۲۱٬۳۲۴
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
(اصلاح ارقام، اصلاح نویسه‌های عربی) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
او در سال ۱۳۰۵ ش در خانواده‌ای با پیشینه علمی در شهر قم به دنیا آمد. پدرش شیخ حبیب‌الله از روحانیان و واعظان برجسته و نامور قم بود. مادرش نیز از خانواده روحانی بود و جد مادری‌اش میرزا علی بابویه‌ای و دایی‌اش محمدرضا وکیلی، از روحانیان برجسته قم به شمار می‌رفتند. سیدمحمد آل‌طه تحصیلات ابتدایی را در قم گذراند. سپس به تحصیل علوم حوزوی پرداخت و مقدمات و سطح را نزد محمدرضا وکیلی، شیخ عباس تهرانی، سیدمحمدباقر سلطانی طباطبایی، سیدرضا بهاءالدینی و عبدالکریم حق‌شناس فراگرفت. آنگاه از درس خارج فقه و اصول آیات سیدحسین بروجردی و سیدمحمدرضا گلپایگانی و امام‌خمینی بهره برد <ref>(«گفت‌وشنودی پرخاطره...»، ۸؛ خاطرات ۱۵ خرداد، ۸۰).</ref> او در سال ۱۳۴۱، از شاگردان درس خارج فقه امام‌خمینی بود <ref>(«گفت‌وشنودی پرخاطره...»، ۸)</ref> و به نظر می‌رسد به‌صورت نامتناوب تا آبان ۱۳۴۳ (تبعید امام‌خمینی به خارج از کشور) در آن درس حضور می‌یافت؛ قید عنوان «نامتناوب» به دو سبب است: اولاً سیدمحمد آل‌طه، چنان‌که در ادامه خواهد آمد، در خرداد ۱۳۴۲ از کشور خارج شد و مدتی در عراق به سر برد و دوم اینکه از ۱۵ خرداد همان سال تا فروردین ۱۳۴۳ ش که امام‌خمینی در حبس و حصر بود، از درس ایشان محروم ماند. به نظر می‌رسد آل‌طه پس از آغاز تدریس امام‌خمینی در قم پس از بازگشت از حبس و حصر در فروردین ۱۳۴۳، از درس خارج فقه ایشان بهره‌مند می‌شد. | او در سال ۱۳۰۵ ش در خانواده‌ای با پیشینه علمی در شهر قم به دنیا آمد. پدرش شیخ حبیب‌الله از روحانیان و واعظان برجسته و نامور قم بود. مادرش نیز از خانواده روحانی بود و جد مادری‌اش میرزا علی بابویه‌ای و دایی‌اش محمدرضا وکیلی، از روحانیان برجسته قم به شمار می‌رفتند. سیدمحمد آل‌طه تحصیلات ابتدایی را در قم گذراند. سپس به تحصیل علوم حوزوی پرداخت و مقدمات و سطح را نزد محمدرضا وکیلی، شیخ عباس تهرانی، سیدمحمدباقر سلطانی طباطبایی، سیدرضا بهاءالدینی و عبدالکریم حق‌شناس فراگرفت. آنگاه از درس خارج فقه و اصول آیات سیدحسین بروجردی و سیدمحمدرضا گلپایگانی و امام‌خمینی بهره برد <ref>(«گفت‌وشنودی پرخاطره...»، ۸؛ خاطرات ۱۵ خرداد، ۸۰).</ref> او در سال ۱۳۴۱، از شاگردان درس خارج فقه امام‌خمینی بود <ref>(«گفت‌وشنودی پرخاطره...»، ۸)</ref> و به نظر می‌رسد به‌صورت نامتناوب تا آبان ۱۳۴۳ (تبعید امام‌خمینی به خارج از کشور) در آن درس حضور می‌یافت؛ قید عنوان «نامتناوب» به دو سبب است: اولاً سیدمحمد آل‌طه، چنان‌که در ادامه خواهد آمد، در خرداد ۱۳۴۲ از کشور خارج شد و مدتی در عراق به سر برد و دوم اینکه از ۱۵ خرداد همان سال تا فروردین ۱۳۴۳ ش که امام‌خمینی در حبس و حصر بود، از درس ایشان محروم ماند. به نظر می‌رسد آل‌طه پس از آغاز تدریس امام‌خمینی در قم پس از بازگشت از حبس و حصر در فروردین ۱۳۴۳، از درس خارج فقه ایشان بهره‌مند می‌شد. | ||
آل‌طه ازجمله واعظانی بود که به ایراد سخنرانی در مجالس و محافل مذهبی و مرجعیتی قم می‌پرداخت. او از پاییز ۱۳۴۱ ش و با آغاز جریان تصویب‌نامه انجمن‌های ایالتی و ولایتی، به فعالیت علیه حکومت پهلوی پرداخت. ازجمله در جریان دیدار مقامات شهر قم (فرماندار، رئیس ساواک و معاون شهربانی) با آیت‌الله گلپایگانی حضور داشت و وقتی فرماندار وقت قم اعتراض علیه تصویب‌نامه انجمن‌های ایالتی و ولایتی را به شهر قم محدود دانست، با اجازه آیت‌الله گلپایگانی درصدد پاسخگویی برآمد و از سیاست دولت در بی‌توجهی به تذکرهای مراجع تقلید انتقاد کرد. آل‌طه علاوه بر آن در سخنرانی‌هایش در مساجد قم، به تصویب‌نامه انجمن‌های ایالتی و ولایتی نیز می‌پرداخت که از آن جمله می‌توان به سخنرانی او در مسجد امام قم و انتقاد از دولت اسدالله علم اشاره کرد <ref>(خاطرات قیام ۱۵ خرداد...، ۱۹-۲۰).</ref> او ادعا می‌کند که به سبب همین سخنرانی‌ها، مورد تشویق امام‌خمینی قرار گرفت <ref>(همان، ۲۳).</ref> | |||
سیدمحمد آل‌طه در صبح روز دوم فروردین ۱۳۴۲ (برابر با سالروز شهادت امام جعفر صادق (ع))، به دستور امام‌خمینی، در مجلسی که در بیت ایشان برگزار شده بود سخنرانی کرد و حکومت پهلوی را به سبب بی‌توجهی به تذکرات مراجع تقلید به باد انتقاد گرفت. همچنین بعدازظهر همان روز از سخنرانان مجلس آیت‌الله گلپایگانی در مدرسه فیضیه قم بود. در همان سخنرانی هم از حکومت پهلوی انتقاد و بر ضرورت توجه به نقطه نظرات آنان تأکید کرد. در جریان سخنرانی او، برخی از عوامل حکومت پهلوی که در میان جمعیت پراکنده بودند، درصدد اخلال در برگزاری مراسم برآمدند، ولی او با تسلطی که در امر وعظ و مدیریت مجلس داشت، مانع اقدام آنان شد، ولی آنان در جریان سخنرانی شیخ مرتضی انصاری قمی که پس از آل‌طه به منبر رفته بود، برنامه خود را عملی کردند و با اشاره آنان، گروهی از کماندوها به مدرسه فیضیه سرازیر شدند و به ضرب و شتم طلاب پرداختند <ref>(همان، ۲۵-۲۶).</ref> | سیدمحمد آل‌طه در صبح روز دوم فروردین ۱۳۴۲ (برابر با سالروز شهادت امام جعفر صادق (ع))، به دستور امام‌خمینی، در مجلسی که در بیت ایشان برگزار شده بود سخنرانی کرد و حکومت پهلوی را به سبب بی‌توجهی به تذکرات مراجع تقلید به باد انتقاد گرفت. همچنین بعدازظهر همان روز از سخنرانان مجلس آیت‌الله گلپایگانی در مدرسه فیضیه قم بود. در همان سخنرانی هم از حکومت پهلوی انتقاد و بر ضرورت توجه به نقطه نظرات آنان تأکید کرد. در جریان سخنرانی او، برخی از عوامل حکومت پهلوی که در میان جمعیت پراکنده بودند، درصدد اخلال در برگزاری مراسم برآمدند، ولی او با تسلطی که در امر وعظ و مدیریت مجلس داشت، مانع اقدام آنان شد، ولی آنان در جریان سخنرانی شیخ مرتضی انصاری قمی که پس از آل‌طه به منبر رفته بود، برنامه خود را عملی کردند و با اشاره آنان، گروهی از کماندوها به مدرسه فیضیه سرازیر شدند و به ضرب و شتم طلاب پرداختند <ref>(همان، ۲۵-۲۶).</ref> | ||