confirmed، emailconfirmed، templateeditor
۱٬۱۸۸
ویرایش
کاربر:Salar/صفحه تمرین: تفاوت میان نسخه‌ها
←زندگی‌نامه: اصلاح نویسه‌های عربی، اصلاح فاصلهٔ مجازی، اصلاح ارقام
(←زندگی‌نامه: اصلاح نویسه‌های عربی، اصلاح فاصلهٔ مجازی، اصلاح ارقام) |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''سیدابوالقاسم خویی'''، استاد برجسته، [[مراجع تقلید|مرجع تقلید]]، زعیم [[حوزه علمیه نجف|حوزه علمیه نجف اشرف]]. | '''سیدابوالقاسم خویی'''، استاد برجسته، [[مراجع تقلید|مرجع تقلید]]، زعیم [[حوزه علمیه نجف|حوزه علمیه نجف اشرف]]. | ||
== زندگی‌نامه == | == زندگی‌نامه == | ||
سیدابوالقاسم موسوی خویی در نیمه رجب ۱۳۱۷ق/ ۱۲۷۷ش در خوی به دنیا آمد.<ref>پاک‌نیا، سیدابوالقاسم خویی، ۴۲۷/۳.</ref> پدرش سیدعلی‌اکبر از علمای برجسته خوی بود<ref>عارفی، اندیشه سیاسی آیت‌الله خویی، ۱۷.</ref> که تحصیلات حوزوی را در نجف نزد محمدفاضل شربیانی و محمدحسن مامقانی به پایان برده بود و بازگشت او به ایران هم‌زمان با انقلاب مشروطه بود. در جریان مشروطیت، علما به دو جناح موافق و مخالف مشروطه تقسیم شدند و این اختلاف برای سیدعلی‌اکبر خویی خوشایند نبود؛<ref>عارفی، اندیشه سیاسی آیت‌الله خویی، ۱۸.</ref> از این‌رو در سال ۱۲۹۰ به نجف بازگشت<ref>عارفی، اندیشه سیاسی آیت‌الله خویی، ۱۷ ـ ۱۸؛ پاک‌نیا، سیدابوالقاسم خویی، ۴۲۷/۳.</ref> و پس از آرام‌شدن اوضاع ایران، در سال ۱۳۰۶ به ایران برگشت و ساکن مشهد شد و تا آخر عمر، امامت جماعت مسجد گوهرشاد را بر عهده داشت.<ref>عارفی، اندیشه سیاسی آیت‌الله خویی، ۱۸.</ref> او در قیام گوهرشاد از معترضان سیاست‌های ضد دینی رژیم پهلوی بود و رژیم، هشت نفر از علما ازجمله وی و سیدعبدالله شیرازی و سیدیونس اردبیلی را بازداشت و به تهران منتقل کرد.<ref>احمدی‌نژاد، سیدعبدالله شیرازی، ۴۰۸/۳ ـ ۴۰۹.</ref> وی در سال ۱۳۳۰ هنگام زیارت عتبات در عراق از دنیا رفت.<ref>عارفی، اندیشه سیاسی آیت‌الله خویی، ۱۸.</ref> | |||
==تحصیلات== | |||
سیدابوالقاسم خویی مراحل ابتداییِ تحصیل را تا سیزده‌سالگی در زادگاهش نزد پدر خود گذراند<ref>پاک‌نیا، سیدابوالقاسم خویی، ۴۲۷/۳.</ref> و در سال ۱۲۹۱ همراه برادر بزرگش و دیگر افراد خانواده به پدر خود در نجف پیوست؛<ref>اسلامی، غروب خورشید فقاهت، ۱۱ ـ ۱۲.</ref> سپس وارد حوزه علمیه نجف شد و به مدت شش سال دروس ادبیات و سطح را به پایان برد. | |||
او کتاب مکاسب را نزد فرج‌الله تبریزی و کتاب کفایة الاصول را نزد سیدعلی کازرونی و میرزامحمود شیرازی خواند<ref>عارفی، اندیشه سیاسی آیت‌الله خویی، ۱۸ ـ ۱۹.</ref> و از ۲۱سالگی در دروس خارج فقه و اصول شیخ‌الشریعه اصفهانی، آقاضیاءالدین عراقی، میرزاعلی‌آقا شیرازی، محمدحسین اصفهانی و میرزامحمدحسین نایینی شرکت کرد و هم‌زمان دروس اخلاق و عرفان را از سیدحسین بادکوبه‌ای، سیدعلی قاضی طباطبایی، مرتضی طالقانی و سیدعبدالغفار مازندرانی می‌آموخت<ref>عارفی، اندیشه سیاسی آیت‌الله خویی، ۱۸ ـ ۱۹؛ پاک‌نیا، سیدابوالقاسم خویی، ۴۲۷/۳ ـ ۴۲۸.</ref> و علم کلام، تفسیر و فن مناظره را از محمدجواد بلاغی و ریاضیات، حساب استدلالی، هندسه فضایی و مسطحه و علم جبر را از سیدابوالقاسم خوانساری فرا گرفت.<ref>پاک‌نیا، سیدابوالقاسم خویی، ۴۲۸/۳.</ref> وی در سال ۱۳۱۲ از نایینی، شیرازی، بلاغی و سیدابوالحسن اصفهانی اجازه اجتهاد گرفت.<ref>عارفی، اندیشه سیاسی آیت‌الله خویی، ۲۰.</ref> | |||
==تدریس== | |||
خویی تا سال ۱۳۵۰ق/ ۱۳۱۰ش به تدریس دروس سطح مشغول بود؛ سپس به تدریس دروس خارج فقه و اصول پرداخت و به مدت بیست سال، چهار دوره اصول را تدریس کرد.<ref>عمادزاده، شخصیت حضرت آیت‌الله خویی، ۱۹.</ref> وی در سال‌های طولانی در امر تدریس یکی از پرجاذبه‌ترین جلسات درسی حوزه نجف را داشت و با بیان شیوا، شمرده و فصیح و منظم و مرتب سخن می‌گفت. استدلال‌های او بیانگر فهم، هوش قوی و دریافت مطالب به صورت صحیح و کامل و حفظ و ضبط مطالب بود و همچنین موشکافی و نوآوری در آرای فقهی از بارزترین ویژگی‌های حوزه درسی وی به شمار می‌رفت.<ref>عارفی، اندیشه سیاسی آیت‌الله خویی، ۲۰ ـ ۲۱؛ انصاری قمی، اسوه علم، ۶۸ ـ ۶۹.</ref> | |||
وی در مرکز علم و فقاهت شیعه صدها مجتهد و قشر عظیمی از علمای کشورهای اسلامی را تربیت کرد، ازجمله سیدعبدالاعلی سبزواری، میرزاجواد تبریزی، محمدتقی بهجت، سیدصادق روحانی، حسین وحید خراسانی، سیدعلی سیستانی، سیدعلی بهشتی، سیدمحمدحسین فضل‌الله، سیدموسی صدر، محمدجواد مغنیه، سیدمحمد روحانی، محمدتقی جعفری، سیدمحمدباقر صدر، محمدآصف محسنی، قربانعلی محقق کابلی و محمداسحاق فیاض.<ref>پاک‌نیا، سیدابوالقاسم خویی، ۴۳۲/۳.</ref> وی در سفری که به حج رفت با برخی از علمای وهابی، مناظره‌هایی انجام داد.<ref>عمادزاده، شخصیت حضرت آیت‌الله خویی، ۲۰.</ref> | |||
==مرجعیت== | ==مرجعیت== | ||