کاربر:Salar/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها
(←خاستگاه و جایگاه خودباوری: اصلاح نویسه‌های عربی، اصلاح فاصلهٔ مجازی، اصلاح ارقام) |
(←عوامل تضعیف خودباوری: اصلاح نویسه‌های عربی، اصلاح فاصلهٔ مجازی، اصلاح ارقام) |
||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
==عوامل تضعیف خودباوری== | ==عوامل تضعیف خودباوری== | ||
خودباوری فرایندی است که قوت و ضعف آن متأثر از عوامل و زمینه‌های خرد و کلان همچون خانواده، رسانه‌ها، سیاست‌های آموزشی و عملکرد نظام سیاسی است.<ref>رجایی، نقش خودباوری در نهضت تولید علم و جنبش نرم‌افزاری و آزاداندیشی، ۱۳۳ و ۱۴۷ ـ ۱۴۸.</ref> از نگاه امام‌خمینی عوامل تضعیف خودباوری در جامعه اسلامی را به طور کلی می‌توان در دو سطح فردی و اجتماعی بررسی کرد: | |||
الف) فردی: در نگاهی کلان، امام‌خمینی جوهر اصلی خودباختگی فرد در جامعه اسلامی را نشئت‌گرفته از ضعف شناخت هویتِ خویشتن می‌داند. هویت مورد نظر ایشان برگرفته از دو عنصر اسلام و فرهنگ بومی ـ ملی است {{ببینید|هویت}} و ضعف در شناخت این دو می‌تواند منجر به خودباختگی افراد جامعه گردد. به باور ایشان شناخت‌نداشتن از هویت اسلامی و ایرانی و به تعبیر ایشان «انسان شرقی» موجب شده انسانِ مسلمان، مرعوب انسان غربی شود<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۳۷۹/۹ و ۵۴/۱۰.</ref> و مسلمان شرقی در تاریخ و گذشته خود سرمایه‌های فکری، فرهنگی و علمی متعددی با محوریت اسلام داشته که آن را نمی‌شناسد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۳۹۲/۹.</ref> این شناخت و آشنایی نداشتن، قابلیت‌های فکری و فرهنگی، مفاخر علمی و دینی و به طور کلی فرهنگ شرقی با محوریت اسلام،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۴۶۳/۹ و ۴۴۸/۱۰.</ref> می‌تواند آثاری همچون گم‌گشتگی، گم‌کردن خودِ فردی، دینی و ملی، ازدست‌دادن قدرت ملی، استقلال نداشتن و وابستگی و از دست‌دادن حیثیت ملی را در پی داشته باشد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۴۶۲/۹ و ۴۲/۱۰.</ref> | |||
ب) اجتماعی: از نگاه امام‌خمینی عوامل ضعیف‌شدن خودباوریِ جامعه اسلامی در دو حوزه داخلی و خارجی قابل بررسی است. در حوزه داخلی، عوامل گوناگونی در ضعیف‌شدن خودباوری ملت‌های اسلامی و گرایش به فرهنگ‌های بیگانه وجود دارد که می‌توان آنها را در سه موضوع کلیِ دوری از اسلام، نقش روشنفکران غرب‌زده و حاکمان وابسته تقسیم‌بندی کرد: | |||
۱. دوری از اسلام: بسیاری از اندیشمندان جهان اسلام که در پی احیای هویت اسلامی در دوران معاصر بوده‌اند، غالباً بر گزاره مشترک «دوری مسلمانان از اسلام اصیل» تأکید کرده‌اند.<ref>موثقی، علل و عوامل ضعف و انحطاط مسلمین در اندیشه‌های سیاسی و اراء اصلاحی سیدجمال‌الدین اسدآبادی، ۴۸.</ref> از نگاه امام‌خمینی نیز ارزشمندی فرهنگ و معرفت ملت‌های اسلامی ناشی از آموزه‌های دین اسلام است که بسیاری ملت‌های مسلمان و حتی اسلام‌شناسان آن را گم‌کرده و از آن بیگانه‌اند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۳۰۵/۱۱.</ref> و تا آن را نیابند به خودباوری دست نخواهند یافت.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۰۹/۱۲.</ref> به نظر ایشان ضعف معرفتی به مکتب اسلام<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۴۶۰/۹.</ref> موجب شده برخی افراد با گره‌زدن مقوله پیشرفت با بی‌دینی و عقب‌ماندگی با دینمداری، قواعد دینی و بومی خود را رها کنند و با قوانین غربی همراه شوند.<ref>امام‌خمینی، ولایت فقیه، ۱۹.</ref> | |||
۲. نقش روشنفکران غرب‌زده: امام‌خمینی مرعوب شدن روشنفکران و نخبگان فکری در برابر پیشرفت‌های مادی غرب را یکی از عوامل افزایش خودبیگانگی جوامع اسلامی می‌دانست و به آن توجه داشت. ایشان معتقد است از خودبیگانگی و وابستگی فکری به غرب و ناچیزپنداشتن مفاخر بومی و توانمندی‌های ملی همچون خوابی مصنوعی است که برخی از روشنفکران و به‌ویژه قشر دانشمند و متفکر را به خواب برده‌است<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۷۹/۱۰.</ref> و از داشته‌های علمی خود غافل و پیشرفت‌های علمی و فنّی غرب را قرین با پیشرفت معنوی انگاشته‌اند.<ref>امام‌خمینی، کشف اسرار، ۳۴.</ref> این امر باعث شده این روشنفکران با ترویج اندیشه‌هایی که بر خودباختگی تکیه زده، جوامع را به سمت خودباختگی برانند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۳۹۸/۱۰ و ۲۳۲/۱۱.</ref> {{ببینید|روشنفکری}} | |||
۳. نقش دولت‌های وابسته: امام‌خمینی نقش حاکمان و کارگزاران وابسته به غرب و بیگانه از فرهنگِ ملی و بومی را در تضعیف خودباوری مسلمانان مهم می‌داند. از نگاه ایشان خودکم‌بینی و خودباختگیِ دولت‌های اسلامی موجب شده تا آنان دانسته یا ندانسته مجریان نقشه‌های استعماری در میان ملت‌های مسلمان شوند؛<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۴۸۸/۲.</ref> به گونه‌ای که خودباوری و اعتماد به نفس در حکومتی مانند رژیم پهلوی جای خود را به «ما نمی‌توانیم» داد و تلقین این شعار نیز در بیشتر افراد جامعه نفوذ کرد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۴۹۵/۳ـ ۴۹۶.</ref> در این دیدگاه حاکمانی نظیر محمدرضا پهلوی مأموریت دارند با ترویج فرهنگ استعماری و زدودن روحیه خودباوری در جامعه، منافع غرب را تأمین کنند.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۶۳/۴، ۹۱ و ۳۷۱/۵.</ref> بر همین اساس امام‌خمینی یکی از اهداف اصلی خود در مبارزه با رژیم پهلوی را نجات مردم ایران از وابستگی فرهنگی به غرب، رهایی از تمام چارچوب‌های پوسیده و بی‌محتوای تحمیل‌شده در طول پنجاه سال حکومت پهلوی و بازسازی فرهنگ اسلامی بر اساس خودباوری اعلام کرد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۱۳۳/۵.</ref> | |||
در بعد عوامل خارجی، هرچند امام‌خمینی قائل است تأثیر عواملی همچون فرهنگ استعماری نیازمند همکاری و همیاری عناصر داخلی و بومی همچون حاکمان است،<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۳۴۶/۲ و ۱۳۴/۴.</ref> ولی عامل اصلی ترویج این فرهنگ در میان جوامع مسلمان، حکومت‌های استعماری‌اند. به باور ایشان ترویج فرهنگ استعماری در میان مسلمانان، مهمترین عامل بیرونی تضعیف خودباوری است؛ زیرا فرهنگ استعماری در تداوم استعمار و سلطه، استحاله و تضعیف فرهنگ بومی و اسلامی جوامع را دنبال می‌کند<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۹۱/۴؛ ۵۳/۵؛ ۷۱/۷ و ۵/۱۲.</ref> تا با خارج‌کردن اسلام از صحنه حیات اجتماعی و سیاسی، جوامع اسلامی را از فرهنگ ملی و اسلامی خویش بیگانه سازد.<ref>امام‌خمینی، صحیفه، ۳۲۶/۲۱.</ref> (همان، ۲۱/۳۲۶). به اعتقاد ایشان نتیجه ورود و حضور فرهنگ استعماری در نظامِ باور ملت‌ها، وابستگی و از خودبیگانگی (همان، ۴/۲۲ و ۱۹/۳۴۲)، جلوگیری از رشد استعدادها در عرصه‌های مختلف (همان، ۳/۵۰۵ و ۴/۹۱)، فراموشی داشته‌های علمی، فرهنگی و تاریخی (همان، ۲۱/۴۱۵) و تحقیر فرهنگ و ارزش‌های بومی و ارج‌نهادن به فرهنگ استعماری است (همان، ۲۱/۴۱۴) (← مقاله هجوم فرهنگی). | |||
==راه‌های تقویت خودباوری== | ==راه‌های تقویت خودباوری== | ||
==خودباوری در انقلاب اسلامی ایران== | ==خودباوری در انقلاب اسلامی ایران== | ||
نسخهٔ ۲۶ آذر ۱۴۰۱، ساعت ۰۱:۳۷
خودباوری، اعتماد به نفس و باور به توانمندی‌های فردی و جمعی برای بهبود وضع اجتماع.
مفهوم‌شناسی
خودباوری، به اعتماد و باور فرد به توانایی‌ها و مهارت‌های خود برای انجام موفق کارها و وظایف فردی و اجتماعی گفته می‌شود[۱] و شامل ارزشیابی مثبت فرد از ویژگی‌های خود و اجتماع پیرامون خود می‌گردد[۲] و در دو بعد فردی و اجتماعی قابل بررسی است.
خودباوری در بعد فردی به معنای اعتماد به توانایی‌های خود برای مبارزه با چالش‌های اساسی زندگی[۳] و احساس ارزشمندبودن و به دست آوردن نیازها و خواسته‌های خود و استفاده از نتایج زحمات است[۴] و در بعد اجتماعی که در اینجا مورد توجه است، یعنی ارج‌نهادن به خویشتن شخص و اجتماع که می‌تواند نقش مهمی در پیشرفت یا عقب‌ماندگی علمی و صنعتی جوامع ایفا کند.[۵]
مفهوم خودباوری که در برابر از خودبیگانگی است و امور مرتبط با آن در ادبیات امام‌خمینی، با عبارت‌هایی همچون «اتکا به خویشتن»، «ما می‌توانیم»، «اعتماد به نفس»، «مطمئن به نفس»، «استقلال فرهنگی، سیاسی و اقتصادی» و «خودکفایی» بازگو شده‌است[۶] و کلماتی همچون روح یأس و ناامیدی، سستی و تنبلی، خودباختگی، احساس حقارت و خودکم‌بینی، وابستگی فکری و فرهنگی و سیاسی و اقتصادی، در وصف افراد و جوامع ازخودبیگانه به‌کار رفته‌است.[۷]
خاستگاه و جایگاه خودباوری
در آیات مختلفی از قرآن به گونه‌ای مفهوم خودباوری و اعتماد به نفس آمده‌است؛[۸] همچنین در سیره پیامبر اکرم(ص) و ائمه معصوم(ع) بر اهمیت اعتماد به نفس و خوباوری و سفارش آن به دیگران اشاره شده‌است؛ چنان‌که در روایتی از پیامبر(ص) آمده‌است توکل بر خدا باعث تقویت اعتماد به نفس می‌شود[۹] در سخنی از امام‌علی(ع) نیز آمده‌است کسی که به بزرگی و کرامت نفس خود باور آورده، هرگز آن را با پلیدی گناه، پست و موهون نمی‌کند.[۱۰]
در نگاه اسلامی خودباوری بر پایه تکیه و اعتماد به قدرت خداوند می‌تواند منشأ تحول در زندگی اجتماعی شود؛[۱۱] برای نمونه در صدر اسلام مسلمانان با توجه به خودباوری دینی، توانستند تغییر اساسی در دنیای پیرامون خود به وجود آوردند و به پیروزی‌های گسترده‌ای دست یابند.[۱۲] این واقعیت مورد توجه امام‌خمینی نیز قرار گرفته‌است[۱۳] و چنان‌که ایشان اشاره کرده دقت در آموزه‌های اسلامی[۱۴] نشان می‌دهد باور به توانمندی‌های مادی و معنوی انسان در سایه شناختِ خود محقق می‌شود.[۱۵] همچنین شناخت از خود، راهی قابل اعتماد برای شناخت خداوند است.[۱۶]
در قرآن کریم آگاهی از خود و ظرفیت‌های وجودی، همراه و قرین با خداشناسی دانسته شده‌است؛[۱۷] بر همین اساس انتظار می‌رود مجموعه معرفت و آگاهی انسان از خود و خداوند، به این باور منتهی شود که محور عالم هستی خداوند است و فرجام همه کارها به سمت اوست؛[۱۸] در عین حال انسان موجودی رها و سرگردان و خودکفا نیست و آفریننده او برنامه و نقشه راه را در قالب هدایت پیامبران(ع)، در اختیار او قرار داده‌است[۱۹] و چنان‌که امام‌خمینی نیز تأکید کرده‌است، انسان در طول اراده خداوندی دارای حق انتخاب و اعمال اراده خود است و می‌تواند سرنوشت و مسیر زندگی را خود انتخاب کند[۲۰] (ببینید: جبر و اختیار) بر این مبنا در اسلام خودباوری در راستای خداباوری یعنی اعتماد به قدرت بی‌انتهای الهی باید تکیه‌گاه ذهنی اعمال فردی و اجتماعی قرار گیرد. در نگاه امام‌خمینی تکیه بر خود، پس از اعتماد به خداوند منشأ خیرات و اصلاح همه امور است؛[۲۱] چنان‌که انقلاب اسلامی ایران در سایه همین باور به پیروزی رسید[۲۲] و خودباوری عامل بی‌نیازی،[۲۳] و راه رهایی از وابستگی و رسیدن به استقلال،[۲۴] و همچنین منشأ قدرت و پیروزی‌های انسان[۲۵] است.
عوامل تضعیف خودباوری
خودباوری فرایندی است که قوت و ضعف آن متأثر از عوامل و زمینه‌های خرد و کلان همچون خانواده، رسانه‌ها، سیاست‌های آموزشی و عملکرد نظام سیاسی است.[۲۶] از نگاه امام‌خمینی عوامل تضعیف خودباوری در جامعه اسلامی را به طور کلی می‌توان در دو سطح فردی و اجتماعی بررسی کرد:
الف) فردی: در نگاهی کلان، امام‌خمینی جوهر اصلی خودباختگی فرد در جامعه اسلامی را نشئت‌گرفته از ضعف شناخت هویتِ خویشتن می‌داند. هویت مورد نظر ایشان برگرفته از دو عنصر اسلام و فرهنگ بومی ـ ملی است (ببینید: هویت) و ضعف در شناخت این دو می‌تواند منجر به خودباختگی افراد جامعه گردد. به باور ایشان شناخت‌نداشتن از هویت اسلامی و ایرانی و به تعبیر ایشان «انسان شرقی» موجب شده انسانِ مسلمان، مرعوب انسان غربی شود[۲۷] و مسلمان شرقی در تاریخ و گذشته خود سرمایه‌های فکری، فرهنگی و علمی متعددی با محوریت اسلام داشته که آن را نمی‌شناسد.[۲۸] این شناخت و آشنایی نداشتن، قابلیت‌های فکری و فرهنگی، مفاخر علمی و دینی و به طور کلی فرهنگ شرقی با محوریت اسلام،[۲۹] می‌تواند آثاری همچون گم‌گشتگی، گم‌کردن خودِ فردی، دینی و ملی، ازدست‌دادن قدرت ملی، استقلال نداشتن و وابستگی و از دست‌دادن حیثیت ملی را در پی داشته باشد.[۳۰]
ب) اجتماعی: از نگاه امام‌خمینی عوامل ضعیف‌شدن خودباوریِ جامعه اسلامی در دو حوزه داخلی و خارجی قابل بررسی است. در حوزه داخلی، عوامل گوناگونی در ضعیف‌شدن خودباوری ملت‌های اسلامی و گرایش به فرهنگ‌های بیگانه وجود دارد که می‌توان آنها را در سه موضوع کلیِ دوری از اسلام، نقش روشنفکران غرب‌زده و حاکمان وابسته تقسیم‌بندی کرد:
۱. دوری از اسلام: بسیاری از اندیشمندان جهان اسلام که در پی احیای هویت اسلامی در دوران معاصر بوده‌اند، غالباً بر گزاره مشترک «دوری مسلمانان از اسلام اصیل» تأکید کرده‌اند.[۳۱] از نگاه امام‌خمینی نیز ارزشمندی فرهنگ و معرفت ملت‌های اسلامی ناشی از آموزه‌های دین اسلام است که بسیاری ملت‌های مسلمان و حتی اسلام‌شناسان آن را گم‌کرده و از آن بیگانه‌اند[۳۲] و تا آن را نیابند به خودباوری دست نخواهند یافت.[۳۳] به نظر ایشان ضعف معرفتی به مکتب اسلام[۳۴] موجب شده برخی افراد با گره‌زدن مقوله پیشرفت با بی‌دینی و عقب‌ماندگی با دینمداری، قواعد دینی و بومی خود را رها کنند و با قوانین غربی همراه شوند.[۳۵]
۲. نقش روشنفکران غرب‌زده: امام‌خمینی مرعوب شدن روشنفکران و نخبگان فکری در برابر پیشرفت‌های مادی غرب را یکی از عوامل افزایش خودبیگانگی جوامع اسلامی می‌دانست و به آن توجه داشت. ایشان معتقد است از خودبیگانگی و وابستگی فکری به غرب و ناچیزپنداشتن مفاخر بومی و توانمندی‌های ملی همچون خوابی مصنوعی است که برخی از روشنفکران و به‌ویژه قشر دانشمند و متفکر را به خواب برده‌است[۳۶] و از داشته‌های علمی خود غافل و پیشرفت‌های علمی و فنّی غرب را قرین با پیشرفت معنوی انگاشته‌اند.[۳۷] این امر باعث شده این روشنفکران با ترویج اندیشه‌هایی که بر خودباختگی تکیه زده، جوامع را به سمت خودباختگی برانند.[۳۸] (ببینید: روشنفکری)
۳. نقش دولت‌های وابسته: امام‌خمینی نقش حاکمان و کارگزاران وابسته به غرب و بیگانه از فرهنگِ ملی و بومی را در تضعیف خودباوری مسلمانان مهم می‌داند. از نگاه ایشان خودکم‌بینی و خودباختگیِ دولت‌های اسلامی موجب شده تا آنان دانسته یا ندانسته مجریان نقشه‌های استعماری در میان ملت‌های مسلمان شوند؛[۳۹] به گونه‌ای که خودباوری و اعتماد به نفس در حکومتی مانند رژیم پهلوی جای خود را به «ما نمی‌توانیم» داد و تلقین این شعار نیز در بیشتر افراد جامعه نفوذ کرد.[۴۰] در این دیدگاه حاکمانی نظیر محمدرضا پهلوی مأموریت دارند با ترویج فرهنگ استعماری و زدودن روحیه خودباوری در جامعه، منافع غرب را تأمین کنند.[۴۱] بر همین اساس امام‌خمینی یکی از اهداف اصلی خود در مبارزه با رژیم پهلوی را نجات مردم ایران از وابستگی فرهنگی به غرب، رهایی از تمام چارچوب‌های پوسیده و بی‌محتوای تحمیل‌شده در طول پنجاه سال حکومت پهلوی و بازسازی فرهنگ اسلامی بر اساس خودباوری اعلام کرد.[۴۲]
در بعد عوامل خارجی، هرچند امام‌خمینی قائل است تأثیر عواملی همچون فرهنگ استعماری نیازمند همکاری و همیاری عناصر داخلی و بومی همچون حاکمان است،[۴۳] ولی عامل اصلی ترویج این فرهنگ در میان جوامع مسلمان، حکومت‌های استعماری‌اند. به باور ایشان ترویج فرهنگ استعماری در میان مسلمانان، مهمترین عامل بیرونی تضعیف خودباوری است؛ زیرا فرهنگ استعماری در تداوم استعمار و سلطه، استحاله و تضعیف فرهنگ بومی و اسلامی جوامع را دنبال می‌کند[۴۴] تا با خارج‌کردن اسلام از صحنه حیات اجتماعی و سیاسی، جوامع اسلامی را از فرهنگ ملی و اسلامی خویش بیگانه سازد.[۴۵] (همان، ۲۱/۳۲۶). به اعتقاد ایشان نتیجه ورود و حضور فرهنگ استعماری در نظامِ باور ملت‌ها، وابستگی و از خودبیگانگی (همان، ۴/۲۲ و ۱۹/۳۴۲)، جلوگیری از رشد استعدادها در عرصه‌های مختلف (همان، ۳/۵۰۵ و ۴/۹۱)، فراموشی داشته‌های علمی، فرهنگی و تاریخی (همان، ۲۱/۴۱۵) و تحقیر فرهنگ و ارزش‌های بومی و ارج‌نهادن به فرهنگ استعماری است (همان، ۲۱/۴۱۴) (← مقاله هجوم فرهنگی).
راه‌های تقویت خودباوری
خودباوری در انقلاب اسلامی ایران
پانویس
- ↑ قلی‌پور و پیران‌نژاد، بررسی اثرهای عدالت در ایجاد و ارتقای خودباوری در نهادهای آموزشی، ۳۵۸.
- ↑ رجایی، نقش خودباوری در نهضت تولید علم و جنبش نرم‌افزاری و آزاداندیشی، ۱۳۵.
- ↑ براندن، قدرت خودباوری، ۷.
- ↑ براندن، قدرت خودباوری، ۲۷.
- ↑ رجایی، نقش خودباوری در نهضت تولید علم و جنبش نرم‌افزاری و آزاداندیشی، ۱۴۴.
- ↑ امام‌خمینی، صحیفه، ۸۰/۸؛ ۳۴/۹؛ ۱۱۳/۱۴، ۱۱۶؛ ۳۱۰/۱۵ و ۲۲۲/۱۹.
- ↑ امام‌خمینی، صحیفه، ۲۵۳/۲؛ ۲۵۹/۴؛ ۵۴/۵، ۲۶۶ و ۱۸۱/۹.
- ↑ اسراء، ۷۰؛ آل عمران، ۱۳۹؛ بقره، ۲۴۹؛ مائده، ۱۰۵.
- ↑ مجلسی، بحار الانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار(ع)، ۱۳۸/۶۸.
- ↑ آمدی، تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ۲۳۱.
- ↑ میرزابیگی، نقش نیازهای روانی در بهداشت روانی و آموزش و پرورش، ۳۳.
- ↑ واقدی، المغازی، ۴۴۰/۲ ـ ۴۹۴ و ۴۹۶ ـ ۵۲۵.
- ↑ امام‌خمینی، صحیفه، ۲۲۱/۱۹.
- ↑ آمدی، تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ۲۳۲.
- ↑ امام‌خمینی، تقریرات، ۳۰۳/۳.
- ↑ امام‌خمینی، آداب الصلاة، ۸۴.
- ↑ حشر، ۱۹
- ↑ لقمان، ۲۲؛ طباطبایی، المیزان، ۲۳۰/۱۶.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۴۱۲/۸.
- ↑ امام‌خمینی، الطلب و الاراده، ۶۵.
- ↑ امام‌خمینی، صحیفه، ۶۲/۱۷.
- ↑ امام‌خمینی، صحیفه، ۹۳/۱۸.
- ↑ امام‌خمینی، صحیفه، ۴۳۲/۱۵.
- ↑ امام‌خمینی، صحیفه، ۳۰۸/۱۴.
- ↑ امام‌خمینی، صحیفه، ۳۰۶/۱۴ ـ ۳۰۹ و ۳۱۰/۱۵.
- ↑ رجایی، نقش خودباوری در نهضت تولید علم و جنبش نرم‌افزاری و آزاداندیشی، ۱۳۳ و ۱۴۷ ـ ۱۴۸.
- ↑ امام‌خمینی، صحیفه، ۳۷۹/۹ و ۵۴/۱۰.
- ↑ امام‌خمینی، صحیفه، ۳۹۲/۹.
- ↑ امام‌خمینی، صحیفه، ۴۶۳/۹ و ۴۴۸/۱۰.
- ↑ امام‌خمینی، صحیفه، ۴۶۲/۹ و ۴۲/۱۰.
- ↑ موثقی، علل و عوامل ضعف و انحطاط مسلمین در اندیشه‌های سیاسی و اراء اصلاحی سیدجمال‌الدین اسدآبادی، ۴۸.
- ↑ امام‌خمینی، صحیفه، ۳۰۵/۱۱.
- ↑ امام‌خمینی، صحیفه، ۱۰۹/۱۲.
- ↑ امام‌خمینی، صحیفه، ۴۶۰/۹.
- ↑ امام‌خمینی، ولایت فقیه، ۱۹.
- ↑ امام‌خمینی، صحیفه، ۷۹/۱۰.
- ↑ امام‌خمینی، کشف اسرار، ۳۴.
- ↑ امام‌خمینی، صحیفه، ۳۹۸/۱۰ و ۲۳۲/۱۱.
- ↑ امام‌خمینی، صحیفه، ۴۸۸/۲.
- ↑ امام‌خمینی، صحیفه، ۴۹۵/۳ـ ۴۹۶.
- ↑ امام‌خمینی، صحیفه، ۶۳/۴، ۹۱ و ۳۷۱/۵.
- ↑ امام‌خمینی، صحیفه، ۱۳۳/۵.
- ↑ امام‌خمینی، صحیفه، ۳۴۶/۲ و ۱۳۴/۴.
- ↑ امام‌خمینی، صحیفه، ۹۱/۴؛ ۵۳/۵؛ ۷۱/۷ و ۵/۱۲.
- ↑ امام‌خمینی، صحیفه، ۳۲۶/۲۱.
منابع
- قرآن کریم.
- آمدی، عبدالواحد، تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، تحقیق مصطفی درایتی، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، چاپ اول، ۱۳۶۶ش.
- امام‌جمعه‌زاده، سیدجواد و راضیه مهرابی کوشکی، بازنمایی معنای اعتماد سیاسی در زندگی سیاسی امام‌خمینی، مجله پژوهشنامه انقلاب اسلامی، شماره ۸، ۱۳۹۲ش.
- امام‌خمینی، سیدروح‌الله، آداب الصلاة، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام‌خمینی، چاپ‌شانزدهم، ۱۳۸۸ش.
- همو، تقریرات فلسفه امام‌خمینی، تقریر سیدعبدالغنی اردبیلی، تهران، مؤسسه تنظیم ...، چاپ دوم، ۱۳۸۵ش.
- همو، الطلب و الاراده، تهران، مؤسسه تنظیم ...، چاپ چهارم، ۱۳۸۷ش.
- همو، صحیفه امام، تهران، مؤسسه تنظیم ...چاپ پنجم، ۱۳۸۹ش.
- همو، کشف اسرار، تهران، محمد، بی‌تا.
- همو، ولایت فقیه، حکومت اسلامی، تهران، مؤسسه تنظیم ...، چاپ بیستم، ۱۳۸۸ش.
- براندن، ناتانیل، قدرت خودباوری.
- نگاهی اجمالی به مهمترین عامل روان‌شناسی انسان، ترجمه بهاره دادرس، تهران، گلستان، چاپ اول، ۱۳۸۹ش.
- دانایی، محمدحسین، خاطرات محمدحسین دانایی، دو برادر ناگفته‌هایی از زندگی و زمانه جلال و شمس آل‌احمد، تهران، اطلاعات، چاپ اول، ۱۳۹۲ش.
- رجایی، علیرضا، نقش خودباوری در نهضت تولید علم و جنبش نرم‌افزاری و آزاداندیشی، چاپ‌شده در مجموعه مقالات نخستین کنگره بین‌المللی، نهضت تولید علم، جنبش نرم‌افزاری و آزاداندیشی، تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، چاپ اول، ۱۳۸۴ش.
- طباطبایی، سیدمحمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۴۱۷ق.
- عیوضی، رحیم و محمدجواد فراتی، درآمدی تحلیلی بر انقلاب اسلامی ایران، قم، معارف، چاپ دوم، ۱۳۹۰ش.
- قلی‌پور، آرین، علی پیران‌نژاد، بررسی اثرهای عدالت در ایجاد و ارتقای خودباوری در نهادهای آموزشی، مجله پژوهشنامه علوم انسانی، شماره ۵۳. ۱۳۸۶ش.
- مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار(ع)، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق.
- مطهری، مرتضی، مجموعه آثار استاد شهید مطهری، تهران، صدرا، چاپ چهارم، ۱۳۸۸ش.
- مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ بیست و ششم، ۱۳۸۶ش.
- موثقی، احمد، علل و عوامل ضعف و انحطاط مسلمین در اندیشه‌های سیاسی و اراء اصلاحی سیدجمال‌الدین اسدآبادی، تهران، نشر فرهنگ اسلامی، چاپ دوم، ۱۳۷۸ش.
- میرزابیگی، علی، نقش نیازهای روانی در بهداشت روانی و آموزش و پرورش، تهران، اطلاعات، چاپ چهارم، ۱۳۷۳ش.
- واقدی، محمدبن‌عمر، المغازی، تحقیق مارسدن جونس، بیروت، اعلمی، چاپ سوم، ۱۴۰۹ق.
پیوند به بیرون
راضیه مهرابی کوشکی، خوانساری، سیدمحمدتقی، دانشنامه امام‌خمینی، ج۵، ص۲۸۴-۲۸۹.