محی‌الدین قاضی لنگرودی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی امام خمینی
(اصلاح سجاوندی، اصلاح ارقام، اصلاح نویسه‌های عربی)
(بدون تفاوت)

نسخهٔ ‏۷ آبان ۱۴۰۳، ساعت ۲۲:۴۷

محی‌الدین قاضی لنگرودی، از شاگردان درس خارج فقه و اصول امام‌خمینی.

یکی از شاگردان امام‌خمینی که اطلاعاتی درباره او در دست نیست، محی‌الدین قاضی لنگرودی است. محمدعلی (مختار) امینیان از شاگردان امام‌خمینی، فهرستی از شاگردان امام‌خمینی ارائه داده است و از جمله شاگردان گیلانی امام‌خمینی را در قم برشمرده است. او در این باره می‌گوید: «پس از درس خارج مرحوم آیت‌الله‌العظمی آقای بروجردی (ره)، درس‎ ‏اصول حضرت امام بیشترین جمعیت را به خود اختصاص داده بود. در آن‎ ‏زمان جمعیت درس فقه آقای بروجردی از جمعیت تمام درس‌ها بیشتر بود، ‎ ‏چون یک دستۀ زیادی به‌عنوان تشریفات شرکت می‌کردند بالنتیجه جمعیت‎ ‏بسیار زیاد بود، اما پس از رحلت معظم له سیل جمعیت به جانب درس حضرت‎ ‏امام سرازیر شد، در نتیجه جمعیت درس ایشان به‌اندازه‌ای زیاد شده بود که‎ ‏هیچ درسی قابل مقایسه با درس ایشان نبود. تعداد شاگردان در سنوات‎ ‏اخیر آنقدر زیاد بود که اسامی آنها در خزینه حافظه هیچ کس وجود ندارد. به‌خصوص بنده که در این صدد نبودم تمام معاصرین و همدرسانم را شناسایی‎ ‏کنم و اسامی آنها را یاد بگیرم. فقط می‌توانم تیمناً و تبرکاً اسامی گروهی را با‎ ‏حذف عناوین و القاب متذکر بشوم» (صحیفه دل، ۳۲). وی در ادامه اسامی شاگردان امام‌خمینی را برشمرده است و یکی از آنان محی‌الدین قاضی لنگرودی است (همان).

امینیان اطلاعات زیادی در باره قاضی لنگرودی نداده است و در منابع مکتوب هم اطلاعاتی درباره این فرد به دست نیامد، اما با استناد به اشاره امینیان و شناختی که او از شاگردان گیلانی امام‌خمینی داشت، میتوان به‌طورقطع او را یکی از شاگردان درس‌های خارج فقه و اصول امام‌خمینی نامید. او از دوستان صادق احسانبخش، از دیگر شاگردان امام‌خمینی بود که زندگینامه وی هم در همین مجموعه آمده است. صادق احسان‌بخش در ذکر نام او در فهرست دوستانش از وی با عنوان «مرحوم» یاد کرده است (خبرگان ملت، دفتر اول، ۸۳)، بنابراین می‌توان گفت که پیش از ۱۳۸۰، سال انتشار کتاب خبرگان ملت از دنیا رفته بود.

منابع: خبرگان ملت (شرح حال نمایندگان مجلس خبرگان رهبری) (۱۳۷۹)، دفتر اول، قم، دبیرخانه مجلس خبرگان رهبری؛ صحیفه دل، مطالب و خاطراتی از شاگردان حضرت امام‌خمینی (س) (۱۳۷۸)، ج ۲، تهران، مؤسسۀ تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی (س).