سیدحسن شریعتمداری: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی امام خمینی
(اصلاح ارقام، اصلاح نویسه‌های عربی)
 
 
(۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{جعبه اطلاعات عالمان شیعه
| عنوان            =سیدحسن شریعتمداری
| تصویر            =
| توضیح تصویر      =
| اندازه تصویر      =
| سرشناسی          =
| نام کامل          =
| لقب              =
| نسب              =
| تاریخ تولد        =۱۳۰۰ش
| زادگاه            =جهرم
| تاریخ وفات        =۱۳۵۱ش
| شهر وفات          =[[تهران]]
| تاریخ شهادت      =
| محل شهادت        =
| محل دفن          =قم/حرم علی بن حمزه(ع)
| خویشاوندان سرشناس =
| استادان          =سیدابراهیم حق‌شناس جهرمی و سیدمحمد احمدی، سیدمحمدباقر آیت‌اللهی، [[سیدحسین بروجردی]]، [[سیدمحمدرضا گلپایگانی]]، سیدمحمد محقق داماد، [[سیدمحمدتقی خوانساری]]، [[امام‌خمینی]] و...
| شاگردان          =
| محل تحصیل        =جهرم، [[قم]] و تهران
| اجازه روایت از    =
| اجازه اجتهاد از  =
| اجازه روایت به    =
| اجازه اجتهاد به  =
| تالیفات          =
| سایر              =
| سیاسی            =مبارزه با [[رژیم پهلوی]] و حمایت از [[انقلاب اسلامی ایران|نهضت امام‌خمینی]]
| اجتماعی          =
| امضا              =
| وبگاه رسمی        = 
}}
'''سیدحسن شریعتمداری'''، از شاگردان درس خارج فقه و اصول امام‌خمینی.  
'''سیدحسن شریعتمداری'''، از شاگردان درس خارج فقه و اصول امام‌خمینی.  
==زادگاه و خاندان==
سیدحسن شریعتمداری معروف به شریعتمدار جهرمی و شریعتمدار شیرازی در سال ۱۳۰۰ش در خانواده‌ای روحانی در شهر جهرم به دنیا آمد.<ref>انصاریان خوانساری، مرزبان ایمان و یقین آیت‌الله‌العظمی حاج سیدمحمدتقی خوانساری، ص۴۰۴.</ref> پدرش سیدمحمدعلی معروف به حاج فاضل از روحانیان جهرم<ref>انصاریان خوانساری، مرزبان ایمان و یقین آیت‌الله‌العظمی حاج سیدمحمدتقی خوانساری، ص۴۰۴.</ref> و جدش میرزا ابوالقاسم شریعتمداری جهرمی از عالمان آن سامان بود.<ref>شریف‌رازی، گنجینه دانشمندان، ج۵، ص۱۲.</ref>
==تحصیل==
سیدحسن شریعتمداری جهرمی‌خواندن و نوشتن را در زادگاهش فراگرفت. سپس وارد مدرسه علمیه زمانیه آن شهر شد و بخشی از دروس حوزوی را پیش سیدابراهیم حق‌شناس جهرمی و سیدمحمد احمدی خواند. آنگاه راهی شیراز شد و در مدارس علمیه آن شهر از درس‌های سیدمحمدباقر آیت‌اللهی بهره برد.


سیدحسن شریعتمداری معروف به شریعتمدار جهرمی و شریعتمدار شیرازی در سال ۱۳۰۰ ش در خانواده‌ای روحانی در شهر جهرم به دنیا آمد (انصاریان خوانساری، ۴۰۴). پدرش سیدمحمدعلی معروف به حاج فاضل از روحانیان جهرم (همان) و جدش میرزا ابوالقاسم شریعتمداری جهرمی از عالمان آن سامان بود (شریف رازی، ج ۵، ۱۲). سیدحسن شریعتمداری جهرمی‌خواندن و نوشتن را در زادگاهش فراگرفت. سپس وارد مدرسه علمیه زمانیه آن شهر شد و بخشی از دروس حوزوی را پیش سیدابراهیم حق‌شناس جهرمی و سیدمحمد احمدی خواند. آنگاه راهی شیراز شد و در مدارس علمیه آن شهر از درس‌های سیدمحمدباقر آیت‌اللهی بهره برد. شریعتمداری جهرمی سپس راهی قم شد و در حوزه علمیه آن شهر در درس‌های خارج فقه و اصول آیات سیدحسین طباطبایی بروجردی، سیدمحمدرضا موسوی گلپایگانی، سیدمحمد محقق داماد و سیدمحمدتقی موسوی خوانساری (انصاریان خوانساری، ۴۰۴) و امام‌خمینی بهره‌مند شد (روحانی، ج ۱، ۴۴؛باقری بیدهندی، ۱۳۲). درباره سال‌های حضور او در درس‌های خارج فقه یا اصول یا هر دو درس امام‌خمینی گزارش دقیقی در دست نیست. او در سال ۱۳۴۵ ش از امام‌خمینی اجازه‌ای در امور حسبیه و شرعیه دریافت کرد و امام‌خمینی در ذیل معروف او عبارت «معروف هستند» را قید کرده بودند (صحیفه امام، ج ۱، ) که نشان از شناخت امام‌خمینی از او داشت.
شریعتمداری جهرمی سپس راهی [[قم]] شد و در [[حوزه علمیه قم|حوزه علمیه آن شهر]] در درس‌های خارج فقه و اصول آیات [[سیدحسین بروجردی|سیدحسین طباطبایی بروجردی]]، [[سیدمحمدرضا گلپایگانی|سیدمحمدرضا موسوی گلپایگانی]]، سیدمحمد محقق داماد و [[سیدمحمدتقی خوانساری|سیدمحمدتقی موسوی خوانساری]]<ref>انصاریان خوانساری، مرزبان ایمان و یقین آیت‌الله‌العظمی حاج سیدمحمدتقی خوانساری، ص۴۰۴)</ref> و [[امام‌خمینی]] بهره‌مند شد.<ref>روحانی، نهضت امام‌خمینی در ایران، ج۱، ص۴۴؛ باقری بیدهندی، «بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران آیت‌الله العظمی حاج آقا روح‌الله خمینی»، ص۱۳۲.</ref> درباره سال‌های حضور او در درس‌های خارج فقه یا اصول یا هر دو درس امام‌خمینی گزارش دقیقی در دست نیست. او در سال ۱۳۴۵ش از امام‌خمینی اجازه‌ای در امور حسبیه و شرعیه دریافت کرد و امام‌خمینی در ذیل معروف او عبارت «معروف هستند» را قید کرده بودند.<ref>صحیفه امام، ج۱، )</ref> که نشان از شناخت امام‌خمینی از او داشت.
سیدحسن شریعتمداری سپس راهی تهران شد و به تدریس در مدرسه علمیه مروی تهران پرداخت (شریف رازی، ج ۵، ۱۱). او پس از حمله مأموران حکومت پهلوی به مدرسه فیضیه قم در نوروز ۱۳۴۲، همراه با جمعی از روحانیان تهران نامه‌ای به آیت‌الله سیدمحمدرضا موسوی گلپایگانی نوشتند و ضمن تسلیت آن فاجعه به ایشان، تنفر خود را از آن «اقدام وحشیانه» مأموران اعلام کردند (حضرت آیت‌الله العظمی حاج سیدمحمدرضا گلپایگانی، ج ۱، ۳۶). با استناد به این سند می‌توان گفت که از سال ۱۳۴۱ ش در تهران مقیم شده بود و پیش از آن تاریخ در درس‌های امام‌خمینی شرکت می‌کرده است. او در سال ۱۳۴۹ ش در تهران مقیم بود و از عالمان تهران محسوب می‌شد (اسناد انقلاب اسلامی، ج ۳، ۲۲۳) و پس از درگذشت آیت‌الله سیدمحسن طباطبایی حکیم، همراه با جمعی دیگر از روحانیان تهران، تلگرافی به «آیت‌الله العظمی آقای خمینی مرجع تقلید» ارسال کردند و رحلت آیت‌الله حکیم را به «پیشوای عظیم‌الشأن» تسلیت گفتند (روحانی، ج ۲، ۵۷۷-۵۷۸؛ اسناد انقلاب اسلامی، ج ۳، ۲۲۳ ـ ۲۲۴).
 
سیدحسن شریعتمداری در سال ۱۳۵۱ ش در تهران درگذشت (انصاریان خوانساری، ۴۰۴؛ شریف رازی، ج ۵، ۱۱) و پیکرش پس از انتقال به قم در حرم علی بن حمزه (ع) آن شهر به خاک سپرده شد (انصاریان خوانساری، ۴۰۴).
== فعالیت سیاسی اجتماعی ==
منابع: اسناد انقلاب اسلامی (۱۳۷۴)، ج ۳، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ انصاریان خوانساری، محمدتقی (۱۳۹۵)، مرزبان ایمان و یقین آیت‌الله‌العظمی حاج سیدمحمدتقی خوانساری، قم، انصاریان؛ باقری بیدهندی، ناصر(۱۳۶۸)، «بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران آیت‌الله العظمی حاج آقا روح‌الله خمینی»، ماهنامه نور علم، دوره سوم،شماره ۳۱، تیر؛ حضرت آیت‌الله‌العظمی حاج سیدمحمدرضا گلپایگانی به روایت اسناد ساواک (۱۳۸۵)، ج ۱، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات؛ روحانی، سیدحمید (۱۳۶۴)، نهضت امام‌خمینی در ایران، ج ۲، تهران، واحد فرهنگی بنیاد شهید با همکاری سازمان انتشارات و آموزش انقلاب اسلامی؛ شریف رازی، محمد (۱۳۵۲)، گنجینه دانشمندان، ج ۵، تهران، اسلامیه؛ صحیفه امام (۱۳۷۸)، ج ۱، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی.
سیدحسن شریعتمداری سپس راهی تهران شد و به تدریس در مدرسه علمیه مروی تهران پرداخت.<ref>شریف‌رازی، گنجینه دانشمندان، ج۵، ص۱۱.</ref> او پس از [[حمله رژیم پهلوی به مدرسه فیضیه|حمله مأموران حکومت پهلوی به مدرسه فیضیه قم در نوروز ۱۳۴۲]]، همراه با جمعی از روحانیان تهران نامه‌ای به [[سیدمحمدرضا گلپایگانی|آیت‌الله سیدمحمدرضا موسوی گلپایگانی]] نوشتند و ضمن تسلیت آن فاجعه به ایشان، تنفر خود را از آن «اقدام وحشیانه» مأموران اعلام کردند.<ref>حضرت آیت‌الله العظمی حاج سیدمحمدرضا گلپایگانی، ج۱، ص۳۶.</ref> با استناد به این سند می‌توان گفت که از سال ۱۳۴۱ش در تهران مقیم شده بود و پیش از آن تاریخ در درس‌های امام‌خمینی شرکت می‌کرده است. او در سال ۱۳۴۹ش در تهران مقیم بود و از عالمان تهران محسوب می‌شد.<ref>اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۲۲۳.</ref> و پس از درگذشت [[سیدمحسن حکیم|آیت‌الله سیدمحسن طباطبایی حکیم]]، همراه با جمعی دیگر از روحانیان تهران، تلگرافی به «آیت‌الله العظمی آقای خمینی مرجع تقلید» ارسال کردند و رحلت آیت‌الله حکیم را به «پیشوای عظیم‌الشأن» تسلیت گفتند.<ref>روحانی، نهضت امام‌خمینی در ایران، ج۲، ۵۷۷-۵۷۸؛ اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۲۲۳ـ۲۲۴.</ref>
 
== درگذشت ==
سیدحسن شریعتمداری در سال ۱۳۵۱ش در تهران درگذشت.<ref>انصاریان خوانساری، مرزبان ایمان و یقین آیت‌الله‌العظمی حاج سیدمحمدتقی خوانساری، ص۴۰۴؛ شریف‌رازی، گنجینه دانشمندان، ج۵، ص۱۱.</ref> و پیکرش پس از انتقال به [[قم]] در حرم علی بن حمزه(ع) آن شهر به خاک سپرده شد.<ref>انصاریان خوانساری، مرزبان ایمان و یقین آیت‌الله‌العظمی حاج سیدمحمدتقی خوانساری، ص۴۰۴.</ref>
==پانویس==
{{پانویس}}
== منابع ==
{{منابع}}
* اسناد انقلاب اسلامی (۱۳۷۴)، ج۳، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی.
* انصاریان خوانساری، محمدتقی (۱۳۹۵)، مرزبان ایمان و یقین آیت‌الله‌العظمی حاج سیدمحمدتقی خوانساری، قم، انصاریان.
* باقری بیدهندی، ناصر(۱۳۶۸)، «بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران آیت‌الله العظمی حاج آقا روح‌الله خمینی»، ماهنامه نور علم، دوره سوم،شماره ۳۱، تیر.
* حضرت آیت‌الله‌العظمی حاج سیدمحمدرضا گلپایگانی به روایت اسناد ساواک (۱۳۸۵)، ج۱، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات.
* روحانی، سیدحمید (۱۳۶۴)، نهضت امام‌خمینی در ایران، ج۲، تهران، واحد فرهنگی بنیاد شهید با همکاری سازمان انتشارات و آموزش انقلاب اسلامی.
* شریف‌رازی، محمد (۱۳۵۲)، گنجینه دانشمندان، ج۵، تهران، اسلامیه.
* صحیفه امام (۱۳۷۸)، ج۱، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی.
{{پایان}}
[[رده:شاگردان درس خارج فقه امام‌خمینی]]
[[رده:مقاله‌های ارزیابی‌شده/پروژه شاگردان]]
[[رده:مقاله‌های نیازمند تصویر]]
[[رده:شاگردان درس خارج اصول امام‌خمینی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۰ آبان ۱۴۰۳، ساعت ۲۲:۳۹

سیدحسن شریعتمداری
اطلاعات فردی
تاریخ تولد۱۳۰۰ش
زادگاهجهرم
تاریخ وفات۱۳۵۱ش
محل دفنقم/حرم علی بن حمزه(ع)
شهر وفاتتهران
اطلاعات علمی
استادانسیدابراهیم حق‌شناس جهرمی و سیدمحمد احمدی، سیدمحمدباقر آیت‌اللهی، سیدحسین بروجردی، سیدمحمدرضا گلپایگانی، سیدمحمد محقق داماد، سیدمحمدتقی خوانساری، امام‌خمینی و...
محل تحصیلجهرم، قم و تهران
فعالیت‌های اجتماعی-سیاسی
سیاسیمبارزه با رژیم پهلوی و حمایت از نهضت امام‌خمینی
وبگاه رسمی 


سیدحسن شریعتمداری، از شاگردان درس خارج فقه و اصول امام‌خمینی.

زادگاه و خاندان

سیدحسن شریعتمداری معروف به شریعتمدار جهرمی و شریعتمدار شیرازی در سال ۱۳۰۰ش در خانواده‌ای روحانی در شهر جهرم به دنیا آمد.[۱] پدرش سیدمحمدعلی معروف به حاج فاضل از روحانیان جهرم[۲] و جدش میرزا ابوالقاسم شریعتمداری جهرمی از عالمان آن سامان بود.[۳]

تحصیل

سیدحسن شریعتمداری جهرمی‌خواندن و نوشتن را در زادگاهش فراگرفت. سپس وارد مدرسه علمیه زمانیه آن شهر شد و بخشی از دروس حوزوی را پیش سیدابراهیم حق‌شناس جهرمی و سیدمحمد احمدی خواند. آنگاه راهی شیراز شد و در مدارس علمیه آن شهر از درس‌های سیدمحمدباقر آیت‌اللهی بهره برد.

شریعتمداری جهرمی سپس راهی قم شد و در حوزه علمیه آن شهر در درس‌های خارج فقه و اصول آیات سیدحسین طباطبایی بروجردی، سیدمحمدرضا موسوی گلپایگانی، سیدمحمد محقق داماد و سیدمحمدتقی موسوی خوانساری[۴] و امام‌خمینی بهره‌مند شد.[۵] درباره سال‌های حضور او در درس‌های خارج فقه یا اصول یا هر دو درس امام‌خمینی گزارش دقیقی در دست نیست. او در سال ۱۳۴۵ش از امام‌خمینی اجازه‌ای در امور حسبیه و شرعیه دریافت کرد و امام‌خمینی در ذیل معروف او عبارت «معروف هستند» را قید کرده بودند.[۶] که نشان از شناخت امام‌خمینی از او داشت.

فعالیت سیاسی اجتماعی

سیدحسن شریعتمداری سپس راهی تهران شد و به تدریس در مدرسه علمیه مروی تهران پرداخت.[۷] او پس از حمله مأموران حکومت پهلوی به مدرسه فیضیه قم در نوروز ۱۳۴۲، همراه با جمعی از روحانیان تهران نامه‌ای به آیت‌الله سیدمحمدرضا موسوی گلپایگانی نوشتند و ضمن تسلیت آن فاجعه به ایشان، تنفر خود را از آن «اقدام وحشیانه» مأموران اعلام کردند.[۸] با استناد به این سند می‌توان گفت که از سال ۱۳۴۱ش در تهران مقیم شده بود و پیش از آن تاریخ در درس‌های امام‌خمینی شرکت می‌کرده است. او در سال ۱۳۴۹ش در تهران مقیم بود و از عالمان تهران محسوب می‌شد.[۹] و پس از درگذشت آیت‌الله سیدمحسن طباطبایی حکیم، همراه با جمعی دیگر از روحانیان تهران، تلگرافی به «آیت‌الله العظمی آقای خمینی مرجع تقلید» ارسال کردند و رحلت آیت‌الله حکیم را به «پیشوای عظیم‌الشأن» تسلیت گفتند.[۱۰]

درگذشت

سیدحسن شریعتمداری در سال ۱۳۵۱ش در تهران درگذشت.[۱۱] و پیکرش پس از انتقال به قم در حرم علی بن حمزه(ع) آن شهر به خاک سپرده شد.[۱۲]

پانویس

  1. انصاریان خوانساری، مرزبان ایمان و یقین آیت‌الله‌العظمی حاج سیدمحمدتقی خوانساری، ص۴۰۴.
  2. انصاریان خوانساری، مرزبان ایمان و یقین آیت‌الله‌العظمی حاج سیدمحمدتقی خوانساری، ص۴۰۴.
  3. شریف‌رازی، گنجینه دانشمندان، ج۵، ص۱۲.
  4. انصاریان خوانساری، مرزبان ایمان و یقین آیت‌الله‌العظمی حاج سیدمحمدتقی خوانساری، ص۴۰۴)
  5. روحانی، نهضت امام‌خمینی در ایران، ج۱، ص۴۴؛ باقری بیدهندی، «بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران آیت‌الله العظمی حاج آقا روح‌الله خمینی»، ص۱۳۲.
  6. صحیفه امام، ج۱، )
  7. شریف‌رازی، گنجینه دانشمندان، ج۵، ص۱۱.
  8. حضرت آیت‌الله العظمی حاج سیدمحمدرضا گلپایگانی، ج۱، ص۳۶.
  9. اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۲۲۳.
  10. روحانی، نهضت امام‌خمینی در ایران، ج۲، ۵۷۷-۵۷۸؛ اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۲۲۳ـ۲۲۴.
  11. انصاریان خوانساری، مرزبان ایمان و یقین آیت‌الله‌العظمی حاج سیدمحمدتقی خوانساری، ص۴۰۴؛ شریف‌رازی، گنجینه دانشمندان، ج۵، ص۱۱.
  12. انصاریان خوانساری، مرزبان ایمان و یقین آیت‌الله‌العظمی حاج سیدمحمدتقی خوانساری، ص۴۰۴.

منابع

  • اسناد انقلاب اسلامی (۱۳۷۴)، ج۳، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی.
  • انصاریان خوانساری، محمدتقی (۱۳۹۵)، مرزبان ایمان و یقین آیت‌الله‌العظمی حاج سیدمحمدتقی خوانساری، قم، انصاریان.
  • باقری بیدهندی، ناصر(۱۳۶۸)، «بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران آیت‌الله العظمی حاج آقا روح‌الله خمینی»، ماهنامه نور علم، دوره سوم،شماره ۳۱، تیر.
  • حضرت آیت‌الله‌العظمی حاج سیدمحمدرضا گلپایگانی به روایت اسناد ساواک (۱۳۸۵)، ج۱، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات.
  • روحانی، سیدحمید (۱۳۶۴)، نهضت امام‌خمینی در ایران، ج۲، تهران، واحد فرهنگی بنیاد شهید با همکاری سازمان انتشارات و آموزش انقلاب اسلامی.
  • شریف‌رازی، محمد (۱۳۵۲)، گنجینه دانشمندان، ج۵، تهران، اسلامیه.
  • صحیفه امام (۱۳۷۸)، ج۱، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی.