عبدالمجید رشیدپور

رشیدپور، عبدالمجید؛ از شاگردان درس خارج فقه و اصول امام خمینی. عبدالمجید رشیدپور در سال 1303 ش در خانواده‌ای تبریزی‌الاصل در شهر ولادی قفقاز به دنیا آمد. اجداد او تبریزی‌الاصل بودند که در روسیه به تجارت اشتغال داشتند. رشیدپور در نوجوانی به تهران آمد و زیر نظر مادرش به تحصیل دروس حوزوی پرداخت. او مقدمات را در تهران و نزد سید مهدی لاله‌زاری خواند و سپس در سال 1325 ش برای تکمیل تحصیلات حوزوی راهی قم شد. رشیدپور در قم دروس سطح را نزد آیات شیخ مرتضی حائری یزدی، محمدتقی بهجت و سید محمدباقر سلطانی طباطبایی خواند. در درس فلسفه و تفسیر قرآن هم از شاگردان علامه سید محمدحسین طباطبایی بود. او سپس در درس خارج فقه و اصول آیات سید محمد حجت کوه‌کمری، سید حسین طباطبایی بروجردی و سید کاظم شریعتمداری (انصاری، 361) و امام خمینی شرکت جست (همان؛ باقری بیدهندی، ۱۳۲). درباره سال‌های دقیق حضور او در درس‌های امام خمینی گزارشی در دست نیست، ولی می‌توان احتمال داد که در دهه 1330 در آن درس‌ها در مساجد محمدیه و اعظم قم شرکت می‌کرده است. رشیدپور در سال‌های 1330-1332 در جلسات بحث و درس علامه طباطبایی که به صورت خصوصی و با حضور جمعی معدود برگزار می شد، شرکت داشت و از اعضای اصلی آن حلقه درسی بود. او در کنار تحصیل در حوزه علمیه قم، با برخی از مجلات مذهبی حوزوی همکاری می‌کرد و ازجمله مقالاتی را در مجله مکتب اسلام می‌نگاشت (انصاری، 361). وی همچنین سال‌ها همراه با افرادی چون آیات ناصر مکارم شیرازی، جعفر سبحانی، محمد مجتهد شبستری، سید هادی خسروشاهی و... از اعضای هیئت تحریریه مجله مکتب اسلام بود (یاران امام به روایت اسناد ساواک، کتاب 26، 70؛ آیت‌الله (امام) سید موسی صدر به روایت اسناد ساواک، ج 1، 2) و به سبب نگارش مقالاتی، به‌عنوان یکی از فضلای حوزه علمیه قم شناخته شد (انصاری، 361). با آغاز نهضت اسلامی به رهبری امام خمینی، به مبارزه با حکومت پهلوی پرداخت و در زمستان 1341 ش به جرم توزیع اعلامیه دستگیر شد. او پس از دستگیری، در زندان ساواک در قم زندانی شد و سی روز در زندان بود (در وادی عشق، 87-88). وی سپس به تهران بازگشت و وارد دانشگاه تهران شد و در رشته روان‌شناسی و علوم تربیتی به تحصیل پرداخت و موفق به دریافت لیسانس در آن رشته شد. پس از آن به همکاری با رضا روزبه در دبیرستان توفیق تهران پرداخت. همچنین در جامعه تعلیمات اسلامی که زیر نظر عباسعلی اسلامی اداره می‌شد به تدریس می‌پرداخت. پس از پیروزی انقلاب اسلامی به همکاری با وزارت آموزش‌وپرورش ادامه داد و ازجمله فعالیت‌های او می‌توان به بنیانگذاری انجمن اولیاء و مربیان اشاره کرد. رشیدپور همچنین مجله پیوند را در آموزش و پروش بنیان نهاد (انصاری، 361) رشید پور ازجمله مؤلفان پرکار در حوزه تألیفات تربیتی برای وزارت آموزش‌وپرورش بود. ازجمله آثار او می‌توان به کتاب‌های زیر اشاره کرد: چرا رنج می‌بریم، تعادل و استحکام خانواده، آموزش خانواده (آشنایی با تعلیم و تربیت اسلامی با تأکید بر روش‌ها)، راه تربیت، رشد عقلی، دیباچه‌ای بر مدیریت اسلامی، تربیت کودک از دیدگاه اسلام، رشد اجتماعی از نظر اسلام، مبانی اخلاق اسلامی، چگونه می‌توان تربیت کرد؟، چگونه باید تربیت کرد؟، مراحل ازدواج در اسلام، روش‌های تربیتی، پرورش‌های اخلاقی و مجموعه مقالات در مجلات مکتب اسلام و پیوند. او در دوران خدمت در وزارت آموزش‌وپرورش، در برگزاری اردوهای دانش‌آموزی فعال بود و در قالب این اردوها به تربیت دانش‌آموزان می‌پرداخت. به سبب اهتمام او به تربیت دانش‌آموزان و فعالیت‌های اثرگذار و بیش از نیم قرن او در وزارت آموزش‌وپرورش، آن وزارتخانه در سال 1396 ش از او تجلیل کرد و جشن‌نامه‌ای موسوم به معلم محجوب در نکوداشت او منتشر کرد. عبدالمجید رشیدپور 8 شهریور 1398 از دنیا رفت و پیکرش پس از اقامه نماز توسط سید حسن افتخارزاده سبزواری در باغ طوطی در حرم حضرت عبدالعظیم (ع) به خاک سپرده شد (انصاری، 362). منابع: آیت‌الله (امام) سید موسی صدر به روایت اسناد ساواک: آن سفر کرده (1379)، ج 1، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات؛ انصاری، ناصرالدین (1399)، «درگذشتگان: عبدالمجید رشیدپور»، دوماهنامه ‌آینه پژوهش، شماره 184، مهر و آبان؛ باقری بیدهندی، ناصر (1368)، «نجوم امت 28: بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران حضرت آیت‌الله‌العظمی حاج‌آقا روح¬الله خمینی»، ماهنامه نور علم، دوره سوم، شماره 31، تیر؛ در وادی عشق (خاطرات حجت‌الاسلام‌والمسلمین سید تقی موسوی ‌درچه‌ای) (1389)، تدوین عبدالرحیم اباذری، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س)، مؤسسه چاپ و نشر عروج؛ دشتی، محمد (1398)، معلم محبوب: یادنامه استاد عبدالمجید رشیدپور، تهران، مؤسسه فرهنگی مدرسه برهان؛ یاران امام به روایت اسناد ساواک (1382)، کتاب 26: شهید آیت‌الله دکتر محمد مفتح، تهران، مركز بررسي اسناد تاريخي وزارت اطلاعات.