علی ستاری: تفاوت میان نسخه‌ها

ستاري، علي؛ از شاگردان درس خارج فقه امام خمینی. او در 6 شهریور 1304 ش در روستای ونایی بروجرد و در خانواده‌ای روحانی زاده شد (کرمانی، 278). پدرش از مدرسان دروس حوزوی روستا بود. علی ستاری خواندن و نوشتن و قرائت قرآن را زادگاهش و نزد پدر آموخت. آنگاه تا هجده‌سالگی به کشاورزی و دامداری در ونایی مشغول شد. سپس راهی بروجرد شد و در حوزه علمیه آن شهر به فراگیری مقدمات نزد استادان حوزه علمیه آن شهر پرداخت. او پس از یک سال و نیم حضور در بروجرد، به عراق رفت و در حوزه علمیه نجف اشرف تحصیلات حوزوی را پی گرفت. ستاری دروس سطح را در آنجا و نزد آقایان سید اسدالله مدني تبریزی، حسين راستي کاشاني و نصرالله مستنبط فراگرفت. آنگاه در درس خارج فقه و اصول آیات سید ابوالقاسم موسوی خویی، سید محسن طباطبایی حكيم، سید عبدالهادي شيرازي و ميرزا باقر زنجاني شرکت کرد. علی ستاری پس از ورود امام خمینی به نجف اشرف و آغاز درس خارج فقه در مسجد شیخ انصاری آن شهر، در درس ایشان نیز شرکت کرد (کرمانی، 283-284). درباره سال‌های حضور او در آن درس گزارشی در دست نیست، ولی با استناد به سال‌های حضور او در نجف اشرف می‌توان احتمال داد که طی سال‌های 1344 ش تا 1350 ش که از عراق اخراج شد، در آن درس شرکت می‌کرده است. علی ستاری همچنین از دوستان سید مصطفی خمینی بود و در پیاده‌روی‌های او به کربلا وی را همراهی می‌کرد (يادها و يادمان‌ها، 376 ـ 380)

علی ستاری در مدت اقامت در عراق از افراد مورد اعتماد امام خمینی بود و امام خمینی به برخی از افرادی که توسط ستاری معرفی شده بودند، اجازاتی در امور شرعیه داده بود (صحیفه امام، ج 1، 478، 503). ستاری همچنین خود از امام خمینی و آیات خویی، سید عبدالهادي شيرازي، سید محمدرضا موسوی گلپايگاني، شیخ محمدعلی اراکی، سید علی حسینی سيستاني، سید علي حسینی خامنه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اي، محمدتقي بهجت و محمد فاضل لنكراني اجازاتی در امور شرعیه دریافت کرد (کرمانی، 286-287).