confirmed، emailconfirmed، templateeditor
۱٬۱۸۸
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
== پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران == | == پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران == | ||
خویی پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران به مناسبت ورود امامخمینی به قم و همچنین به محض آگاهییافتن از بستریشدن ایشان در بیمارستان قلب، در تلگرامی از احوال ایشان جویا شد و امامخمینی نیز در پاسخ تشکر کرد.<ref>امامخمینی، صحیفه امام، ۳۳۴/۶ و ۱۲۹/۱۲.</ref> وی در همهپرسی جمهوری اسلامی ایران در فروردین ۱۳۵۸ مردم ایران را به رأیدادن به نظام جمهوری اسلامی فرا خواند<ref>انصاری قمی، اسوه علم، ۱۰۹.</ref> و با وجود اینکه در عراق ماند، در جریان جنگ تحمیلی عراق علیه | خویی پس از پیروزی [[انقلاب اسلامی ایران]] به مناسبت ورود امامخمینی به [[قم]] و همچنین به محض آگاهییافتن از بستریشدن ایشان در بیمارستان قلب، در تلگرامی از احوال ایشان جویا شد و [[امامخمینی]] نیز در پاسخ تشکر کرد.<ref>امامخمینی، صحیفه امام، ۳۳۴/۶ و ۱۲۹/۱۲.</ref> وی در همهپرسی جمهوری اسلامی ایران در فروردین ۱۳۵۸ مردم ایران را به رأیدادن به [[نظام جمهوری اسلامی ایران|نظام جمهوری اسلامی]] فرا خواند<ref>انصاری قمی، اسوه علم، ۱۰۹.</ref> و با وجود اینکه در [[عراق]] ماند، در جریان [[جنگ تحمیلی|جنگ تحمیلی عراق علیه ایران]]، به جواز مصرفکردن وجوه شرعی در خوراک و پوشاک رزمندگان اسلام فتوا داد و بسیاری از مواد دارویی و بهداشتی که از کشورهای حوزه خلیج فارس به [[ایران]] فرستاده میشد، از سوی وکلا و مقلدان ایشان بود؛ چنانکه گفته شده سربازان عراقی [[تقلید|مقلّد]] وی در جنگ به نیروهای ایرانی شلیک نمیکردند.<ref>انصاری قمی، اسوه علم، ۱۰۹.</ref> مهمترین موضع خویی در میان جنگ تحمیلی، همراهی نکردن با رژیم بعثی بود و صدام حسین رئیسجمهور عراق تلاش خود را به کار بست که از وی یک جمله تأیید به نفع خود و علیه جمهوری اسلامی ایران بگیرد؛ اما موفق نشد. این مسئله منجر به اعمال فشار، تبعید و [[شهادت]] نزدیکان و شاگردان او شد؛ اما وی از موضع خود کوتاه نیامد.<ref>انصاری قمی، اسوه علم، ۱۰۹ ـ ۱۱۰.</ref> | ||
امامخمینی در تیر ۱۳۶۳، درگذشت سیدجمالالدین فرزند خویی را به وی تسلیت گفت<ref>امامخمینی، صحیفه امام، ۵۰۴/۱۸.</ref> و جنازه وی که در ایران درگذشت، به دستور ایشان در حرم فاطمه معصومه(س) دفن شد.<ref>انصاری قمی، اسوه علم، ۱۱۳.</ref> نیز امامخمینی در آذر ۱۳۶۴ در تلگرامی به مرجع تقلید وقت، سیدمحمدرضا گلپایگانی درگذشت سیدنصرالله مستنبط، داماد بزرگ خویی را تسلیت گفت.<ref>امامخمینی، صحیفه امام، ۴۴۰/۱۹.</ref> | [[امامخمینی]] در تیر ۱۳۶۳، درگذشت [[سیدجمالالدین خویی|سیدجمالالدین]] فرزند خویی را به وی تسلیت گفت<ref>امامخمینی، صحیفه امام، ۵۰۴/۱۸.</ref> و جنازه وی که در ایران درگذشت، به دستور ایشان در [[حرم فاطمه معصومه(س)]] دفن شد.<ref>انصاری قمی، اسوه علم، ۱۱۳.</ref> نیز امامخمینی در آذر ۱۳۶۴ در تلگرامی به مرجع تقلید وقت، [[سیدمحمدرضا گلپایگانی]] درگذشت سیدنصرالله مستنبط، داماد بزرگ خویی را تسلیت گفت.<ref>امامخمینی، صحیفه امام، ۴۴۰/۱۹.</ref> | ||
==قیام مردم عراق== | ==قیام مردم عراق== | ||
در پی تهاجم رژیم عراق به کویت در ۱۱ مرداد ۱۳۶۹ و شکست آن از نیروهای ائتلاف در ۹ اسفند ۱۳۶۹، مردم کربلا یک روز پس از آن، در شب نیمه شعبان ۱۴۱۱ق با دیدن خویی که به زیارت امامحسین(ع) رفته بود، فریاد تکبیر و بیزاری از صدام حسین سر دادند و با قیام آنان مردم نجف و دیگر شهرهای عراق نیز بهپاخاستند و ۱۴ استان از ۱۸ استان عراق به دست نیروهای مردمی افتاد. | در پی تهاجم رژیم عراق به [[کویت]] در ۱۱ مرداد ۱۳۶۹ و شکست آن از نیروهای ائتلاف در ۹ اسفند ۱۳۶۹، مردم [[کربلا]] یک روز پس از آن، در شب نیمه شعبان ۱۴۱۱ق با دیدن خویی که به [[زیارت امامحسین(ع)]] رفته بود، فریاد تکبیر و بیزاری از [[صدام حسین]] سر دادند و با قیام آنان مردم [[نجف]] و دیگر شهرهای عراق نیز بهپاخاستند و ۱۴ استان از ۱۸ استان عراق به دست نیروهای مردمی افتاد. | ||
خویی در ۱۸ شعبان ۱۴۱۱ق اعلامیهای صادر و مردم را به رعایت احکام شرعی، عدم تندروی و عمل به موازین اسلامی فراخواند. وی دو روز بعد با صدور اعلامیهای دیگر کمیتهای نهنفره را که همگی از فضلای حوزه علمیه نجف بودند، برای نظارت و رسیدگی به امور کشوری تعیین کرد، اما با توقف ارتش امریکا در پیشروی به سوی بغداد به هدف بقای رژیم بعثی عراق، این رژیم در سوم رمضان ۱۴۱۱م/ ۲۸ اسفند ۱۳۶۹ش با هجومی سنگین به استانهای بهپاخاسته بهویژه نجف، مقاومت مردم را در هم شکست و ازجمله خانه خویی را محاصره کرد و صدها نفر را دستگیر و زندانی کرد و دهها نفر را در این شهر به شهادت رساند و سه تن از اعضای کمیته نهنفره را اعدام کرد. سپس خویی به همراه برخی از بستگان با تهدید و اجبار به دیدار صدام حسین در بغداد برده شد و پس از آن وی به کوفه تبعید شد و تا پایان عمر در آنجا زیر نظر بود.<ref>انصاری قمی، نجوم امت، ۹۱ ـ ۹۲؛ تبرائیان، انتفاضه شعبانیه حماسه اسلامی ملت عراق، ۱۵۸، ۱۹۵، ۲۲۲ ـ ۲۵۰ و ۲۸۵ ـ ۳۰۱.</ref> | خویی در ۱۸ شعبان ۱۴۱۱ق اعلامیهای صادر و مردم را به رعایت احکام شرعی، عدم تندروی و عمل به موازین اسلامی فراخواند. وی دو روز بعد با صدور اعلامیهای دیگر کمیتهای نهنفره را که همگی از فضلای حوزه علمیه نجف بودند، برای نظارت و رسیدگی به امور کشوری تعیین کرد، اما با توقف ارتش امریکا در پیشروی به سوی بغداد به هدف بقای رژیم بعثی عراق، این رژیم در سوم رمضان ۱۴۱۱م/ ۲۸ اسفند ۱۳۶۹ش با هجومی سنگین به استانهای بهپاخاسته بهویژه نجف، مقاومت مردم را در هم شکست و ازجمله خانه خویی را محاصره کرد و صدها نفر را دستگیر و زندانی کرد و دهها نفر را در این شهر به شهادت رساند و سه تن از اعضای کمیته نهنفره را اعدام کرد. سپس خویی به همراه برخی از بستگان با تهدید و اجبار به دیدار صدام حسین در بغداد برده شد و پس از آن وی به کوفه تبعید شد و تا پایان عمر در آنجا زیر نظر بود.<ref>انصاری قمی، نجوم امت، ۹۱ ـ ۹۲؛ تبرائیان، انتفاضه شعبانیه حماسه اسلامی ملت عراق، ۱۵۸، ۱۹۵، ۲۲۲ ـ ۲۵۰ و ۲۸۵ ـ ۳۰۱.</ref> |