محمدنظام‌الدین الهی قمشه‌ای: تفاوت میان نسخه‌ها

محمد نظام‌الدین الهی قمشه‌ای در سال ۱۳۰۹ش به دنیا آمد. پدرش شیخ مهدی الهی قمشه‌ای از روحانیان شاخص تهران بود که پس از شهادت [[سیدحسن مدرس|آیت‌الله سیدحسن مدرس]]، به‌جای ایشان در مدرسه سپهسالار سابق ـ شهید مطهری فعلی ـ به تدریس فلسفه و الهیات می‌پرداخت و حدود هفت سال از عمر خویش را صرف ترجمه قرآن کریم کرد <ref>(«گفتگو با سرکار خانم الهی قمشه‌ای»، ص۴۸)</ref> و ترجمه او از [[قرآن|قرآن کریم]] و همچنین نهج‌البلاغه معروف است و علاوه بر آن آثاری چون حکمت الهی (در سه جلد) و دیوان اشعار از وی بر جای مانده است (شریف‌رازی، ج ۸، ص۱۰۸-۱۰۹). همچنین بیش از چهل سال در دانشگاه تهران به تربیت دانشجو می‌پرداخت («هرچه کردم، همه از دولت قرآن کردم»، «گفتگو با سرکار خانم الهی قمشه‌ای»، ص۴۸).  

محمد نظام‌الدین الهی تحت تعلیمات پدرش، بخش‌هایی از دروس حوزوی را خواند. سپس راهی [[قم]] شد و در حوزه علمیه آن شهر، دروس سطح را پیش استادان آن حوزه خواند، ولی درباره استادان او در آن درس‌ها اطلاعی در دست نیست. وی سپس در درس‌های خارج فقه و اصول آیات سیدحسین طباطبایی بروجردی و امام‌خمینی شرکت کرد <ref>(شریف رازی، ج ۸، ص۱۱۴).</ref>  

درباره سال‌های حضور او در درس‌های امام‌خمینی گزارشی در دست نیست، ولی می‌توان احتمال داد که در سال‌های دهه ۱۳۳۰ ش و آغازین سال‌های دهه ۱۳۴۰ و پیش از تبعید امام‌خمینی به خارج از کشور، در درس‌های ایشان در مساجد سلماسی و اعظم قم شرکت می‌کرده است. وی همچنین از امام‌خمینی، اجازه دخالت در امور حسبیه و شرعیه دریافت کرد <ref>(صحیفه امام، ج ۱، ص۵۷۵).</ref>

الهی قمشه‌ای در کنار تحصیل دروس خارج فقه و اصول، به تحصیل دروس فلسفی هم می‌پرداخت، ولی درباره استادان او در این درس هم گزارشی وجود ندارد. او همچنین از دوستان سیدمصطفی خمینی و عبدالله جوادی آملی بود <ref>(پروین‌زاد، ص۲۵؛ «گفتگو با سرکار خانم الهی قمشه‌ای»، ص۴۸).</ref> همچنین با سیدعلی خامنه‌ای دوستی داشت <ref>(«افشین علا به نقل از مرحومه مهدیه الهی قمشه‌ای...»، ص۱۱).</ref> وی پس از پایان تحصیل، به تهران بازگشت و به تدریس فلسفه در آن شهر پرداخت <ref>(پروین‌زاد، ص۲۵).</ref>

محمد نظام‌الدین الهی ازجمله روحانیانی بود که با آغاز نهضت اسلامی به رهبری امام‌خمینی، به حمایت از آن پرداخت و همراه با آنان، اعلامیه‌هایی را علیه حکومت پهلوی امضا می‌کرد. ازجمله پس از رحلت مشکوک سیدمصطفی خمینی در اول آبان ۱۳۵۶، نامه‌ای را همراه با روحانیان مبارز تهران به امام‌خمینی ارسال کردند و درگذشت فرزند ایشان را تسلیت گفتند <ref>(اسناد انقلاب اسلامی، ج ۳، ص۲۳۱ ـ ۲۳۲)</ref> و سپس همراه با جمعی از روحانیان مبارز، اعلامیه‌ای را صادر و در آن از مردم دعوت کردند در مراسمی به همان مناسبت در مسجد ارگ تهران شرکت کنند <ref>(همان، ص۲۳۳ ـ ۲۳۴).</ref> پس از سرکوبی تظاهرات مردم تبریز در ۲۹ بهمن ۱۳۵۶ نیز در نامه‌ای به مراجع تقلید، ضمن تقبیح و محکوم کردن اقدام پهلوی، شهادت جمعی از مردم آن شهر را به مراجع تقلید تسلیت گفتند <ref>(همان، ص۲۴۲ ـ ۲۴۳).</ref> در آستانه عید نوروز آن سال، همراه با جمعی از روحانیان مبارز تهران، در اعلامیه‌ای دیگر و در اعتراض به اقدامات حکومت پهلوی در سرکوبی تظاهرات مردم تبریز و قم، آن عید را تحریم کردند <ref>(همان، ص۲۵۵ ـ ۲۵۶).</ref> وی پس از آن نیز تقریباً در هر مناسبتی، اعلامیه‌ای را که در محکومیت حکومت پهلوی یا حمایت از امام‌خمینی صادر می‌شد، امضا می‌کرد و نام او در اغلب این اعلامیه‌ها و نامه‌ها دیده می‌شود <ref>(همان، ص۲۶۴ ـ ۲۶۶، ۲۸۱ ـ ۲۸۳، ۳۸۵ ـ ۳۸۶، ۴۵۳، ۴۶۷ ـ ۴۷۰، ۴۸۳ ـ ۴۸۷، ۴۹۹ ـ ۵۰۰، ۵۰۹ ـ ۵۱۲، ۵۱۳ ـ ۵۱۷).</ref>

محمد نظام‌الدین الهی قمشه‌ای پس از پیروزی انقلاب اسلامی به تدریس و فعالیت‌های مذهبی ادامه داد و مدتی هم ریاست کتابخانه دانشگاه تهران را بر عهده داشت. او در سال ۱۳۷۶ ش درگذشت <ref>(«گفتگو با سرکار خانم الهی قمشه‌ای»، ص۴۸).</ref>