صدرالدین حائری شیرازی: تفاوت میان نسخه‌ها

صدرالدین حائری شیرازی در دوم مهر ۱۳۰۹ش در خانواده‌ای روحانی در شیراز متولد شد. پدرش شیخ عبدالحسین حائری از روحانیان برجسته شیراز و از شاگردان [[میرزامحمدتقی شیرازی|میرزا محمدتقی شیرازی]] (میرزای دوم) بود که از سوی او به شیراز اعزام گردید و به‌عنوان پیشوای دینی آن خطه مشغول به تبلیغ شد. جدش آقا شیخ محمد طاهر هم از شاگردان و ارادتمندان میرزای بزرگ شیرازی بود. مادر شیخ صدرالدین حائری هم از خاندانی برجسته بود؛ او دختر آقا میرزا حسن فخرالدوله شیرازی بود که نسبش با چندین واسطه، به شیخ صفی‌الدین اردبیلی می‌رسید.<ref>سلمانی آرانی، «صدرالدین حائری، دردمند غیور»، ص۵۷-۵۸.</ref>   

درباره سال‌های حضور او در درس امام‌خمینی گزارش دقیقی وجود ندارد؛ حائری شیرازی در سال ۱۳۲۹ ش پس از درگذشت پدرش به شیراز بازگشت.<ref>سلمانی آرانی، «صدرالدین حائری، دردمند غیور»، ص۶۲.</ref> بنابراین می‌توان احتمال داد که پیش از آن تاریخ در درس خارج فقه و اصول ایشان که در [[مسجد محمدیه]] یا [[مسجد سلماسی|سلماسی]] برگزار می‌شد، شرکت می‌کرده است و از نخستین شاگردان درس خارج فقه و اصول ایشان محسوب می‌شود. او در کنار تحصیل دروس خارج فقه و اصول، از درس فلسفه و همچنین [[تفسیر|تفسیر قرآن]] علامه سیدمحمدحسین طباطبایی استفاده می‌کرد.<ref>سلمانی آرانی، «صدرالدین حائری، دردمند غیور»، ص۶۲.</ref> در مسائل [[سیر و سلوک]] هم با علامه طباطبایی، آیات محمدتقی بهجت و سیدرضا بهاءالدینی مرتبط بود و پس از آشنایی با محمدجواد انصاری همدانی، در سلک شاگردان ایشان درآمد و یک سال از بحث‌های عرفانی ایشان بهره‌مند شد.<ref>سلمانی آرانی، «صدرالدین حائری، دردمند غیور»، ص۶۲.</ref>

او پس از [[انقلاب اسلامی ایران|پیروزی انقلاب اسلامی]] نمایندگی امام‌خمینی در بنیاد مسکن استان فارس را بر عهده گرفت، ولی عمده وقت خود را صرف تدریس در حوزه علمیه شیراز و ارائه خدمات علمی به طلاب شیرازی نمود. هم‌زمان دو مدرسه علمیه محمدیه و قائمیه را در شیراز بنیان نهاد. در دوره [[جنگ عراق علیه ایران|جنگ تحمیلی]]، بارها در جبهه‌های جنگ حاضر شد و سپس نمایندگی امام‌خمینی در یگان‌های نظامی در شیراز را بر عهده گرفت و دفتر مشاوره در آنجا بنیان نهاد.<ref>حیدری، «حائری شیرازی، صدرالدین»، ص۷۵.</ref> او همچنین مدت‌ها نماینده مرکز مدیریت حوزه علمیه قم در شیراز و مسئول تقسیم شهریه طلاب بود.<ref>حیدری، «حائری شیرازی، صدرالدین»، ص۱۱۱.</ref>  

او در ۱۸ خرداد ۱۳۸۳ در قم درگذشت و پیکرش پس از اقامه نماز توسط آیت‌الله محمدتقی بهجت در یکی از حجره‌های صحن کوچک حرم حضرت فاطمه معصومه (س) و جنب مرقد حاج اسماعیل دولابی به خاک سپرده شد.<ref>سلمانی آرانی، «صدرالدین حائری، دردمند غیور»، ص۷۸.</ref>