علی‌اصغر احمدی شاهرودی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(اصلاح ارقام) |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
| تاریخ وفات = | | تاریخ وفات = | ||
| شهر وفات = نجف | | شهر وفات = نجف | ||
| تاریخ شهادت = ۷ رمضان ۱۴۱۱ق | | تاریخ شهادت = ۷ رمضان ۱۴۱۱ق/۳ فروردین ۱۳۷۰ش | ||
| محل شهادت = حرم امام علی(ع)، نجف | | محل شهادت = حرم امام علی(ع)، نجف | ||
| محل دفن = نجف | | محل دفن = نجف | ||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
== شهادت == | == شهادت == | ||
احمدی شاهرودی سرانجام در هفتم رمضان | احمدی شاهرودی سرانجام در هفتم رمضان ۱۴۱۱ق (سوم فروردین ۱۳۷۰) در موقع تشرف به حرم امام علی(ع) در نزدیکی صحن مورد حمله بعثی‌ها قرار گرفت و با وضع فجیع و دلخراشی به شهادت رسید. جنازه او سه روز بر زمین افتاده بود و کسی جرأت نمی‌کرد به آن نزدیک شوند تا اینکه برخی از فضلا با لباس مبدّل، شبانه جنازه‌اش را حمل کردند و به خاک سپردند.<ref>شریف‌رازی، ج۹، ص۷۶-۷۷.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
| خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
* شریف‌رازی، محمد (۱۳۷۰)، گنجینه¬ دانشمندان، ج۹، قم، مؤلف. | * شریف‌رازی، محمد (۱۳۷۰)، گنجینه¬ دانشمندان، ج۹، قم، مؤلف. | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
[[رده:پروژه | [[رده:پروژه شاگردان۲]] | ||
نسخهٔ ۱۱ آذر ۱۴۰۳، ساعت ۲۱:۰۲
| اطلاعات فردی | |
|---|---|
| نام کامل | علی‌اصغر احمدی شاهرودی |
| تاریخ تولد | ۱۳۰۲ ش |
| زادگاه | مزج، شاهرود |
| محل دفن | نجف |
| شهر وفات | نجف |
| تاریخ شهادت | ۷ رمضان ۱۴۱۱ق/۳ فروردین ۱۳۷۰ش |
| محل شهادت | حرم امام علی(ع)، نجف |
| خویشاوندان سرشناس | محمدتقی احمدی شاهرودی (پدر) |
| اطلاعات علمی | |
| استادان | امام‌خمینی، سیدحسین بروجردی، سیدمحمد حجت کوه‌کمری، سیدمحسن حکیم، سیدابوالقاسم خویی |
| محل تحصیل | حوزه علمیه قم، حوزه علمیه نجف |
| سایر | عضو هیئت استفتای آیت‌الله خویی |
| فعالیت‌های اجتماعی-سیاسی | |
| سیاسی | مبارزه با رژیم پهلوی |
| اجتماعی | حضور در مجالس عزاداری امام حسین(ع)، کمک به امور حسبیه در نجف |
علی‌اصغر احمدی شاهرودی، از شاگردان درس خارج اصول امام‌خمینی.
زادگاه
علی‌اصغر احمدی شاهرودی در سال ۱۳۰۲ش در روستای مزج شهرستان شاهرود در خانواده‌ای روحانی زاده شد. پدرش آیت‌الله شیخ محمدتقی احمدی شاهرودی از عالمان شاهرود و از شاگردان آخوند خراسانی بود.
تحصیل
علی‌اصغر احمدی خواندن و نوشتن را در زادگاهش آغاز کرد و سپس به تحصیل دروس حوزوی پرداخت و مقدمات را در شاهرود آموخت. در سال ۱۳۱۸ ش راهی قم شد[۱] و همراه با مرتضی مطهری و حسینعلی منتظری، در درس خارج فقه (صلات) سیدمحمد محقق داماد که به‌صورت خصوصی در حجره مرتضی مطهری در مدرسه فیضیه برگزار می‌شد، شرکت کرد.[۲] هم‌زمان همراه با حسینعلی منتظری و شیخ اسدالله نوراللهی، در درس شوارق آیت‌الله سیداحمد موسوی خوانساری حضور یافت.[۳] او که جدیت زیادی در تحصیل علوم حوزوی داشت و در تابستان و موسم تبلیغ (رمضان و محرم) نیز تحصیل را رها نمی‌کرد، پس از پایان دوره سطح، در درس خارج آیت‌الله سیدمحمد حجت کوه‌کمری شرکت کرد و در آن درس هم با مرتضی مطهری و حسینعلی منتظری مباحثه می‌کرد. او در سال‌های آغازین دهه ۱۳۲۰ همراه با دو دوست و هم‌مباحثه‌اش به بروجرد رفت و در درس خارج آیت‌الله سیدحسین طباطبایی بروجردی حضور یافت. سپس همراه با جمعی از طلاب حوزه علمیه قم، از آیت‌الله بروجردی درخواست کرد به قم سفر کند که این درخواست با پذیرش آیت‌الله بروجردی مواجه شد.
احمدی شاهرودی از نخستین شاگردان درس خارج اصول امام‌خمینی بود؛ به گفته شریف‌رازی، او همراه با مرتضی مطهری و حسینعلی منتظری از امام‌خمینی درخواست کردند درس خارج اصول را آغاز کند و پس از آغاز آن درس، در آن درس شرکت کردند.[۴] حسینعلی منتظری در خاطراتش از حضور او در نخستین جلسات درس خارج اصول امام‌خمینی سخنی نمی‌گوید و ادعا می‌کند که خودش و مرتضی مطهری چنین درخواستی را مطرح کردند ولی بلافاصله اضافه می‌کند: «بعد آقای شیخ اسداللّه نوراللهی آمد، شیخ علی‌اصغر شاهرودی هم آمد»؛[۵] بنابراین با استناد به خاطرات حسینعلی منتظری می‌توان گفت که پس از مرتضی مطهری و حسینعلی منتظری، از نخستین افرادی بود که در درس خارج اصول امام‌خمینی حضور یافت. وی از سال ۱۳۲۴ش (سال استقرار آیت‌الله بروجردی در قم) به عراق رفت؛[۶] بنابراین می‌توان گفت که مدتی کوتاه در درس امام‌خمینی شرکت داشته است. او پس از عزیمت به عراق، در حوزه علمیه نجف اشرف در درس خارج فقه آیت‌الله سیدمحسن طباطبایی حکیم شرکت کرد و سپس به درس آیت‌الله سیدابوالقاسم موسوی خویی راه یافت و به استفاده از درس خارج فقه و اصول ایشان پرداخت. در درس تفسیر و رجال هم از درس آیت‌الله خویی بهره برد و مورد توجه آن مرجع قرار گرفت تا جایی که ایشان برخی از مسائل را به احمدی شاهرودی ارجاع می‌داد و او را با عنوان احترام‌آمیز «آقای میرزا» مخاطب قرار می‌داد.[۷] او سپس به عضویت هیئت استفتای آیت‌الله خویی درآمد.[۸]
احمدی شاهرودی پس از حمله مأموران رژیم به مدرسه علمیه فیضیه در نوروز ۱۳۴۲ش همراه با جمعی از علما و روحانیون برجسته نجف اشرف با صدور اعلامیه‌ای با عنوان علمای نجف اشرف، تنفر خود را «از موضع خودسرانه و ظالمانه هیئت حاکمه در ایران به جهانیان اعلام» و ضمن محکوم کردن اقدام مأموران حکومت پهلوی در حمله به مدرسه فیضیه، مردم را به مقابله با این‌گونه اقدامات دعوت کردند و اعلام نمودند که علمای نجف اشرف از هیچ‌گونه اقدامی در حراست از کیان اسلامی دریغ نخواهند ورزید.[۹]
او پس از استقرار امام‌خمینی در نجف اشرف، از افراد مورد اعتماد ایشان بود و امام‌خمینی به یکی از افرادی که توسط او معرفی شده بودند اجازاتی در امور حسبیه و شرعیه داده بود.[۱۰] احمدی شاهرودی همچنین از اصحاب استفتای آیت‌الله خویی بود.[۱۱] او همچنین اهتمام خاصی به شرکت در مجالس عزاداری و سوگواری امام حسین(ع) داشت و بارها پای پیاده از نجف به کربلا مشرف می‌شد. فعالیت‌های مذهبی او در عراق باعث شد تا تحت فشار نیروهای رژیم بعث عراق قرار گیرد و این فشارها باعث شد خانواده‌اش را به قم منتقل کند، ولی خود در جوار حرم امام علی(ع) به فعالیت‌های علمی ادامه دهد. شدت فشارها علیه او به‌اندازه‌ای بود که خانواده‌اش از وی درخواست کردند به کشور بازگردد، ولی او بر حضور در نجف اشرف اصرار داشت.
شهادت
احمدی شاهرودی سرانجام در هفتم رمضان ۱۴۱۱ق (سوم فروردین ۱۳۷۰) در موقع تشرف به حرم امام علی(ع) در نزدیکی صحن مورد حمله بعثی‌ها قرار گرفت و با وضع فجیع و دلخراشی به شهادت رسید. جنازه او سه روز بر زمین افتاده بود و کسی جرأت نمی‌کرد به آن نزدیک شوند تا اینکه برخی از فضلا با لباس مبدّل، شبانه جنازه‌اش را حمل کردند و به خاک سپردند.[۱۲]
پانویس
- ↑ شریف‌رازی، ج۹، ص۷۵
- ↑ همان؛ شبیری زنجانی، ج۳، ص۵۲۲.
- ↑ متن کامل خاطرات آیت‌الله منتظری به همراه پیوست‌ها، ص۴۱-۴۲.
- ↑ شریف‌رازی، ج۹، ص۷۵.
- ↑ سلسله موی دوست، ص۲۱۸
- ↑ شریف‌رازی، ج۹، ص۷۵
- ↑ شریف‌رازی، ج۹، ص۷۵.
- ↑ امینی گلستانی، ص۹۷.
- ↑ اسناد انقلاب اسلامی، ج۳، ص۶۵-۶۶.
- ↑ صحیفه امام، ج۱، ص۴۶۰.
- ↑ انصاری قمی، ص۹۳.
- ↑ شریف‌رازی، ج۹، ص۷۶-۷۷.
منابع
- «آیت‌الله عبدالله خائفی: امام چیزی را برای خودشان نمی‌خواستند» (۱۳۹۳)، هفته‌نامه حریم امام، شماره ۱۱۶، ۱۸ اردیبهشت.
- اسناد انقلاب اسلامی (۱۳۷۴)، ج۳، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی.
- امینی گلستان، محمد (بی‌تا)، نوادر و متفرقات، ج۳، قم، مؤلف.
- انصاری قمی، ناصرالدین (۱۳۷۱)، «نجوم امت ـ حضرت آیت‌الله‌العظمی حاج سیدابوالقاسم خویی»، دوماهنامه نور علم، شماره ۴۷، مهر و آبان.
- متن کامل خاطرات آیت‌الله منتظری به همراه پیوست‌ها (۱۳۷۹)، بی‌جا، اتحادیه ناشران ایرانی در اروپا (نشر باران، نشر خاوران، نشر نیما).
- سلسله موی دوست: خاطرات دوران تدریس امام‌خمینی به نقل از شاگردان، دوستان و منسوبین (۱۳۸۵)، به کوشش: مجتبی فراهانی، با مقدمه: عباسعلی عمید زنجانی، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی.
- شبیری زنجانی، سیدموسی (۱۳۹۳)، جرعه از دریا، ج۳، قم، مؤسسه کتاب‌شناسی شیعه (مؤسسه التراث الشیعه).
- شریف‌رازی، محمد (۱۳۷۰)، گنجینه¬ دانشمندان، ج۹، قم، مؤلف.