سیدمحمدعلی‌شاه توکلی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (added Category:پروژه شاگردان using HotCat) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات عالمان شیعه | |||
| عنوان =سیدمحمدعلی‌شاه توکلی | |||
| تصویر = | |||
| توضیح تصویر = | |||
| اندازه تصویر = | |||
| سرشناسی = | |||
| نام کامل = | |||
| لقب = | |||
| نسب = | |||
| تاریخ تولد =۱۳۱۴ش | |||
| زادگاه = منطقه تیزک افغانستان | |||
| تاریخ وفات = | |||
| شهر وفات = | |||
| تاریخ شهادت = | |||
| محل شهادت = | |||
| محل دفن = | |||
| خویشاوندان سرشناس = | |||
| استادان =[[سیدمیرعلی احمد حجت کابلی]]، سیدشاه محمدحسین معصومی، محمدعلی مدرس، سیدانورشاه صدر، سیدعبدالحمید ناصر، [[سیدابوالقاسم خویی]]، [[امام‌خمینی]] و... | |||
| شاگردان = | |||
| محل تحصیل =کابل و [[نجف]] | |||
| اجازه روایت از = | |||
| اجازه اجتهاد از = | |||
| اجازه روایت به = | |||
| اجازه اجتهاد به = | |||
| تالیفات = شرح مکاسب در بیع به زبان عربی | |||
| سایر = | |||
| سیاسی =فعالیت سیاسی علیه حزب کمونیست افغانستان و معین وزارت حج و اوقاف افغانستان (وزارت شئون اسلامی) | |||
| اجتماعی =تأسیس حسینیه افشار کابل، بنای مسجد کتوال قلاچه، جعفریه کارته وزیر و مسجد ده عربان در کابل | |||
| امضا = | |||
| وبگاه رسمی = | |||
}} | |||
'''سیدمحمدعلی شاه توکلی'''، از شاگردان درس خارج فقه امام‌خمینی. | '''سیدمحمدعلی شاه توکلی'''، از شاگردان درس خارج فقه امام‌خمینی. | ||
سیدمحمدعلی | سیدمحمدعلی شاه‌توکلی در سال ۱۳۱۴ش در منطقه تیزک افغانستان به دنیا آمد. او در شش‌سالگی وارد مدرسه دینی در سرخ‌آباد (سرخک بوم) آن منطقه شد و نزد آقا سیدعبدالعظیم شاه به تحصیل پرداخت. سپس به منطقه بهسود رفت و مدت دو سال در آنجا پیش آقایان سیدانور شاه و شیخ عزیزالله غزنوی به تحصیل دروس حوزوی ادامه داد. آنگاه به کابل رفت و در مدت سه سال در مدرسه متیارخان آن شهر در درس‌های سیدمیرعلی احمد حجت کابلی، سیدشاه محمدحسین معصومی، شیخ محمدعلی مدرس، سیدانورشاه صدر و سیدعبدالحمید ناصر به تحصیل پرداخت. هم‌زمان به مدت دوازده سال به تبلیغ در کابل پرداخت و بناهایی چون مسجد کتوال قلاچه، جعفریه کارته وزیر، مسجد ده عربان و... را بنیان نهاد. | ||
توکلی در سال | ==مهاجرت به نجف== | ||
توکلی در سال ۱۳۴۵ش برای تکمیل تحصیلات راهی [[عراق]] شد و در [[نجف اشرف]] به مدت یک سال در درس‌های خارج فقه و اصول [[سیدابوالقاسم خویی|آیت‌الله سیدابوالقاسم موسوی خویی]] و خارج فقه [[امام‌خمینی]] حضور یافت؛ بنابراین می‌توان گفت که از سال ۱۳۴۵-۱۳۴۶ش در درس خارج فقه (بیع مکاسب) امام‌خمینی در [[مسجد شیخ انصاری]] شرکت می‌کرده است. | |||
==فعالیت سیاسی و اجتماعی== | |||
وی پس از یک سال حضور در نجف اشرف، درحالی‌که از امام‌خمینی اجازه وکالت دریافت کرده بود، به [[افغانستان]] بازگشت و به سبب فعالیت‌های سیاسی علیه حزب کمونیست افغانستان، توسط حکومت آن کشور دستگیر و زندانی شد. وی سپس وارد دستگاه‌های دولتی شد و مدتی هم در دوره ریاست‌جمهوری ژنرال نجیب، معین وزارت حج و اوقاف (وزارت شئون اسلامی) بود. وی در آن سمت به مقابله با افراد ذی‌نفوذ ازجمله اعضای حزب کمونیست می‌پرداخت و از اعتقادات خود دفاع می‌کرد. همین درگیری‌ها باعث شد تا توسط مسئولان حکومتی تهدید شود. وی درباره حضور در سمت فوق بر این باور است که | |||
«من به‌عنوان شاگرد امام‌خمینی، از آن بزرگوار اجازه داشتم که برای تبلیغ و بیان معارف اسلامی در کابل بمانم و صحنه را خالی نگذارم و در این مورد از محضر امام‌خمینی استفتا در دست دارم». | |||
توکلی در کابل حسینیه افشار را تأسیس کرد و آنجا را به صورت پایگاهی برای فعالیت‌های مذهبی درآورد. کتاب شرح مکاسب در بیع از آثار علمی اوست که در نجف اشرف به زبان عربی منتشر شده است.<ref>کوثر النبی: پژوهشی در تاریخ سادات در افغانستان، ج۲، ص۱۳-۱۴.</ref> | |||
==پانویس== | |||
{{پانویس}} | |||
==منابع== | |||
{{منابع}} | |||
* [http://www.adeli-af.com/wp-content/uploads/2012/07/kosare-nabi-4.pdf کوثر النبی: پژوهشی در تاریخ سادات در افغانستان]. | |||
{{پایان}} | |||
[[رده:پروژه شاگردان]] | [[رده:پروژه شاگردان]] | ||
نسخهٔ ۲۱ آبان ۱۴۰۳، ساعت ۱۷:۲۴
| اطلاعات فردی | |
|---|---|
| تاریخ تولد | ۱۳۱۴ش |
| زادگاه | منطقه تیزک افغانستان |
| اطلاعات علمی | |
| استادان | سیدمیرعلی احمد حجت کابلی، سیدشاه محمدحسین معصومی، محمدعلی مدرس، سیدانورشاه صدر، سیدعبدالحمید ناصر، سیدابوالقاسم خویی، امام‌خمینی و... |
| محل تحصیل | کابل و نجف |
| تألیفات | شرح مکاسب در بیع به زبان عربی |
| فعالیت‌های اجتماعی-سیاسی | |
| سیاسی | فعالیت سیاسی علیه حزب کمونیست افغانستان و معین وزارت حج و اوقاف افغانستان (وزارت شئون اسلامی) |
| اجتماعی | تأسیس حسینیه افشار کابل، بنای مسجد کتوال قلاچه، جعفریه کارته وزیر و مسجد ده عربان در کابل |
سیدمحمدعلی شاه توکلی، از شاگردان درس خارج فقه امام‌خمینی.
سیدمحمدعلی شاه‌توکلی در سال ۱۳۱۴ش در منطقه تیزک افغانستان به دنیا آمد. او در شش‌سالگی وارد مدرسه دینی در سرخ‌آباد (سرخک بوم) آن منطقه شد و نزد آقا سیدعبدالعظیم شاه به تحصیل پرداخت. سپس به منطقه بهسود رفت و مدت دو سال در آنجا پیش آقایان سیدانور شاه و شیخ عزیزالله غزنوی به تحصیل دروس حوزوی ادامه داد. آنگاه به کابل رفت و در مدت سه سال در مدرسه متیارخان آن شهر در درس‌های سیدمیرعلی احمد حجت کابلی، سیدشاه محمدحسین معصومی، شیخ محمدعلی مدرس، سیدانورشاه صدر و سیدعبدالحمید ناصر به تحصیل پرداخت. هم‌زمان به مدت دوازده سال به تبلیغ در کابل پرداخت و بناهایی چون مسجد کتوال قلاچه، جعفریه کارته وزیر، مسجد ده عربان و... را بنیان نهاد.
مهاجرت به نجف
توکلی در سال ۱۳۴۵ش برای تکمیل تحصیلات راهی عراق شد و در نجف اشرف به مدت یک سال در درس‌های خارج فقه و اصول آیت‌الله سیدابوالقاسم موسوی خویی و خارج فقه امام‌خمینی حضور یافت؛ بنابراین می‌توان گفت که از سال ۱۳۴۵-۱۳۴۶ش در درس خارج فقه (بیع مکاسب) امام‌خمینی در مسجد شیخ انصاری شرکت می‌کرده است.
فعالیت سیاسی و اجتماعی
وی پس از یک سال حضور در نجف اشرف، درحالی‌که از امام‌خمینی اجازه وکالت دریافت کرده بود، به افغانستان بازگشت و به سبب فعالیت‌های سیاسی علیه حزب کمونیست افغانستان، توسط حکومت آن کشور دستگیر و زندانی شد. وی سپس وارد دستگاه‌های دولتی شد و مدتی هم در دوره ریاست‌جمهوری ژنرال نجیب، معین وزارت حج و اوقاف (وزارت شئون اسلامی) بود. وی در آن سمت به مقابله با افراد ذی‌نفوذ ازجمله اعضای حزب کمونیست می‌پرداخت و از اعتقادات خود دفاع می‌کرد. همین درگیری‌ها باعث شد تا توسط مسئولان حکومتی تهدید شود. وی درباره حضور در سمت فوق بر این باور است که
«من به‌عنوان شاگرد امام‌خمینی، از آن بزرگوار اجازه داشتم که برای تبلیغ و بیان معارف اسلامی در کابل بمانم و صحنه را خالی نگذارم و در این مورد از محضر امام‌خمینی استفتا در دست دارم».
توکلی در کابل حسینیه افشار را تأسیس کرد و آنجا را به صورت پایگاهی برای فعالیت‌های مذهبی درآورد. کتاب شرح مکاسب در بیع از آثار علمی اوست که در نجف اشرف به زبان عربی منتشر شده است.[۱]
پانویس
- ↑ کوثر النبی: پژوهشی در تاریخ سادات در افغانستان، ج۲، ص۱۳-۱۴.