سیدمرتضی محمودی: تفاوت میان نسخه‌ها

سیدمرتضی محمودی در سال ۱۳۰۵ در «گوگد» گلپایگان به دنیا آمد. او تحصیلات حوزوی خود را با ورود به مدرسه علمیه‌ای که به دست وحید گلپایگانی، از شاگردان [[عبدالکریم حائری یزدی|آیت‌الله شیخ عبدالکریم حائری یزدی]] تأسیس شده بود، آغاز کرد و دوره مقدمات و مقداری از سیوطی را آنجا خواند. پس از دو سال که وحید گلپایگانی از گوگد رفت، راهی اراک شد و در مدرسه حاج محمدعلی ابراهیم به تحصیلاتش ادامه داد و در مدت سه سال در آنجا کتاب‌های معالم، مغنی و باقیمانده سیوطی را خواند و با [[غلامرضا صلواتی]] و [[محمدتقی ستوده]] همدوره بود. مدتی بعد به [[قم]] رفت و در [[حوزه علمیه قم|حوزه علمیه آنجا]] تحصیلاتش را پی گرفت و قسمتی از دروس سطح را فراگرفت و از جمله رسائل را نزد [[محمد صدوقی|شیخ محمد صدوقی یزدی]] خواند و مکاسب را پیش رضا طاهری، غلامرضا خرم‌آبادی و میرزا محمد مجاهدی تبریزی خواند. در درس منظومه [[مرتضی مطهری]] هم حضور می‌یافت و در درس [[تفسیر|تفسیر قرآن]] هم از شاگردان [[علامه طباطبایی|علامه سیدمحمدحسین طباطبایی]] بود. وی پس از  حضور در درس خارج [[علی افتخاری گلپایگانی|شیخ علی افتخاری]] و شرکت در امتحان و قبولی و دریافت جایزه از افتخاری، وارد درس خارج فقه و اصول شد و از درس‌های خارج فقه و اصول [[سیدحسین بروجردی|آیت‌الله سیدحسین طباطبایی بروجردی]] (کتاب طهارت و خمس و البته اصول و بخشی از اصول علمیه)، درس‌های خارج فقه و اصول [[سیدمحمدرضا گلپایگانی|آیت‌الله سیدمحمدرضا موسوی گلپایگانی]] و درس خارج فقه (مکاسب محرمه) و خارج اصول (کفایةالاصول) [[امام‌خمینی]] در [[مسجد سلماسی]] بهره برد و درس خارج فقه امام‌خمینی را تقریر کرد. او دراین‌باره می‌گوید:  <blockquote>«در قم که بودم، از قبل از سال ۴۲ و قبل از آنکه بحث انقلاب شود، در درس مکاسب محرمه امام(ره) شرکت می‌کردم، جزوه امام(ره) را می‌نوشتم، خارج کفایه، اصول و فقه نیز شاگرد امام(ره) بودم. درس اصول امام(ره)، به قول امروزیها، نمره یک بود. آقایان سبحانی، خزعلی و یثربی نیز به درس امام(ره) می‌آمدند و از محضر ایشان استفاده می‌کردیم تا ایشان به نجف تبعید شدند و دیگر در دسترس نبودند». علاوه بر آن، مدتی هم از درس خارج اصول آیت‌الله محمدعلی اراکی بهره برد («ناگفته‌های باسابقهترین امام‌جمعه کشور.). </blockquote>حضور وی در واقعه مدرسه فیضیه، مصادف با شهادت امام صادق(ع) در فروردین سال ۱۳۴۲ باعث شد تا وارد میدان مبارزه با حکومت پهلوی شود. محمودی مدتی در شهر قزوین به تبلیغ مشغول بود و در سال ۱۳۴۳ به امر آیت‌الله گلپایگانی برای تبلیغ و انجام وظایف مذهبی به شهر محلات رفت و در مسجد جامع محلات سفلی به اقامه جماعت پرداخت. پس از سختگیریهای مأموران ساواک در محلات که حتی از نشسته سخن گفتن نیز منع شده بود، به امر آیت‌الله گلپایگانی به شهر فریدونکنار رفت و به‌طور ناشناس به وظیفه تبلیغی خود عمل کرد. وی در مقاطع حساس، از منبر رفتن برای روشنگری جامعه بهره می‌برد و حضور و سخنرانی وی در گوگد گلپایگان در حضور مسئولان آن شهر و کنایه‌های اعتراضآمیز علیه حکومت پهلوی از جمله آنهاست. وی در کنار وعاظ معروفی همچون محمدتقی فلسفی سال‌ها ممنوع‌المنبر بود <ref>(«ناگفته‌های باسابقهترین امام‌جمعه کشور»).</ref> پس از آن نیز به مبارزاتش ادامه داد و در فروردین ۱۳۴۹ از سوی ساواک ممنوع الخروج شد <ref>(روحانی، ج۲، ص۵۱۹ـ۵۲۰).</ref>