جعفر محمدی عراقی

محمدی عراقی (اراکی)، جعفر(بهاءالدین)؛ از شاگردان درس خارج اصول امام خمینی. جعفر محمدی عراقی ملقب به بهاء‌الدین در 1307ش در اراک به دنیا آمد. پدرش محمدباقر محمدی عراقی مشهور به حاج آقا بزرگ از روحانیان غرب کشور و جدش علامه‌ محمدباقر كوهرودي‌ عراقي‌ معروف‌ به‌ «علامه‌ي‌ كبير» از شاگردان‌ بنام‌ شيخ‌ انصاري‌ بود كه‌ پس از سالها تحصیل در نجف‌اشرف‌ در شهرستان‌ كنگاور مقیم شد و به تبلیغ دین در آن سامان پرداخت. بهاءالدين محمدی عراقی‌ دوران‌ كودكي‌ خود را در شهرستان‌ كنگاور سپري‌ كرد (شاهد یاران، ۴۲) و در همانجا دروس مقدماتی و ادبیات عربی را در نزد پدرش فرا گرفت (همان) . او در سال 1321 برای ادامه تحصیل راهی قم شد و دروس سطح را در آنجا به پایان رساند و از درس¬های آیات مرتضی حائری یزدی و سید محمد محقق داماد بهره برد. همچنین در درس تفسیر قرآن علامه طباطبایی و جلسات و برنامه¬های اخلاقی و عبادی شیخ عباس تهرانی و آیت‌الله حسین فاطمی قمی شرکت کرد ( همان، ۱۵). آنگاه وارد دروس خارج فقه آیات سید حسین طباطبایی بروجردی، شیخ محمدعلی اراکی و خارج اصول امام خمینی شد(همان جا) و درس خارج فقه (کتاب الصلوه) آیت¬الله بروجردی و دوره کامل درس خارج اصول امام خمینی را در دو مجلد تقریر کرد(همان، ۴).در 28 صفر 1390 هجری قمری از طرف امام اجازه اخذ وجوهات شرعی دریافت کرد. (صحیفه امام، ج۱، ۵۶۳). او از سال 1342 و به عنوان یکی از شاگردان امام خمینی مبارزه با حکومت پهلوی را همسو با استادش آغاز کرد(همان، ۴؛ روحانی، 46) و منزلش در قم یکی از محل های تکثیر و توزیع اعلامیه ها، کتاب ها و نوار های حضرت امام خمینی بود(محمدی عراقی:8:1390). بعد از دستگیری امام خمینی در ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ همراه با برخی دیگر از روحانیان اعلامیه¬هایی را در حمایت از ایشان صادر کرد و خواستار آزادی امام خمینی از زندان و لغو تصویب نامه های ضد دینی شد(سیر مبارزات یاران، ج۲، ۲۱۴). پس از آن هم به مبارزاتش در قم ادامه داد و در آذرماه 1347 به عراق رفت و در نجف اشرف با استادش دیدار کرد و سپس به دستور اامام خمینی و آیت¬الله سید محسن طباطبایی حکیم به کشور بازگشت و در کرمانشاه به فعالیت¬های تبلیغی پرداخت. وی نماز جماعت را در مسجد اعتمادی این شهر اقامه می¬کرد و آنجا را به صورت پایگاهی علیه حکوکمت پهلوی درآورد(شاهد یاران، ‌۳) و همراه با روحانیان مبارز کرمانشاه اعلامیه¬هایی را در انتقاد از حکومت پهلوی و حمایت از امام خمینی امضا می¬کرد (سیر مبارزات یاران، ج12، 124؛ اسناد انقلاب اسلامی، ج3، 372). همچنین همراه با روحانیان مبارز کرمانشاه در اغلب تجمعات و تظاهرات اعتراضی مردم کرمانشاه شرکت می¬جست. به سبب این مبارزات در سال ۱۳۵۷ توسط ماموران حکومت پهلوی دستگیر و به انتقال یافت و در زندان کمیته مشترک ضد خرابکاری زندانی شد(اشرفی اصفهانی، 85). این اقدام حکومت پهلوی اعتراض مردم و روحانیان کرمانشاه را در پی داشت. از جمله جامعه روحانیت کرمانشاه با صدور اعلامیه ای از اعمال و رفتار ماموران ساواک و رژیم پهلوی اعلام انزجاز کردند و ضمن تاکید بر پایداری خود در ادامه مبارزات علیه رژیم پهلوی خواستار آزادی آنان شدند (همان) همچنین آیت‌الله شریعتمداری در تلگرامی به علمای کرمانشاه این حرکت غیر قانونی و ضد انسانی ساواک را محکوم کرد.(اسناد انقلاب اسلامی، ج5، 238). این واکنش¬ها باعث شد از زندان آزاد شود و به کرمانشاه برگردد. محمدی عراقی در کرمانشاه بیانیه ها و اعلامیه هایی منتشر شده امام خمینی در پاریس را با کمک جوانان کرمانشاه تکثیر و منتشر می کرد. علاوه بر آن در تظاهرات مردم کرمانشاه شرکت می¬جست و پیشاپیش تظاهرات کنندگان حرکت می¬کرد. از دیگر اقدامات مهم وی بسیج و راه اندازی تعدادی از علما و روحانیون منطقه غرب کشور برای حضور در تحصن روحانیون سراسر کشور در مسجد دانشگاه تهران در اعتراض به بسته شدن فرودگاه ها و ممانعت دولت وقت از ورود امام به کشور بود.(شاهد یاران، ۸).وی علاوه بر وظیفه تبلیغ و ارشاد عمومی در شهر کرمانشاه، عهده دار تشکیل کلاس های درس خاص برای علاقه مندان جوان و دانشجویان و روشنفکران بود وی همچنین به عنوان مدرس در مسجد و مدرسه آیت‌الله بروجردی تدریس می کردند(همان، ۱۰). وی تبلیغ علوم حوزوی را با تاسیس کتابخانه و جمع آوری کتب مفید برای عموم به ویژه جوانان و دانشگاهیان ادامه داد. همچنین برپایی مراسم مذهبی و برگزاری جلسات تفسیر قرآن و حدیث و تشریح مسائل فقهی و برگزاری جلسات پرسش و پاسخ از دیگر اقدامات وی در حوزه تبلیغ ترویج افکار اسلامی بود. وی پس از پیروزی انقلاب اسلامی به سمت حاکم شرع دادگاه انقلاب کرمانشاه منصوب شد (همان،‌۸۷). سپس ضمن پذیرفتن مسئولیت در بنیاد شهید،‌ به فعالیت در آن نهاد انقلابی پرداخت (همان، ۹۰). همچنین با شرکت در جلسات تصمیم¬گیری، تشکیل کمیته‌های انقلاب اسلامی و سروسامان دادن به امور فعالانه حضور می‌یافت(همان، ۸). او در انتخابات میان‌دوره‌ای نخستین دوره مجلس شورای اسلامی نامزد نمایندگی از شهرستان کنگاور شد و این انتخابات به دور دوم کشیده شد. او در همین حین در 20 مرداد 1360 هنگام بازگشت از مسجد، به همراه پدر و دو فرزند خردسالش توسط تیم تروریستی سازمان مجاهدین خلق به شهادت رسید. پیکر وی در شهر کنگاور و در کنار اجداد و نیاکان ایشان در مقبره خانوادگی معروف به قبر آقا در کنار گلزار شهدای کنگاور به خاک سپرده شد. (همان).

منابع: اسناد انقلاب اسلامی (1374)، ج۵، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ اسناد انقلاب اسلامی (1374) ج۳، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ اشرفی اصفهانی، محمد(1362) محراب خونین باختران، تهران، سروش؛ صحیفه امام (۱۳۷۸)، ج۱، تهران، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(س)؛ روحانی، سید حمید(1358)، نهضت امام خمینی در ایران، ج۱، تهران، انتشارات دارالعلم؛ سیر مبارزات یاران امام خمینی در آیینه اسناد به روایت ساواک(1393)، ج۲، ۱۲، تهران، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(س)، جلد دوم ،تهران: موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی(س)؛ نشریه شاهد یاران (۱۳۹۰)، شماره 69، مرداد؛ یاران امام به روایت اسناد ساواک؛ (1382) شهید آیت‌الله عطاالله اشرفی اصفهانی:کتاب بیست و پنجم، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات، تهران: مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات