احمد زاهد نجفی

احمد زاهد نجفی

اطلاعات فردی
نام کامل	احمد زاهد نجفی
نسب	فرزند مهدي
تاریخ تولد	۱۳۰۴ ش
زادگاه	اصفهان، ایران
تاریخ وفات	۲۲ آبان ۱۳۸۸
محل دفن	کنار مزار علامه محمدباقر مجلسی، اصفهان
شهر وفات	اصفهان
اطلاعات علمی
استادان	سید نورالله قاضی عسکر، شیخ محمدتقی قمشه‌ای، آیت‌الله سید ابوالقاسم موسوی خویی، آیت‌الله سید محسن طباطبایی حکیم، آیت‌الله سید حسین حمامی، آیت‌الله سید محمود حسینی شاهرودی، امام خمینی
محل تحصیل	حوزه علمیه اصفهان، حوزه علمیه نجف اشرف، حوزه علمیه قم
فعالیت‌های اجتماعی-سیاسی
سیاسی	مبارز با حکومت پهلوی، مشارکت در تحصن‌ها و اعتراضات علیه رژیم شاه
اجتماعی	تدریس دروس حوزوی، فعالیت‌های تبلیغی

احمد زاهد نجفی؛ از شاگردان درس خارج فقه امام خمینی. احمد زاهد نجفی فرزند مهدي در سال ۱۳۰۴ ش در اصفهان دیده به جهان گشود. او از نوجوانی در بازار اصفهان مشغول به کار شد. سپس به‌واسطه علاقه‌مندی به تحصیل دروس حوزوی، در سال ۱۳۲۶ ش به حوزه علمیه اصفهان رفت و مقدمات را نزد سید نورالله قاضی عسکر. و شیخ محمدتقی قمشه‌ای فراگرفت. پس از یک سال تحصیل در اصفهان، به تشویق استادش قاضی عسکر، راهی عتبات عالیات شد و در نجف اشرف، پس از اقامتی دو ماهه در مدرسه شیخ مهدی کاشف‌الغطا، وارد مدرسه سید کاظم یزدی شد و تحصیل را در آن مدرسه پی گرفت. وی مقدمات و دروس سطح دینی را در آن مدرسه و دیگر مدارس دینی نجف اشرف نزد شیخ محمدعلی مدرس افغانی، میرزا علی آقا فلسفی، سید اسداللّه مدنی تبریزی و شیخ محمدتقی آل راضی به پایان رساند. آنگاه به تحصیل دروس خارج فقه و اصول پرداخت و ابتدا در درس آیت‌الله سید ابوالقاسم موسوی خویی حضور یافت و ۱۶ سال (دو دوره خارج اصول) از درس ایشان بهره‌مند شد. علاوه بر آن مدتی هم در درس تفسیر قرآن ایشان شرکت کرد. سپس از درس آیات سید محسن طباطبایی حکیم، سید حسین حمامی و سید محمود حسینی شاهرودی بهره‌مند شد. زاهد نجفی پس از ورود امام خمینی به عراق، در درس خارج فقه ایشان حضور یافت. و تا سال ۱۳۵۴ ش که از عراق اخراج شد، از محضر ایشان استفاده کرد. در کنار تحصیل، به تدریس در حوزه علمیه نجف اشرف هم می‌پرداخت و جامع‌المقدمات، سیوطی، مغنی، معالم و مطول، لمعتین، رسایل، مکاسب و کفایتین را برای طلاب و فضلاي نجف تدریس می‌کرد.

او در سال ۱۳۵۴ ش و در پی تیرگی روابط ایران و عراق و تصمیم دولت عراق در اخراج جمعی از ایرانیان از آن کشور، از عراق اخراج شد و به کشور بازگشت و در زادگاهش به تدریس دروس حوزوی و تبلیغ دین پرداخت. وی پس از بازگشت به کشور، به مبارزه با حکومت پهلوی در کنار دیگر روحانیان اصفهان ادامه داد. ازجمله در جریان تصمیم دولت شاپور بختیار در بستن فرودگاه مهرآباد بر روی پروازهای خارجی با هدف جلوگیری از بازگشت امام خمینی به کشور و تحصن روحانیان در مسجد دانشگاه تهران در اعتراض به آن اقدام، همراه با روحانیان اصفهان در تحصن مشابهی در اصفهان و در بیت سید حسین خادمی شرکت کرد. او پس از پیروزی انقلاب اسلامی به فعالیت‌های تبلیغی و تدریس در اصفهان ادامه داد و در ۲۲ آبان ۱۳۸۸ در اصفهان از دنیا رفت و پیکرش پس از تشییع در کنار مزار علامه محمدباقر مجلسی در آن شهر به خاک سپرده شد.