عبدالحسین رضایی: تفاوت میان نسخه‌ها

رضایی در سال ۱۳۳۲ به دعوت اهالی روستای بی‌بالان از توابع رودسر به گیلان بازگشت و به ترویج و رتق‌وفتق امور دینی در آن سامان پرداخت. همچنین مدتی از سال را در اشکور می‌گذراند و ضمن کارهای تبلیغی به کشاورزی می‌پرداخت. وی در جریان نهضت اسلامی به رهبری امام‌خمینی هم فعال بود و به مبارزه با حکومت پهلوی می‌پرداخت. از جمله در فراهم کردن زمینه تبلیغ و مبارزات روحانیان در منطقه فعال بود. به همین علت در یکی از گزارش‌های ساواک از او به‌عنوان یکی از طرفداران امام‌خمینی نام برده شده است (انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، استان گیلان، کتاب ۲، ۱۷۸). وی همچنین جلساتی را در همان منطقه برگزار می‌کرد و به همین سبب ساواک خواستار مراقبت از فعالیت‌های رضایی شد و دستور داد «منابع و همکاران توجیه تا دقیقاً در جلسات متشکله نفوذ و هرگونه فعالیت و یا اقدامات ضد امنیتی که تصمیم به انجام آن گرفته می‌شود، آگاهی حاصل تا بتوان به‌موقع در اختیار شهربانی قرار داد» (همان، ۱۸۲). او پس از پیروزی انقلاب اسلامی به فعالیت در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی پرداخت و احکام و اخلاق را در آنجا تدریس می‌کرد. همچنین با دیگر نهادهای انقلابی همکاری داشت. فعالیت‌های رضایی باعث شد تا از سوی معاندان و مخالفان جمهوری اسلامی به‌عنوان یکی از عناصر مهم و اثرگذار در منطقه رودسر و اشکور شناسایی شود («روایتی از زندگی تنها شهید روحانی ترور شهرستان رودسر»، diyarmirza.ir ) و به همین علت در ۲۵ دی ۱۳۶۱ به دست افراد سازمان مجاهدین خلق (منافقین) در سلاکجان رودسر ترور شد و به شهادت رسید. پیکر او به روستای کلاچای منتقل و در گلزار شهدای آنجا به خاک سپرده شد (فرهنگ اعلام شهدا استان گیلان، ۳۶۴؛ غلامی کفترودی، ج ۱، ۱۶۲ و۱۶۳).

منابع: انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک، استان گیلان (۱۳۸۹)، کتاب ۲، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات؛ «روایتی از زندگی تنها شهید روحانی ترور شهرستان رودسر»، diyarmirza.ir؛ غلامی کفترودی، قاسم (۱۳۸۴)، راست‌قامتان، نگاهی به زندگی قربانیان ترور استان گیلان، تهران، نستوه؛ فرهنگ شهدای استان گیلان (۱۳۹۲)، به کوشش، دفتر پژوهش‌های فرهنگی، معاونت پژوهش و ارتباطات فرهنگی، بنیاد شهید و امور ایثارگران، تهران، نشر شاهد.