]] و [[قیصری]] سرآمد بود و بر برخی عارفان، مانند جامی و امثال او رجحان دارد. وی نمونه‌ای از قدما و محققان در عرفان بود و از حیث جامعیت در مراتب علوم الهی از [[حکمت مشاء]] و [[حکمت اشراق|اشراق]] و فن تصوف بر پیروان بزرگ ابن‌عربی رجحان دارد و در جامعیت میان مسائل کشفی و حکمت نظری، بر تمامی شارحان ابن‌عربی مقدم است.<ref>آشتیانی، مقدمه سه رساله فلسفی، ۲۴؛ آشتیانی، مقدمه الشواهد الربوبیه، ۹۶–۹۸.</ref> قمشه‌ای شاگردان بسیاری تربیت کرد؛ ازجمله میرزاهاشم اشکوری، حسن کرمانشاهی، میرزاشهاب نیریزی، [[جهانگیرخان قشقائی]]، ملامحمد کاشانی اصفهانی و میرزاعلی‌اکبر یزدی قمی.<ref>یزدان‌پناه، فروغ معرفت، ۱/۱۵۸.</ref> | ||